Morgunblaðið - 18.08.2001, Qupperneq 36

MINNINGAR
36 LAUGARDAGUR 18. ÁGÚST 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Geir Tryggvasonfæddist í Reykja-
vík 24. júní 1917.
Hann lést á Land-
spítalanum 11. ágúst
síðastliðinn. Hann
var sonur Jóhannes-
ar Tryggva Björns-
sonar og Guðlaugar
Jónasdóttur. Hálf-
systkini hans sam-
feðra voru: Þuríður,
Fanney, Karl, Krist-
björn og Aðalsteinn
og eru þau öll látin.
Geir ólst upp hjá
fósturforeldrum sín-
um, Eyjólfi Halldórssyni bónda og
smið og Torfhildi Guðnadóttur á
Steinum undir Eyjafjöllum. Upp-
eldissystkini hans voru Ásta Jóns-
dóttir, Marta, Ragnheiður, Þóra,
Sigríður og Anna, sem eru látnar,
Ragnar og Friðrik Jörgensen.
Geir kvæntist 11. september
1948 eftirlifandi eiginkonu, Þór-
önnu Finnbogadóttur, f. 18. júní
1927. Þóranna var dóttir hjón-
anna Kristínar Einarsdóttur frá
Reyni og Finnboga Einarssonar
frá Þórisholti, en þau bjuggu í
sambýlismaður Guðmundur Sig-
urðsson. 6) Magnús, f. 4.12. 1955,
látinn 18.11. 1960. 7) Drengur, f.
13.12. 1957, látinn 13.12. 1957. 8)
Þórhildur Ragna, f. 25.11. 1958,
skrifstofumaður Reykjavík, ógift.
9) Magnús Þór, f. 9.5. 1961, blikk-
smiður Reykjavík, maki Margrét
Þorgeirsdóttir. Börn þeirra eru: a)
Tinna Ósk. b) Vilborg Inga. c)
Margeir. d) Kolbrún Sóley. 10) Jó-
hann Axel, f. 27.11. 1962, blikk-
smiður Reykjavík, maki Ásgerður
Svava Gissurardóttir. Börn þeirra
eru: a) Haukur Freyr. b) Bjarki
Hrafn, barn Axels frá fyrri sam-
búð er Egill Daði. 11) Finnbogi, f.
10.12. 1963, framkvæmdastjóri
Kópavogi, maki Dalrós Jónasdótt-
ir. Börn þeirra eru: a) Þorgeir. b)
Þóranna. Dalrós á Smára Pál úr
fyrri sambúð. 12) Guðlaug, f.
12.12. 1965, lögg. fasteignasali
Reykjavík, maki Þórarinn G. Guð-
mundsson. Börn þeirra eru: a)
Þórunn Sif. b) Sunna Líf. c) Arna
Rán.
Geir og Þóranna tóku við bú-
rekstri á Steinum árið 1951, en
jafnframt hafði hann atvinnu af
vörubílaakstri, sem hann stundaði
til áttræðisaldurs. Árið 1994
brugðu þau búi og fluttu að Þrúð-
vangi 29 á Hellu.
Útför Geirs fer fram frá Eyvind-
arhólakirkju undir Eyjafjöllum í
dag og hefst athöfnin klukkan 14.
Presthúsum í Mýrdal.
Börn Geirs og Þór-
önnu eru: 1) Eyjólfur
Torfi, f. 6.1. 1949, lát-
inn 18.1. 1950. 2) Eyj-
ólfur Torfi, f. 22.12.
1949, skrifstofumaður
Borgarnesi, maki
Þóra Sigríður Einars-
dóttir. Börn þeirra
eru: a) Anna Kristín,
sambýlismaður Lars
Nielsen. b) Einar Þor-
valdur. c) Magnús
Geir. 3) Kristín Guð-
rún, f. 26.7. 1950, hús-
móðir Hellu, maki
Ólafur Hróbjartsson. Börn þeirra
eru: a) Þóranna, sambýlismaður
Ólafur Örn Jónsson, barn Kristín
Eva. b) Magnús Torfi, sambýlis-
kona Hjördís Þorsteinsdóttir. c)
Hjördís Björk. d) Daði Freyr. 4)
Tryggvi Einar, f. 17.11. 1952,
lögg. endurskoðandi Seltjarnar-
nesi, maki Dagný Ingólfsdóttir.
Börn þeirra eru: a) Geir, sambýlis-
kona Anna Margrét Jónsdóttir. b)
Inga Huld, maki Viðar Pálsson. c)
Davíð Þór. 5) Kolbrún, f. 29.10.
1954, matráðskona, Reykjavík,
Kæri faðir. Nú þegar við kveðjum
þig rifjast upp samleið okkar, sem
betur fer var löng og ánægjuleg.
Okkur er efst í huga þakklæti fyrir
umhyggju þína fyrir okkur, fjöl-
skyldum okkar og ævarandi stuðn-
ing og hvatningu til góðra verka.
Okkur varð það betur ljóst með ár-
unum hvað þú lagðir á þig mikla
vinnu áratugum saman, til þess að
sjá stórum systkinahópi farborða.
Þú stóðst ekki einn því að móðir
okkar var þér alltaf stoð og stytta og
í sameiningu unnuð þið sigra og
þolduð sorg með missi þriggja
bræðra okkar, en sá missir hefur
ætíð sett mark á fjölskylduna. Það
er vissa okkar nú að þeir munu taka
á móti þér opnum örmum og fylgja
þér á eilífðarbrautinni.
Þú sagðir oft að það hafi verið
gæfa þín að eignast stóran barna-
hóp. Það skal ekki dregið í efa, því
torvelt er að hugsa sér að þú hefðir
getað unnið jafnmikið við vörubíla-
akstur utan búsins, sem var tiltölu-
lega lítið, nema að við hefðum hjálp-
að til. Það hefur síðan fylgt okkur
flestum að vinna mikið, það viðhorf
fengum við í uppeldinu. Með þrot-
lausri vinnu tókst ykkur að koma
upp barnahópnum stóra, en það hef-
ur oft verið erfitt. Þegar þið tókuð
við búinu að Steinum var þar ein-
ungis ein kýr, örfáar kindur og húsa-
kostur ónýtur. Með áræði var allt
byggt upp og búskapur aukinn. Við
sem eldri erum í hópnum munum
þessa uppbyggingu og þau viðbrigði
sem voru að komast í nýtt íbúðar-
hús.
Þegar þið mamma brugðuð búi ár-
ið 1994 voruð þið orðin sátt við fram-
lag ykkar til samfélagsins og börnin
öll löngu farin að heiman. Því miður
eru laun heimsins ekki alltaf þakk-
læti. Það fenguð þið að reyna við
brotthvarf ykkar frá Steinum, en
samheldni okkar var sá stuðningur
sem þið þurftuð til þess að yfirvinna
þau vonbrigði sem þið urðuð fyrir á
þeim tíma. Flutningurinn til Hellu
varð ykkur til heilla og þú varðst
strax ánægður þar og heimili ykkar
mömmu hélt áfram að vera eins kon-
ar umferðarmiðstöð ættingja og
vina.
Það varð þér mikil ánægja, þegar
við bræður hófum lítinn búskap á
Fornusöndum, en með árunum hafð-
ir þú mikinn áhuga á hrossum og
deildir honum með okkur, auk þess
sem þú gast flutt þín hross til okkar.
Þrátt fyrir veikindi þín undanfarnar
vikur og mánuði var hugur þinn allt-
af með okkur í þessu áhugamáli und-
ir fjöllunum.
Kæri pabbi, nú þegar við skiljum í
bili er okkur og fjölskyldum okkar
efst í huga þakklæti fyrir öll árin
með þér, stuðning þinn og væntum-
þykju. Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Elsku mamma, þú hefur staðið
þig eins og hetja undanfarna mánuði
í veikindum pabba og sólarhringur-
inn oft verið langur. Við vitum að nú
mun myndast tómarúm í húsinu á
Hellu, en við vonumst til að fylla það
með samheldni fjölskyldunnar og
ekki síður með minningum um góð-
an föður.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka,
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna,
Guð þerri tregtárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
F.h. systkinanna,
Tryggvi E. Geirsson.
Í dag er tengdafaðir minn Geir
Tryggvason, borinn til hinstu hvílu.
Kynni tókust með okkur er ég
kynntist dóttur hans, Kristínu, sem
síðar varð eiginkona mín. Vinátta
okkar Geirs styrktist í gegnum árin,
og er sú vinátta mér mikils virði alla
tíð. Geir ásamt Þórönnu eiginkonu
sinni tók við búi á æskuheimili sínu í
Steinum, og stunduðu þau hjónin
búskap fram til ársins 1994, en þá
brugðu þau búi og fluttu á Hellu.
Þeir eru ófáir íslensku bændurnir
sem hafa orðið að stunda annað starf
ásamt búskap, og þar var tengdafað-
ir minn engin undantekning. Ungur
að árum eignaðist hann sinn fyrsta
vörubíl og hóf að starfa fyrir Vega-
gerðina, svo og við flutninga fyrir
ýmsa aðila. Á haustin flutti hann
sauðfé fyrir Sláturfélagið, og hann
var einnig umboðsmaður Álafoss um
árabil. Geir var mikill áhugamaður
um vörubifreiðar, og voru mín
fyrstu kynni af Geir einmitt í gegn-
um vöruflutninga hans, en þegar ég
var smápolli fékk ég að „sitja í“ þeg-
ar hann var að keyra grót í varn-
argarðana undir Eyjafjöllum.
Athafnamaðurinn Geir Tryggva-
son sýndi það og sannaði að hverju
verkefni skilaði hann frá sér svo
sómi var að. Á fimmta og sjötta ára-
tugnum voru samgöngumannvirki
niðurgrafnir malarvegir og lélegar
brýr, ef þær voru þá til staðar. Geir
sagði mér margar sögur um þá erf-
iðleika sem flutningabílstjórar áttu
við að etja, kraftlitlir bílar sem ekki
máttu við mikilli ófærð ofan á lélegt
vegakerfi. T.d. gat ferð til Reykja-
víkur að vetri til oft tekið tvo sólar-
hringa.
Geir og vörubílarnir voru svo
samtengdir að allir sem þekktu hann
geta ekki annað en minnst hans und-
ir stýri á vörubílnunum sínum, sem
allir báru númerið L-50. Ég held að
tengdafaðir minn hafi hvergi slegið
slöku við þau verkefni sem hann
tókst á við. Þrátt fyrir að vinnudag-
urinn í keyrslunni væri langur og
hann hefði kannski ekki mikinn tíma
til að sinna búskapnum, en Þóranna
og börnin sinntu búskapnum eftir
föngum, fann ég að bóndinn blund-
aði sterkt í Geir og var hann með af-
brigðum fjárglöggur. Á seinni árum
þegar þau hjón fluttu búferlum á
Hellu, og hann hafði rýmri tíma kom
áhugi hans á hestamennsku í ljós og
var hans helsta ánægja að fara að
horfa á sýningar á hestum.
Geir var í hópi þeirra manna sem
brutust áfram af eigin rammleik og
gafst aldrei upp þó að á móti blési.
Áföllin urðu mörg á lífsleiðinni, en
þau hjónin stóðu sterkari eftir og
komu upp myndarlegri fjölskyldu
sem nú stendur þétt saman á erfiðri
stundu. Umhyggja Geirs fyrir fjöl-
skyldunni var mikil og kveðja eig-
inkona, börn, tengdabörn og afabörn
ástríkan mann sem alltaf vildi þeim
hið besta.
Svo til hvert kvöld fórum við hjón-
in upp „í hús“ eins og við kölluðum
heimili Geirs og Þórönnu, og fannst
okkur eitthvað vanta á daginn ef
ekki var hægt að kíkja aðeins, því að
alltaf var eitthvað að ræða um og
móttökur góðar. Það er mikill sökn-
uður í hjarta okkar að horfast í augu
við þá staðreynd að Geir sé ekki
lengur meðal okkar, en hans bíður
nýtt hlutverk á æðri stöðum.
Elsku Þóranna, þinn missir er
mikill, megi algóður Guð styrkja þig
og fjölskylduna á þessum erfiðu tím-
um. Ég, Kristín og börn þökkum
Geir fyrir þá miklu ást, umhyggju og
stuðning sem hann sýndi okkur alla
tíð.
Ólafur Hróbjartsson.
Ég kveð þig nú með þökk fyrir að
hafa fengið að kynnast þér. Þú sem
varst svo góður maður. Þú tókst mér
svo vel þegar ég kom inn í fjölskyldu
þína fyrir sextán árum. Gott hjarta-
lag og hreinskilni einkenndi þig, þú
komst ávallt til dyranna eins og þú
varst klæddur. Þú keyrðir vörubíl til
margra ára ásamt því að vera bóndi.
Þegar þú lagðir vörubílnum sökum
aldurs hættirðu þó alls ekki að keyra
heldur notaðir fólksbílinn til að
keyra baggabönd á bæina út um all-
ar sveitir. Þegar ég undraðist það
hversu góður bílstjóri þú værir enn
og þó kominn yfir áttrætt sagðirðu
mér að aksturinn og það að hitta
margt og misjafnt fólk gæfi þér sér-
staka næringu. Börn voru í miklu
uppáhaldi hjá þér, öll barnabörnin
voru mjög hænd að þér og frá Hellu
fór enginn nema fá namm í munninn
frá honum afa sínum. Þér fannst
gaman að stríða svolítið stundum og
þá kom þetta sérstaka blik í augun
þín. Þú varst mikill dýravinur, sér-
staklega þótti þér vænt um hrossin
þín. Þú varst hestglöggur mjög og
hafðir unun af því að eiga falleg
hross. Alltaf var gaman að vera með
þér á hestamótunum í Pétursey og á
Hellu og spá í gæðingana. Við áttum
oft fjörugar umræður á þessum mót-
um því þér fannst skemmtilegt að
spá og spekúlera í gæðingunum sem
þar voru. Þú fylgdist einnig vel með
síðastliðið ár þrátt fyrir að komast
ekki lengur á mótin með mér. Þú
varst stoltur af hlaupahestinum þín-
um, honum Leiftri, sem vann orðið
hvert hlaupið á eftir öðru. Það gaf
okkur hjónum mikið að hafa fengið
að þjálfa hann og keppa á honum
fyrir þig. Þú varst svo glaður og
þakklátur þegar þú tókst við verð-
launum sem hann hafði unnið, stoltið
leyndi sér ekki.
Ég er þakklát fyrir þann tíma sem
ég fékk með þér, guð geymi þig.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Þín tengdadóttir,
Ásgerður.
Elsku afi, það er sárt að hugsa til
þess að fá ekki að sjá þig aftur hérna
megin í lífinu. Þegar maður hugsar
til baka minnist maður skemmti-
legra ferða í sveitina undir Eyjafjöll-
um þar sem þið amma bjugguð til
fjölda ára. Hlýjar og elskulegar mót-
tökur frá þér og ömmu var eitthvað
sem alltaf var hægt að treysta á.
Fyrir okkur bæjarbörnin var fátt
jafn spennandi og að fara með afa í
vörubílinn og þeytast um héruð
Rangárvallasýslu í bílnum undir
öruggri stjórn afa. Gönguferðirnar
upp fjallshlíðina með afa verða einn-
ig geymdar í minningunni þar sem
að afi gekk með okkur barnabörnin
og sagði okkur frá álfa- og huldu-
fólki sem bjó undir stóru steinunum
í fjallshlíðinni. Það var líka ekki lítið
stoltið þegar maður gortaði sig í
skólaferðalögunum, að hann afi ætti
stóra hellinn undir Eyjafjöllunum
þegar rútan átti leið framhjá. Þó að
þú og amma flyttuð úr sveitinni
breytti það engu um, að þetta var
hellirinn þinn og í framtíðinni verður
þetta alltaf hellirinn hans afa. Afi
fylgdist vel með því sem var að ger-
ast í þjóðfélaginu og hafði ákveðnar
skoðanir á flestum hlutum sem
þýddi að hægt var að ræða við hann
um nánast hvað sem var.
Afi var einstakur maður, ákveð-
inn, skemmtilegur, duglegur og
ósérhlífinn eru orð sem koma upp í
hugann þegar hugsað er til baka.
Hann kláraði öll verk sem hann tók
sér fyrir hendur og var hann alltaf
tilbúinn að hjálpa öðrum, þó svo að
það kæmi niður á honum sjálfum.
Hefði hann lofað einhverju, urðu orð
hans að standa. Afi var einnig mjög
tilfinningaríkur maður enda þótt
hann sýndi tilfinningar sínar ekki
opinskátt. Ég minnist þess ávallt
þegar afi huggaði mig fyrir 13 árum
þegar Einar afi okkar lést og reynd-
ist það mér mikil hjálp í þeirri sorg.
Það er mikið sem þú skilur eftir
þig í þessari tilveru. Það að ala upp
níu börn og gera að nýtum þjóð-
félagsþegnum, hefur kostað mikla
vinnu og fyrirhyggju hjá ykkur
ömmu. Þú hefur tryggt það með
góðum verkum, að minningin um þig
mun lifa í huga okkar barna-
barnanna um ókomna framtíð. Við
viljum þakka fyrir að hafa verið svo
lánsöm í þessu lífi að hafa fengið þig
sem afa okkar og frá þér og ömmu
höfum við fengið ómetanlega eigin-
leika sem eiga eftir að nýtast okkur í
framtíðinni. Elsku afi, guð geymi þig
og varðveiti, minning þín lifir.
Einar, Anna og Magnús.
Elsku afi. Okkur langar til að
þakka þér í örfáum orðum fyrir alla
góðvild og hlýhug í garð okkar
systkina.
Þar sem þú bjóst á Hellu og við í
Kópavogi voru samverustundir okk-
ar ekki margar. En þegar við fórum
í sveitina austur að Fornusöndum
um helgar, komum við iðulega við
hjá ykkur og fengum kökur. Afi
spurði alltaf hvort við værum ekki
örugglega með kattarmat handa
honum Mjása okkar í sveitinni. Hon-
um var svo umhugað um að dýrin
yrðu ekki svöng. Afi kom mjög oft í
heimsókn til okkar að Fornusöndum
og það fyrsta sem hann spurði okkur
um var hvort við værum búin að
kíkja á hestana og kindurnar og að
finna hann Mjása.
Að lokum, afi, hafðu bestu þakkir
fyrir allt og allt í okkar garð og við
biðjum góðan Guð að styrkja hana
ömmu á þessari miklu sorgar stund.
Þín barnabörn,
Smári, Þorgeir og Þóranna
Finnbogabörn.
Elsku afi, við systurnar þökkum
þér fyrir alla þína ást og umhyggju.
Við vitum að þú ert hjá Guði og fylg-
ist með okkur öllum. Guð geymi þig,
elsku afi okkar.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þínar afastelpur,
Þórunn Sif, Sunna Líf
og Arna Rán.
Elsku afi minn var alltaf í uppá-
haldi hjá mér. Ég hafði alltaf svo
gaman af því að koma til þeirra í
sveitina í Steinum og hjálpa þeim
með dýrin og heyskapinn. Afi vann
mikið en hafði börnin til að hjálpa
sér. Hann hafði mikið yndi af sveit-
inni og því sá hann mikið eftir henni
þegar hann flutti á Hellu árið 1994
en var samt ánægður, þar sem hann
gat verið í rólegheitum. Síðar keypti
fjölskyldan annan bæ undir Eyja-
fjöllum og hann naut þess að
skreppa þangað annað slagið og líta
eftir dýrunum.
Þó að ég saknaði sveitarinnar í
Steinum þá fannst mér ennþá betra
að hafa þau í næstu götu, því þá gat
ég farið til þeirra oft á dag. En eftir
að ég flutti frá Hellu í fyrra reyndi
ég að heimsækja hann um hverja
helgi og alltaf var hann jafn ánægð-
ur þegar ég kom og sagðist hafa ver-
ið að vonast eftir mér. Það var alltaf
svo gaman að gleðja hann því það
þurfti svo lítið til.
Það var alltaf best að tala við
hann því hann gaf mér alltaf styrk
þegar ég þurfti á því að halda. Hann
sagðist alltaf vera stoltur af mér og
að mér ætti eftir að farnast vel í líf-
inu. Í hvert sinn þegar ég kvaddi
hann, tók hann utan um mig og
sagði mér að fara varlega. En í sum-
ar var hann hættur að segja þetta og
sagði bara „þú veist“, því við skild-
um hvort annað svo vel að sjaldan
þurfti mörg orð.
Það var mér mikils virði að fá að
gæta hans kvöldið sem hann dó á
spítalanum. Hann sagði mér svo
margt, því hann vissi að hann ætti
ekki eftir að fá annað tækifæri til að
leiðbeina mér í lífinu. Hann sagði
mér að við hefðum alltaf verið góðir
vinir og að það eina sem skipti máli í
lífinu væru öll börnin og að vera
ánægður með það sem maður hefði
og brosti til mín þar til hann fór.
Ég kveð þig, elsku afi minn, með
söknuð í hjarta og ég þakka fyrir að
hafa fengið að alast upp með indæl-
asta og besta manni í heimi.
Þitt barnabarn,
Hjördís B. Ólafsdóttir.
Yfir tindum öllum
er ró,
friður á fjöllum,
fugl í tó
hljóðnaður hver;
það bærist ei blær eða kliður.
Einnig þinn friður
framundan er.
(Þýð. Yngvi Jóhannesson.)
Í dag kveðjum við afa okkar
hinstu kveðju. Við minnumst hans
sérstaklega fyrir hans einstöku gjaf-
mildi og hjartahlýju í okkar garð.
GEIR
TRYGGVASON