Morgunblaðið - 21.06.2002, Side 43

4  

    
 



'-



 , 0%2:
 
  

        
 5$
 

  !  (

   6  
    "
&0 %' % * 
  "'7 ;
 %
* )+ "
6 

   

      !

/      !  
! 
3,<'.6

 )=6 
(&4>5 " *  6 $% 7"&%%
!+ ->5 " * 
*0 6%%4 "&%%
/"" %  >5 " *  (7' "&%%

5>5 " * 
    0 0+ * 0 0 0+ 
#
  

    
 6?
 )=@% 
     
   
  (

     &+" ( "  
    3


     **"(
"&,"--"
' ? ! "% *  ,)" 6 "&%%
"! "% "&%%   !  * 
6  4! "% * 
 %0+ 6 "&%%
? ! "% * 
 3& "&%%
!   ! "% *  ' 4",  "&%%
0 0+ *  +550+ 
#
      

    

A3@

/!

(* +%B
      5

 *,"(
"&0"--"
7       
8 $ "

 
 % "&%%

&)

*0  
 ! ,5 "&%%

 

*0   /%%&-'7& * 
? 
*0   ? %,-  "&%%
* )0+ 
.
/  

     / 
(
./    


 5
!    **"(
"&,"--"

&
 % 3&  "&%%

*0 @ (& "&%%

7!(& * 
  5(& "&%%
* 7= %  MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 21. JÚNÍ 2002 43
Einstök kona er fall-
in frá. Það er sárt að
finna ekki lengur vænt-
umþykju og hlý orð frá
henni í okkar garð
lengur.
Það er hún Heiða konan hans
pabba, eða Heiða amma eins og hún
var iðulega kölluð á okkar heimili,
sem um ræðir.
Stálpaður krakki fór ég að fara
reglulega suður til Reykjavíkur að
heimsækja pabba og konuna hans og
dvaldi hjá þeim um hríð, þá tók hún
Heiða á móti mér með hlýju sem ég
væri hennar eigin dóttir. Þegar líða
tók að fermingu minni fór ég suður
til Reykjavíkur og það var hún Heiða
sem keyrði mig um allan bæ í búð úr
búð með óákveðinn unglinginn að
velja fermingarföt, fara í hárgreiðslu
og fermingarljósmyndun og taldi
það ekki eftir sér. 16 ára í hálskirtla-
töku þá var Heiða fyrsta manneskj-
an sem ég sá þegar ég vaknaði, já
svona var hún Heiða mín, svo elsku-
leg og alltaf boðin og búin að gera
allt fyrir mig.
Þegar árin liðu og ég eignaðist
fjölskyldu var það ekki síður, þó við
droppuðum inn á allavega tímum,
matartímum sem öðrum, alltaf með
opinn faðminn, alltaf nóg hjartarúm.
Börnin mín áttu að kalla hana ömmu,
eins og hún væri þeirra eigin amma
og það var hún svo sannarlega.
Það verður skrýtið á næstu Töðu-
gjöldum á Hellu, engin Heiða amma
með afa, en þeim fannst svo gaman
að fara þangað með félögum sínum í
húsbílaklúbbnum en þar voru þau
hrókar alls fagnaðar, og komu þá
iðulega við hjá okkur.
Pabbi minn, missir þinn er mikill,
þið Heiða voruð svo samrýnd og
kunnuð að njóta lísins.
Elsku Heiða mín takk fyrir allt.
Elsku Pabbi, Sigfús, Halla, Brynja
og fjölskyldur, okkar innilegustu
✝ Aðalheiður Mar-grét Haralds-
dóttir fæddist í
Reykjavík 5. apríl
1938. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 9. júní
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Fossvogskirkju
18. júní.
samúðarkveðjur.
Minning um góða
konu lifir í hjörtum
okkar.
Margrét Bjarna-
dóttir og fjölskylda.
Horfin er á braut
mikil kona langt fyrir
aldur fram. Það er erf-
itt að sætta sig við að
Heiða sé horfin okkur
sjónum. Gleði og sorg
reika um hugann þegar
horft er til baka.
Heiðu kynntist ég
fyrir nokkrum árum er við vorum á
Kanarí og síðar á ferðalagi með Fé-
lagi húsbílaeigenda. Þar áttum við
sameiginlegt áhugamál, að ferðast
um landið okkar og erlendis. Við höf-
um ferðast saman í mörg ár með Fé-
lagi húsbílaeigenda, og Kanaríhópn-
um sem fer sína árlegu haustferð til
útlanda.
Þau hjónin keyptu sér flottan hús-
bíl með öllum þægindum og nefndu
hann Stjörnuna. Í félaginu eiga þau
stóran hóp af vinum, sem ferðast
saman, og er eins og ein stór fjöl-
skylda. Það var fátt sem hindraði að
þau væru með í hverri ferð. Þeim
fannst svo skemmtilegt að ferðast og
njóta samvista með vinum sínum.
Oft tóku þau barnabörnin með í ferð,
og nutu þess.
Í fyrrasumar er við fórum á Vest-
firði var Bjarni leiðsögumaður í tvo
daga, maðurinn minn keyrði bílinn
fyrir Bjarna svo að hann gæti ein-
beitt sér að leiðsögninni. Heiða sat í
mínum bíl, og hlustaði á Bjarna sinn
í talstöðinni. Hún var svo stolt af
honum og sagði: „Hann Bjarni minn
kann þetta allt, og þekkir eins og
fingurna á sér.“ Ævinlega voru þau
hamingjusöm og ánægð með lífið og
saman störfuðu þau að fyrirtæki
sínu.
Er Bjarni kom í stjórn Félags
húsbílaeigenda kom Heiða oft með
honum á vinnufundi. Hún var alltaf
boðin og búin að rétta fram hjálp-
arhönd fyrir félagið okkar, og var
ómetanlegur stuðningurinn sem hún
veitti. Ekki hvarflaði að okkur er við
vorum að skemmta okkur í byrjun
árs að við ættum eftir að kveðja hana
Heiðu nokkrum mánuðum síðar.
Læknavísindin vinna hvern sigurinn
á fætur öðrum, nema þessum illvíga
sjúkdómi sem krabbamein er. Hon-
um sigrast ekki allir á, og vonlaus
baráttan tekur oft stuttan tíma.
Þessi heimur, heimur vonarinnar, er
svo hátt yfir skilning okkar mann-
anna hafinn og við fáum engu ráðið.
Heiða mín, blessuð sé minning
þín. Þakka þér fyrir allar stundirnar
og góðu minningarnar, ég kveð þig
með söknuði. Bjarni minn og fjöl-
skylda, megi Guð gefa ykkur styrk í
sorginni.
Erna M. Kristjánsdóttir.
Með örfáum línum vil ég votta
Heiðu minni virðingu. Þótt orðin séu
fátækleg er minning mín rík um vin-
áttu okkar sem stóð skuggalaus í 40
ár.
Ég var 18 ára en Heiða 21 árs þeg-
ar kynni okkar hófust. Báðar vorum
við nýgiftar með lítil börn. Heiða var
þá útivinnandi en þegar annað barn
þeirra Heiðu og Bjarna fæddist
hætti hún að vinna utan heimilis og
varð samgangur okkar meiri. Kynn-
in þróuðust í vináttu og væntum-
þykju sem stóð allar götur síðan.
Þótt Heiða væri heimavinnandi
verður að setja víðan skilning í það
orð, hún sat aldrei auðum höndum
því hún prjónaði lopapeysur fyrir
fyrirtæki sem seldu þær til Ameríku.
Peysurnar urðu því að vera fallegar
og vel gerðar, og það var engin svik-
in af handbragði Heiðu í þeim efnum.
Eftir hana liggja einnig mörg falleg
handverk í hvers kyns útsaumi sem
börn hennar fá nú að njóta.
Hreinskilni og heiðarleiki voru að-
alsmerki Heiðu. Vinátta, trygglyndi
og umhyggja var það sem hún gaf
mér í yfir 40 ár og fyrir það vil ég
þakka nú. Elsku Bjarni hefur ekki
bara misst eiginkonu sína heldur
einnig sinn besta vin. Heiða og
Bjarni voru svo samofin að það er
erfitt að nefna annað án þess að
nefna hitt í leiðinni.
Elsku börn, Sigfús, Halla, Brynja
og fjölskyldur ykkar, Guð gefi ykkur
styrk í sorginni. Falleg minning um
góða móður, tengdamóður og ömmu
mun verða huggun þegar frá líður.
Margrét mín, mínar innilegar
samúðarkveðjur sendi ég þér og fjöl-
skyldu þinni við fráfall stjúpmóður
þinnar.
Elsku Bjarni, ég veit að allt er autt
og einmanalegt núna, en fögur minn-
ing um yndislega eiginkonu verður
huggun harmi gegn. Ég veit að
Heiða hefur nú hitt Harald sinn og
saman munu þau vaka yfir fjölskyldu
sinni.
Heiða mín hafðu þökk fyrir allt.
Þín vinkona
Hanna Gísladóttir.
AÐALHEIÐUR
MARGRÉT
HARALDSDÓTTIR
✝ Guðrún ÁstaSveinbjörnsdótt-
ir fæddist á Vestdals-
eyri í Seyðisfirði 31.
október 1911. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Seyðisfjarðar 9. júní
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Seyðisfjarðar-
kirkju 15. júní.
að við værum örugg-
lega svöng, því að við
vorum aldrei nógu
dugleg að borða
fannst þér. Mér er
mjög minnisstætt
þegar ég fór að heim-
an í reiðikasti og kom
til þín og tilkynnti þér
að ég væri búin að fá
nóg af mömmu og
ætlaði aldrei aftur
heim og hvort ég gæti
ekki bara búið hjá
þér. Eins og við var
að búast var það að
sjálfsögðu ekkert mál,
þú vissir auðvitað að ég yrði farin
heim áður en langt um liði þegar
mér væri runnin reiðin. Þú varst
nú ekkert að kippa þér upp við
þetta, enda ýmsu vön.
Elsku amma, ég vissi þegar við
mamma og Sveinbjörn Baldur
bróðir komum að sjá þig núna síð-
ast í maí að þetta væri kveðju-
stundin. Samt vil ég með þessum
línum kveðja þig í hinsta sinn,
pabbi biður líka fyrir kveðju til
þín.
Elsku amma, þó að
ég sakni þín veit ég
að þú ert ánægð og að
þér líður vel. Það er
ekki auðvelt hlutskipti
fyrir konu eins og þig sem varst
vön að láta hlutina gerast helst í
gær að vera upp á aðra komin með
allar daglegar venjur. Núna getur
þú verið frjáls og gert hlutina
sjálf, þegar þú vilt, eins og þú
varst vön. Ég er svo heppin að
eiga margar góðar minningar um
þig frá því að ég var krakki og
unglingur á Seyðisfirði. Alltaf gát-
um við systkinin komið til þín þeg-
ar við þurftum. Þá dreifst þú eitt-
hvað á borðið alveg sannfærð um
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
( 23. Davíðssálmur.)
Þín nafna
Guðrún Ragna.
GUÐRÚN
ÁSTA SVEIN-
BJÖRNSDÓTTIR
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með-
allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.