Dagblaðið Vísir - DV - 29.12.1990, Blaðsíða 40

52
LAUGARDAGUR 29. DESEMBER 1990.
Emil á sér þann draum æðstan að
eignast hund. Hann hefur fengið
augastað á hvolpi sem er falur og
er tilbúinn til þess að leggja hvaö
sem er á sig til þess að eignast
hann. Foreldrar Emils eru eins og
aðrir íslendingar á kafi í vinnu við
að eignast þak yflr höfuöið. Þeir
gefa í fyrstu samþykki sitt fyrir því
að Emil eignist hundinn með því
skilyrði að hann vinni sér sjálfur
inn pening til þess að kaupa hann.
Emil fer á stúfana og ræður sig í
vinnu hjá afa sínum á trésmíða-
verkstæðinu. Þar stritar hann þar
til nægir peningar eru til. En þá er
komið annað hljóð í strokkinn og
engar líkur á að Emil fái að halda
hvolpinum. Hann ákveður samt að
kaupa hann hvað sem tautar og
raular og saman lenda Emil og
Skundi, en það heitir hvolpurinn,
í mörgum ævintýrum.
Ungur leikari
Sjónvarpsleikritið, sem Stöð 2 lét
gera í tveimur þáttum eftir sam-
nefndri verðlaunasögu Guðmund-
ar Ólafssonar leikara, var sýnt
fyrst á annan dag jóla en seinni
hlutinn verður sýndur á nýársdag.
Guðmundur Ólafsson skrifaði
sjálfur handrit eftir bók sinni og
leikstýrði verkinu fyrir sjónvarp.
Guðmundur var aldrei í vafa um
hver ætti að leika aðalhlutverkið.
Hann fékk einfaldlega einn af kol-
legum sínum til þess. Sá heitir
Sverrir Páll Guðnason, 12 ára, og
er hagvanur á leiksviði. Hann iék
eitt aðalhlutverkið í Ljósi heimsins
sem Borgarleikhúsið færði upp í
fyrra. Sverrir var því sjálfkjörinn
í hlutverk Emils.
DV hitti Sverri á heimili afa hans
og ömmu í vesturbænum en hann
var staddur hér á landi í jólafríi en
hann býr ásamt foreldrum sínum
í Stokkhólmi í Svíþjóð. Það mátti
ekki miklu muna að hann næði að
sjá sjálfan sig í sjónvarpinu því
hann gekk inn úr dyrunum á ann-
an dag jóla fimm mínútum áður en
sýningin hófst. Hvemig þótti hon-
um að sjá sjálfan sig á skerminum?
„Ég roðnaði svolítið fyrst og
fannst þetta dálítið skrýtið en svo
fannst mér það allt í lagi. Ég hafði
aldrei séð þetta áður,“ sagöi Sverr-
ir í viðtali við DV.
„Það er mjög erfitt að leika í leik-
húsi, að læra rulluna og mæta og
æfmgar og svoleiðis. En mér finnst
erfiðast við að leika í sjónvarpi að
muna hvernig mér leið í atriðinu á
undan því það er ekkert tekið upp
í réttri röð,“ segir Sverrir. Upptök-
ur á leikritinu um Emil og Skunda
stóðu yfir í tvær vikur í sumar og
fóm fram í Reykjavík, Sauðár-
króki, Akranesi og Ólafsfirði. Þaö
var líf ogfjörí kringum upptökurn-
ar og andlit Sverris ljómar þegar
hann rifjar það upp hvernig var að
keyra fyrir Ólafsfiarðarmúlann en
það fannst honum mest spennandi
augnablik sumarsins.
Hundurinn Skundi í leikritinu
var leikinn af labradorhvolpi sem
heitir Benni í raunveraleikanum.
Sverrir hefur ekki séð hann síðan.
En þaö léku fleiri dýr í myndinni.
„Við vorum með svartan hei-
malning og nokkrar geðveikar
hænur,“ segir Sverrir. „Þær voru
svo vitlausar að þegar átti að hjóla
inn í hópinn í einu atriöinu þá
höfðu þær ekki vit á að víkja sér
undan. Svo verptu þær stundum
út um hvippinn og hvappinn."
Sverrir á sjálfur hund úti í Sví-
þjóð. Sú er tík af terrier-kyni og
heitir Pollý.
Sástá
bekkjarskemmtun
í Melaskóla
Sverrir er ekki alveg klár á því
hvernig stóö á því að hann var
valinn til að leika í Heimsljósi í
Borgarleikhúsinu á sínum tíma.
Hann segist ekki hafa farið mikið
í leikhús áður en hann fór sjálfur
aö leika en amma hans segir að
þegar hann var yngri hafi hann
spunnið upp heilu leikritin með
Gunnhildi systur sinni.
„Það var einhver kona sém
hringdi í mömmu af því hún hafði
séð mig leika á bekkjarskemmtun
í Melaskóla. Svo fór ég í viðtal og
vann svo í viku með aðstoðarleik-
stjóranum og var svo ráðinn."
Krefjandi vinna
Hlutverkið í Heimsljósi var afar
krefiandi því Sverrir þurfti að vera
á sviðinu nær allan tímana. Æfing-
ar kröfðust einnig mikils af leikar-
anum unga því hann tók sér frí úr
skólanum í tvo mánuði meðan þær
stóðu yfir. Eftir að sýningar hófust
átti hann létt með að mæta í skól-
ann. En þó hann þyrfti aðeins að
leika í annarri hverri sýningu
reyndu þær talsvert mikiö á hann.
„Ég var í svona ræflafötum og
var allur skítugur og þess vegna
var ,ég allur útataður í sminki. Ég
fór alltaf í sturtu eftir sýningu og
fór svo heim,“ segir Sverrir.
„Svo þurfti hann að slaka á,
rabba við einhvern þegar hann
kom heim,“ segir amma hans,
Gréta Kristjánsdóttir, og brosir
hlýlega við ömmustráknum.
„En ég var ekkert taugaóstyrk-
ur,“ segir Sverrir ákveðinn.
Áleið inní
sænska sjónvarpið
Sverrir er yngra barn hjónanna
Bryndísar Sverrisdóttur og Guðna
Jóhannessonar. Þau hjón eru nú
búsett í Svíþjóð þar sem Guðna var
veitt prófessorsstaða við Tækni-
háskólann í Stokkhólmi. Sverrir
Páll hefur verið ytra síðan í haust
og hefur verið undrafljótur að ná
tökum á málinu. Hann var reyndar
í Svíþjóð til þriggja ára og talar
orðið sænsku eins og innfæddur,
að minnsta kosti nóg til þess að
hann fór í prufu hjá sænska sjón-
varpinu sem var á höttunum eftir
drengjum til að leika í barnaþátt-
um. Sverrir var valinn til frekara
viðtals úr hópi 220 stráka. Ekki er
enn vitað hvað verður úr því.
Sverrir er á fiórða ári í trompet-
leik og þykir efnilegur á því sviði.
Hvernig tónlist hlustar hann á?
Hann hugsar sig vel og vandlega
um og segir síðan: „Ætli það sé
ekki helst M.C. Hammer. Hann er
svona rappari," bætir hann við.
Væri frábært
að vera leikari
Sverrir notar tímann vel meðan
hann er í fríi. Þegar DV reyndi fyrst
að ná sambandi við hann var hann
í keilu með vinum sínum, Síðan var
það bíó klukkan fimm til að sjá
myndina um grænu vígaskjald-
bökurnar og svo æfing á söngleikn-
um Á köldum klaka uppi í Borgar-
leikhúsi.
„Ég fæ að fara á bak við og hitta
alla vini mína. Ég var búinn að
ráðstafa því við hvíslarann sem
sagði að það væri allt í lagi,“ sagði
hann kotroskinn.
Það þarf engan sérfræðing til
þess að sjá að þessi ungi maður
hefur fengið leikhúsbakteríu sem
hann losnar trúlega ekki við í bráð.
Gæti hann hugsað sér að verða
leikari að atvinnu þegar hann er
orðinn stór?
„Jahá, það vil ég svo sannarlega.
Það er ægilega gaman þó það sé
stundum erfitt," segir hann af
miklum sannfæringarþunga. „Það
væri frábært."
-Pá
Sverrir Páll Guðnason, 12 ára, vill verða leikari.
Unglingur með
leikhúsbakteríu
-rættvið Sverri Pál Guðnason