Morgunblaðið - 18.08.2001, Qupperneq 51

FÓLK Í FRÉTTUM
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. ÁGÚST 2001 51
ÚTSÖLULOK Í DAG
Menningarnótt - opið til 23.00
NÝJAR HAUSTVÖRUR
10% afsláttur í dag
eva
LAUGAVEGI 91 (2. HÆÐ)
s. 562 0625
GERARD DAREL - DKNY - NICOLE FARHI - JOSEPH - PAUL ET JOE - TARA JARMON - CUSTO
Nýtt kortatímabil
menningarnótt reykjavíkur
Hljómsveit Geirmundar
Valtýrssonar.
Diskótekið Dísa frá kl. 23.
Veitingahúsið Naustið
Vesturgata 6-8,
s. 552 3030
naustid@naustid.is, www.naustid.is
BAKSVIÐS á Hróarskeldu-hátíðinni. Það nagar migað vera í vinnunni vitandiþað að margar frábærar
hljómsveitir eru að spila. En þetta er
þess virði, því á næstu mínútum verð-
ur mér veitt viðtal við meðlim einnar
athyglisverðustu hljómsveitar síð-
ustu tveggja ára, Grandaddy. Sætti
mig því fljótlega við hlutskiptið og
sest niður í sætið sem mér hafði verið
vísað á og bíð eftir því að fá að kíkja
inn í heilabú eins meðlimanna. Ég veit
ekki hvern þeirra ég fæ að spjalla við
en er þó vissulega spenntastur fyrir
því að spjalla við Jason Lytle, aðal-
lagahöfund og söngvara sveitarinnar.
Þægindi framar öllu
Allt í einu er feitlaginn maður,
skeggjaður, í hvítum hjólabrettabol
og með græna derhúfu leiddur að
mér. Ég þekki ekki liðsmennina í sjón
og bíð því eftir að umboðsmaður
sveitarinnar kynni mig fyrir mannin-
um.
„Já, komdu sæll, þetta er Aaron
Burtch, trommuleikari Grandaddy!“
Já, komdu sæll – svara ég um leið
hálfsvekktur, og ég tek í spaðann á
honum. Hann sest niður, og er afar
þreytulegur að sjá.
„Úff, við spiluðum í New York í
gærkveldi, vöknuðum og hoppuðum
beint upp í flugvél,“ segir hann snögg-
lega. „Ég held að ég hafi náð að sofa í
fjórar klukkustundir á síðustu tveim-
ur dögum. Ég var alveg að sofna þeg-
ar þeir komu og náðu í mig til þess að
mæta í þetta viðtal.“
Það verður greinilega ekki erfitt.
Hér er maður sem virðist bera hjart-
að utan á skyrtunni og er reiðubúinn
til að deila. Ég byrja formlega.
Nýja platan, The Sophware Slump
er önnur breiðskífa ykkar, er það
ekki?
„Jú, en við höfum tekið mikið upp í
gegnum árin. Við gerðum okkar
fyrstu plötu árið ’94 bara sjálfir og
gáfum út í 250 eintökum. En það var
alvöru plata. Rétt rúmum mánuði á
undan nýju plötunni tókum við líka
upp þröngskífu sem hét Signal To
Snow Ratio. Við ákváðum að gera
hana til þess að prufa allar nýju græj-
urnar sem við höfðum keypt stuttu
áður. Það var ágætis leið til þess að
læra á tækin.“
Semjið þið lögin í hljóðverinu?
„Oft eru þau fullunnin áður en við
tökum þau upp, stundum sér Jason
bara alveg um þetta einn. Hljóðverið
sem við erum með núna er mjög lítið.
Við getum ekki búið þar, það er bara
heima hjá Jason.“
Þið hljótið þá að vera ansi tilrauna-
glaðir?
„Já, svona getum við leyft okkur að
vera það, af því að við erum heima hjá
okkur, notum okkar eigin búnað og
þurfum ekki að borga fyrir klukku-
tímana sem við notum.“
Er þetta ykkur mikilvæg vinnuað-
ferð?
„Já, þetta er eina leiðin sem við get-
um mögulega unnið. Það er engin
önnur leið. Við gætum ekki gert þetta
með annað fólk í kringum okkur, eða
með klukka tifandi yfir okkur. Þetta
er bara eina aðferðin sem við kunnum
og við ætlum að halda áfram svona.“
Allir atvinnulausir
Hefur þetta aldrei verið atvinna
ykkar?
„Nei, þetta er ekki „útvarpsvæn“
tónlist. Þetta er melódískt, hefur
króka og er poppað en þetta er bara
ekki líkt því sem hjómar í útvarpi í
dag. Þetta er ekki ofurskýrt né staf-
rænt og ef þetta er spilað þá hljómar
þetta ekki eins risastórt og allt hitt.
Mér finnst þetta betra en hitt. Þetta
er meira hrífandi vinnuaðferð, við er-
um öll hvort eð er svo takmörkuð.“
Er ykkur þá sama um útvarpsspil-
un?
„Við erum orðnir þreyttir á því að
vera alltaf fátækir (hlær). Við þurft-
um allir að hætta í vinnu til þess að
geta farið á tónleikaferðalagið og við
græðum ekki neinar fúlgur á þessu.
Við höfum ekkert á móti því að selja
plötur. Við hefðum ekkert á móti því
að komast meira í útvarpið af því okk-
ur langar til að sem flestir heyri tón-
listina okkar til þess að við getum lif-
að á því að gera það sem við gerum.
Þú verður eiginlega bara að fylgja
samviskunni í þessum málum. Stund-
um gerum við hluti sem við héldum að
við myndum aldrei gera, en við mun-
um aldrei fara að gera eitthvað fárán-
legt.“
Fenguð þið ykkur þá dagvinnur til
þess að geta haldið áfram að fara ykk-
ar eigin leiðir?
„Já, ég var mjög heppinn, var með
vinnu í hjólabrettabúð og ég hafði
frelsi til þess að fara í frí þegar mig
langaði. Þannig að ég gat bara hringt
og sagt þeim að ég væri að fara að
spila hér eða þar. En búðin lokaði svo
ég hef það starf ekkilengur. Þetta á
eftir að vera erfitt sumar. Við vorum
allir með vinnu í fyrra, en erum allir
hættir núna.“
Það er frekar auðheyrt að R.E.M.
eru undir miklum áhrifum frá ykkur
þessa daganna.
„Ég er nú með eitt leyndarmál
varðandi það. Eiginkona Peters Buck
á klúbb í Seattle og hann mætir alltaf
þegar við spilum þar. Síðast kom
hann baksviðs til okkar og sagði að
hann væri orðinn algjörlega ástfang-
inn af plötunni og að hann ætlaði sér
að reyna allt til þess að láta nýju plöt-
una þeirra hafa svipaða tilfinningu.
Mér fannst það stórkostlegt. Ég
meina, þetta er gítarleikarinn í
R.E.M.!“
Já, það eru greinileg áhrif.
„Virkilega? Ég verð að hlusta á
hana. Vá, takk strákar! Kannski hittu
þeir þó bara inn á svipaðan tón fyrir
slysni. Þetta er frábær hljómsveit. Ef
þetta er tilfellið þá kann ég ekki einu
sinni að bregðast við þessu.“
Á disknum ykkar sést í mynd af
Björk aftan á plötuumslaginu.
„Já, núna vantar okkur bara sím-
hringingu frá henni (hlær). Mér
finnst hún vera að gera það besta í
tónlist í heiminum í dag.“
Þannig að hún er áhrifavaldur?
„Já, algjörlega, samt er ég ekki viss
um að hún hafi tónlistarleg áhrif held-
ur bara hvernig hún gerir hlutina. Við
gerum náttúrulega ekki raftónlist en
hún fiktar við það. Ég get ekki beðið
eftir nýju plötunni, hún ruglar mig al-
veg í ríminu! Í þriðja skiptið sem ég
sá Dancer in the dark var ég í flugvél
á heimleið. Maður verður oft svolítið
þunglyndur þegar maður er ekki
heima með fjölskyldunni. Í fyrsta
skiptið sem ég sá þessa mynd fannst
mér hún vera það fallegasta sem ég
hafði séð. Ég hágrét alveg í flugvél-
inni, gaf frá mér hávær hljóð og allt.
Þetta var ekki gott. Ég elska þessa
mynd, þessa plötu og bara allt sem
hún gerir.“
Hér snýst samtalið við og ég er allt
í einu kominn á fullt að svara spurn-
ingum um hana Björk „okkar“. Ekki
leiðinlegt hlutskipti þannig að ég
slekk á segulbandstækinu og held
spjallinu áfram.
„Björk ruglar
mig í ríminu“
Kaliforníusveitin Grandaddy hefur vakið gífurlega
athygli í tónlistarhringiðunni síðastliðið ár. Birgir
Örn Steinarsson hitti Aaron Burtch, liðsmann
sveitarinnar, á Hróarskelduhátíðinni.
Grandaddy – með kaffibollann að vopni, að sjálfsögðu.
Á spjalli við liðsmann hljómsveitarinnar Grandaddy
biggi@mbl.is