Morgunblaðið - 28.08.2001, Page 34
MINNINGAR
34 ÞRIÐJUDAGUR 28. ÁGÚST 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Haukur Bjarna-son fæddist í
Reykjavík 28. sept-
ember 1925. Hann
lést 20. ágúst síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Bjarni
Guðnason trésmíða-
meistari, f. 21.6.
1888, d. 18.11. 1940,
og Margrét Hjörleifs-
dóttir, f. 29.8. 1891,
28.7. 1979. Systkini
Hauks eru Guðni Þór,
f. 28.8. 1920, d. 4.4.
1972, Ragna Hjördís,
f. 8.11. 1922, og Erla
Bryndís, f. 12.4. 1930.
Haukur kvæntist 18.10. 1947
Þórunni Lárusdóttur, f. 10.9. 1928.
Börn þeirra eru: 1) Margrét Birna,
f. 31.10. 1948. Maki I. Birgir Guð-
mundsson, skildu, barn þeirra
Bryndís Ásta, maki Bjarni Jó-
hannsson. Maki II. Bjarni Marinós-
son, f. 4.3. 1949. Börn þeirra
Haukur, f. 6.9. 1981, og Vilborg,
f.18.5. 1983. 2) Lárus Kristinn, f.
15.10. 1952, maki Helga Kr. Krist-
mundsdóttir, f. 19.4. 1954. Synir
þeirra: 1) Magnús Haukur, f. 13.2.
1972, maki Lovísa Dröfn Lúðvíks-
dóttir, f. 17.5. 1976, sonur þeirra
er Bjarni Haukur, f. 20.12. 1995. 2)
Friðrik, f. 20.10. 1976, d. 14.12.
1976. 3) Kristinn, f. 30.11. 1977,
maki Rut Vilhjálms-
dóttir, f. 10.9. 1979,
sonur þeirra er Vil-
hjálmur Helgi, f.
29.5. 2001. 4) Árni
Þór, f. 22.6. 1983.
Haukur hóf störf í
lögreglunni í
Reykjavík 1950.
Hann var í rannsókn-
arlögreglunni frá
1955 til starfsloka.
Hann var lögreglu-
maður hjá Samein-
uðu þjóðunum í New
York árið 1954.
Haukur starfaði
mikið að íþróttamálum í Reykja-
vík. Hann sá um annál Handknatt-
leiksins í Árbók íþróttamanna í
nokkur ár, var í handboltaliði
Glímufélagsins Ármanns í mörg
ár, sat í stjórn þess félags um ára-
bil og var heiðursfélagi Ármanns.
Hann var í stjórn ÍBR í mörg ár,
stjórnarmaður í Ferðafélagi Ís-
lands í áratugi og tók virkan þátt í
starfi þess, var í skemmtinefnd,
byggingarnefnd, ferðanefnd og
var iðulega fararstjóri í ferðum
félagsins. Hann var sæmdur gull-
merki félagsins. Hann stundaði
golfíþróttina í mörg ár.
Útför Hauks fer fram frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Elsku tengdapabbi, nú er komið að
kveðjustund og margs er að minnast.
Mörg orð segja lítið. Mér er efst í
huga þegar ég kom á heimili ykkar
Tótu á Kársnesbrautinni með Lárusi
fyrir rúmlega 30 árum og var mér
tekið strax sem dóttur. Bjuggum við
hjá ykkur í nokkur ár og þar fæddist
Magnús Haukur og naut hann um-
hyggju afa og ömmu. Ekki var um-
hyggjan minni þegar við vorum flutt
frá ykkur og fleiri strákar fæddust.
Oft hringdir þú eða amma til að bjóða
strákunum í fuglaskoðun eða aðrar
ferðir sem þið voruð að fara í með
Ferðafélagi Íslands eða upp í kofa í
Kjósinni og jafnvel til útlanda. Alltaf
þegar þið komuð í heimsókn var afi
með eitthvað í vasanum til að gleðja
barnabörnin og ekki bara strákana
því hundurinn fékk líka nammi, eða
heimsókn í hesthúsið, þá kom afi allt-
af með brauð fyrir hestana. Þú fylgd-
ist vel með afastrákunum þínum og
hafðir mikinn áhuga á því sem þeir
voru að gera, oft var farið á Mark-
arveginn til afa og ömmu til að kíkja í
bækur og fá aðstoð við þau verkefni
sem unnið var að. Þegar þú varst
hættur að vinna tókstu að þér að
passa Árna Þór og voruð þið miklir
félagar, okkar á milli voruð þið kall-
aðir „samherjarnir“ því að samband
ykkar var mjög gott. Mikið varstu
ánægður þegar Kristinn var búinn að
læra húsasmíði og gat hjálpað þér við
laga það sem þurfti eða þegar Magn-
úsi Hauki gekk vel í gokart eða þegar
Árni Þór kom með verkefnin til ykk-
ar. Hjálpsemi var þitt aðalsmerki og
oft bauðstu fram hjálp þína, sem var
jafnan vel þegin og margir nutu.
Skemmst er að minnast hjálpsemi
þinnar við mömmu mína og okkur
þegar pabbi andaðist í nóvember sl.
Elsku tengdapabbi, takk fyrir allt.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Hvíl þú í friði.
Helga.
Elsku afi, þá er komið að okkar
hinstu kveðju til þín. Sú kveðja er
sögð með söknuði okkar bræðranna.
Við þökkum þér fyrir allt sem þú
gerðir fyrir okkur og hafa verið til
staðar þegar við þurftum á þér að
halda. Þú virtist alltaf hafa tíma til
þess að segja okkur það sem við
þurftum að vita, það var alveg sama
hvað það var því aldrei var komið að
tómum kofunum hjá þér.
Þú tókst okkur alltaf opnum örm-
um þegar við leituðum til þín með
vandamál okkar og hugrenningar.
Þú hafðir alltaf svör við þeim spurn-
ingum sem upp komu í gegnum tíð-
ina, þú varst alltaf tilbúinn að miðla
þinni miklu reynslu til okkar. Það
sem þú hefur skilið eftir í huga okkar
mun nýtast okkar alla ævi og eftir
bestu getu munum við reyna að
miðla reynslu þinni til komandi kyn-
slóða.
Þú varst í uppáhaldi hjá öllum,
stórum og smáum, við munum eftir
þér talandi við börnin í hverfinu sem
kölluðu þig afa, gefandi fuglunum í
garðinum smjör og tólg í vetrarkuld-
anum og verjandi þá fyrir nágranna-
köttunum. Þú varst hjartahlýr og
góður maður og vildir gera allt fyrir
alla. Við erum sammála um það, son-
arsynir þínir, að þegar við verðum af-
ar sjálfir viljum við líkjast þér sem
mest.
Hafðu það gott hjá Guði, elsku afi.
Magnús, Kristinn og Árni Þór.
Horfinn er sjónum okkar yfir móð-
una miklu félagi okkar og vinur, Ár-
menningurinn Haukur Bjarnason,
fyrrv. aðstoðaryfirlögregluþjónn
RLR, eftir langt og gifturíkt starf á
hvorum vettvangi fyrir sig. Haukur
var glæsimenni á velli, þéttur í lund
og þéttur á velli, ljúfur í allri um-
gengni en kappsfullur og djarfur er á
þurfti að halda, hvort sem um hand-
knattleik, lögreglustörf eða stjórn-
unarstörf fyrir félag sitt, Glímufélag-
ið Ármann, var um að ræða. Á báðum
stöðum vann hann sér til vinsælda
með sinni hispurslausu framkomu,
trausti og íhygli í hverju máli. Hann
var í hinu frækna liði Ármanns í
handknattleik sem vann marga
meistaratitla. Eftir að því lauk settist
hann í stjórn Ármanns og varð for-
ystumaður félagsins í handknatt-
leiksdeild þess. Hann var sæmdur
gullmerki félagsins og var heiðurs-
félagi í Ármanni en það segir meira
um manninn en mörg orð. Hann
kunni þá list að kunna að sigra og
taka tapi með stillingu hugans sem
mörgum manninum reynist erfitt.
Það urðu honum vissulega vonbrigði
að tapa er tekist var á í félagi voru við
Reykjavíkurborg um aðstöðu og alla
framvindu félagsins um framtíð þess.
Það urðum við einnig er ritum þessa
grein. Að okkar mati sýndi Haukur
mikla framsýni og sagan á eftir að
dæma um að hann hafi haft rétt fyrir
sér. En að leik loknum var hann orð-
inn sami góði Ármenningurinn aftur
sem fyrrum og brosti sínu yndislega
brosi og sagði: „Drengir, það kemur
leikur eftir þennan leik.“ Tíminn
stendur ekki kyrr. Þetta er elsta
íþróttafélag Reykjavíkur og hefur
átt fleiri afreksmenn í íþróttum en
nokkurt annað íþróttafélag í þessari
borg og það á heimsvísu nema í
„knattspyrnu“. Slíkt félag gleymist
ekki nema hjá skammsýnum stjórn-
málamönnum. Haukur var alla sína
ævi bæði velvirkur atorkumaður til
allrar vinnu, stjórnsamur en laginn
að vinna með fólki. Það segja þeir
sem gerst mega um vita að hverju
verki hafi verið vel borgið sem hann
sá um. Hinn heiðarlegi og samvisku-
sami maður undi ekki öðru en að
leysa hvert verk vel af hendi án þess
að hugsa um tíma eða peninga. Aðal-
áhugamál hans síðari ár var að
glugga í gömul plögg, m.a. í íþrótta-
söguna og sögu Ármanns, og einnig
að prýða og bæta umhverfi sitt með
sinni ágætu konu, Þórunni Lárus-
dóttur. Hann sagði við okkur: „Kom-
ið og sjáið garðinn minn.“ Sagði síðan
með bros á vör: „Ég á nú svo lítið í
þessari vinnu, drengir.“ En stolt
hans leyndi sér ekki er hann fór
höndum um jurtir þeirrar moldar
sem hann er nú horfinn til. Við send-
um konu hans, börnum, tengdabörn-
um, barnabörnum, barnabarnabörn-
um og öðrum aðstandendum okkar
innilegustu samúðarkveðjur. Glímu-
félagið Ármann hefur misst góðan
félaga og vin og kveður hann með
söknuði. Hvíl í friði.
Þínir félagar
Eyjólfur Magnússon Scheving,
Kristinn Sigurjónsson.
Vinsemdin er vænsta gjöf, verðug
alls að geyma, leiðir yfir líf og gröf
ljóss til æðri heima.
Kynni okkar Hauks urðu á kenn-
araskólaárum mínum. Bekknum
okkar tengdist hann traustustu
hugsanlegum böndum með því að
velja sér að eiginkonu eina bekkjar-
systra okkar, Þórunni Lárusdóttur,
sem með hugprýði fylgir honum til
grafar, og stóð honum hetjulega við
hlið. Auk þess bjó hann í sama húsi
og einn bekkjarfélaganna. Lágu leið-
ir því títt saman, kynnin urðu nánari
og vinfengið traustara. Kvöldvökur
og dansæfingar skólans sótti hann,
svo og bekkjarfundina okkar, sem
hafa verið tíðir og óskeikulir rúmt
hálfrar aldar skeið. Í vinfengi ófst
hann þannig inn í bekkjar- og félags-
anda okkar. Þar á varð aldrei nokkur
breyting. Hann var jafnan hinn sami
trausti og vinfasti.
Um margra áratuga skeið starfaði
hann sem lögreglumaður. Til þess
starfs var hann vel tygjaður, bæði hið
ytra sem og innra. Að vallarsýn harla
vænn og öflugur, samtímis hið innra
búinn glöggskyggni, réttsýni, mann-
elsku, yfirvegun og áreiðanleika.
Samspil þessara ytri og innri eigin-
leika var honum farsælt í vanda-
sömu, ábyrgðarríku og oft harla ef-
iðu starfi löggæzlunnar. Enda var
hann farsæll, virtur vel og metinn.
Þó þessi kveðju- og þakkarorð séu
einungis frá mér sem slíkum, veit ég,
að sami hugarvarmi, og vinarþel
bæra sér með öllum bekkjarfélögun-
um, því svo einstaklega náin höfum
við verið og erum enn. Ég kveð góð-
an dreng og þakka heilsteypta vin-
áttu.
Kæra Þórunn, „Tóta,“ eins og þú
heitir á bekkjarmálinu okkar. Með-
tak þú, og allir ástvinir, innilegustu
samúð frá okkur Sólveigu. Guð blessi
ykkur öll og styrki. Blessuð sé minn-
ing Hauks.
Sólveig og Jón
Hjörleifur Jónsson.
HAUKUR
BJARNASON
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
"'
,
'#
)
% !
,<.=:>-:
&?@,,A@-:
2* - !
! ( ;41
7 )
#
!
/
/
/6
59 2 5
. /
( >
1 -"/
!1"
!
!
*+ 1
5 (
)
% ! $5 66B$; 66
,<.=:>-: &?@,,A@-:
C= 2-:D= ,<.=:>-:9?EE=:
-1
(K
@ -1
"'
'
)
% !
,<.=:>-: &?@,,A@-: C=
2-:D= ,<.=:>-:9?EE<:
2 !D
6!$(C1
*
)
)
+
! '+'
! < 05,
"%!4
" 1
,
)
'!
"
" *
. /
( '*
! ) ' 5 %#
'- '
" ' 2 '? *+ !
! '
!
+ 1
0
2.
60
$
)'
,!
'!
,
$4 F
'
()(
" '
7
!
' 5* -
! (- ' )1 %
!- * 2
' (-
6! ' - 5(
+ !
1
0
/"
/
/
216
,2I<
!+44
('%"
D
5$ ! $3 66
6
! ) /
6-*+ '
%6
! /
) ! *+ "
+$$ !- 1