Dagblaðið Vísir - DV - 29.12.1990, Blaðsíða 37

LAUGARDAGUR 29. DESEMBER 1990.
49
Helgarpopp
Snorri Már Skúlason
„sánd“ og stefnu. Sveitirnar sækja
sitthvað í smiðju poppsveita 7. ára-
tugarins og blanda danstónlist og
„metal“ 9. áratugarins. Létt sýrð
danstónlist, eru kannski þau orð
sem lýsa tónlist hljómsveitanna
best.
Það má kannski rifja það upp að
íslendingum gafst kostur á að sjá
og heyra Happy Mondays snemma
á árinu er hljómsveitin hélt um-
deilda tónleika í hátíðarsal
Menntaskólans við Hamrahlíð.
Fleira á boðstólum
Þó Stone Roses og Happy Monda-
ys hafl hafið nafn Manchester til
skýjanna á síðustu misserum (ekki
gera fótboltaliðin United og City
það) þá lumar borgin á 'fleira góð-
gæti. Tvær hljómsveitir skulu þar
einkum nefndar til sögunnar en
báðar hafa þær sent frá sér eiguleg-
ar breiðskífur á árinu. Sú eldri ber
það alþýðlega karlmannsnafn Jam-
es (til mótvægis við Smiths) og hef-
ur glatt aðdáendur sína meö söng
og hljóðfæraslætti í sex ár. Hin
hljómsveitin er nýrri af nálinni, sló
í gegn í fyrra og kallast Inspiral
Carpets.
James hóf feril sinn í gleðideild-
inni um miðjan áratuginn. Poppið
sem hljómsveitin tileinkaði sér var
létt og klingjandi og leikgleði ein-
kenndi hvern tón. Lög á borð við
Hymn from a Village, Whats the
World og Just Hip frá fyrstu árun-
um bera og vitni einstakri næmni
hljómsveitarinnar á að setja
smekklegar laglínur í frumlegan
búning. Svo vel tókst James upp á
Ep-plötunni Village Fire sem Fac-
tory fyrirtækið gaf út, að stóru fyr-
irtækin tóku undir sig stökk. Árið
1986 kom breiðskífan Stutter út á
merki WEA og á meðal aðstoðar-
manna James á plötunni var ný-
bylgjupostuhnn Gil Norton sem
m.a. hefur unnið með Pixies í
seinni tíð. Eftir útgáfu Stutter urðu
margir til að hampa hinni spræku
sveit en fáir þó eins og Morrissey
söngvari Smiths sem nefndi James
sem sitt uppáhald.
Á nótum Ljós-
vetningagoðans
Umsjón:
her, er á örlítið þyngri nótum en
fyrri verk hljómsveitarinnar. Hún
kitlar aðrar kenndir en James átti
vana til, höfðar til þanka frekar en
tilfinninga.
Sóðaverk í krafti valda, ofurmátt-
ur peninga í nútímasamfélagi, tví-
skinnungur sjónvarpsklerka sem
kijúpa við fótskör Mammons, firr-
ing og fár. Allt eru ’þetta yrkisefni
sem koma fyrir á Gold Mother.
Einn texti plötunnap er öðrum
styttri en lýsir vel á hvaða mið er
róið. Hann er á þessa leið:
I’am afraid of loneliness swallow-
ing me.
Einhverjum þykir ofangreint
bera vitni svartnætti og tilvistar-
kreppu hljómsveitarmeðlima, en
það er af og frá að James sjái ver-
öldina alla á hverfanda hveh. Til
vitnis um það er titillagið sem er
skemmtileg lýsing á fæðingu bams
og tilfinningum sem bærast innra
meö foreldrum á slíkri stund. Auk-
inheldur er höfðað til kynóra í How
was it for you og svo mætti áfram
telja. James er sem sagt ekki aö
opinbera „kjallaramúsík" á Gold
Mother, gleðin á sér viðreisnarvon
og þá einkum í formi hressilegrar
og á tíðum grípandi rokktónlistar.
James er í hópi þeirra tónhsta
Áflugteppi
eða undirfeld?
Inspiral Carpets er hljómsveit
sem fyrst vakti verulega athygh í
fyrra. Nafn hljómsveitarinnar gef-
ur thefni th skírskotunar í tónlist
hennar, nefnilega þá að tönar Insp-
iral Carpets virki á menn á líkan
hátt og felldur sá er huldi Þorgeir
Ljósvetningagoða árið 1000 er hann
forðaði síðskeggjuðum forfeðrum
okkar frá skálmöld í tengslum við
kristnitökuna. Með öðrum orðum
yfirvegandi tónhst full af visku.
Sannreyni nú hver sem vih.
Ahténd er nýja plata Inspiral
Carpets sem kahast Life á töluvert
hippalegum nótum, á nótum þeirra
tíma er síðskeggjaðir samtímamenn
leystu lífsgátuna með pípustert í
munni. Orgeheikur er einkennandi
fyrir plötuna og á stundum þéttur
gítarveggur þó að tónhstin geti sem
samhljómur ekki tahst þung. Dave
Greenfield kyrkjara skýtur oft upp
í hugann við lúustun plötunnar og
léttleiki Madness manna svífur yfir
vötnum á stöku stað.
Þó Inspiral Carpets sé hálfgerð
tímskekkja er ljóst að í framtíðinni
bíða hljómsveitarinnar ósamin
meistarastykki.
Þegar líður að áramótum er
mönnum tamt að líta um öxl og
vega og meta gamla árið. Ekki er
ætlunin að fara þá hefðbundnu leið
hér að bregða mælistiku á þá tón-
hst sem stokkið hefur úr höfðum
skapara sinna á árinu 1990.
Poppþankar dagsins eiga rætur
til þess að tvö síðustu árin hefur
gunnfáni nýsköpunar í bresku
rokki einkum verið í höndum
hljómsveita frá Manchester á
Norður-Englandi. Á áratugnum
sem er að líða hefur téður fáni
flakkað milli Liverpool, Glasgow
og Manchester. Staða síðastnefndu
borgarinnar hefur verið sterk frá
því um miðjan áratuginn þegar
Fall, Smiths og New Order nutu
sem mestrar hyhi. Síðustu tvö árin
hefur gengi Manchester hljóm-
sveitanna Stone Roses, Happy
Mondays og jafnvel Soup Dragons
verið með þvílíkum eindæmum að
farið er að tala um Manchester
The Stone Roses.
Soup Dragons.
sem vhja segja eitthvað í list sinni,
hvort sem það er eftirsóknarvert
eður ei. Hljómsveitin er þó blessun-
arlega laus við að kunna svörin við
öllum heimsins vandamálum. Hún
veltir hins vegar steinum og vekur
th umhugsunar. Þaö fer hresshegu
rokki prýðilega og meira kjöt er á
beininu.
- er Manchester tónlistarborg ársins?
Happy Mondays.
Alvarlegt
án helgislepju
Eftir Stutter hefur farið frekar
lítið fyrir James þó vissulega ætti
hún ágæta spretti í fyrra og er þá
sérstaklega vert að geta smáskífu-
lagsins Sit Down.
Nýjasta platá James, Gold Mot-
James.