Morgunblaðið - 05.07.2002, Blaðsíða 49

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. JÚLÍ 2002 49
neinn koma í þinn stað. Minningin
um þig lifir í hjarta mínu.
Elsku Haddi, Inga, Hulda, Helga,
Todda og fjölskyldur. Guð styrki
ykkur í þessari miklu sorg.
Þín vinkona og samstarfsfélagi,
Ebba Særún.
Þegar við horfum til baka á erfiðri
stund finnst okkur gjarnan dagarnir
verða einsleitir en upp úr standi þó
atburðir sem eru sterkari en aðrir.
Samt eru allir dagar einstakir, hver
stund einstök og allt hefur tilgang.
Hver dagur í lífi okkar er svo dýr-
mætur og skyldi vegsamaður með
þeim sem okkur þykir vænt um.
Nú hefur hið óbærilega gerst. Vin-
ur okkar fórst í hörmulegu bílslysi,
vinur sem var í blóma lífsins, vinur
sem okkur þótti svo óendanlega vænt
um.
Ég kynntist Kjartani í byrjun árs-
ins 2000 þegar ég tók að mér smá
námslega aðstoð við þau systkinin
Kjartan og Helgu. Í raun varð sam-
band okkar strax náin vinátta og
væntumþykja, ekki síst fyrir það að
Baldvin, elsti sonur minn, og Kjartan
höfðu þekkst frá því að þeir voru í
barnaskóla saman. Þeir höfðu farið
hvor í sína áttina eftir skólaárin en
endurnýjað og styrkt vináttubönd sín
um það bil sem þeir náðu fullorðins-
aldri. Með hverju ári sem leið óx
þessi dýrmæta vinátta og hópurinn
sem þeir tilheyrðu, sem má segja að
sé á annan tug einstakra drengja
sem hafa allir gengið í gegnum erfið
tímabil í lífi sínu, er eins og klettur,
óhagganlegur, traustur, órofin ein-
ing.
Fjölskyldur Baldvins og Kjartans
tengdust með þeim því þeir voru eins
og bræður og ég veit að velferð Bald-
vins er fjölskyldu Kjartans eins mik-
ilvæg og velferð Kjartans var okkur.
Fyrir mér er hann einn af drengj-
unum mínum, ég á marga, fjóra sem
eru synir mínir og nokkra til viðbótar
sem hafa reynst mínum drengjum
vel í gegnum árin og hafa talist í hóp
bestu vina. Vinátta og kærleikur gef-
ur lífinu gildi og skapar okkur í raun
þá velferð sem við kjósum helst þeg-
ar upp er staðið. Því hvers virði er
allur veraldlegur auður ef ekki er
kærleikur? Ég viðurkenni fúslega að
Kjartan var mér kærastur allra úr
vinahópnum og skal engan undra,
það vitum við öll sem syrgjum hann
sárt, því við vitum hvern mann hann
hafði að geyma. Hann mun alla tíð
eiga sess í hjarta mínu og fjölskyldu
minnar, við blessum þær stundir sem
okkar auðnaðist að eiga með honum.
Ég bið þess af öllu hjarta að Guð gefi
foreldrum Kjartans, systrum hans
og fjölskyldum þeirra styrk í þeirra
óbærilegu sorg og hjálpi þeim að sjá
ljósið sem fylgir minningu hans.
Ingibjörg Ringsted.
Elsku Kjarri. Mikið getur lífið ver-
ið hverfult. Ekki grunaði mig fyrir
þremur vikum að það væri í síðasta
skipti sem ég myndi hitta þig. Slysin
gera ekki boð á undan sér – svo mikið
er víst.
Fyrir tveimur árum áttum við
gömlu skólafélagarnir úr „Gaggan-
um“ á Akureyri góðar stundir saman.
Þar varst þú að vanda hress og kátur,
lékst á als oddi eins og þér einum var
lagið. Það hefur myndast stórt skarð
í hóp okkar árgangs úr Gagnfræða-
skóla Akureyrar. Þín verður ávallt
minnst sem hress og skemmtilegs
drengs sem áttir þér fáa líka.
Megi góður Guð og allir englar á
himnum vaka yfir þér, elsku Kjarri.
Ég sendi fjölskyldu Kjartans og
vinum öllum mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Guð gefi mér æðruleysi til að sætta mig
við það sem ég fæ ekki breytt, kjark til
að breyta því sem ég get breytt og vit til
að greina þar á milli.
Þórlaug Þorfinnsdóttir.
Kæri Kjartan. Ekkert er hér sem
fyrr. Orðin hafa týnst, við sem aldrei
erum í vandræðum að tala tóma
speki erum týndir í hugsunum okkar
um þig kæri vinur. Tíminn sem er lið-
inn er ótrúlega langur miðað við hvað
þetta eru fáir dagar og við höfum all-
ir notað hann til að reyna í smá stund
að vera fyrir þig, fjölskyldu þína og
hvern annan, það sem þú varst okk-
ur.
Þegar við vissum að þú myndir
ekki lifa, var okkur öllum ljóst að
skarð hafði myndast í lífi okkar allra
sem aldrei verður fyllt. Höfuð okkar
og hjörtu eru full af minningum sem
verða varðveittar. Okkur fannst öll-
um við eiga þig, þú gafst hverjum og
einum þá tilfinningu að hann væri
sérstakur vinur. Við viljum votta fjöl-
skyldu þinni samúð og erum þeim
óendanlega þakklátir fyrir að leyfa
okkur að deila öllum ljúfsáru stund-
unum með þeim.
Guð gefi mér æðruleysi til að sætta mig við
það sem ég fæ ekki breytt, kjark til að
breyta því sem ég get breytt og vit til að
greina þar á milli.
Birgir, Baldvin, Jóhann,
Halldór, Pétur, Grétar, Hrafn,
Óli J, Heiða Brynja, Árni Hólm,
Hlín, Hjálmar, Hörður, Linda,
Sveinar, Arnar og Jón.
Ég hefi sett alla von mína á Drottin,
og hann laut niður að mér og heyrði kvein
mitt.
Hann dró mig upp úr glötunargröfinni,
upp úr hinni botnlausu leðju,
og veitti mér fótfestu á kletti,
gjörði mig styrkan í gangi.
Hann lagði mér ný ljóð í munn,
lofsöng um Guð vorn.
Margir sjá það og óttast
og treysta Drottni.
(Úr Davíðssálmum.)
Það er erfitt að sætta sig við fráfall
kærs vinar, vinar sem lagði sig allan
fram við að vera vinur vina sinna. Í
gamalli afmælisdagabók með
stjörnuspeki segir m.a. um þá sem
fæddir eru 8. ágúst; „Þú ert mjög
hollur vinum þínum, trúr, einlægur,
tígulegur og virðulegur í fasi. Nokk-
uð fáskiptinn, en framkoma þín er
þannig, að fólk sem þú umgengst,
elskar þig og virðir“. Er hægt að
finna betri lýsingu á Kjartani vini
okkar?
Kjartan kom inn í líf okkar fyrir
nokkrum árum, þegar hann og Kol-
brún dóttir okkar fóru að draga sig
saman. Við gerðum okkur fljótt grein
fyrir því að hér fór drengur góður og
varð hann strax sem einn af okkur.
Minnisstæðar eru góðar samveru-
stundir heima hjá okkur á Dalvík og
eins heima hjá Kjartani á Hjalteyr-
argötunni. Skipti þá ekki máli hvort
verið að horfa á leik í enska boltan-
um, ræða um heimsins gagn og nauð-
synjar eða þá mörgu drauma sem
bærðust í brjósti ungs manns.
Eins og gengur og gerist skildu
leiðir unga fólksins, en eftir sat mikil
og góð vinátta. Það er okkur ómet-
anlegt að hafa fengið að kynnast
þessum góða dreng og erum við hon-
um ævinlega þakklát fyrir að hafa
leitt dóttur okkar á „rétta braut“ í líf-
inu. Hans áhrif á hana sem og á svo
marga aðra vini hans er ekki hægt að
meta til fullnustu.
Elsku Inga, Haddi, Hulda, Lúlli,
Helga, Tobbi og Todda. Ykkar missir
er mikill. Við vitum að góður Guð og
allir hans englar vaka yfir ykkur og
gefa ykkur styrk í sorginni.
Með þessum orðum kveðjum við
kæran vin. Takk fyrir allt.
Kristján, Lilja, Kristinn,
Júlíana og Jökull.
Elsku Kjarri minn, nú er sá tími
kominn að kveðja sannan vin og góð-
an samstarfsfélaga. Eins og hefur
alltaf verið sagt varst þú engill, ljósið
í lífinu sem allt í einu slokknaði hratt.
Elsku vinur, ég þakka allar þær dýr-
mætu stundir sem ég fékk að eiga
með þér, sama hvað gekk á þá varst
þú til staðar og gast séð ljósið og hug-
hreyst mig. Ég veit ekki hvernig lífið
verður án þín, ég vil ekki hugsa um
það. Ég trúi því að þú sért hér hjá
okkur og að við eigum eftir að hittast
aftur og þá verða fagnaðarfundir.
Það geta liðið dagar, mánuðir jafnvel
mörg ár, maður veit aldrei. Ég hugsa
mikið til þín, það lýsir því best hvern-
ig persóna þú varst með því sem þú
sagðir „elska skalt þú óvin þinn“ og
það ætla ég að muna. Kjarri minn,
því sem þú gafst mér með því að vera
hér mun ég aldrei gleyma.
Kæri vinur, nú er komið að kveðju-
stund, þú veist mér þykir vænt um
þig, ég man svo eftir prakkarasvipn-
um og hlátrinum í þér. Ó Kjarri
minn, takk, takk fyrir allt.
Elsku Inga, Haddi, Hulda, Lúlli,
Helga, Tobbi, Todda, Jana, Jói, Inga
Dís, Hafsteinn Ísar, Guðrún, Hafdís,
og Birta Júlía, þið eruð eins og fjöl-
skylda mín, mér finnst ég eiga svo
stóran hlut í ykkur, þið eruð perlur,
takk fyrir að vera til og Guð veri með
ykkur.
Guð gefi mér æðruleysi til að sætta mig við
það sem ég fæ ekki breytt, kjark til að
breyta því sem ég get breytt og vit til að
greina þar á milli.
(Reinhold Niebuhr.)
Kveðja
Guðný Björk.
Elsku Kjarri. Við kynntumst fyrir
um fjórum árum þegar ég fór að búa
með einum af þínum bestu vinum.
Við fórum fljótt að umgangast mjög
mikið, ekki síst því þá áttir þú kær-
ustu sem var líka frá Dalvík. Þannig
lágu leiðir þínar oft til Dalvíkur, þá
var náttúrlega tilvalið að kíkja í
heimsókn og skella sér í smá CM í
tölvunni. Þið félagar gátuð setið þar
næturlangt, okkur kærustunum til
mikillar gleði.
Þú varst alltaf svo tillitssamur
þegar við komum með litlu stelpuna í
heimsókn, þá fékk hún að lúlla í rúm-
inu þínu og allir áttu að tala lágt til að
vekja ekki barnið, svo var stranglega
bannað að reykja í húsinu á meðan
hún var í heimsókn.
Takk fyrir tillitssemina, ég
kannski sagði þér það aldrei en hún
var mikils metin.
Við höfum ekki haft svo mikið
samband síðastliðið eitt og hálft árið
en alltaf þegar ég hitti þig þá kom
brosið og hláturinn.
Þú áttir nú svolítið sérstakan hlát-
ur. Þegar maður fór með ykkur vin-
unum í bíó þá seig maður stundum
agalega djúpt niður í sætið, þið áttuð
salinn.
Þú varst hrókur alls fagnaðar um-
kringdur vinum. Enda sést það vel
núna hversu ofboðslega marga vini
þú áttir og hversu mikið var alltaf
treyst á þig. Ef eitthvað bjátaði á,
einhverju þurfti að redda og allra
mest ef vantaði góðan félagsskap, þá
var hringt í þig.
Þú varst miðdepill alheimsins hjá
þínum bestu vinum og allt traust sett
á þig.
Ég hugsa að þessir vinir séu svolít-
ið umkomulausir núna og áttavilltir,
en við verðum að trúa að þú sért
hérna hjá okkur og ég veit að þú
heldur áfram að redda málunum,
bara á svolítið annan hátt.
Þegar það var hringt í mig og mér
sagt að þú hefðir lent í slysi og værir
alvarlega slasaður þá varð ég eigin-
lega hálfreið og vonaði alltaf, þegar
ég fékk slæmar fréttir af þér, að
þetta væri stórlega ýkt og þú værir
ekki svona mikið slasaður. Svo var
hringt um 11 á sunnudagsmorgun og
mér tilkynnt að þú værir ekki lengur
hér hjá okkur.
Maður skildi ekki alveg af hverju
þú, svona yndislegur drengur með
svona ofboðslega stórt hjarta, varst
tekinn frá okkur.
Kannski er ekkert skrítið að sleg-
ist sé um þig hér og á himnum og ég
skil það betur núna að guðirnir taka
þá unga sem þeir elska mest.
Hvíldu í friði, engillinn okkar allra.
Elsku fjölskylda og aðstandendur,
ég og Amelía Rún, dóttir mín, biðjum
Guð að vera með ykkur á erfiðum
tímum og veita ykkur styrk.
Ingibjörg.
Lífið er hverfult, það vitum við öll.
En þegar eitthvað óvænt gerist, eitt-
hvað sem enginn hefur leitt hugann
að, er eins og tilveran nemi staðar.
Þegar dauðinn knýr dyra, óvænt og
miskunnarlaust, hellist yfir mann
sorg, söknuður, jafnvel reiði, en þeg-
ar frá líður, koma minningarnar
fram, skærar og bjartar. Minningar
frá bernskuárunum, þegar áhyggju-
leysi barnsins var algjört, minningar
frá unglingsárunum, þegar vandamál
voru ekki til og lífið blasti við okkur
fullt af fyrirheitum og loforðum og
síðan minningar þegar við töldumst
vera orðin fullorðin og litum til baka
til að hlæja að því sem okkur hafði
dottið í hug að gera áður fyrr. Í öllum
þessum minningum var Kjarri vinur
okkar.
Okkur barst sú harmafregn laug-
ardagsmorguninn 29. júní sl. að
Kjarri hefði lent í miklu slysi nóttina
áður og lægi á sjúkrahúsi mikið slas-
aður og væri ekki hugað líf. Hann
lést morguninn eftir, 30. júní. Þar
með var stórt skarð höggvið í vina-
hópinn sem hafði haldið saman allt
frá barnæsku, gegnum ungdómsárin
með öllum þeim umbrotum sem þeim
fylgja og allt til fullorðinsára. Í þess-
um vinahópi átti Kjarri fastan sess.
Hann var hrókur alls fagnaðar, húm-
orinn og glensið var honum meðfætt
og hann miðlaði til okkar félaganna
sögum og skrýtlum við öll tækifæri.
Hann var einstaklega hlýr og mikill
vinur vina sinna. Hann heilsaði alltaf
og kvaddi með handabandi og ef
langt leið milli vinafunda kom faðm-
lag, jafnvel koss eða blómvöndur.
Bóngóður var hann og ef hann gat
hjálpað okkur vinum sínum á ein-
hvern hátt var það ætíð meira en
sjálfsagt. Jákvæðni hans og lífsgleði
geislaði af honum og smitaði þá sem
voru með honum. Kjarri gerðist rak-
ari og þar með varð það sjálfsagt að
hann klippti alla vinina um leið og
þeir kölluðu eftir þjónustu hans. Það
gat hins vegar tekið dálítið langan
tíma, því mikið þurfti að tala og mikið
þurfti að hlæja, svo betra var að hafa
tímann fyrir sér.
Nú í janúar sl. hittumst við fé-
lagarnir í Reykjavík og eyddum þar
degi saman. Engum okkar datt þá í
hug að þetta væri í síðasta sinn sem
allur hópurinn væri saman kominn
en nú erum við þakklátir fyrir að hafa
hist þennan dag. Söknuður okkar er
mikill en meiri er hann þó hjá for-
eldrum hans og ættingjum. Um leið
og kveðjum kæran vin, sendum við
þeim öllum okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Hvíl þú í friði, kæri vinur.
Sigfús, Róbert, Gauti, Björn
Þór, Ólafur, Stefán Freyr,
Vilberg, Rúnar Þór, Hanna
Sigríður og fjölskyldur.
Stundum veit maður ekki hvað
Guð meinar. Kjarri frændi var svo
góður drengur með fallegt hjarta,
mikið næmi og kærleika á lífið.
Kjarri var mjög snaggaralegur lít-
ill drengur og fljótur í hreyfingum.
Það var nú ekki mikið samband á
milli okkar frændsystkinanna en þó
alltaf við og við. Ég man síðast þegar
ég sá þig, Kjarri minn, þú varst svo
sæll og glaður með lífið. Ég sá hversu
góðan mann þú hafðir að geyma.
Elsku Kjarri minn, Hulda systir
þín sagði okkur að 24 stunda bókin
hefði verið í miklu uppáhaldi hjá þér
og mig langar að vitna í hana, Bæn
dagsins, 30. júní:
Ég bið um að vera laus við það að bera
byrðar fortíðarinnar.
Ég bið að mega varpa þeim frá mér og lifa
framvegis í trú.
Kjarri minn, ég veit að það er fullt
af ættingjum þínum og mínum sem
taka á móti þér í ljósið sterka.
Elsku hjartans Haddi minn, Inga,
Hulda, Helga, Þórunn, Júlíus og Þor-
björn, megi góður Guð og Jesús
styrkja ykkur.
Kjarri minn, hvíl í friði.
Þín frænka,
Jórunn Anna og börn.
Elsku Kjarri frændi. Það er ým-
islegt sem flýgur í gegnum huga
minn á þessari stundu þegar ég sest
niður í þeim tilgangi að skrifa nokkur
minningarorð um þig, með Rolling
Stones, sem við hlustuðum gjarnan
saman á, í geislaspilaranum.
Ég man fyrst eftir því þegar við
vorum á unglingsárunum og ég var
að koma í heimsókn með foreldrum
mínum á Ránargötuna þar sem þú
bjóst, hvað þú tókst ævinlega vel á
móti mér og hafðir alltaf svo margt
sniðugt að segja og alltaf góða tónlist
til að hlusta á. Það var þá sem ég
uppgötvaði að við áttum tónlist að
sameiginlegu áhugamáli og höfðum
alveg eins tónlistarsmekk. Það þótti
mér vænt um.
Eftir það urðum við góðir vinir og
ég er glöð yfir því að hafa fengið að
rækta þann vinskap enn frekar þeg-
ar við unnum saman á Medullu. Það
þótti mér einstaklega góður tími. Þú
varst alltaf svo skemmtilegur, glað-
ur, hjálpsamur og umfram allt góður
við alla. Það sem stendur uppúr frá
þessum tíma okkar saman eru þær
stundir þegar við deildum reynslu
okkar og treystum á góð ráð hvort
hjá öðru og ég er þakklát fyrir það.
Mér þykir sárt, Kjarri minn, hvað
þú varst tekinn snemma frá okkur en
í huga mínum og hjarta mun minn-
ingin um þig lifa þangað til við hitt-
umst á ný.
Með þessu ljóði vil ég kveðja þig,
elsku Kjarri frændi, og bið Guð að
geyma þig í nýjum heimkynnum.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þín frænka,
Linda Dröfn.
Svefninn langi
laðar til sín
lokakafla æviskeiðs,
hinsta andardráttinn.
Andinn yfirgefur húsið,
hefur sig til himna
við hliðið bíður Drottinn.
Það er sumt sem maður saknar
vöku megin við,
leggst útaf
á mér slokknar
svíf um önnur svið.
Í svefnrofunum finn ég
sofa lengur vil
þegar svefninn verður eilífur
finn ég aldrei aftur til.
(Björn Jörundur og Daníel Ágúst.)
Elsku Kjarri minn. Ég er svo
þakklát fyrir að hafa fengið að deila
hluta af lífi mínu með þér.
Ég mun aldrei gleyma tíma okkar
saman. Þú kenndir mér svo margt. Í
hjarta mínu verða ávallt geymdar all-
ar okkar samræður sem við áttum
um samband okkar og lífið.
Þú kenndir mér svo miklu meira
en þú getur trúað.
Þú kenndir mér hvernig á að njóta
lífsins og líta á björtu hliðarnar.
Þú varst alltaf til staðar, ég gat
alltaf leitað til þín og þú gafst þér
alltaf tíma til að koma og tala við mig.
Eins og þú gerðir vikuna sem þú
fórst.
Mér leið svo illa og þú komst til
mín og hughreystir mig. Þú hvattir
mig áfram í því sem mig langar að
gera og ég veit að þú munt fylgja mér
alla leið í því.
Ég veit að þú verður hjá mér og
styður mig áfram.
Ég mun virkilega standa mig,
Kjarri minn, og ég mun tala við þig á
hverjum degi og segja þér hvernig
mér gengur.
Það er svo miklu meira sem ég vil
segja við þig en það geri ég bara þeg-
ar við erum tvö ein.
Ég elska þig ekki aðeins fyrir það sem þú ert
heldur fyrir það sem ég er þegar ég er með
þér.
Ég elska þig ekki aðeins fyrir það sem þú
hefur gert úr sjálfum þér heldur fyrir það
sem þú gerir úr mér.
Ég elska þig vegna þess að þú hefur gert
meira en nokkur trú hefði megnað til að ég
yrði góð og meira en nokkur örlög hefðu
megnað til að ég yrði ánægð.
Þú hefur gert það með því að vera þú sjálfur.
(Ók.höf.)
Ásýnd þín heldur mér taki
hún er það eina sem ég hef.
Mig dreymir þig er ég vaki
og sakna þín er ég sef.
(Ók. höf.)
Ég elska þig.
Þú verður alltaf minn Nemamiah.
Við sjáumst,
þín
Fjóla Kristín.
 Fleiri minningargreinar
um Kjartan Einar Hafsteinsson
bíða birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.