Morgunblaðið - 09.09.2001, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 9. SEPTEMBER 2001 41

 
 
     

    

  
 









  
!"!!
! #$ 

! %$ !& !
'! !& !
($! " " !& !
''#$ ' !& !
! ##" !& !

 
 
  

 
     
  
  

 
  

   




 
  

  !"" #

#$#
#$# %&" ' #!"" #
 ( #
#$# )* + ,! (
-#(# #
#$# # "

# . #!"" #


/0#
#$#!"" #
 1 # 10#

 
 
  
  
    
   

     
 

  
 



 
 
  
 
   
 
!""  #  

      

 
   


 !"
#$% &'"


#"$" !" ()"  &""

#"$")


#" "

#"$") *)"+,#" -$ ()" )

  

  


   



   
 

   
  







 




 
 
  
     
  


 
     !""
#


" $
#
 
  
%&'()%*+(
(*',&-((.+/& 

0 

   


  


  

  
     

 
      
   

   
  
 !"#$ %
&  !"#$ '  (  
  (  )
margvíslegum fróðleik um Veiði-
vatnasvæðið og atburði sem gerst
höfðu þar fyrir alllöngu verður þeim
ógleymanlegur sem á hlustuðu.
Gunnar hugsaði vel um hag félaga
sinna. Þess vegna lögðum við til að
hann yrði okkar málsvari í kjara-
samningaviðræðum viðskiptafræð-
inga og hagfræðinga. Félag við-
skiptafræðinga og hagfræðinga fékk
hann síðan til að sitja í aðalsamn-
inganefnd félagsins í síðustu samn-
ingum. Hann kunni vel við að vera
málsvari félaga sinna og sinnti því af
alúð og festu. Eflaust hefði hann get-
að náð langt sem málsvari launþega
hefði hann viljað.
Þriðjudaginn 14. ágúst sl. ræddum
við allnokkuð saman um einmitt
kjaramál og ýmislegt fleira er ég
kom í heimsókn á stofnunina, en fyrr
þann dag höfðum við rætt lengi sam-
an í síma um ýmis önnur málefni í
tengslum við störf okkar. Við
ákváðum að ræða saman í vikunni á
eftir og ákveða hvenær hann myndi
koma með hóp starfsmanna Vinnu-
málastofnunar upp á Skaga í heim-
sókn á skrifstofu svæðisvinnumiðl-
unarinnar á Vesturlandi. Ekki
verður af þessari heimsókn því
Gunnar varð fyrir áfalli föstudaginn
17. ágúst sem dró hann til dauða viku
seinna.
Ekki óraði mig fyrir því að þetta
yrðu í síðustu skiptin sem við rædd-
um saman hérna megin, en minning-
ar um góðan dreng og félaga lifa.
Blessuð sé minning hans.
Ég votta Guðfinnu eiginkonu
hans, börnum hans og öðrum ætt-
ingjum samúð mína.
Jóngeir H. Hlinason.
Síðsumarsólin vermir hafflötinn
og himinninn er roðagylltur, íslensk
kvöldfegurð sem á fáa sína líka. Allt
er tært og hreint og Snæfellsjökull
stendur í loga.
Ljósrák ber við sjóndeildarhring,
ljósið, þetta himneska ljós sem við öll
síðar hverfum til hefur nú tekið til
sín einn af Íslands góðu sonum.
Gunnar Sigurðsson var ljúfmenni
og gæddur mörgum eðliskostum.
Ávallt reiðubúinn að leysa hvers
manns vanda, hvort heldur voru
flókin hagfræðimál sem tengdust
vinnunni hans eða stórfjölskyldunni
og vinum.
Hann var sáðmadur er stráði góð-
vild og hlýju í sporin sín.
Garðurinn hanns Gunna var líka
um margt sérstakur. Þar hafði hann
frá unga aldri ræktað fallega björk,
sterka með mikilli laufkrónu er veitti
mörgum skjól.
Síðan bættust við tvær fallegar
aspir sem nú eru báðar fullþroska.
Kynni okkar fjölskyldna liggja
tuttugu og eitt ár aftur, er þau Finna
keyptu íbúð á sama stigapalli og okk-
ar var, í Dalseli 34. Karitas og Harpa
urðu strax góðar vinkonur fimm ára
gamlar og seinna bættust Bjarki og
Tedda í vinahópinn.
Það var um margt sérstakt sam-
félag í blokkinni okkar á þessum ár-
um. Samheldni og virðing fyrir ná-
grannanum einkenndi umgengnina
enda búa margir þar ennþá.
Í nokkur ár héldum við þorrablót.
Þá var miði settur á útidyrahurðina
Lokað vegna þorrablóts“ og síðan
var skemmtun á þremur hæðum.
Krökkunum fannst þetta ótrúlega
spennandi líka.
Kraftur og þor einkenndi þau hjón
bæði og stefnan var sett á Danmörku
til frekara náms. Kvöldið áður en út
skyldi haldið voru vinkonurnar
heima.
Í bílnum á leiðinni vestur á Lyng-
haga seinna um kvöldið sátu þær
stöllur aftur í og héldu þétt utan um
hvor aðra. Aðskilnaðurinn var þeim
sár og ekki síður var tíminn sem á
eftir kom erfiður. Vináttunni var við-
haldið með gagnkvæmum heimsókn-
um og eftir sex ár kom fjölskyldan
heim. Yngri börnin okkar voru smá-
börn þegar Gunni og Finna fóru út.
Því var það mikið gleðiefni hversu
vel þau náðu saman hér heima sem
stálpuð.
Hjúkrunarfélag Íslands var á
þessum tíma utan bandalaga. Gunn-
ar tók að sér verkefni fyrir félagið
fyrst eftir að hann kom heim. Sam-
viskusemi og ljúfmennska ein-
kenndu öll hans störf þar. Í dag heit-
ir félagið Félag íslenskra
hjúkrunarfræðinga og einn félag-
anna er Karitas dóttir hans. Gleði
mín var mikil þegar Kaja sagðist
ætla í hjúkrun. Báðar systurnar hafa
unnið á Sólvangi í sumarvinnu og
staðið sig með mikilli prýði.
Fjölskyldurnar hafa stækkað, vin-
konurnar komnar með eiginmenn,
Tómas og Pál og lítil dama Melkorka
Ingibjörg komin hjá Kaju og Palla.
Dæmið hefur snúist við, í dag eru
það Harpa og Tommi sem dvelja við
nám í Danmörku. Þegar dvalist er á
Fróni hittast fjölskyldurnar alltaf,
núna síðast í byrjun ágúst. Sem
endranær var glatt á hjalla. Eitt af
umræðuefnum kvöldsins var ræktun
matjurta. Gunni og Tommi höfðu
báðir verið að baksa við að rækta,
annar við sumarbústaðinn í Gríms-
nesi, hinn í „kolonihave“ í Kaup-
mannahöfn. Í ljós kom að sumt dafn-
aði ekki síður hér heima þótt
garðurinn væri ekki stór. Mikið var
hlegið að búskapnum.
Allt sem lifir leitar jafnvægis.
Finna mín, megi algóður guð halda
sinni verndarhendi yfir þér og fjöl-
skyldunni allri.
Ljósið þitt Gunni mun lifa áfram
meðal okkar, ásamt minningu um
einstakan mann sem hét Gunnar
Sigurðsson.
Fjölskyldan Brekkuseli 12.
„Grétar minn, ég færi þér slæmar
fréttir. Frændi þinn og besti vinur
Gunnar Egill er dáinn. Hann var
alltof ungur og góður maður til þess
að deyja,“ sagði móðir mín grátandi
röddu í símtali til mín hringað til
Bandaríkjanna.
Andlát Gunnars er ekki aðeins
mikið áfall fyrir mig, Erlu og móður
mína, heldur fyrir alla sem til hans
þekktu. Og hvílíkur vinahópur. Hann
Gunnar hreint út sagt sogaði til sín
vini úr öllum áttum og hélt vináttu-
samböndum gangandi. Minningar
um æsku- og unglingsárin hrúgast
upp í huga mínum. En það sem alltaf
stendur upp úr þeim minningum er
hversu mikill mannvinur hann var.
Alltaf jákvæður, ræðinn og naut þess
að vera til.
Það er sannarlega sárt að kveðja
góðan dreng. Eitt er víst: Það verður
tekið vel á móti honum á hinum nýja
tilverustað af foreldrum, ömmum,
öfum og látnum vinum.
Við Erla vottum Guðfinnu, börn-
um, systrum og öðrum ættingjum
innilegustu samúð.
Grétar Ó. Guðmundsson,
Phoenix, Arizona.
Við lát Gunnars vinar okkar
hrannast upp minningar, og eins
finnur maður fyrir vanmætti gagn-
vart almættinu og hve örstutt þessi
tilvera er. Uppvaxtarárin á Lyng-
haganum, fótboltinn á Melavellinum
með Þrótti, skákin og handboltinn
með Gróttu, taflkvöldin og briddsið.
Leitin að hinu fullkomna getrauna-
kerfi, veiðiferðirnar í Hallá, Krossá
og Stóru-Laxá, afmælið þitt í Kaup-
mannahöfn, eru brot af því sem kem-
ur uppí hugann eftir 40 ára vináttu.
Hver á nú að halda utanum hópinn
og þjappa félögunum saman eins og
Gunni gerði alla tíð. Þó Gunni færi í
MR, en við félagarnir í Verzló og víð-
ar þá hélt Gunni alltaf hópnum sam-
an, og hans mesta gæfa var að næla
sér í Verzlunarskólamær sem lífs-
förunaut. Með þessum fátæklegu
orðum viljum við kveðja þig að sinni
með fullvissu um að hittast síðar, og
biðjum almættið að gefa Guðfinnu og
dætrunum styrk og kraft.
Sævar og Guðrún,
Birgir og Kristín.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug vegna andláts ástkærs eiginmanns míns,
föður, sonar, bróður, mágs og tengdasonar,
ÓLA ÁGÚSTS ÞORSTEINSSONAR,
Hjarðarhaga 46.
Sólveig Níelsdóttir,
Rakel Guðrún Óladóttir,
Guðrún G. Sæmundsdóttir, Þorsteinn Bjarnason,
Sæmundur E. Þorsteinsson, Svana Helen Björnsdóttir,
Jón Viðar Þorsteinsson,
Rakel Kristín Káradóttir, Níels Eyjólfsson,
Eyjólfur Karl Níelsson, Hlíf Berg Gísladóttir,
Kári Níelsson.
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför elskulegrar eiginkonu minnar, móður,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
FANNEYJAR STEFANÍU TÓMASDÓTTUR,
dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi.
Árni Kristinsson,
Theodór Magnússon,
Ólöf Magnúsdóttir,
Súsanna Magnúsdóttir, Jón Helgason,
Sigrún Edda Árnadóttir, Davíð Kristjánsson,
Hallgrímur Árnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í
Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer
höfundar/sendanda fylgi.
Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar grein-
ar um fólk sem er 70 ára og eldra.
Birting afmælis- og
minningargreina