Morgunblaðið - 09.03.2001, Blaðsíða 53

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. MARS 2001 53
✝ Ingvi JóhannesVictorsson fædd-
ist í Reykjavík 24.
mars 1925. Hann lést
á heimili sínu mið-
vikudaginn 28.
febrúar síðastliðinn.
Ingvi var sonur
hjónanna Eyglóar
Gísladóttur, f. 7.6.
1890, d. 23.3. 1965,
og Victors Helgason-
ar veggfóðrarameist-
ara, f. 8.10. 1897, d.
22.2. 1955. Systkini
Ingva voru Hulda
Victorsdóttir, f. 9.5.
1926, d. 2.1. 1985, Eygló Victors-
dóttir, f. 10.10. 1927, d. 6.5. 1990,
Helgi Victorsson, f. 3.8. 1931, og
Gísli Victorsson, f. 11.10. 1934.
Ingvi giftist eftirlifandi eigin-
konu sinni Jóhönnu Kristjónsdótt-
ur, f. 21. mars 1928. Foreldrar
hennar voru Magdalena Guðlaug
Guðjónsdóttir, f. 27.7. 1895, d. 8.9.
1980, og Kristjón Ólafsson, f. 20.8.
1893, d. 29.3. 1995.
Börn þeirra eru a) Íris Edda
Ingvadóttir, f. 20.3. 1949, gift Þor-
birni Sigurðssyni,
þeirra börn eru Sól-
veig, Hjörtur og
Ingvi. b) Auður
Ingvadóttir, f. 15.10.
1951, gift Guðmundi
Hafliðasyni, þeirra
börn eru Hafliði og
Jóhanna. c) Kjartan
Gunnlaugur Ingva-
son, f. 16.10. 1953,
kvæntur Sigrúnu
Guðmundsdóttur,
þeirra börn eru Dav-
íð og Kári.
Ingvi lærði hús-
gagnasmíði hjá Tré-
smiðjunni hf. í Reykjavík og lauk
námi 1948 og varð húsgagna-
smíðameistari árið 1951. Ingvi
rak eigið fyrirtæki frá 1962 en frá
1973 varð hann forstöðumaður
Vífilsstaðaspítala og gegndi því
starfi þar til hann lét af störfum
vegna aldurs 1995. Ingvi var
félagi Oddfellowstúkunni nr. 1
Ingólfi.
Útför Ingva J. Victorssonar fer
fram frá Dómkirkjunni í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
„Þótt ég talaði tungum manna og
engla en hefði ekki kærleika yrði ég
hljómandi málmur eða hvellandi
bjalla.“ Þessa tilvitnun benti Ingvi
mér á þegar kynni okkar hófust fyrir
rúmlega þrjátíu árum, ég skildi hana
ekki þá, en ég skil hana nú.
En allt hefur sinn tíma, æviskeiði
hvers og eins er ætlaður tími, og einu
slíku lauk við fráfall tengdaföður míns
Ingva Victorssonar, skarð sem verður
varla fyllt, en tómleiki og söknuður
fylla hugann. Söknuður yfir því að
geta ekki farið í smiðju og leitað ráða
sem voru veitt af umburðarlyndi,
gleði og kærleika.
Ingvi ólst upp við söng og tónlist.
Hann stundaði tónlistarnám sem
unglingur og fjölskvalaus gleði yfir
góðri tónlist var hans einkenni og
verður sterkur þáttur í minningunni
um hann. Hann lærði til smiðs, enda
var hann völundur á tré og víða sér
þess merki að hög hönd hafi að verki
komið.
Hann var einstakur fjölskyldufaðir,
vildi veg okkar sem bestan og hlúði að
okkur með öllum þeim ráðum sem
hann kunni. Við lítum til baka, ár erf-
iðleika, ár framkvæmda, ár gleði og
ferðalaga, á öllu þessu tók Ingvi af
mikilli festu og dugnaði. Vinnusemi
Ingva var einstök, stöðug leit að
einhverju sem betur mætti fara, er
gæti fegrað og betrumbætt umhverfi
hans.
Við áttum góðar stundir við smíðar
á Eyrarbakka nú síðustu ár, þær
stundir eru dýrmætar og verk hans
munu standa þar sem og víðar, og
minna okkur á hann, þann sem okkur
þótti svo vænt um. Kæri vinur, far þú
í friði. Það verður einhver bið að við
smíðum saman aftur.
Þorbjörn Sigurðsson.
Elsku tengdapabbi. Þú sagðir
gjarnan að þú hefðir aldrei verið góð-
ur í stærðfræði, en hvað varstu þá að
gera þegar þú sveiflaðir tommu-
stokknum og teiknaðir allskonar snið,
séð frá ýmsum punktum, og rissaðir
síðan upp hinar furðulegustu myndir
af viðfangsefninu? Þetta var að sjálf-
sögðu ekkert annað en hrein snilld og
háþróuð geometria.
Þú lést mig gjarnan finna til
ábyrgðar aðstoðarsmiðsins þegar þú
leyfðir mér að herða eina og eina
skrúfu, sem þú hafðir þegar tyllt í út-
borað og snarað gat á bakhlið stykk-
isins. Eftir nokkra stund stóð svo tré-
verkið þarna fullskapað og ég með
skrúfjárnið í höndum jafn gjör-
sneyddur allri smíðakunnáttu og þeg-
ar verkið hófst. – Þú hafðir nefnilega
mjög gott lag á því að gera allt sjálfur.
Nú þurfti aðstoðarsmiðurinn ekki
að gera neitt annað en að raða verk-
færunum aftur upp á vegg á fyrir-
fram ákveðna staði.
En tengdapabbi hvað verður nú
um gólflistann, hilluna og allt hitt? Ég
held að ég leggi bara tréskurðinn á
hilluna um sinn.
Elsku tengdapabbi, ég skal reyna
að líta eftir tengdó og Auði meðan
mér endist skynsemi og þrek til.
Ég kveð þig nú að sinni með orðum
Páls J. Árdal um sögu lífsins. – Þau
orð segja líklega allt sem segja þarf.
Að hryggjast og gleðjast
hér um fáa daga.
Að heilsast og kveðjast
það er lífsins saga.
(Páll J. Árdal.)
Guðmundur Hafliðason.
Elsku afi.
Nokkrum dögum áður en ég fór
settist þú við hliðina á mér í lang-
afasófa, klappaðir Rúfusi, andvarpað-
ir, hóstaðir og sagðir svo að ábyggi-
lega það eina sem væri að þér væri
aðgerðarleysi. Þig langaði svo mikið
út í skúr. Daginn eftir fórstu á spít-
alann. Og þú sem ætlaðir að vegg-
fóðra um næstu helgi. Þú varst aldrei
aðgerðarlaus. Þú gast alltaf fundið
þér eitthvað að gera. Seinasta sumar
fannst þér stéttin fyrir utan vera eitt-
hvað ójöfn þannig að þú lagðist á jörð-
ina hálfáttræður og reifst allar hell-
urnar upp og lagðir þær aftur. Þú
varst ekki nærri því tilbúinn að hætta.
Það var svo margt sem þú gast sagt
mér áður en ég fór. Meðan aðrir
sögðu mér að passa mig á vatninu og
flugunum þá hafðir þú þetta einfalt og
gott (en samt svo flókið). Þú sagðir
mér að rækta guðinn í sjálfum mér og
allt færi vel. Ég skildi ekkert alltaf
þegar þú talaðir um trúarbrögð við
mig en þetta skildi ég. Þú vissir að þú
yrðir ekki hérna þegar ég kæmi til
baka en þú ætlaðir að reyna. Þú varst
alltaf tilbúinn að berjast og hafðir allt-
af verið svo sterkur.
Þú hvíslaðir því að mér þegar ég
kvaddi þig að hvernig sem færi lof-
aðirðu að fylgjast með mér. Ég veit
þú stendur við það.
Takk fyrir allt.
Ingvi.
Elsku besti afi. Það var ekki hægt
að eiga betri afa en þig, þú sem vildir
allt fyrir alla gera og máttir ekki sjá
neitt aumt.
Þær yndislegu og frábæru sam-
verustundir sem við áttum með þér
og ömmu eru ótal margar og munum
við varðveita þær minningar alla okk-
ar ævi.
Í mínum Guði’ eg huggun hef,
hverju sem öðru sætir,
mig á hans vald og vilja gef,
veit ég það, hann mín gætir,
þó synda, eymda’ og sorgar bönd
sárt vilji hjartað meiða,
almáttug Drottins hægri hönd,
hún mun þau af mér greiða.
(Hallgrímur Pétursson.)
Ég trúi’ á Guð. Ég trúði alla stund,
og tár mín hafa drukkið Herrans ljós
og vökvað aftur hjartans liljulund,
svo lifa skyldi þó hin bezta rós.
Já, þó mér sífellt svíði dreyrug und,
skal sál mín óma fram að dauðans ós:
„Ég trúi“. Þó mig nísti tár og tregi,
ég trúi’ á Guð og lifi, þó ég deyi.
( M. Joch.)
Elsku afi, það er sárt að þú sért
farinn frá okkur en að vita að þú sért
kominn á betri stað þar sem þér
líður betur er mikil huggun og þú
munt alltaf eiga þinn stað í okkar
hjörtum.
Þín barnabörn,
Hanna og Hafliði.
Kveðja frá samstarfsfólki
á Vífilsstöðum
Þegar við kveðjum Ingva J. Vict-
orsson, húsgagnasmíðameistara og
fyrrverandi forstöðumann á Vífils-
staðaspítala, er margs að minnast.
Ingvi var forstöðumaður á Vífils-
staðaspítala um rúmlega 20 ára skeið
og lét af störfum fyrir aldurs sakir ár-
ið l995. Það er ekki létt verk að sjá um
allt viðhald og standa fyrir miklum
breytingum til að mæta kröfum tím-
ans á sjúkradeildum í gamalli bygg-
ingu þar sem samræma þurfti marg-
ar ólíkar skoðanir starfsfólks. Við það
var Ingvi einkar laginn. Það var því
mikið lán fyrir staðinn að Ingvi skyldi
vera ráðinn forstöðumaður á þessum
tíma.
Dugnaður, nákvæmni og útsjónar-
semi var hans aðal, jafnframt því að
hafa ríka tilfinningu fyrir sögu stað-
arins og gera hana eins sýnilega og
hægt var. Við hinar ýmsu breytingar
á spítalanum var hann vakandi yfir
varðveislu gamalla verðmæta. Eitt af
mörgu sem nefna má var hornsteinn
byggingarinnar sem hann fann.
Hornsteinninn, sem lagður var 1909,
hafði verið glataður árum saman en
prýðir nú útvegg bókasafnsins. Bóka-
safnið var gjöf „Sjálfsvarnar“, félags
berklasjúklinga á Vífilsstöðum, til
spítalans. Ingvi lagði sinn metnað í að
veita því sem bestan aðbúnað.
Skömmu áður en hann hætti störfum
safnaði hann saman gömlum mynd-
um af ýmsum byggingarstigum spít-
alans. Hann lét stækka þær og inn-
ramma og eru þær nú til sýnis á
veggjum 1. hæðar, þannig að auðvelt
er að lesa byggingarsöguna með því
að skoða myndirnar.
Ingvi var dagfarsprúður maður,
snyrtimenni mikið, og þótt hann væri
fastur fyrir tókst honum að leysa
flest vandamál og það oft við erfiðar
aðstæður; honum var fátt ómögulegt.
Hann kom oft í heimsókn til okkar
eftir að hann hætti störfum og síðast á
90 ára afmæli Vífilsstaða, þá glaður í
bragði þótt við vissum að hann gengi
ekki heill til skógar.
Nú er Ingvi allur en verkin hans á
Vífilsstöðum munu lifa um ókomin ár.
Við söknum vinar í stað en sárastur er
söknuður eiginkonu, barna, tengda-
barna og barnabarna. Við sendum
þeim innilegar samúðarkveðjur. Guð
blessi minningu Ingva J. Victorsson-
ar.
INGVI JÓHANNES
VICTORSSON
✝ Jón Stefánsson var fæddur áBrunngili í Bitrufirði í
Strandasýslu hinn 11. ágúst
1932. Hann lést á Sjúkrahúsinu á
Hvammstanga aðfaranótt 2.
mars síðastliðinn. Foreldrar
hans voru Guðný Gísladóttir, f.
8. maí 1906 á Brunngili, d. 4.
apríl 1993, og Stefán Ólafur
Davíðsson, f. 6. júní 1902 á Fossi
í Vesturhópi, d. 29. mars 1997.
Þau bjuggu á Haugi í Miðfirði.
Systkini Jóns eru Ragnhildur, f.
18. apríl 1931, Davíð, f. 24. des-
ember 1933, Gunnar Hermann, f.
9. desember 1934, Elsa, f. 9.
mars 1936, Jensína, f. 21. febr-
úar 1937, Arndís Jenny, f. 3. júní
1938, Bryndís, f. 7. febrúar 1940,
Haukur, f. 17. september 1941,
Gísli Björgvin, f. 28. september
1942, Fanney Svana, f. 17. sept-
ember 1949.
Eftirlifandi sambýliskona Jóns
er Guðmunda Alda Eggertsdótt-
ir, f. 16. maí 1942 á Súluvöllum.
Foreldrar hennar voru Jónína
Helga Pétursdóttir, f. 27. júní
1904 í Katadal, d. 19. janúar
2000, og Eggert Eggertsson, f. 5.
júní 1905 á Ísafirði, d. 15. sept-
ember 1983. Þau bjuggu á Súlu-
völlum. Börn Jóns og Guðmundu
Öldu eru: 1) Eva Björg, f. 6.
október 1962, maður hennar er
Sighvatur Rúnar Árnason, f. 6.
júlí 1961, þau eiga þrjú börn og
búa á Laugum í Þingeyjarsýslu.
2) Pétur, f. 25. janúar 1964, hann
býr á Reykjaskóla í Hrútafirði.
3) Lilja Kristín, f. 20. júní 1967,
hún býr í Kópavogi. 4) Jónína
Helga, f. 13. desember 1968,
sambýlismaður hennar er Hall-
dór Jón Pálsson, f. 15. maí 1969,
þau eiga þrjú börn og búa á
Súluvöllum á Vatnsnesi. 5) Hauk-
ur Örn, f. 27. maí 1972, sambýlis-
kona hans er Helga Sif Svein-
bjarnardóttir, f. 7. mars 1972,
þau eiga þrjú börn og búa á
Borgareyrum undir Eyjafjöllum.
Auk barnaskólagöngu var Jón
einn vetur við nám í Reykjaskóla
áður en hann fór til náms í Iðn-
skólanum í Reykjavík. Þar lauk
hann sveinsprófi í húsgagna-
smíði árið 1957. Og síðar fékk
hann meistararéttindi í iðngrein
sinni. Á yngri árum vann hann
víða til lands og sjós. Hann vann
við iðngrein sína á verkstæðum í
Reykjavík, Kópavogi og Hafnar-
firði. Þá vann hann við virkj-
unarframkvæmdir á Suðurlandi
og var á sjó við síldveiðar. Jón
og eftirlifandi sambýliskona
hans, Guðmunda Alda, hófu bú-
skap sinn í Reykjavík árið 1961.
Vorið 1965 fluttu þau að Ytri-
Súluvöllum á Vatnsnesi þar sem
þau bjuggu með blandaðan bú-
skap.
Útför Jóns fer fram frá Tjarn-
arkirkju á Vatnsnesi í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Mig langar til þess að minnast
Jóns Stefánssonar, Súluvöllum,
nokkrum orðum. Jón flytur hingað
á árunum eftir 1960 og tók við búi
á Ytri-Súluvöllum ásamt Guð-
mundu sambýliskonu sinni. Hann
bætti jörðina verulega með bygg-
ingum og ræktun. Gætti í verkum
hans einstakrar snyrtimennsku og
vandvirkni, á öllum sviðum. Hann
hafði gott smiðsauga, eins og sagt
er, enda lærður húsgagnasmiður
og hafði starfað við þá grein í
Reykjavík, áður en hann hóf bú-
skap. Lék hverskonar smíði í
höndum hans, þó einkum trésmíði.
Var oft leitað til Jóns, ef slíkan
vanda bar að höndum hjá nágrönn-
um hans, sem og öðrum. Hugsaði
hann þá ekki um það hve langan
tíma það tæki, heldur að það yrði
sem best.
Fyrir búskaparár sín ferðaðist
hann hér um sveitir á sumrum,
ásamt félaga sínum, með flekamót
og steypti upp votheysturna, sem
sjá má víða. Vakti eftirtekt hvað
þeir voru fljótir og vandvirkir við
þá smíði.
Fljótlega eftir að Jón flyst
hingað, þá er hann kjörinn til
ýmissa trúnaðarstarfa fyrir Þver-
árhrepp. Ekki var svo, að Jón væri
að trana sér fram, heldur var sóst
eftir því að fá hann til þeirra
starfa. Lét hann tilleiðast og sinnti
því af alúð og samviskusemi. Hann
var átta ár í hreppsnefnd 1970-74
og 1986-90 og fyrsti varamaður
1978-86. Endurskoðandi hrepps-
reikninga var hann 1974-78, og
varaendurskoðandi 1990-94. Hann
sat í skólanefnd Vesturhópsskóla
1966-86, í byggingarnefnd 1966-98
og í barnaverndarnefnd 1982-86,
auk þess hann var lengi bruna-
matsmaður og virðingarmaður
fasteigna hér. Hann var í bygg-
inganefnd skólans á sínum tíma og
einn af traustustu stuðningsmönn-
um þeirra framkvæmda.
Á þessum árum eins og ávallt
átti ég mjög gott samstarf við Jón.
Hann var sérstaklega nákvæmur
og réttsýnn í öllum sínum störfum.
Þakka ég honum af alhug fyrir
öll samskipti, bæði á vegum
hreppsins og í einkalífi.
Heilsteyptari og vandaðri maður
en Jón Stefánsson er vandfundinn.
Ég votta aðstandendum öllum
dýpstu samúð okkar hjóna og fjöl-
skyldu við fráfall hans.
Agnar J. Levy.
JÓN
STEFÁNSSON
Útfararþjónustan ehf.
Stofnuð 1990
Rúnar Geirmundsson
útfararstjóri
Símar 567 9110 og 893 8638
www.utfarir.is
runar@utfarir.is
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.