Morgunblaðið - 31.08.2002, Blaðsíða 37

UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 31. ÁGÚST 2002 37
Í ÚTVARPSÞÆTTI á Rás 2 21
ágúst sl. svarar varaformaður
STEF Magnús Kjartansson fyrir
gagnrýni mína í garð samtakanna,
með því að kalla mig sirkustrúð
sem ekkert skilji út á hvað
greiðslur til samtakanna gangi og
grýti grjóti í glerveggi. Ef þetta er
tilraun Magnúsar til að skírskota til
starfs míns sem forstöðumanns
skemmtifyrirtækis, þ.e. sjónvarps,
þá hlýt ég á móti að geta kallað
hann apakött með útréttar hendur,
heimtandi aur eins og spiladósa-
aparnir sem einmitt eru vel þekkt
fyrirbæri í og við sirkustjöld.
Framkvæmdastjóri samtakanna
Eiríkur Tómasson víkur sér svo
fimlega framhjá meginþáttum
gagnrýni minnar á samtökin með
annars ágætri grein í Mbl. 27. ágúst
sl. Hann kemur hvergi að kjarna
málsins. Gjaldskrá STEF vegna
flutnings í útvarpi og sjónvarpi.
Hún er einfaldlega ekki til, sem
staðfestir það sem ég hef alltaf
haldið fram: Þessi samtök hafa ekki
samþykkta gjaldskrá og er því fyr-
irmunað að krefja ljósvakamiðla um
eitthvert tiltekið lögbundið gjald,
en byggja kröfur sínar þess í stað á
tómri óskhyggju og einhliða kröfu-
gerð. Ég rita þetta aftur: einhliða
kröfugerð, byggða á óskhyggju og
fantaskap sem felur í sér hótanir ef
menn gangi ekki að kröfum þeirra.
Einhliða kröfugerð er ekki eitthvað
sem heilvita menn í fyrirtækja-
rekstri skrifa undir við samtök sem
eru lögbundin, og eiga því eðli
málsins samkvæmt að framvísa
gjaldskrá samkvæmt því. Gjaldskrá
sem er ekki fyrir hendi. Þeir hins
vegar viðhafa geðþóttaákvarðanir
og fullyrða eftirfarandi: „Þess skal
getið að við gerð samninga um tón-
flutning við útvarpsstöðvar hefur
STEF jafnan gætt þess að þær sitji
allar við sama borð.“ Fram-
kvæmdastjóri STEF veit betur, því
ég hef áður rekið hann á gat með
þessa fullyrðingu. Þetta er mjög
einfalt, ef þeir eru með einhverja
gjaldskrá sem hefur verið sam-
þykkt af ráðuneytinu fyrir tónflutn-
ing í útvarpi og sjónvarpi, þá skal
ég greiða eftir henni. Punktur &
basta. Þá sitja örugglega allir við
sama borð og njóta sannmælis.
Ég átti að sjálfsögðu von á að
mér yrði svarað, enda gagnrýni mín
á samtökin margþætt. Hvað varðar
ummæli Magnúsar þótti mér at-
hyglisvert að heyra varaformann-
inn segja það opinberlega að þeir
nenni ekki að eltast við minni út-
varpsstöðvar, því skriffinskubákn
STEF ráði einfaldlega ekki við að
elta ólar við slíkt. Hvar er þá rétt-
lætið sem framkvæmdastjórinn lof-
ar, ef ekki allir sitja við sama borð?
Fullyrðingar framkvæmdastjórans
eru því kolfallnar.
Framkvæmdastjórinn rekur hins
vegar mál sitt málefnanlega, en
svarar gagnrýni minni með því að
ég einfaldlega hafi rangt fyrir mér,
og þar við situr. Varðandi það að
STEF sé eitt af 11 höfundarrétt-
arsamtökum sem taki til sín fimmt-
ung af álögum á geisladiska og
myndbönd er eflaust rétt hjá
lagaprófessornum, og fróðlegt til
þess að vita að blaðamenn, leikarar
og kvikmyndaframleiðendur séu
meðal styrkþega á álögur.
Varðandi þá fullyrðingu Eiríks að
erlendir samningar um opinberan
flutningsrétt í kvikmyndahúsum og
sjónvarpi séu nær allir, eða a.m.k.
þeir sem hann hefur lesið,
með þeim ákvæðum að greiða
beri til viðkomandi lands greiðslu
sérstaklega fyrir tónlist, þá get ég
upplýst framkvæmdastjórann um
að ég hef síðan 1983 annast gerð er-
lendra samninga um opinberan
flutning á kvikmyndum í sjónvarpi,
kvikmyndahúsum og á myndbönd-
um. Ég tel það því gefið að ég hafi
komið að fleiri slíkum samningum
en framkvæmdastjóri STEF, og
fullyrði að samningar um opinberan
flutning eru jafnfjölbreytilegir og
þeir sem að þeim koma. Sjálfsagt
að mæta með nokkra slíka máli
mínu til stuðnings hvar og hvenær
sem er.
Ég er búinn að gefa út myndbönd
í fjöldamörg ár án afskipta STEF
og því ekki furða að ég skuli
hvumpast við árásum þeirra í garð
Stöðvar 1, sem er í raun ekkert
annað en stór mynd-
bandaleiga með heim-
sendingarþjónustu.
Myndbandabransinn
hér er stór, og ekki
hefur STEF sent frá
sér píp öll þau ár sem
ég hef starfað við þann
markað. Og haldi þeir
hjá STEF að ég sé
eitthvað erfiður í
taumi, þá verður fróð-
legt að sjá þá baráttu-
jaxla í myndbanda-
bransanum taka á
þessum köllum. Það
verður ekkert nett-
legt, því get ég lofað.
Auðvitað reyna
þessir menn eftir fremsta megni
að ríghalda í matarholuna sína,
enda væri það dauðadómur yfir
samtökunum, komi
það í ljós að ranglega
sé verið að greiða
þessum mönnum 150
milljónir árlega, og
því ekki skrýtið að
þeir tjaldi til flokki
lögmanna á 8.000
króna tímakaupi við
að berja á manni með
skýrslugerðum og til-
hæfulausu bulli um að
hinn eða þessi fiðlu-
leikari hafi hugsan-
lega komið að flutn-
ingi á einhverju
tónverki eftir Bach
sem er sannanlega
löngu genginn á vit
feðra sinna, og einnig hinn ágæti
Waldo sem svo útsetti tónsmíðar
kappans, sem ég svo spilaði, af því
að ég hafi kynnt mér höfundalögin
rækilega.
Hvað næst? Varaformaðurinn
segir mig bitran mann með allar
heimsins áhyggjur á bakinu. Það
má vel vera að ég beri þyngri byrð-
ar en margir aðrir í samfélaginu.
Ég er þó að vinna fyrir fyrirtækið
mitt af heilindum og ég mun aldrei
láta í minni pokann fyrir valdbeit-
ingu og óréttlæti og vísa því full-
yrðingum þeirra sem ég kalla rétti-
lega lögbundna arðræningja heim
til föðurhúsanna og er til í slag við
þessa menn hvar og hvenær sem
er, því það gengur ekki að beita fyr-
ir sig lagabókstafnum og fara svo
ekki eftir honum sjálfir, það ætti
Eiríki Tómassyni að vera fullljóst.
STEF-leysan
Hólmgeir
Baldursson
Höfundur er stjórnarformaður
Stöðvar 1.
Gjaldtaka
Þessi samtök, segir
Hólmgeir Baldursson,
hafa ekki samþykkta
gjaldskrá.