Morgunblaðið - 28.09.2002, Blaðsíða 44

MINNINGAR
44 LAUGARDAGUR 28. SEPTEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
VEIÐI
Laxá á Ásum
Til sölu er land að Laxá á Ásum með
veiðiréttindum. Uppl. í síma 863 6041.
SMÁAUGLÝSINGAR
FÉLAGSLÍF
Kraftaverk í Krossinum.
Samkoma kl. 20.30 með Klaus
Möller.
29. sept. Arnarfell og haust-
litir á Þingvöllum.
Brottför frá BSÍ kl. 10:30. Verð
kr. 1.900/2.200. Fararstjóri: Ste-
inar Frímannsson.
5.—6. okt. Tindfjöll – Hung-
urfitjaleið (Jeppadeild)
Ekið og gengið um Tindfjöll og
Hungurfitjaleið ekin heim. Verð
kr. 3.900/4.500 á bíl + 1.000 krón-
ur á mann í gistigjald.
Sunnud. 29. september
Þorlákshöfn — Selvogur
Gengið frá Þorlákshöfn út í Sel-
vog. Ekki mikil gönguhækkun.
Um 4—5 klst ganga. Fararstjóri
verður Eiríkur Þormóðsson.
Verð kr 1.800/2.000. Brottför frá
BSÍ kl. 10.30 með viðkomu í
Mörkinni 6.
Dagskrá FÍ bls. 619 í textavarp-
inu. Góða ferð. www.fi.is
ATVINNA
mbl.is
✝ Guðríður Guð-jónsdóttir fæddist
í Reykjavík 7. októ-
ber 1931. Hún lést á
heimili sínu í Reykja-
vík 20. september síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Steinunn Þorkels-
dóttir, f. 2.6. 1889, d.
12.4. 1972, og Guðjón
Jónsson, f. 18.10.
1884, d. 23.9. 1949.
Systkini Guðríðar
eru: Rósa, f.16.7.
1913, d. 7.7. 1916, Jón
f. 1.5. 1914, d. 17.7.
1914, Óskar Jón, f. 16.5. 1915, d.
17.5. 1987, Þorkell, f. 13.7. 1916, d.
12.9. 1916, Guðfreður, f. 13.8.
1917, d. 5.5. 2002, Sigurbjörg, f.
12.3. 1920, d. 17.10. 2000, Sigur-
sveinn, f. 13.5. 1922, d. 11.5. 1939,
Hermann, f. 24.1. 1924, d. 28.2.
1995, og Gunnar, f. 8.10. 1928.
Guðríður giftist 2. desember
1951 Helga Guðmundi Gunnars-
syni garðyrkjumanni, f. 2. desem-
ber 1921. Dætur þeirra eru: 1)
Steinunn Guðríður, f. 4.3. 1952,
myndlistarmaður, gift Karli Krist-
jánssyni. Börn þeirra: Díana Cec-
ilia, f. 1980, Þor-
björg, f. 1984, Úlfur,
f. 1988, og Kristín, f.
1990. Dóttir Stein-
unnar er Guðríður
Dorrit, f. 1970.
Barnabörn þeirra
eru þrjú. 2) Sigurlína
Rósa, f. 21.9. 1957,
sjúkraliði, maki Guð-
mundur Jóhannes-
son. Börn þeirra eru
Andrea Ósk, f. 1996,
og Arnar Már, f.
1999. Börn Sigurlínu
eru Helgi, f. 1975,
Haraldur Gunnar, f.
1979, og Jenný Ósk, f. 1984. Sig-
urlína á eitt barnabarn. 3) Helga
Sveindís, f. 13.5. 1968, launa-
fulltrúi, maki Þröstur Leó Gunn-
arsson. Börn Helgu eru Guðríður,
f. 1987, og Sólveig, f. 1995.
Guðríður ólst upp með foreldr-
um sínum og systkinum í Reykja-
vík. Hún var heimavinnandi og
hélt heimili fyrir fjölskyldu sína,
m.a. í Njarðvíkum, Svíþjóð, Eyr-
arbakka og Kópavogi.
Útför Guðríðar fór fram í kyrr-
þey frá Kapellunni í Fossvogi
föstudaginn 27. september.
Elsku amma. Þegar ég frétti að þú
værir farin vissi ég ekki hvað ég átti
að gera. Ég missti fótanna, datt í
gólfið og hágrét. Svo fórum við
mamma til þín og ég sá að þér líður
miklu betur núna, engin lyf og engin
sjúkrahús. Þú fékkst líka bara að
sofna eins og þú vildir, en þurftir
ekkert að kveljast. Það verður samt
skrítið að hafa þig ekki hjá okkur.
Ég man eftir því og mun aldrei
gleyma öllum góðu stundunum okk-
ar, t.d. þegar við, þú, ég og afi, keyrð-
um hringinn í kringum landið og
þegar við fórum í heimsókn til Línu í
Danmörku.
Þú varst góð manneskja, ein sú
besta sem ég þekkti, og ég mun aldr-
ei gleyma þér. Ég veit að þú ert kom-
in á betri stað núna, þú ert líka búin
að hitta Hemma, Guffa, Siggu og alla
hina. En við söknum þín samt hérna
niðri.
Elsku amma, takk fyrir allt sem
þú hefur gefið okkur og takk fyrir að
leyfa mér að vera partur af þínu ynd-
islega lífi.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér sinn síðsta blund.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Ég elska þig mjög mikið og sakna
þín.
Þín dótturdóttir og nafna
Guðríður (Gauja).
Elsku amma. Það er svo skrýtið að
vera að kveðja þig núna. Þetta kom
svo óvænt að maður er varla búinn
að átta sig á þessu. Það virtist allt
vera á uppleið hjá ykkur afa. Þið vor-
uð að verða hress eftir veikindin,
nýbúin að kaupa ykkur bíl og farin
að rúnta og kíkja í heimsóknir og
svoleiðis. Fyrir stuttu þegar þú varst
lasin var ég (Þorbjörg) hjá þér og
þótt þetta hafi verið skrýtinn og
stuttur tími er ég engu að síður mjög
fegin að hafa fengið að deila honum
með þér.
Við eigum svo fjölmargar minn-
ingar um þig, eins og til dæmis þegar
ég (Díana) var lítil og eiginlega of
stór til að sitja í kerru, þá keyrðirðu
mig í kerrunni upp í búð en hins-
vegar varð ég að víkja úr sæti fyrir
mjólkurfernunum á leiðinni heim.
Og öll þessi fjölmörgu samtöl sem
ég (Dóra) átti við þig í síma þar sem
ég var svo langt í burtu. Við ræddum
allt milli himins og jarðar, allt frá
slökunarböðum til þriðju heimsstyrj-
aldarinnar. Svo ekki sé minnst á alla
bíltúrana frá Eyrarbakka í Eden að
kaupa ís þar sem við Helga sátum
aftur í brúna volvónum ykkar afa og
sungum sama lagið aftur og aftur.
Þú varst hlý og ör manneskja og
hafðir sterka tilfinningu fyrir litum
og tónlist. Ótrúlegustu liti gast þú
sett saman og alltaf varð það fallegt.
En nú kveðjum við þig með trega
og söknuði. Takk fyrir að hafa verið í
lífi okkar allra og við erum vonandi
betri manneskjur fyrir að hafa þekkt
svona sérstaka konu eins og þig.
Dóra, Díana og Þorbjörg.
Elsku amma. Afi sagði einhvern
tíma að þú værir engin „hvem-som-
helst“ (hver sem er).
Það varst þú heldur ekki. Mér
finnst þú hafa verið góð kona. Þú
komst alltaf til dyranna eins og þú
varst klædd og hræsnaðir aldrei fyr-
ir neinum. Ef þér leið vel, þá leið þér
raunverulega vel, og ef þér leið illa
þá leið þér raunverulega illa. Mér
finnst það mikill kostur þegar fólk er
svoleiðis. Og þér þótti raunverulega
vænt um fólk.
Mér finnst verst að þú fórst svona
skyndilega þegar þú varst að hress-
ast.
Elsku afi, ég veit að þetta er sárt,
en þú átt 50 ára minningar um líf
með manneskju sem var engin
„hvem-som-helst“ og það er ekki svo
lítið.
Úlfur.
Nú er komið að kveðjustund,
elsku amma mín.
Ég get ekki talið skiptin sem ég
kom í heimsókn til þín og afa og
þetta voru einhverjar skemmtileg-
ustu og hlýlegustu heimsóknir sem
ég hef farið í. Alltaf var tekið vel á
móti manni þegar maður kom, alltaf
fannst þér allt stórskemmtilegt sem
við vorum að gera og alltaf var eitt-
hvað gott með kaffinu.
Elsku amma mín. Ég kveð þig nú
með söknuði og vona að þú munir líta
stundum milli skýjanna uppi í
himnaríki og niður á mig. Og ég mun
hugsa til þín. Ég vona að Guð verði
með þér og öllum sem þurftu að
missa þig.
Bless amma. Þitt barnabarn
Kristín.
Hjartkæra amma,
far í friði,
föðurlandið himneskt á,
þúsundfaldar þakkir hljóttu,
þínum litlu vinum frá.
Vertu sæl um allar aldir,
alvaldshendi falin ver,
inn í landið unaðsbjarta,
englar drottins fylgi þér.
Þegar við hugsum aftur í tímann,
eigum við ekki erfitt með að finna
ánægjulega stund með ömmu okkar.
Hún var hlýleg kona og lét sína
nánustu alltaf ganga fyrir sinni eigin
þörf.
Megi Jehóva varðveita þína sál.
Helgi, Haraldur Gunnar,
Jenný Ósk, Andrea Ósk
og Arnar Már.
Elsku Gauja amma. Manstu þegar
þú sást mig í fötunum sem þú gafst
mér og þú gafst mér þúsundkall af
því ég var svo flott í fötunum. Bless
amma mín.
Þín
Sólveig.
GUÐRÍÐUR
GUÐJÓNSDÓTTIR
✝ Ólafur Stefáns-son fæddist á
Kolbeinsá í Hrúta-
firði 22. júní 1915.
Hann andaðist á
Hrafnistu, dvalar-
heimili aldraðra í
Reykjavík, 18. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Stefán Ólafs-
son, f. 9. júní 1883, d.
9. september 1917,
bóndi á Kolbeinsá í
Hrútafirði, og Jó-
hanna Gottfreðlína
Lýðsdóttir, f. 19. maí 1885, d. 19.
apríl 1965. Systir Ólafs var Stef-
anía Elísabet, f. 8. september
1917, d. 5. nóvember 1972.
Árið 1939 kvæntist Ólafur Guð-
björgu Ágústu Ólafsdóttur, f. 4.
janúar 1914, d. 15. október 1996,
frá Fallandastöðum. Foreldrar
hennar voru Ólafur Guðmundsson
Bjargmann og Sigurlaug Jó-
hannsdóttir. Sonur þeirra er Gylfi
Borgþór, f. 8. maí 1942, kvæntur
Hildi Friðriksdóttur, f. 20. apríl
1944. Börn þeirra eru: 1) Ólafur, f.
23. júní 1966, sambýliskona Unn-
ur Hallgrímsdóttir
og eiga þau tvö börn.
2) Guðbjörg Ágústa,
f. 25. desember 1970,
sambýlismaður Fod-
il Akmouche og eiga
þau þrjú börn. 3)
Friðrik Sölvi, f. 16.
maí 1973, sambýlis-
kona Sigrún Áslaug
Guðmundsdóttir.
Ólafur var bóndi á
Kolbeinsá frá 1937–
1945. Hann flutti í
september 1945 til
Reykjavíkur en þar
bjó hann ásamt konu sinni, fyrst á
Grjótagötu 14 en síðar á Laufás-
vegi 10. Árið 1975 keyptu Guð-
björg og Ólafur íbúð í Möðrufelli 1
og þar bjuggu þau allt þar til Guð-
björg veiktist árið 1995.
Ólafur lærði til vélstjóra og
vann sem slíkur á reknetabátum
þar til hann hóf strand- og milli-
landasiglingar sem vélstjóri á
olíuskipinu Kyndli. Hann vann
síðan við viðhaldsstörf hjá leik-
skólum Reykjavíkurborgar í 15
ár.
Útför Ólafs fór fram í kyrrþey.
Ástkær afi okkar er látinn.
Afi var hress og ern þrátt fyrir há-
an aldur. Það var helst að heyrnin
væri að plaga hann síðustu æviárin.
Það er margs að minnast þegar litið
er yfir farinn veg. Það voru skemmti-
legar ferðirnar sem við fórum norður
í heimahagana hans afa. Það var allt-
af gaman að heimsækja Kolbeinsá og
hitta þar Munda, Hönnu, Rósu og
Hilmar. Þetta var bærinn og fólkið
hans afa.
Þarna var hans stolt og prýði.
Þarna leiddist okkur krökkunum
aldrei enda er alltaf eitthvað við að
vera í sveitinni. Það má heldur ekki
gleyma heimsóknum okkar á Bálka-
staði, heimaslóðir hennar ömmu.
Þangað var iðulega farið á haustin til
að taka slátur. Þar vorum við ætíð au-
fúsugestir hjá Eiríki, Jóhönnu, Gunn-
ari og Siggu. Það voru líka fjörugar
heimferðirnar því auðvitað hlökkuð-
um við alltaf til að hitta mömmu og
pabba aftur. Í einni slíkri um haust
vorum við á heimleið með ömmu og
afa. Ferðin lá um Hvalfjörðinn í miklu
fárviðri. Í einum bylnum tekst næsti
bíll á undan okkur á loft og kastast í
loftköstum út í næsta skurð. Afi
stöðvaði að sjálfsögðu bílinn okkar,
hjálpsemin uppmáluð að vanda. Hann
komst með naumindum út úr bílnum
en tókst hins vegar ekki þrátt fyrir
ítrekaðar tilraunir að nálgast hinn
bílinn enda veðurhamurinn ógurleg-
ur. Það var svo önnur þolraun fyrir
hann að komast aftur inn til okkar og
um tíma leit þetta hreint ekki vel út.
Það sáum við greinilega á ömmu.
Þetta bjargaðist þó allt á endanum og
enginn slasaðist sem betur fer.
Afi var iðinn við að taka okkur með
í veiðiferðir í Víkurána sem er á milli
Guðlaugs- og Skálholtsvíkur skammt
frá Kolbeinsá. Þar komumst við
bræðurnir fyrst í kynni við laxveiði.
Afi hafði mikið yndi af laxveiði og
hann gaf okkur bræðrunum góða inn-
sýn inn í þetta aðaláhugamál sitt. Afi
setti einu sinni í lax fyrir annan okk-
ar. Sá var þá bara 12 ára gutti sem
leist hreint alls ekkert á blikuna.
Hann gleymir seint fyrsta laxinum
sem hann missti þarna. Það líður okk-
ur líka seint úr minni þegar við bræð-
urnir risum eitt sinn árla úr rekkju til
að hitta afa upp við Elliðaárnar. Við
komumst þó ekki langt því ferðin
endaði á umferðarskilti skammt frá
heimili okkar. Þar var nú samt ekki
látið við sitja enda ætluðum við að
veiða með afa. Við héldum aftur heim
og fengum þar aðra bifreið til afnota
og nú náðum við klakklaust til afa.
Það var ótrúlegt hvað afi var ætíð
þolinmóður og góður við okkur. Afi
hafði alltaf nægan tíma til að spila eða
tefla við okkur. Afi var líka iðinn við
að kenna okkur að lesa og svo var
hann alltaf til í að spjalla við okkur
um heima og geima. Afi hafði mikið
yndi af bókum og var víðlesinn. Bóka-
áhuginn var svo mikill að hann lærði
jafnvel bókband á efri árum. Nú
svona rétt til að hafa eitthvað til að
dunda sér við í ellinni. Það var líka
siður hjá afa að draga okkur afsíðis
þegar við komum í heimsókn og
gauka að okkur smá vasapeningum.
Þeir voru að sjálfsögðu alltaf vel
þegnir hjá okkur smáfólkinu.
Elsku afi, það verður skrítið að
geta ekki farið í heimsókn til þín leng-
ur og spjallað. Við munum hins vegar
geyma minningarnar um þig í hjarta
okkar.
Hvíl þú í friði.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Guðbjörg, Friðrik Sölvi
og Ólafur.
Elsku langafi. Þú varst skemmti-
legur, góður og sætur. Það var gaman
að koma til þín í heimsókn. Þegar
mamma sagði mér að þú værir dáinn
þá fór ég að gráta. Ég sakna þín mik-
ið en ég veit að þér líður betur núna.
Ég bið að heilsa guði og öllum uppi á
himni. Líka Guðbjörgu ömmu. Ég
kem svo einhvern tímann seinna upp
og þá hittumst við aftur og skemmt-
um okkur aftur vel saman og höldum
veislu.
Hildur Anissa Fodilsdóttir.
Til Óla langafa.
Ég sakna þín, afi minn, en ég veit
að þér líður betur og nú ertu líka bú-
inn að hitta Guðbjörgu ömmu aftur.
Eflaust er glatt á hjalla hjá ykkur
núna. Við söknum þín öll. Hvíl þú í
friði, afi minn.
Tanja Lind Fodilsdóttir.
ÓLAFUR
STEFÁNSSON
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug vegna andláts
og útfarar eiginkonu minnar og móður,
SIGRÍÐAR BJARNADÓTTUR,
Hvassaleiti 58,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
Sólvangs í Hafnarfirði.
Þorkell Sveinsson,
Barði Þorkelsson.