Frjáls verslun - 01.02.1968, Side 18

1Q
FRJÁLS Verzlun
maðurinn verður að geta sett sig
í spor annarra, en um leið verður
hann að vera sannur fulltrúi síns
fyrirtækis. Með bæði þessi sjónar-
mið í huga á hann að reyna að
ná sínu takmarki.
— En þolinmæðin?
— Þolinmæðin átti kannski við
hér áður. En lífið er enginn barna-
leikur lengur, og allir verða að
standa við sínar skuldbindingar.
Ég get sagt þér eina sögu um þol-
inmæðina. Það var fyrir eitthvað
fimmtán árum, að ég gerði tilraun
með þann hlut. Þá kostaði minnsta
auglýsing í Mogganum 18 krónur,
og einn góður maður fékk eina
slíka. Nú, ég ákvað að sýna alla
mögulega þolinmæði í þessu til-
felli, og í tvö ár heimsótti ég
manninn af og til og sýndi honum
reikninginn. Að þeim liðnum
lagði ég hann í einelti í nokkra
mánuði — sýndi alltaf ýtrustu
kurteisi og var þolinmæðin upp-
máluð. Ætli ég hafi ekki hampað
reikningnum yfir tuttugu sinnum
framan í þennan góða mann — en
það hafðist ekki. Hann sagði mér
alltaf að koma aftur og talaði
alltaf um að borga næst, en samt
fór þetta nú svona. Þolinmæðin
beið lægri hlut í þeirri viðureign.
Og Gunnar hlær við.
— Stundum hefur maður heyrt,
að innheimtumönnum ætti bara
að henda á dyr.
— Ojá. Það hefur svo sem einu
sinni hent mig líka. En ég hef bara
aldrei talað við þann herramann
aftur og ætla mér ekki að gera
það. Einu sinni var það tízka að
líta niður á rukkarann, en það hef-
ur breytzt — sem betur fer. Það
er nú svo. Við rukkararnir sjáum
mannskepnuna í svo mörgum
litum.
— Hvað er það versta, sem get-
ur hent innheimtumanninn?
— Persónulega þykir mér verst,
þegar skuldunautarnir ljúga að
mér. Þá finnst mér skörin vera
komin of langt upp í bekkinn, og
eftir það er ég ekkert blávatn við-
skipta. Ég held ég eigi gott með
að setja mig inn í erfiðleika ann-
arra — en að ljúga, það er há-
markið. Slíkum mönnum treysti
ég aidrei upp frá því. Það er í
lagi að sýna fólki manneskjuleg-
heit, en þegar gripið er til lyginn-
ar, þá hverfa öll manneskjuleg-
heit úr sögunni.
Gunnar Eggertsson fæddist að
Fremri-Langey í Breiðafirði 15.
júlí 1906, sonur hjónanna Eggerts
Eggertssonar bónda i Bildsey, sem
síðar varð stefnuvottur í Reykja-
vík, og Kristínar Guðmundsdóttur.
Gunnar bjó í nokkur ár sjálf-
stæðu búi í Bíldsey, en fluttist til
Reykjavíkur 1932, þar sem hann
stundaði ýmsa vinnu til ársins
1946, að hann gerðist innheimtu-
maður hjá Morgunblaðinu.
Kona Gunnars er Sigurlaug
Guðmundsdóttir frá Krossi á
Skarðsströnd, og hafa þau eign-
azt tvö börn, stúlku, sem er upp-
komin, og dreng, sem þau misstu.