Morgunblaðið - 28.09.2002, Blaðsíða 48

48 LAUGARDAGUR 28. SEPTEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ






  

 

   




 
 
    
 


  

BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
KÆRI Langholtsskóli. Það er við
hæfi á stórafmælum að ávarpa af-
mælisbarnið og í tilefni hálfrar aldar
afmælis þíns, þá langar mig hér og
nú að festa nokkur orð á blað, fyrir
hönd hóps sem sótti þig forðum.
Við vorum nokkur börn, sem kom-
um í fylgd móður okkar eða föður, til
reynslulestrar hjá kennara við skól-
ann haustið 1960 og man ég að sjálfur
var ég óstyrkur og óviss þar sem ég
hélt í hönd móður minnar. Þegar inn
var komið, tók góðlegur maður á
móti okkur. Þá sá ég fyrst Eirík Stef-
ánsson kennara og á þeirri stundu
hvarf allur uggur og ótti og ég staut-
aði fram þá stafi er ég og fleiri höfð-
um lært í tímakennslu hjá séra Árel-
íusi Níelssyni. Seinna kom í ljós að
talsverður hluti af „bekknum mín-
um“ hafði verið í tímakennslu hjá
prestinum.
Kæri Langholtsskóli. Loks rann
upp fyrsti dagur kennslu og var und-
irritaður mættur á skólalóðina í tæka
tíð, prúðbúinn af mömmu eins og
önnur börn á svæðinu, feiminn, en
spenntur að sjá hverjir yrðu í „mín-
um bekk.“ Loks rann langþráða
stundin upp, aðaldyrnar opnuðust, út
sté gamall vinalegur maður, Sigmar
að nafni, en þó nokkur tími leið þar til
við vissum nafn Sigmars, þar sem
hann var ætíð kallaður „afi.“ Hann
snýtti sér fyrst í rauðan tóbaksvasa-
klút, hóf svo skipsklukku á loft og sló
taktföst slög í klukkuna. Þá sté út
Kristján Gunnarsson, sem seinna
varð fræðslustjóri í Reykjavík, en var
þarna yfirkennari við skólann. Á eftir
honum komu kennarnir einn af öðr-
um, en áður hafði verið tilkynnt að
nemendur ættu að fara í röð framan
við kennara þann er las upp nafn við-
komandi. Ég fór í mína röð fyrir
framan Eirík Stefánsson og þar var
einnig með mér fólk sem ég held
sambandi við enn þann dag í dag.
Þökk sé þér kæri Langholtsskóli.
Árin liðu og alltaf vorum við undir
handleiðslu Eiríks, en þessi bekkur
var fyrsti 10 ára bekkurinn á landinu,
sem byrjað var að kenna ensku og öll
eigum við minningar um Miss Shar-
on, Mr. Moffat og Mr. Mc Collough
og sjálfsagt er það þessu góða fólki
að þakka að við getum „bjargað okk-
ur“ á a.m.k. einu tungumáli fyrir utan
hið ástkæra og ylhýra. Þá kenndi
Stefán Þengill okkur söng eða það
sem heitir á nútímamáli tónmennt.
Ingimundur kenndi okkur strákun-
um smíðar, Katrín kenndi stelpunum
að sauma, eða handmennt og Einar
og Ólöf kenndu okkur leikfimi og
Stefán okkur teikningu, sem nú heit-
ir víst myndmennt.
Kæri Langholtsskóli. Innan þinna
veggja ríkti og ríkir vonandi enn gott
andrúmsloft, sem leiddi m.a. til nokk-
urra hjónabanda kennaranna. Þá eru
einnig til dæmi um hjónabönd sem
hafa orðið á meðal nemenda. Þrátt
fyrir öll hjónaböndin og ástarsam-
böndin er hafa kviknað fyrir þitt til-
stilli minn kæri, þá met ég mest vin-
skap þann sem ég fékk innan þinna
dyra og sem ég hef haldið síðan við
það fólk er stóð með mér í röðinni
frammi fyrir Eiríki Stefánssyni
fyrsta skóladaginn. Við tilheyrum öll-
um stéttum þjóðfélagsins, samt sem
áður erum við öll í mjög nánu og góðu
sambandi og hittumst reglulega,
þökk sé þér Kæri Langholtsskóli. Þó
svo að ég hafi sótt fleiri skóla, þá inni-
heldur netfangaskrá tölvu minnar
hópa, sem heita, „strákarnir í bekkn-
um“ og „stelpurnar í bekknum“ sem
segja mér og okkur að ég álít og mér
finnst ég hafi aðeins átt einn skóla-
bekk á námsævi minni.
Kæri Langholtsskóli. Það er þér
að þakka að a.m.k. 30 manns hafa
tengst vinaböndum, með ósýnilegu
tengibandi og við gerum okkur grein
fyrir að tengiband þetta heldur um
ókomna tíð. Þú kynntir okkur fyrir
göfugmenninu Eiríki Stefánssyni,
sem kom með okkur á samfundi okk-
ar meðan honum entist heilsa til.
Hann var og er hluti af þessu tengi-
bandi, það veit sá er þetta skrifar og
horfði í augu Eiríks 3 stundum áður
en hann lést 22. nóvember 1993. Þar
sögðu augu mín „þakka þér“ en augu
hans sögðu „áfram skal haldið.“ Ei-
ríkur gleymist aldrei, minning hans
lifir.
Skipsbjallan er þögnuð hjá Sig-
mari „afa“ og Sigmar sofnaður og
slær nú væntanlega bjöllu í nýjum
bústöðum. Margir aðrir góðir kenn-
arar lifa í minningunni. Gísli, okkar
fyrsti skólastjóri, og Kristján sem
tók við. Matthías, Halldór og Reidar
eru sofnaðir og eru nú væntanlega
með Eiríki að leiðbeina nýju fólki út á
braut lífsins, en myndirnar sem þú
hefur skapað í huga og hjarta okkar
verða varðveittar um ókomna tíð.
Kæri Langholtsskóli. Við sem vor-
um í „A“-bekknum eða ES-bekknum
og erum tengd ævarandi böndum,
sendum þér okkar bestu árnaðarósk-
ir í tilefni hálfrar aldar
afmælisins og fyrir okkur ert þú
ekki bara steinhús, þú ert okkur hús
góðra minninga og verður, á meðan
hjörtu okkar slá. Við munum lyfta
glösum þér til heiðurs 28. september,
í virðingarskyni og þökk fyrir þann
góða grunn er þú lagðir að lífum okk-
ar, í minningu um góðar stundir og
mæta menn.
Fyrir hönd „gamalla“ skólasystk-
ina,
SIGURJÓN SÍMONARSON,
fv. nemandi í Langholtsskóla.
Afmæliskveðja til
Langholtsskóla
Frá Sigurjóni Símonarsyni:
Morgunblaðið/Golli