Morgunblaðið - 21.06.2002, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 21. JÚNÍ 2002 41
✝ Berta SoffíaSteinþórsdóttir
fæddist 7. maí 1913 í
Vestmannaeyjum.
Hún lést á dvalar-
heimili aldraðra
Garðvangi í Garði
14. júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ragnheiður
Árnadóttir, ættuð
frá Hvítanesi í Borg-
arfirði, f. 23. nóvem-
ber 1892, d. 1. júlí
1980, og Steinþór
Albertsson, ættaður
frá Kumlavík á
Langanesi, f. 18. janúar 1885, d.
13. apríl 1955. Systkini Bertu eru
Jóhann Ólafur, f. 24.7. 1918, d.
23.9. 1957, Ragnar Vilberg, f.
3.11. 1916, d. 22.10. 1940, Árný
Hulda, f. 11.6. 1923, Gréta Þor-
björg, f. 24.9. 1924, og Hilmar, f.
27.2. 1929.
Berta giftist 12. sept. 1940 Sig-
urði Magnússyni,
frá Kalmanstjörn í
Höfnum, f. 3. des-
ember 1906, d. 7.
júlí 1994. Þau eign-
uðust tvö börn:
Grétar Ólafur, f. 28.
desember 1932, d.
15. febrúar 1999,
maki Sigurveig Sig-
urjónsdóttir, f. 3.
janúar 1934, og
Ragnheiður Steina,
f. 27. júlí 1948, gift
Sævari Péturssyni,
f. 6. júní 1948, hún á
tvo syni.
Berta og Sigurður byrjuðu bú-
skap í Höfnum. Þau fluttu í Sand-
gerði 1942 og bjuggu þar alla tíð
síðan. Hún starfaði ásamt hús-
móðurstörfum við fiskvinnu hjá
frystihúsi Miðnesi í Sandgerði.
Útför Bertu fer fram frá Safn-
aðarheimilinu í Sandgerði í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Mig langar að kveðja mína elsku-
legu móður, sem ég á svo margt að
þakka, með þessu ljóði.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Hvíldu í friði, elsku mamma mín.
Þín dóttir,
Ragnheiður.
Nú er tengdamóðir mín, Berta
Soffía Steinþórsdóttir, búin að
kveðja þennan heim, eftir erfið
veikindi. Ég kynntist Bertu sem
ábyggilegri og glaðlyndri konu.
Berta hafði mjög gaman af að
ferðast um landið, og ferðuðust
Berta og maður hennar Sigurður,
sem nú er látinn, mikið með tjald
og tilheyrandi búnað. Voru þau þá
oft í samfloti með systkinum henn-
ar. Þá var víst oft tekið lagið, því
Berta hafði gaman af söng. Berta
hafði líka gaman af að lesa og var
mjög fróð og hafði frá mörgu að
segja. Oft fór hún í bíltúr með okk-
ur Ragnheiði og var þá margt fróð-
legt, sem hún gat sagt okkur um
landið.
Það var alltaf gott að koma í litla
húsið þeirra hjóna í Sandgerði. Ef
Berta vissi að við værum að koma
var hún búin að baka pönnukökur
fyrir okkur. Við Ragnheiður byggð-
um okkur sumarbústað í Fljótshlíð-
inni og þar undi Berta sér vel á
meðan hún gat.
Berta og Sigurður voru með fisk-
útgerð og menn í vinnu frá
Kalmanstjörn í Höfnum. Síðan
fluttu þau í Sandgerði og fór hún þá
að vinna við fiskverkun í Miðnesi í
Sandgerði, og vann hún þar til sjö-
tugs er hún hætti að vinna. Síðan
hafði hún nóg að gera við að halda
húsinu við og snyrta garðinn. Svo
kom að því að hún veiktist og gat
ekki hugsað um sig sjálf. Þá fékk
hún aðhlynningu á Garðvangi í
Garði þar til yfir lauk. Viljum við
Ragnheiður þakka starfsfólkinu al-
veg sérstaklega fyrir mjög góða að-
hlynningu og góðvild við Bertu.
Einnig viljum við þakka Veigu og
hennar börnum fyrir allar þær
heimsóknir, sem þau fóru til Bertu
eftir að hún fór á Garðvang, sem og
öðrum aðstandendum. Ég kveð
Bertu með söknuði, sem góðan vin
og félaga.
Guð geymi þig.
Sævar Pétursson.
Elsku amma mín, þá er komið að
leiðarlokum hjá þér og veit ég að
nú ert þú komin til þeirra sem þú
þurftir að sjá á eftir yfir móðuna
miklu, alltaf er erfitt að sjá á eftir
þeim sem við elskum, en ég veit að
þú ert hvíldinni feginn því þú varst
á fullu alveg fram á síðustu stundu
svo mikill var krafturinn í þér þrátt
fyrir fjögur síðustu árin sem voru
þér erfið. Þar af þrjú ár sem þú átt-
ir á Garðvangi, þar var mjög vel
hugsað um þig en þú áttir við erf-
iðan sjúkdóm að etja, elsku amma
mín. Ég á eftir að sakna ferða
minna til þín, en ég lifi með minn-
inguna um þig, afa og pabba (son
þinn) meðan ég lifi. Ég er fyrsta
barnabarn þitt af átta og ber nöfnin
ykkar afa. Heima hjá ykkur á Sól-
völlum fæddist ég og bjó fyrstu tvö
árin mín, en þá fluttum við pabbi og
mamma aðeins neðar í götuna, þar
ólumst við upp sex barnabörn þín,
með þig svo nálægt okkur og nut-
um við góðs af því, og líka áttir þú
dóttur, tengdason og tvö barna-
börn sem búa í Reykjavík og hefur
fjarðlægðin milli Sandgerðis og
Reykjavíkur aldrei skipt þar máli.
Margt hefur á daga þína drifið
um ævina. Þú fæddist í Vestmanna-
eyjum, fluttist kornabarn austur á
Bakkafjörð, síðan aftur til Eyja, og
þar varst þú til 15 ára aldurs, en þá
fórst þú suður í Hafnir, að hjálpa
frænku þinni henni Tobbu, meðan
Gissur fór á vertíð til Hafnarfjarð-
ar. Oft talaðir þú um það þegar þú
sast hjá kindunum og gafst þeim
deig. Þarna kynntist þú afa, Sig-
urði Magnússyni sjómanni, og hóf-
uð þið búskap á Kalmannstjörn, og
fluttust síðan í Júnkaragerði, þar
gerði afi út bát sinn Báruna, og
höfðuð þið nokkra menn á vertíð,
sem þú sást um að gefa að borða,
þvo vinnugalla og veita húsaskjól, á
þessum tíma eignaðist þú son þinn,
þegar hann var 14 ára fluttust þið í
Sandgerði, fyrst að Vinaminni, síð-
an kaupið þið húsið Sólvelli við
Túngötu, þar eignaðist þú dóttur
þína hana Ragnheiði, og fleiri urðu
börn þín ekki.
Í mörg ár vannst þú hjá Miðnesi
h/f, við allskonar fiskvinnslu, þú
gast gengið í öll störf þar, því þú
varst svo dugleg og ósérhlífinn
starfskraftur, og þar vannst þú til
sjötíu ára aldurs, er þú hættir að
vinna. En þá var afi orðinn lamað-
ur, og var á sjúkrastofnunum í
mörg ár. Þú fórst með pabba eða
mömmu í heimsókn til hans annan
hvern dag þar til hann lést í júlí
1994, tveimur árum seinna greind-
ist pabbi með illvígan sjúkdóm,og
var það mikið áfall fyrir fjölskyld-
una, og ekki síst þig, þar sem hann
var þér svo mikið. Árið 1998 fer
heilsu þinni að hraka mjög, þar sem
þú fékkst þann erfiða sjúkdóm sem
Alzheimer er. Árið 1999 lést pabbi,
í sömu viku og hann var jarðaður
færð þú pláss á dvalarheimilinu
Garðvangi, erfitt var það fyrir þig í
fyrstu, en þér var tekið svo vel þar
af yndislegu starfsfólki.
Þær eru margar stundirnar sem
ég, Ragnheiður, mamma og Ester
áttum með þér þar, ég verð að
minnast á hvað við vorum stolt af
þér þegar þú varst heiðruð á degi
Verkalýðsins, 1. maí 1994 fyrir vel
unnin störf. Við komum nokkur
saman til þín á afmælisdaginn þinn
7. maí síðastliðinn, þú varst svo kát
og glaðleg þann dag,og munum við
eiga góða minningu um þann dag,
ekki þurftir þú að liggja lengi rúm-
föst þar til yfir lauk. Þér varð að
ósk þinni um að fá að deyja að
sumri til, í júní eða júlí sagðir þú
alltaf, svo verður jarðarfarardag-
urinn þinn á sumarsólstöðu 21.
júní.
Með þessum línum vil ég, Matti,
börnin mín og barnabörn þakka
þér fyrir allar þær stundir sem við
höfum átt með þér, elsku amma
mín, og þú munt aldrei hverfa mér
úr minni. Ég bið góðan guð að
varðveita þig, og styrkja okkur öll í
fjölskyldunni á þessum tímamót-
um.
Þín nafna
Sigríður Berta Grétarsdóttir.
Nú ætlum við að kveðja þig elsku
amma okkar, með nokkrum orðum.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Blessuð sé minning þín elsku
amma.
Þínir dóttursynir
Jóhann og Sigurður.
Elsku amma mín. Þú sagðir allt-
af við mig, „ég vil fá að sofna um
sumar þegar sólin skín því þá er
svo hlýtt,“ og svo sannarlega fékkst
þú það, ég man varla eftir fallegri
degi en 14. júní þegar þú kvaddir.
Alltaf var gott að koma á Sólvelli,
en það hét húsið sem amma og afi
bjuggu í á Túngötunni í Sandgerði,
rétt hjá okkur systkinunum þar
sem við ólumst upp í sömu götu. Ég
minnist jólanna á Sólvöllum en þar
var fjölskyldan alltaf á aðfanga-
dagskvöld, amma að bera fram
möndlugrautinn og passaði alltaf
upp á að einhver okkar fengi
möndluna, jólin byrjuðu eiginlega
þegar amma kom með eplapokann
til okkar því af eplunum kom jóla-
lyktin, en við biðum alltaf eftir því
að amma fengi eplakassa frá Mið-
nes h/f, en þar vann amma frá því
að ég man eftir mér og ég held ég
segi satt þegar ég segi að hún hafi
verið góður starfskraftur þar enda
átti hún margar góðar minningar
þaðan og talaði oft um þá daga.
Ég á margar góðar minningar
um þig elsku amma því við vorum
líka mjög góðar vinkonur þó svo að
það væru 44 ár á milli okkar, en þú
varst nýorðin 89 ára þann 7. maí og
varst þú farin að þrá hvíldina.
Amma missti mikið þegar pabbi
dó fyrir 3 árum og saknaði hún
hans mikið en amma og pabbi voru
mjög náin og þegar afi lamaðist þá
heimsóttu þau hann annan hvern
dag í 18 ár.
Elsku amma, ég minnist morgn-
anna í kaffi hjá þér, jólakökur og
kleinur, og svo sterkt kaffi að ég
sagði oft við þig að þetta kaffi væri
svo sterkt að hægt væri að skera
það, en svona fannst þér kaffið
best. Þú sagðir oft söguna af litlu
stelpunni sem kom og greiddi þér
reglulega, en ekkert fannst þér
betra en að láta dunda við hárið
þitt, en það var bara eitt, þú skildir
ekkert í því hvar þessi litla stelpa
gæti alltaf bleytt greiðuna, því hún
náði ekki upp í vaskinn, en svo
laumaðist þú á eftir henni og jú, viti
menn, hún náði í vatn ofan í kló-
settskálina og eftir það fékk hún
vatn í glas og hurðin á klósettinu
var lokuð, en elsku amma ég sagði
alltaf að þú hefðir fengið svona fal-
legt hár útaf því að ég fékk líka
alltaf að strjúka hárið þitt áður en
þú kvaddir og það fannst þér gott.
Amma var verkakona alla sína
ævi og var hún heiðruð á degi
verkalýðsins 1. maí 1994 og var hún
mjög stolt af því.
Elsku amma, ég mun sakna þess
að fara ekki að heimsækja þig en
þakka fyrir öll árin sem ég fékk að
vera með þér, núna ert þú sæl með
afa og pabba þér við hlið.
Elsku Ragnheiður, þú hefur
misst pabba þinn, bróður þinn og
mömmu þína á átta árum og bið ég
guð að styrkja þig og fjölskyldu
þína, elsku mamma og systkini
mín, guð veri með ykkur.
Ég kveð þig amma mín.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Þín
Ester Grétarsdóttir.
Elsku amma mín (langamma).
Það er alltaf sárt að kveðja, en ég
veit að þú varst hvíldinni fegin þeg-
ar þú kvaddir þennan heim 14. júní
síðastliðinn. Þú varst nýorðin 89
ára og ég kom á afmælisdaginn
þinn, 7. maí, í heimsókn til þín
ásamt fleirum og fengum við kaffi
og vöfflur og sátum öll saman að
borða og tala.
Þú leist svo vel út á afmælisdag-
inn þinn, eins og alla aðra daga
reyndar, alltaf svo sæt og fín enda
kallaði ég þig alltaf dúllu, amma
dúlla.
Ég á margar minningar um þig
elsku amma sem ég mun geyma
hér í hjartanu mínu þangað til ég
kveð þennan heim, ég veit að núna
líður þér vel og ert komin til lang-
afa og elsku afa sem dó fyrir 3 ár-
um og þú saknaðir mikið.
Ég kveð þig elsku amma mín
með þessu ljóði því ég veit að þetta
myndir þú segja við okkur...
Þótt ég sé látinn, harmið mig
ekki með tárum, hugsið ekki um
dauðann með harmi eða ótta. Ég er
svo nærri, að hvert eitt tár ykkar
snertir mig og kvelur, þótt látinn
mig haldið. En þegar þið hlæið og
syngið með glöðum hug, lyftist sál
mín upp í mót til ljóssins. Verið glöð
og þakklát fyrir allt sem lífið gefur
og ég, þótt látinn sé, tek þátt í gleði
ykkar yfir lífinu.
(Kahlil Gibran.)
Þín,
Hildur Rós.
Á fjórða áratug síðustu aldar var
erfitt að fá vinnu og fóru margir úr
mínu byggðarlagi á vetrarvertíð til
Suðurnesja. Það þótti þó ráðlegra
að tryggja sér vinnu áður en lagt
var í langa og kostnaðarsama ferð.
Ég þekkti engan sem gat greitt
götu mína í þessu efni.
Móðir mín vissi að Berta syst-
urdóttir hennar var gift útgerðar-
manni á Kalmanstjörn í Höfnum.
Þótt Berta væri mér ókunnug varð
það að ráði að ég skrifaði henni og
bað hana að athuga með starf fyrir
mig. Ég reyndi að lýsa sjálfum mér
en gat þó ekki sagt að ég væri van-
ur sjómennsku þótt ég hefði róið til
fiskjar heima á árabáti í ígripum
með bústörfum. Lánið var með
mér. Ég fékk svar frá Bertu og var
ráðinn í skiprúm hjá Sigurði Magn-
ússyni manni hennar.
Ég kom til Kalmanstjarnar að
kvöldi dags. Sigurður tók á móti
mér. Alúðin og hlýjan hjá þeim
hjónum báðum hratt í burtu öllum
kvíða sem ég hafði alið með mér en
þetta var í fyrsta sinn sem ég fór að
heiman.
Öll kynni mín af þeim hjónum
voru með ágætum. Ég var svo
heppinn að vera í heimili hjá þeim
ásamt öðrum samstarfsmanni. Við
vorum eins og hluti af fjölskyld-
unni.
Berta var elskuleg kona. Hún
var alltaf hress og létt í lund og
hugsaði vel um heimili sitt og nut-
um við þess til hins fyllsta. Ég tók
fljótt eftir því að þau hjónin nutu
vinsælda, virðingar og trausts í
byggðarlaginu.
Ég var tvær vertíðir á Kalman-
stjörn, 1936 og 37. Það var dýr-
mætur reynslutími. Þetta var eini
tíminn á ævi minni þar sem sjó-
mennskan var mitt aðalstarf. Sig-
urður var frábær sjómaður og
stjórnandi. Alltaf rólegur, ákveðinn
og sanngjarn. Berta var trausta og
dagfarsprúða húsmóðirin sem hélt
öllu í röð og reglu á heimilinu og
gerði það notalegt og hlýtt. Það var
mikið jafnræði með þeim hjónum.
Frá dvöl minni á Kalmanstjörn á
ég góðar og kærar minningar. Eftir
að leiðir skildu vorið 1937 var fátítt
að við hittumst. En fréttir bárust
milli vina eins og títt er. Þau Sig-
urður og Berta fluttu til Sandgerð-
is. Það var gaman að heimsækja
þau í snotra húsið þeirra þar.
Hjartanlegar móttökur og hlýhug-
ur yljaði fólki. Sigurður varð fyrir
miklu heilsufarsáfalli og dvaldist
eftir það á heilsustofnunum til ævi-
loka. Berta reyndist manni sínum
vel í þessum þungu veikindum.
Jafnframt varð hún að vinna fyrir
sér og var í fiskvinnslustörfum.
Börn þeirra hjóna voru henni stoð
og stytta á þessum erfiðu tímum.
Það var Bertu mikið áfall að
missa mann sinn og nokkrum árum
síðar lést sonur hennar fyrir aldur
fram.
Síðustu árin átti Berta sjálf við
mikið og erfitt heilsuleysi að stríða.
Berta Soffía var alin upp í stórri
fjölskyldu verkamanns. Á ung-
lingsárunum kynntist hún atvinnu-
leysi og harðæri kreppuáranna.
Hún þekkti það vel að vinna hörð-
um höndum til að sjá sér og sínum
farborða. Þetta var harður skóli.
En Berta og Sigurður brugðust
ekki. Í ölduróti lífsins tóku þau
virkan þátt í að marka þau spor
sem fleytt hafa þjóðinni fram á leið
til aukins þroska og bættra lífs-
kjara. Börnin þeirra tvö komust vel
til manns og voru þau og fjölskyld-
ur þeirra þeim mikil gæfa á lífsleið-
inni. Við sem þekktum Bertu minn-
umst góðs og trausts
samferðamanns. Hún mætti öllum
erfiðleikum með æðruleysi og
festu. Hún trúði á það góða í hverj-
um manni og talaði vel um fólk.
Vinátta hennar var traust og ein-
læg. Það var notalegt að vera í ná-
vist hennar.
Við kveðjum góða samferðakonu
með þökk í huga. Hún létti sam-
ferðafólkinu sporin. Blessun fylgi
henni á nýjum vegum. Fjölskyldu
hennar flytjum við innilegar sam-
úðarkveðjur.
Páll V. Daníelsson.
BERTA SOFFÍA
STEINÞÓRSDÓTTIR