Dagblaðið Vísir - DV - 25.09.1993, Blaðsíða 10

10
LAUGARDAGUR 25. SEPTEMBER 1993
Á eftir boltan-
nm kom barniö
- í heimsókn hjá Sigurði Grétarssyni, knattspyrnumanni í Sviss
i ,•«»
i
Yr, Siggi og Tómas Númi búin að koma sér notalega fyrir i stofusófanum. „Það er ótrúlegt hvað þetta litla krili hefur breytt lífi okkar, nú ákvarðast allt út
frá þessum litla prinsi og maður skilur að llfið er miklu meira en bara fótbolti".
Það er ekki annað að sjá en að Siggi taki
sig vel út í föðurhlutverkinu. „Hann er bara
heilmikill fjölskyldumaður og líkar það nýja
hlutverk bara mjög vel,“ segir Ýr.
Siggi hefur ávallt þótt hættulegur fyrir framan mark andstæðinganna.
Texti og myndir: Bryndís Hólm
Sigurður Grétarsson, sá gamal-
kunni landsliðsmaður í knattspyrnu,
stendur á tímamótum. Vegna þrá-
látra meiðsla er framtíð hans með
svissneska liðinu Grasshopper óviss.
Þessum fyrrverandi meisturum gekk
hrapaUega á síðasta keppnistímabili
og að auki hefur kreppan gert það
að verkum að fyrirtækin, sem styrkt
hafa liðið undanfarið, eru ekki eins
rausnarleg í íjárveitingum sínum og
áður.
Liðinu hefur reyndar gengið ágæt-
lega á því keppnistímabili sem nú er
nýhafið en leiðin að meistaratitli er
grýtt og því engan veginn hægt að
segja til um árangur liðsins. Þótt Sig-
urður, sem nú er 31 árs, æfi hvorki
né leiki með liðinu þá fær hann sín
tryggingarlaun og hann sér nú einn-
ig um að þjálfa eitt af unglingaliðum
Grasshopper. DV heimsótti Sigurð
og fjölskyldu hans í Sviss og fékk þau
til að rseða örlítið um lífið og tilver-
una.
Mikill
fjölskyldumaður
Siggi, eins og hann er kallaður, er
ekki einhleypur og hefur reyndar
ekki verið um langt skeið. Hann og
kærastan til margra ára, Ýr Gunn-
laugsdóttir, giftu sig í desember 1990
og í janúar síðastliðnum fæddist
þeim hjónakomum sonurinn Tómas
Númi.
Með sanni má segja að htli dreng-
urinn hafi breytt lífi knattspyrnu-
mannsins. Áður snerust dagarnir
eingöngu um fótboltatuðrur, æfingar
og keppnisferðalög en núna skipta
bleyjur, pelar og barnaþvottur meira
máli.
Já, forgangsröðin hefur heldur bet-
ur breyst eftir að Tómas Númi kom
í heiminn og Siggi er bara hinn
ánægðasti með það. Hann hefur haft
drjúgan tíma til að taka þátt í barna-
uppeldinu, ekki síst vegna þess að
hann lék lítiö sem ekkert með liðinu
á síöasta keppnistímabili. Og í haust
virðist hið sama ætla að vera upp á
teningnum þvi endalaus meðhöndl-
un íþróttalækna virðist ekki skiia
sér. Nú hefur það stundum veriö sagt
um atvinnuíþróttamenn að þeir geti
aldrei hugsað um neina aðra en sjálfa
sig. Skyldi það líka eiga við Sigurð
Grétarsson? Við skulum gefa eigin-
konunni, Ýr, orðið.
„Þetta á engan veginn við Sigga og
satt best að segja held ég að hann sé
meiri fjölskyldumaður heldur en ég.
Hann hefur mjög gaman af pabba-
hlutverkinu og að hugsa um fjöl-
skylduna sína, það á bara vel viö
hann.“
Á meðan Siggi sparkaði í boltann
ákvað Ýr að nema hótel- og veitinga-
fræði í Sviss og áður en Tómas litli
kom í heiminn starfaði hún innan
þess geira í nokkur ár.
„Eiginkonum atvinnumanna
stendur yfirleitt til boða að fara út á
vinnumarkaðinn," segir Ýr. „Égheld
að félögin reyni iðulega að fá land-
vistar- og atvinnuleyfi fyrir konum-
ar, í þeirri trú aö' slík tilhögun hafi
góð áhrif á leikmennina. En að sjálf-
sögðu ér þetta mismunandi, fer bæði
eftir högum viðkomandi og liðunum
sjálfum. Dvölin erlendis hefur auð-
vitað gefið mér ýmsa möguleika og
ég hefði ekki getað hugsað mér
annað en að nýta þá til náms og
vinnu.“
Mikilvægt að hafa
konuna sér við hlið
Því fer flarri að Siggi hafi staðið
einn í baráttunni þau 10 ár sem hann
hefur dvalið erlendis í hinum harða
heimi atvinnumennskunnar því að
allan þann tíma hefur Ýr fylgt hon-
um og stutt við bakið á honum. .
„Ég hefði aldrei getað hugsað mér
að standa í þessu öllu án þess að
hafa Ýr mér við hlið, sérstaklega
þegar ég var aö fara út í fyrsta skipti.
Það væri kannski minna mál núna
þar sem ég hef alla reynsluna og mér
líður orðið eins og heima hjá mér.
Þegar ég fór sem atvinnumaður til
Grikklands fyrir 10 árum hefði ég
ekki boðið í það að fara einn, á stað
eins ólíkan íslandi. Það var því aldr-
ei spurning að við Ýr stóðum saman
í þessu og studdum hvort annað. Ég
held að það hefði ekki verið auðvelt
að vera einn í hinum stóra heimi
atvinnuboltans og með þá takmörk-
uðu reynslu sem ég hafði þegar ég
var að byija.“
Og hvað finnst Ýr um þau 10 ár sem
hún hefur fylgt manni sínum í at-
vinnumennskunni?
„Sá tími hefur náttúrlega veriö afar
misjafn og gengið upp og ofan, eins
og kannski gengur og gerist í þessum
bransa. En það sem hefur kannski
komið á móti er mjög dýrmæt
reynsla þar sem við höfum fengið
tækifæri til að kynnast heiminum á
ýmsa vegu.
Ég verð þó að segja að það hefur
ekki alltaf verið auðvelt að lifa og
hrærast í heimi atvinnumannsins.
Við vorum líka svo ung þegar við
byrjuðum í þessu, rétt um tvítugt,
og allt í einu stóðum við frammi fyr-
ir því að þurfa að bjarga okkur og
stóla á okkur sjálf því fjölskyldan var
ekki nálægt. í rauninni geröum við
okkur ekki í fyrstu grein fyrir því út