Morgunblaðið - 21.06.2002, Blaðsíða 39

Það var árið 1994 að okkur í Lands-
bankanum í Bankastræti barst góður
liðsauki að vestan, það var þegar
Rannveig flutti frá Patró. Um sviðað
leyti höfðum við nokkrar samstarfs-
konur og vinkonur í bankanum stofn-
að með okkur félagsskap í kringum
bíóferðir og prjónaskap. Við sáum
strax er við kynntumst Rannveigu að
hún mundi falla vel í okkar hóp og
spurðum hana hvort hún vildi ekki
vera með okkur í klúbbnum. Jú, það
vildi hún gjarnan og taldi að hún ætti
vel heima þar þó hún hefði gefið alla
prjónana sína þegar hún flutti, ætti
aðeins einn prjón eftir, þann sem hún
stingi í kartöflurnar og jólakökuna
með. Dúk átti hún líka ókláraðan sem
hún gæti þá komið með. Oft síðan hef-
ur dúkurinn góði orðið tilefni til
skemmtilegs spjalls og hláturs. Eitt
sinn í haust er ein okkar hringdi til að
spyrja um líðan hennar þá sagði hún
m.a.: „Segðu stelpunum bara að ég sé
í fríi til að sauma dúkinn.“ Þessi til-
svör lýsa svo vel hennar góðu kímni-
gáfu og léttu lund.
Elsku Rannveig, við í prjóna-
klúbbnum þökkum þér samfylgdina
sem varð allt of stutt. Minningin um
góða vinkonu mun lifa.
Kæri Kópur, Gríma, Þóra, Árni og
fjölskyldur, við stelpurnar í prjónó
sendum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og biðjum góðan guð að
styrkja ykkur í hinni miklu sorg sem
dunið hefur á fjölskyldunni að und-
anförnu.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Anna Kristín Birgisdóttir,
Hólmfríður Þorsteinsdóttir.
 Fleiri minningargreinar
um Rannveigu Árnadóttur bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 21. JÚNÍ 2002 39
✝ Sæmundur Sæ-mundsson fædd-
ist í Reykjavík 7. jan-
úar 1961. Hann varð
bráðkvaddur við
heimili sitt í Reykja-
vík 7. júní síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Sæmundur
Hörður Björnsson
fyrrv. flugumsjónar-
maður, f. 31.10. 1926,
og Hrefna Eyjólfs-
dóttir bankastarfs-
maður, f. 16.11. 1928,
d. 27.12. 1993.
Systkini Sæmund-
ar eru: 1) Eyjólfur Þór, f. 28.9.
1950, eiginkona Gerður Sólveig
Sigurðardóttir, f. 14.7. 1949. Börn
Sæmundur var einhleypur og
barnlaus.
Sæmundur ólst upp í vesturbæn-
um í Hafnarfirði, gekk í Víðistaða-
skóla og lauk stúdentsprófi frá
Flensborgarskóla í desember 1980
og Cand. Scient prófi í bygginga-
verkfræði við Háskóla Íslands í
mars 1986. Að námi loknu vann
hann verkfræðistörf hjá Fjarhitun,
VSÓ og fleiri aðilum og var við
framhaldsnám í Danmörku um
tveggja ára skeið. Um tíma var
hann til sjós á frystitogurum. Í maí
1997 réðst Sæmundur til Vatns-
veitu Reykjavíkur og starfaði þar
sem deildarstjóri innlagnadeildar
þar til Vatnsveitan sameinaðist
Orkuveitu Reykjavíkur en þá var
hann ráðinn verkefnisstjóri gæða-
og umhverfismála þess fyrirtækis.
Því starfi gegndi hann til dánar-
dægurs.
Útför Sæmundar verður gerð
frá Víðistaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
þeirra eru Helga, f.
18.8. 1973, og Baldur
Þór, f. 31.5. 1978. 2)
Gunnar Hörður, f.
28.11. 1956, eiginkona
Sigríður Björg Stef-
ánsdóttir, f. 19.1.
1957. Börn þeirra eru
Stefán, f. 12.4. 1976,
og Hörður, f. 18.8.
1982. 3) Þórey Ósk, f.
27.9. 1971, sambýlis-
maður Friðþjófur
Helgi Karlsson, f. 22.3.
1972. Hálfsystir Sæ-
mundar, samfeðra, er
Dianna Boden, eigin-
maður Bruce Boden. Þau eru bú-
sett í Virginíufylki í Bandaríkjun-
um og eiga tvö börn, Lisu og Chris.
Svíður í sárum,
sorg drúpir höfði,
góður er genginn á braut.
Minningar mildar
mýkja og lýsa
og leggja líkn við þraut.
(Hörður Zóphaníasson.)
Einhvern veginn er mér tregt
tungu að hræra þegar ég stend
frammi fyrir þeim veruleika að
yngsti bróðir minn, Sæmundur –
Sæmi bróðir, er fallinn frá langt um
aldur fram. Það er svo endanlegt,
verður ekki tekið til baka. En samt
var svo margt ógert og ósagt – sem
aldrei verður héðan af.
Sæmi hafði farið í gönguferð að af-
loknum vinnudegi eins og hann átti
vanda til. En í þetta sinn lauk hann
ekki göngunni. Þegar hann kom að
þröskuldi heimilis síns kom kallið
endanlega. Hann var kvaddur brott
úr þessari veröld í skyndingu. Fyrir
nokkrum árum fékk hann kransæða-
kast og var blásinn eins og það er
kallað. Hann var undir eftirliti heil-
brigðisþjónustunnar en það kom fyr-
ir ekki.
Minningarnar hrannast upp. Frá
okkar góða bernskuheimili í vestur-
bænum í Hafnarfirði. Við þrír bræð-
urnir í foreldrahúsum og síðar litla
systir sem kom í heiminn um það bil
sem ég flyt að heiman. Margar glað-
ar stundir við leik og skemmtun, oft
ærslagangur og ef til vill var stóri
bróðir yfirgangssamur á stundum.
Uppbyggilegar minningar frá ár-
unum eftir að við hjónin komum heim
úr námi. Sæmi og félagar hans að
passa börnin okkar í íbúðinni við
Sléttahraunið. Sumarvinna hans í
Hval hf. þar hinum megin við
girðinguna og heimsóknir hans til
okkar í hádeginu. Þá var margt
spjallað og rætt um hans framtíðar-
áform. En skapið er stórt í þessari
fjölskyldu og minningar um misklíð
og missætti koma einnig upp. En
hvað það er allt lítilsvert þegar horft
er til baka.
Með þessum fátæklegu orðum vil
ég kveðja þig hinstu kveðju, bróðir
kær. Upphafs- og lokaorðin á skóla-
stjórinn þinn í Víðistaðaskóla forðum
daga.
Lífsgátan er stundum stríð,
stundum góð og stundum blíð.
Stundum bros og stundum tár,
stundum ljúf og stundum sár.
(Hörður Zóphaníasson.)
Eyjólfur.
Sæmundur bróðir minn er dáinn.
Þetta er eitthvað sem ég á erfitt með
að sætta mig við. Sæmi bróðir hafði
komið úr vinnu og fór í göngutúr eins
og hann hafði gert upp á síðkastið.
Síðast sást til hans þegar hann náði í
póstinn sinn þar sem hann bjó í
Mörkinni 6 í Reykjavík og þá var
einnig tekið eftir því að hann kastaði
mæðinni og settist á kanthleðslu fyr-
ir utan útidyrnar á íbúð sinni og var
að lesa póstinn. Stuttu seinna var
hann látinn.
Aðstandendum var tjáð að hann
hefði fengið „hjartastopp“. Eftir
krufningu kom í ljós að hann var með
kransæðastíflu á háu stigi.
Sæmi bróðir var aðeins 41 árs og
yngstur okkar bræðra en systir okk-
ar Þórey er 10 árum yngri en Sæmi.
Sæmi var mjög sérstakur per-
sónuleiki en í æsku var hann mér kær
sem litli bróðir og ófáar minningar
koma fram um ferðalög erlendis og
innanlands með foreldrum okkar þar
sem við vorum leikfélagar og vinir.
Á sínum uppvaxtarárum var Sæmi
mikill íþróttamaður, hann stundaði
sund, körfubolta, hnit og lyftingar.
Sæmi átti gott með að læra og
ákvað snemma að ganga menntaveg-
inn, hann valdi í menntaskóla stærð-
fræðibraut og kláraði stúdentsprófin
hálfu ári á undan sínum jafnöldrum.
Ólíkt því sem er að gerast í dag þar
sem nemendur eiga erfitt með að fá
vinnu yfir sumartímann þá var nóg
um vinnu þegar Sæmi var í námi og
hann vann öll sumur meðan hann var
í menntaskóla hjá Hval hf. í Hafn-
arfirði.
Sæmi vildi fara í verkfræði en elsti
bróðir hans er efnaverkfræðingur og
ég var langt kominn í tæknifræði-
námi. Sæmi lauk byggingaverk-
fræðinámi sínu 24 ára gamall.
Snemma í verkfræðináminu hafði
Sæmi mjög mikinn áhuga á „mæling-
um“, á námsárum sínum í verkfræði
vann hann yfir sumartímann meðal
annars við virkjunarframkvæmdir í
Sultartangavirkjun.
Eftir nám starfaði Sæmi á verk-
fræðistofum og vann ásamt öðru við
að mæla út vegastæði fyrir þjóðveg 1.
Hjá Sæma bróður eins og hjá svo
mörgum öðrum hafa skipst á skin og
skúrir í hans lífi, eftir að hann hafði
stundað framhaldsnám í Danmörku
árið 1993 var lítið um vinnu fyrir vel-
menntaða tæknimenn á Íslandi og
Sæmi fékk einfaldlega ekki vinnu við
sitt fag. Ég var þá í aðstöðu til að
hjálpa honum og hann fór á sjóinn á
frystitogara, ég held að það hafi verið
samtals um átta túrar. Þetta var auð-
vitað ný reynsla fyrir Sæma og hafði
hann gagn og gaman af.
Sæmi byrjaði hjá Vatnsveitu
Reykjavíkur árið 1996 og vann þar og
síðar hjá Orkuveitu Reykjavíkur til
dauðadags. Hjá Orkuveitunni vann
Sæmi sem verkefnisstjóri í gæða- og
umhverfismálum og eftir því sem ég
hef kynnt mér var hann lykilmaður í
þeim málum.
Sæmi var mjög stoltur af menntun
sinni og hafði mikinn metnað til að
vinna sína vinnu af fagmennsku.
Sæmi var ókvæntur og barnlaus.
Sæmi kaus að vera útaf fyrir sig og
hafði ekki mikil samskipti síðustu ár
ævi sinnar við sína nánustu, þess
vegna er söknuðurinn ennþá meiri,
ég sakna þess að fá ekki tækifæri til
þess að rökræða málin eins og við
gerðum í gamla daga.
Sæmi bróðir, ég kveð þig hinstu
kveðju.
Gunnar Hörður Sæmundsson.
Föstudagurinn 7. júní var eins og
hver annar dagur framan af, en um
kvöldmatarleytið barst okkur sú
harmfregn að Sæmundur mágur
minn hefði látist fyrir utan heimili
sitt. Það er alltaf sárt og erfitt að
horfa á eftir sínum nánustu og Sæ-
mundur var aðeins fjörutíu og eins
árs. Kynni mín af Sæmundi hófust
fyrir tuttugu og sjö árum, hann þá að-
eins fjórtán ára gamall. Ég á til marg-
ar góðar minningar frá þessum árum.
Kæri mágur, ég sendi þér þessar
línur í kveðjuskyni.
Sá líknandi faðir er lífið gaf þér
hann leiði þig áfram um eilífðar veg.
En minningin lifir oss mönnunum hjá
á meðan að dveljum við jörðinni á.
Þó leiðir hér skilji og lund okkar sár
þú læknað það getur og þerrað hvert tár.
Þú bæn okkur kenndir við biðjum þig nú
að breyta þeim harmi í eilífa trú.
(EBV.)
Sigríður Stefánsdóttir.
Vinur minn og samstarfsmaður,
Sæmundur Sæmundsson er nú fallinn
frá. Hann var bráðkvaddur rétt rúm-
lega fertugur að aldri.
Sæmundur vann á Orkuveitu
Reykjavíkur á sviði gæða- og um-
hverfismála. Hann var ómissandi fyr-
ir deildina, sterki hlekkurinn í liðs-
heildinni, sá sem hafði tæknikunn-
áttuna. Verkfræði var hans sérsvið.
Hann hélt utan um öll kvörðunarmál
fyrirtækisins, mælitæki og prófanir.
Hann var fljótur að setja sig inn í
flókna hluti og kunna þá betur en aðr-
ir. Verklagið var óaðfinnanlegt og
stóðst allar úttektir, hann gat sýnt
það og sannað að sérhvert mælitæki
sem máli skipti mældi raunverulega
það sem því var ætlað að mæla.
Einnig fylgdist hann með öllum
samskiptum fyrirtækisins við verk-
taka og þróaði kerfi sem hentaði ólík-
um þörfum, en uppfyllti jafnframt
kröfur gæðakerfis. Loks hélt hann ut-
an um öll lög og reglugerðir, staðla og
forskriftir sem snertu Orkuveituna.
Hann fylgdist með þróun staðlamála í
Evrópu til að búa okkur undir breyt-
ingar sem voru í vændum á hinum
ýmsu sviðum, til dæmis í byggingar-
tækni og hönnun svo eitthvað sé
nefnt. Hann gætti þess að allt sem
taka þurfti tillit til kæmist til skila til
réttra aðila innan fyrirtækisins.
Sameiginlegt áhugamál okkar Sæ-
mundar var vinnan og áhugaleysi
okkar beggja á félagsmálum. Og við
höfðum það gott saman í vinnunni.
Sæmundur hafði hugrekki til að vera
hann sjálfur og lét álit annarra ekki
stjórna eigin tilfinningum og hegðun,
nokkuð sem ég mat mikils og dáðist
að. Hann var fagmaður, sérstaklega
samviskusamur og nákvæmur,
hörkuduglegur og vinnuþjarkur,
enda verkefnin ærin. Við sem kynnt-
umst Sæmundi vorum stolt af honum
og mátum hann mikils.
Sæmundur var dulur maður og
myndi kæra sig kollóttan um þessi
kveðjuorð. Ég býst við að ég sé á
sömu skoðun. Sjáumst síðar höfðingi.
Loftur R. Gissurarson.
Legg þú á djúpið, þú, sem enn ert ungur,
og æðrast ei, þótt straumur lífs sé þungur,
en set þér snemma háleitt mark og mið,
haf Guðs orð fyrir leiðarstein í stafni
og stýrðu síðan beint í Jesú nafni
á himins hlið.
Legg þú á djúpið, þú, sem þreyttur lendir
úr þungaróðri heimsins, – Jesús bendir, –
ó, haf nú Drottin hjá þér innan borðs.
Þú fer þá góða för í síðsta sinni,
því sálarforða skaltu byrgja inni
Guðs eilífs orðs.
(Matthías Jochumsson.)
Sæmi minn. Ég þakka þér allar
gömlu og góðu samverustundirnar
okkar og bið algóðan Guð að blessa
þig og minningu þína um alla tíð. Fjöl-
skyldu þinni og ástvinum votta ég
mína dýpstu samúð. Far þú í friði.
Steini Aðalsteins.
SÆMUNDUR
SÆMUNDSSON
✝ Sigurbjörg Jón-atansdóttir
fæddist á Nípá í
Köldukinn 3. sept-
ember 1915. Hún
lést á Heilbrigðis-
stofnun Þingeyinga
miðvikudaginn 12.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Guðfinna Frið-
bjarnardóttir hús-
móðir, f. að Björg-
um í Kinn 16. maí
1891, d. 21. septem-
ber 1959, og Jónat-
an Jónasson bóndi
frá Hrauni í Aðaldal, f. 12. sept-
ember 1885, d. 14. janúar 1970.
Sigurbjörg var önnur af sex
systkinum en þau eru Karl sem
er látinn, Sigurbjörg, Friðbjörn,
Kristjana, Hansína og Guðrún
Vilborg.
Sigurbjörg giftist 6. desember
1946 Baldvini Bjarnasyni, f. 29.
ágúst 1916. Þau eignuðust fimm
börn. Þau eru:
drengur og stúlka,
f. og d. 3. júní 1947,
Viðar Baldvinsson,
f. 13. júní 1948,
kona hans Hafdís
Austfjörð Harðar-
dóttir, búsett á
Húsavík, Unnur
Baldvinsdóttir, f. 7.
september 1951,
maður hennar
Henry Berg Johan-
sen, búsett í
Reykjavík, Guð-
finna Kristín Bald-
vinsdóttir, f. 10.
júní 1954, maður hennar Stefán
Sigurður Stefánsson, búsett á
Húsavík. Ömmubörn Sigur-
bjargar eru níu talsins.
Þau Baldvin og Sigurbjörg
bjuggu lengst af á Garðarsbraut
35a á Húsavík.
Útför Sigurbjargar fer fram
frá Húsavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku amma mín, jæja, núna ertu
búin að kveðja þennan heim og er ég
búin að vera síðustu daga að rifja upp
stundirnar okkar saman þegar ég var
lítil stelpa.
Ég man alltaf þegar þið afi áttuð
heima á Garðarsbrautinni og það er
margt skondið sem rifjast upp fyrir
mér. Það var oftar en einu sinni sem
þú passaðir mig þegar ég var lítil og
þá var oft spilað í eldhúskróknum
bæði Svarti Pétur, Ræningjar og svo
þegar ég var orðin aðeins eldri lang-
aði mig alltaf að spila Tunnu sem þér
fannst nú ekki skemmtilegt spil en
gerðir það nú samt bara fyrir nöfnu
þína. Ég man þegar við spiluðum
Svarta Pétur að það var alltaf eitt spil
sem stóð lengst út fyrir öll hin og það
spil átti ég að draga til að fá jöfnu, svo
varstu alltaf jafn hissa að ég skyldi
vinna enn eitt spilið; ég væri nú al-
gjör meistari í Svarta Pétri. Svo man
ég eftir því þegar við fórum í Hruna-
búð að kaupa í matinn. Þá fékk ég
alltaf ópal eða annað nammi. Þú varst
alltaf með svuntuna þína að gera eitt-
hvað í eldhúsinu eða sast í ruggu-
stólnum og prjónaðir og saumaðir
handa okkur barnabörnunum. Ekki
mátti neinn fara frá þér nema hafa
fengið kaffi og brauð og ég fékk mér
að drekka þótt ég hafi ekki alltaf ver-
ið svöng. Þú áttir yfirleitt alltaf bara
bláa mjólk sem ég drakk helst ekki,
en þó kom fyrir að þú lumaðir á einni
gulri. Ef það var ekki hálfskammaðir
þú afa fyrir að hafa ekki munað eftir
að kaupa hana. Þitt aðalsmerki var
alltaf að vera fín og flott til fara og ég
man þegar mamma setti í þitt fallega
og þykka hár rúllur, fékk ég einn
rauðan í laun.
Síðustu ár varstu orðin veik, amma
mín, og komin á spítalann en þú
kvartaðir aldrei yfir neinu og varst
mjög hörð af þér, en alltaf þekktirðu
mig þegar ég kom í heimsókn.
Elsku amma, þú varst yndisleg
kona og nú kveð ég þig með söknuði
og virðingu í huga, þakka þér fyrir
allt sem þú hefur verið mér.
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur hug þinn og þú munt sjá
að þú grætur vegna þess sem var
gleði þín.“ (Úr spámanninum.)
Takk fyrir allt.
Þín
Sigurbjörg.
Elsku amma mín. Núna þegar ég
sest niður og skrifa þessar línur rifj-
ast minningarnar um þig upp og fylla
mig söknuði. Ég mun seint gleyma
heimsóknunum til ykkar afa á Garð-
arsbrautina og nú síðustu ár í Mið-
hvamm, þar sem gestrisnin og góð-
mennskan voru allsráðandi.
Enn eitt sinn verða allir menn að
deyja og nú hefur Guð kallað þig til
sín. En þegar við höldum að gatan sé
á enda kemur í ljós að þar er bara
beygja og nú þegar þú hefur kvatt
þennan heim tekur eitthvað enn
betra við.
Elsku amma, ég geymi minn-
inguna um þig í hjarta mínu og veit
að hvar sem þú ert þá vakir þú yfir
mér.
Þín
Hanna Björg.
SIGURBJÖRG
JÓNATANSDÓTTIR