Morgunblaðið - 12.07.2001, Qupperneq 54

54 FIMMTUDAGUR 12. JÚLÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ






 
 

  
  

 
 
 
    


 
 


 

 

!" 



 #$


  BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100  Símbréf 569 1329
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
KONRÁÐ Alfreðsson fer ekki dult
með að vera framsóknarmaður.
Það er alveg rétt hjá Konna að ég
gekk í Frjálslynda flokkinn á sín-
um tíma til að berjast í kvótamál-
unum. Ég taldi það vera kjörinn
vettvang til að takast á við þau
miklu vandamál sem núverandi
kvótakerfi hefur skapað fjölda
fólks víðsvegar um landið. Ég taldi
það geta þjónað hagsmunum sjó-
manna á landsvísu. Hagsmuni sjó-
manna hef ég reynt að bera fyrst
og fremst fyrir brjósti öll þau ár
sem ég hef tekið þátt í kjarabar-
áttu sjómanna.
Mér hefur aldrei komið til hugar
að berjast fyrir kosningu fulltrúa
útgerðarmanna í bankaráð Íslands-
banka, eins og Konni forðum þegar
hann barðist hetjulegri baráttu
fyrir kjöri Kristjáns Ragnarssonar
í stjórn bankans, manni sem hann
sjálfur sagðist ekkert álit hafa á.
Ætli Kristján hafi verið farið að
vanta atkvæði?
Mér hefur heldur aldrei dottið í
hug að stíga upp í einkaþotur á
vegum útgerðarmanna til að renna
til útlanda að skoða skip þeirra. Al-
talað er að Konni þáði boð af þessu
tagi hjá þeim Samherjamönnum.
Enda er atferlið í stíl við þau mold-
vörpuvinnubrögð sem því miður
virðast einkenna verklagið hans
Konna.
Það er mín skoðun og okkar sjó-
mannafélagsmanna að ef Konni ber
hag sjómannastéttarinnar fyrir
brjósti þá ætti hann að segja af sér
varaformennsku Sjómannasam-
bands Íslands og sækja um inn-
göngu í Vélstjórafélagið. Ég minni
líka á að Konni hóf þessa fjölmiðla-
umræðu og hygg að að baki hennar
sé einhver pólitískur bakþanki eða
eftirsjá.
Helgi Laxdal má þó eiga það, að
hann kemur til dyranna eins og
hann er klæddur og með skoðanir
sínar uppi á borði, en Konni læðist
með veggjum og enginn veit hvar
maður hefur hann.
Mér finnst það sorglegt að sjá
menn ávallt rjúka upp til handa og
fóta og áfellast félaga sína þegar
eitthvað er reynt að gera til að efla
kjör sjómanna og launafólks al-
mennt. Það er líka hörmulegt að
horfa upp á hve lin samtök launa-
fólks eru orðin. Ég hef um nokkurt
skeið efast um tilverurétt þessara
samtaka og mér hefur fundist þau
skorta afl og dug til að takast á við
vanda líðandi stundar. Komi upp
skoðanir sem ekki falla í kramið
hjá forustu þessara samtaka er
reynt að svæfa þær.
Með baráttukveðjum.
BIRGIR HÓLM
BJÖRGVINSSON,
stjórnarmaður í
Sjómannafélagi Reykjavíkur.
Pólitíkin mín
og hans Konna
Frá Birgi Hólm Björgvinssyni:
RÍKIÐ hefur boðið hjúkrunar-
fræðingum breytingar á launum.
Ég segi breytingar því að þær
hækkanir sem ríkið býður okkur
tekur því ekki að tala um.
Hjúkrunarfræðingar hafa alla
tíð verið illa launuð stétt. A.m.k.
þeir hjúkrunarfræðingar sem hafa
verið í vinnu hjá ríkinu. Ríkið trúir
því að það geti komist upp með það
áfram.
Ríkið trúir því að það geti hrist
af sér þá launaþræla sem eru með
einhvern uppsteyt, með því að vera
með þvermóðsku. Ríkið heldur að
það komist upp með að sniðganga
launakröfur og þarfir hjúkrunar-
fræðinga út í hið óendanlega.
Samningar voru lausir fyrir
rúmlega hálfu ári en samt þykir
ríkinu það sjálfsagður hlutur að
engir hópar launþega fái launa-
breytingar afturvirkar. Ríkinu
þykir einnig sjálfsagður hlutur að
þeirra samninganefnd komist upp
með að móðga hjúkrunarfræðinga
og annað fólk sem sinnir mikilvæg-
um störfum í þágu almennings með
tilboðum sínum. Samninganefndin
er alveg örugglega á hærri launum
en hinn almenni hjúkrunarfræð-
ingur enda gegnir samninganefnd-
in mikilvægum störfum í þágu rík-
isins. Hjúkrunarfræðingar gegna
mikilvægum störfum í þágu al-
mennings. Þar skilur á milli og
sést á þessu fyrir hvern ríkið starf-
ar.
Verkföll þau sem hjúkrunar-
fræðingar munu fara í, til að
þrýsta á kröfur sínar, munu
minnka, og einhvers staðar lama,
þá þjónustu sem heilbrigðiskerfið
veitir. Hver sá sem horfir aðeins
inn í málið sér að þar er ekki
hjúkrunarfræðingum um að kenna.
Við neyðumst til að gera eitthvað
róttækt í málinu og verkfall er ör-
þrifaráð. Það fer enginn í verkfall
sér til gamans. Allra síst fólk sem
er á lágum launum fyrir. Allra síst
það fólk sem í starfi sínu sinnir
sjúkum.
Ég vil hvetja alla hjúkrunar-
fræðinga til að segja nei við þeim
samningi sem boðinn er. Við eigum
miklu meira skilið og við vitum það
öll.
SIGURÐUR HARÐARSON,
Grettisgötu 6,
Reykjavík.
Hjúkrunarfræð-
ingar segi nei
Frá Sigurði Harðarsyni: