Morgunblaðið - 18.01.2002, Blaðsíða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. JANÚAR 2002 37
✝ Alie Rita Ísólfs-son fæddist í
Kaupmannahöfn 30.
september 1917. Hún
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi 8. jan-
úar síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Emma Kristine Emi-
lie Skatholm, f. 24.
júní 1894, d. 28. mars
1984, og Hans
Christian Hansen, f.
15. ágúst 1893, d. 22.
nóvember 1926.
Alie var ein sex
systra, alsystir: Gurli
Britta, f. 1916, látin. Hálfsystur,
sammæðra: Amy Vally, f. 1919,
látin. Conny Helen, f. 1931, látin.
Kätchen Evelyn, f. 1929, og
Mirzza Irma, f. 1932.
Alie giftist 22. febrúar 1940 Ís-
ólfi Ísólfssyni, hljóðfærasmið, f. í
Reykjavík 21. desember 1913, d.
23. júlí 1946. Foreldrar hans voru
Ísólfur Pálsson, org-
anisti og tónskáld, f.
11. mars 1871, d. 17.
febrúar 1941, og
Þuríður Bjarnadótt-
ir, f. 2. júlí 1872, d.
22. mars 1957. Dótt-
ir Alie og Ísólfs er
Þuríður, f. 29. júní
1943, gift Ásmundi
Eyjólfssyni, f. 20.
apríl 1941, börn
þeirra: a) Hjördís f.
26. desember 1968,
sambýlismaður
Ágúst Sigurðsson, f.
21. júní 1968, dóttir
þeirra Rebekka, f. 20. júlí 2001. b)
Ríta Kristín, f. 6. maí 1972. Dóttir
hennar og Björns Más Bollasonar,
f. 18. janúar 1970, er Kristín
Birna, f. 13. nóvember 1996. c) Ís-
ólfur f. 6. júní 1975.
Útför Alie fer fram frá Áskirkju
í dag og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Tengdamóðir mín, Alie Rita Ís-
ólfsson, kvaddi þennan heim að
morgni 8. þ.m. Andlát hennar var
ekki með öllu óvænt eins og komið
var heilsu hennar, þótt alltaf vekti
vonin um að hún hlyti heilsubót og
þrek að nýju. Sjálf horfði hún við því
sem verða vildi af sömu hugprýði og
hún hafði mætt kröfum daga sinna.
Eftir sig lætur hún mikinn fjársjóð
minninga sem við sem fengum að
njóta lífsverks hennar erum auðugri
fyrir.
Alie kom fyrst hingað til lands í
vetrarbyrjun árið 1939 með unnusta
sínum, Ísólfi Ísólfssyni hljóðfæra-
smið, en þau höfðu kynnst í Kaup-
mannahöfn. Það voru mikil viðbrigði
fyrir hina ungu Kaupmannahafnar-
stúlku að koma hingað, en, eins og
hún sagði síðar, hún ung og ástfang-
in og þá reynist margt auðvelt.
Gengu þau Ísólfur í hjónaband í
febrúar 1940 og bjuggu þau hér í
borg.
Skömmu eftir styrjaldarlok héldu
ungu hjónin með dóttur sína utan til
Kaupmannahafnar til að vitja ætt-
ingja Alie og Ísólfur öðrum þræði til
að leita sér lækninga og þar lést Ís-
ólfur einungis þrjátíu og þriggja ára
að aldri. Þegar sá harmur var að Alie
kveðinn var einkadóttir þeirra hjóna,
Þuríður, þriggja ára.
Næstu árin áttu þær mæðgurnar
heima hjá mágkonu Alie, Margréti
Ísólfsdóttur og Haraldi Ólafssyni,
manni hennar, en þau áttu eina dótt-
ur, Þuríði, sem er litlu yngri nöfnu
sinni Ísólfsdóttur. Þar bjó einnig
amma þeirra og nafna Þuríður
Bjarnadóttir og Eyjólfur Guðni,
mágur Alie og með henni og vensla-
fólkinu var ávallt mjög hlýtt og inni-
legt vinfengi.
Þegar Þuríður dóttir hennar var
komin undir fermingu, hóf Alie að
starfa að afgreiðslu í verslun og vann
jafnframt því að ræstingum, rækti
ætíð hvert það verk sem henni var
falið af stakri trúmennsku og naut
mikils trausts enda að upplagi at-
gerviskona, stórvel verki farin og vel
gerð til munns og handa.
Árið 1962 héldu þær mæðgurnar
til dvalar í Danmörku, en samband
Alie við fjölskyldu sína ytra var
ávallt mjög náið. Vann Alie að versl-
unarstörfum í Kaupmannahöfn uns
hún flutti hingað heim að nýju, sum-
arið 1967, litlu áður en við Þuríður
dóttir hennar gengum í hjónaband.
Tíu árum síðar flutti hún í íbúð sína í
Hléskógum 26, þar sem hún bjó síð-
an undir sama þaki og við Þuríður og
börnin okkar. Aldrei verður það að
fullu metið né fullþakkað hvers þau
nutu af ástríki ömmu sinnar í
bernsku og svo á æskuárum. Alie var
þeim ekki bara kærleiksrík amma
heldur einnig raungóður og ráðholl-
ur vinur. Þess nutu líka vinir barna-
barnanna, en ungt fólk laðaðist alla
tíð að henni, Alie alltaf ung í anda,
létt í undirtektum og lundljúf og
óvenju örlát á uppörvun en umfram
allt skilningsrík og henni líka vel til
vina meðal granna og í hópi vina okk-
ar hjónanna.
Árið 1984 lét Alie af störfum í
Bókabúð Helgafells þar sem hún
hafði unnið í um áratug. Nokkru áð-
ur hafði heilsa hennar sætt verulegri
áraun af völdum meins við hjarta en
stór aðgerð í London lánast vel og
henni gefið að hljóta all góða heilsu.
Að því stuðlaði án vafa og því hve vel
hún hélt sér, hversu annt hún lét sér
um heilsuna og hollustusamlegt líf-
erni. Hún naut ríkulega áranna í
helgum steini, var virk í félagsstarfi
aldraðra, bæði í kórstarfi, sem hún
hafði mikið yndi af, sem og af ferða-
lögum innan lands og utan og hún
hin besti félagi og jafnan glöð í góð-
um hópi.
Fyrir um fjórum árum flutti Alie í
Furgerði 1. Þótt heilsu hennar væri
þá tekið að hraka, lét hún lítið yfir
því sem amaði, létt í spori sem
endranær og glöð í bragði og var
sýnt um að rækja sambandi við vini
sína og ástvini.
Í Furugerði var Alie skjótt til vina,
eins og hvarvetna þar sem hún fór.
Hún naut þess að blanda geði við
aðra, ræðin og átti miklu að miðla,
svo mörgu sem hún bjó að, minnið
traust og hún víða heima. Henni var
eins og áður umhugað um reisn sína
og útlit, einnig er fram í sótti og erf-
iðar varð eftir að fram á sumarið í
fyrra kom.
Dýrmæt reyndist henni ræktar-
semi og tryggð vina sinna og ástvina
og hlýja heimamanna í Furugerði og
starfsliðsins þar og hjálpsemi þess
góða fólks okkur Þuríði einlægt
þakkarefni, sem og umhyggja hjúkr-
unarliðs í Landspítala í Fossvogi,
þar sem Alie dvaldi með hléum síðan
í fyrrasumar. En þótt þungt væri
orðið fyrir fæti hennar og margt
sporið þrautasamt þegar sumri hall-
aði mun vart neinn hafa verið glaðari
en Alie á síðasta afmælisdegi henn-
ar, 30. september, þegar langömmu-
barn hennar var borið til skírnar,
litla telpan langömmu sinni mikill
gleðigjafi eins og sólargeislinn henn-
ar, langömmuhnátan hin, sem aldrei
gleymist ástúð langömmu sinnar,
fremur en að ömmubörnunum
gleymist það sem Alie reyndist þeim
og var þeim allt þar til yfir lauk. Fyr-
ir það allt vil ég þakka henni sem og
alla velgjörð Alie við mig allt frá
fyrstu kynnum og bið ég Guð að
blessa minningu hennar og launa
henni allan kærleika hennar í minn
garð.
Ásmundur Eyjólfsson.
Elsku amma mín er farin og er
hennar sárt saknað. Það er ekki ann-
að hægt en að brosa þegar ég hugsa
um hana, alltaf svo hressa og káta.
Ég á margar góðar minningar sem
rifjast upp þegar ég skrifa þetta.
Þegar ég var sex ára flutti hún til
okkar og vorum við systkinin svo
heppin að fá að alast upp með henni í
tuttugu ár, það voru forréttindi.
Þær eru ófáar stundirnar sem við
sátum og töluðum um lífið og til-
veruna, það var svo gott að koma til
hennar og auðvelt að ræða við hana
og miðlaði hún af reynslu sinni og gaf
mér mörg góð ráð sem ég hef nýtt
mér og mun gera áfram í lífinu.
Í mínum augum er hún duglegasta
og merkilegasta konan í öllum heim-
inum. Átti hún einstakt líf og þurfti
oft mikið fyrir því að hafa, en aldrei
heyrði nokkur maður hana kvarta.
Hún tók öllu með jafnaðargeði, var
lífsglöð, kát og alveg einstaklega
skemmtileg kona. Við fjölskyldan
höfum átt margar skemmtilegar
stundir, þar sem hún var hrókur alls
fagnaðar, og mikið er búið að hlæja,
hún var með ekta danskan húmor
eins og hún kallaði það sjálf.
Amma var stolt af heimalandi sínu
og við systkinin fengum að koma
með henni til að heimsækja ættingja
okkar þar og fjölskylduna hennar.
Minnisstætt er þegar hún hélt upp á
sjötugsafmælið sitt í Danmörku og
við fjölskyldan mættum öll og fögn-
uðum með henni. Við höfum oft hleg-
ið að því að sumt fólk, sem ekki
þekkti til, átti erfitt með að bera
nafnið hennar fram og var hún búin
að fá margar útgáfur á gluggapóst-
inn, – sú besta var Api Ísólfsson. Tók
hún því vel eins og öllu og hló manna
mest að þessum misskilningi.
Ég brallaði margt niðri hjá henni,
m.a. leyfði hún mér að halda að ég
gæti ungað út hænueggjum á ofn-
inum í eldhúsinu hjá henni og vorum
við komnar með ansi gott kerfi til
þess og margar voru tilraunirnar.
Elsku amma mín, ég á margar
góðar minningar og helst vildi ég
skrifa heila bók um þig. Það er skrýt-
ið að hugsa til þess að þetta sé liðin
tíð, en ég er þakklát fyrir að Kristín
Birna fékk að hafa langömmu sína
hjá sér í fimm ár og ég mun segja
henni margar sögur af langömmu
sinni, henni þykir svo vænt um
ömmu Alie.
Eins og þú sagðir sjálf munum við
öll hittast aftur og nú ertu búin að
hitta afa, ég veit að þið vakið yfir
okkur.
Takk fyrir allt, elsku amma mín,
og Guð geymi þig.
Ríta Kristín.
Í dag er borin til grafar Alie Rita
Ísólfsson. Alie kynntist ég ung að ár-
um en hún var móðuramma fyrstu
vinkonu minnar, Rítu. Ekki man ég
öðruvísi efir heimilishaldinu í Hlé-
skógunum en að Alie byggi þar í
kjallaranum. Þegar við Ríta vorum
litlar vann Alie í bókabúð á Njáls-
götu og fannst okkur mjög gaman að
fá að heimsækja hana í bókabúðina
og lesa Andrés. Eftir að Alie hætti að
vinna var hún mjög virk í félagsstarfi
aldraðra og var lengi meðlimur í kór
aldraðra í Gerðubergi. Alie var mjög
dugleg kona og sjaldan féll henni
verk úr hendi.
Fyrir nokkrum árum rættist loks
langþráður draumur hennar en þá
fékk hún íbúð fyrir aldraða í Furu-
gerði. Hún undi hag sínum þar vel og
bjó þar til dauðadags. Alie var dönsk
en bjó stóran hluta ævi sinnar á Ís-
landi. Flest sumur pakkaði hún niður
í tösku og fór í frí til Kaupmanna-
hafnar til að heimsækja systur sínar
og fjölskyldu. Ég var svo heppin að
hafa tækifæri að heimsækja hana
tvisvar sinnum í Kaupmannahöfn.
Þar tóku hún og systir hennar á móti
mér á Valbylanggade og svignaði
borðið undan kræsingum. Við spjöll-
uðum dágóða stund og þær voru al-
veg yndislegar. Alie talaði dönsku
við mig og íslensku við systur sína og
mikið var hlegið. Þegar að brottför
kom var ég leyst út með poka af góð-
gæti því ekki mátti ég verða svöng!
Síðan fóru þær systur út í glugga og
vinkuðu mér þegar ég hjólaði í burt.
Nú hefur Alie vinkað í síðasta sinn.
Hvíl í friði.
Elsku Ríta, Kristín Birna, Þura,
Ísólfur, Ási, Hjödda og aðrir að-
standendur. Ég votta ykkur mína
dýpstu samúð. Megi góður Guð
styrkja ykkur í sorginni.
Kveðja.
Ágústa Ýr Þorbergsdóttir.
Oft myndast traust vináttubönd
milli samstarfsmanna. Sú varð raun-
in á um starfsfólkið í Bókabúð
Helgafells á Laugavegi 100 á vel-
mektardögum hennar. Þar unnu all-
margir undir stjórn Ingólfs Jónsson-
ar, aðallega konur, nema helst
dagana fyrir jólin. Sex okkar héldu
talsvert hópinn. Unnur, ein úr hópn-
um, dó fyrir nokkrum árum og nú er
Alie einnig horfin yfir móðuna miklu.
Hún var mjög þægilegur samstarfs-
maður, glaðlynd og skemmtileg og
mjög örugg í öllu því sem hún tók sér
fyrir hendur. Alie var dönsk og gerði
óspart grín að baráttu sinni við ís-
lenskuna sem hún hafði þó náð góð-
um tökum á.
Bókabúð Helgafells hætti rekstri
fyrir allmörgum árum og hópurinn
tvístraðist. Við sexmenningarnir
héldum þó áfram að hittast og höfum
haldið þeim sið. Farið hefur verið á
kaffihús eða á heimili einhvers úr
hópnum. Þar eru rifjaðar upp minn-
ingar frá Laugavegi 100 og við orn-
um okkur við þær. Þetta voru
skemmtilegar stundir.
Nú hefur Alie kvatt hópinn. Við
þökkum henni öll notalegheitin og
fjölmargar ánægjulegar samveru-
stundir og flytjum aðstandendum
hennar okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Erla K., Erla O., Guðbjörg
og Hrefna.
ALIE RITA
ÍSÓLFSSON
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með-
allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
$  
 


 367 *8
 14 1( "(( ' 

   
 # 

  

 
  , -  


.

 )##
/    
  
 %
  0 
* 0
 
, - 9+6+&""(("

" !  %(4"(+
 ''(" " 
$  
0 



367 $ 2:6;

 
) 

   
 
 1

 



 ""#
 ' 6+" '+"(("

." '+"(+
< %%(""(("

 '0" '+"(+
3 " #9+(("#
$  



2 :2 
=$>$;

+ 
2


 
*"" 
+%(""(+
 "" "
" (("

 ""*""
" (("

* ? 
" (("#
$  

03 
 
6*2 2 :;
14
' "34'

$'(   @@

  

  
 
  4(
  !



 ""#
5( %-



6!"60 (+#