Morgunblaðið - 06.10.2002, Page 28

LISTIR
28 SUNNUDAGUR 6. OKTÓBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Menntaskólinn við
Hamrahlíð
Frá Menntaskólanum
við Hamrahlíð
Fundur fyrir foreldra nýnema
Kynningarfundur fyrir foreldra nýnema verður
fimmtudaginn 10. október kl. 20:00–21:30.
Þetta er tilvalið tækifæri til þess að skoða skólann og
hitta umsjónarkennara, námsráðgjafa og stjórnendur.
Dagskrá:
Stutt ávörp rektors og námsráðgjafa,
kór MH syngur, kaffi og kökur.
Vonumst til þess að sjá sem flesta forráðamenn.
Rektor
svolítið hissa á því hvað vel var
mætt. Þarna hafa örugglega verið á
bilinu ellefu til tólf hundruð manns,
svo að segja fullt hús,“ segir Páll og
Bernharður bætir við að ungt fólk
hafi verið áberandi.
Fyrir hlé voru sungin lög eftir
Jón Ásgeirsson, Hafliða Hallgríms-
son, Jón Nordal, Árna Harðarson,
Óliver Kentish og fleiri og voru tvö
síðastnefndu tónskáldin viðstödd.
„Það var mikið klappað á eftir ís-
lensku lögunum og fólk kunni
greinilega vel að meta þau,“ segir
Bernharður.
Undirtektir voru ekki síðri í lok
tónleikanna en með kórunum sungu
í Sálumessu Mozarts einsöngvar-
arnir Kolbeinn Jón Ketilsson, Davíð
Ólafsson, Hulda Björk Garðarsdótt-
ir og Sesselja Kristjánsdóttir.
„Glæsilegur hópur,“ eins og Bern-
harður kemst að orði.
Engin eftirsjá
Tónleikarnir voru sem sagt afar
vel heppnaðir og Bernharður hrósar
happi. „Söngfólkið þurfti að leggja
mikið á sig fyrir þessa ferð, bæði
fjárhagslega og á æfingum, þannig
að það var eins gott að þetta gekk
vel. Mín er ábyrgðin og það hefði
verið ægilegt að hafa hundrað
manns á bakinu hefði þetta klikk-
að,“ segir hann og hlær.
Lilja og Páll grípa hins vegar
fram í fyrir honum og staðhæfa að
SÖNGSVEITIN Fílharmónía og
Selkórinn sungu á tónleikum með
Fílharmóníusveit Pétursborgar síð-
astliðinn mánudag í húsakynnum
hljómsveitarinnar eystra, einum
frægasta tónleikasal í heimi. Að
sögn Bernharðs Wilkinsons, sem
stjórnaði flutningnum, tókst hann í
alla staði vel og var flytjendum lengi
fagnað af fullum sal fólks, ellefu til
tólf hundruð manns. Sungin voru ís-
lensk lög án undirleiks fyrir hlé en á
seinni hluta tónleikanna var Sálu-
messa Mozarts á dagskrá.
Hópurinn, 104 söngvarar og ann-
ar eins hópur aðstandenda, flaug ut-
an fimmtudaginn 26. september. Frí
var á föstudeginum en að kvöldi
laugardags, eftir að tónleikahaldi
var lokið kl. 21, var efnt til æfingar í
húsi Fílharmóníunnar.
„Húsið lætur ekki mikið yfir sér
að utan, fellur inn í fjöldann, og það
var varla að við tryðum því að við
værum á réttum stað. Þegar inn var
komið tóku líka við heldur hrörlegir
stigar,“ rifjar Bernharður upp. „En
svo komum við inn í salinn – og þar
blasti dýrðin við. Salurinn er stór-
glæsilegur og stóð fyllilega undir
væntingum.“
Þegar söngfólkið hafði komið sér
fyrir bað Bernharður húsvörðinn
um púlt til að geta stjórnað mann-
skapnum. „Hann fór afsíðis og kom
aftur með forláta púlt og sagði:
„Tsjajkovskíj var vanur að nota
þetta.“ Þá varð manni endanlega
ljóst að maður var á réttum stað.“
Annað var eftir þessu. Húsvörð-
urinn sýndi þeim flygil Antons Rub-
insteins og þar fram eftir götunum.
Vel tekið af hljómsveitinni
„Við fundum strax hvað hljómur-
inn er tær og góður,“ segir Bern-
harður, „en það tók okkur auðvitað
smátíma að venjast aðstæðum. Við
æfðum vel á sunnudeginum og að
morgni mánudags og var hljóm-
sveitin með okkur á þeim æfingum.
Á sunnudeginum vorum við boðin
innilega velkomin en maður sá
glöggt að hljómsveitin hafði ekki
hugmynd um við hverju hún átti að
búast. Hún er ekki vön að spila
Mozart mjög mikið og við þurftum
að fara yfir ýmis atriði. Það gekk
ágætlega og á mánudagsæfingunni
gekk allt önnur hljómsveit í salinn.
Sami mannskapur en allt annar
hljómur. Fagmennskan er greini-
lega þarna í fyrirrúmi, fólk sá að ég
var ekki þarna kominn til að
skemmta mér og hafði greinilega
unnið sína heimavinnu.“
Lilja Árnadóttir, formaður Söng-
sveitarinnar Fílharmóníu, og Páll
Gunnlaugsson, talsmaður Selkórs-
ins, taka í sama streng. „Benni náði
fljótlega góðu sambandi við hljóm-
sveitina og það ríkti greinilega
gagnkvæm virðing. Við vorum
óneitanlega nokkuð spennt fyrir
tónleikana en róuðumst mikið þegar
við sáum hvað samvinnan við hljóm-
sveitina gekk vel,“ segja þau.
Um kvöldið voru svo tónleikarnir.
„Þeir áttu að byrja klukkan sjö en
hófust ekki fyrr en tíu til fimmtán
mínútum seinna, fólk var enn að tín-
ast inn klukkan sjö. Ekki svo að
skilja að Íslendingum bregði við
það,“ segir Bernharður og hlær.
Bekkurinn var þéttsetinn og
stemmningin góð, að sögn Bern-
harðs, Lilju og Páls. „Við vorum
sú hætta hafi aldrei verið fyrir
hendi. „Það er rétt að fólk lagði mik-
ið á sig – en það sér ekki nokkur
maður eftir þessu. Það get ég full-
yrt,“ segir Lilja.
Öll eru þau á einu máli um að sal-
urinn sé frábær. Það hafi verið stór-
kostleg upplifun að syngja þar. „Það
er enginn vafi á því að þetta er besta
hús sem ég hef sungið í,“ segir Lilja
og Páll tekur heilshugar undir það.
Og Bernharður, sem er sigldur
maður með Sinfóníuhljómsveit Ís-
lands, Blásarakvintett Reykjavíkur
og fleirum, talar á sömu nótum.
„Þessi salur stenst fyllilega saman-
burð við Musikverein í Vínarborg og
Carnegie Hall.“
Meðal gesta á tónleikunum var
sendiherra Íslands í Rússlandi,
Benedikt Jónsson, sem gerði sér
ferð frá Moskvu til að hlýða á tón-
leikana „enda eins og hann sagði þá
var um að ræða langstærsta íslensk-
an tónlistarviðburð í Rússlandi til
þessa,“ segir Lilja.
Kvöldið var svo fullkomnað í mik-
illi veislu í höll einni í Pétursborg,
þar sem dýrindis krásir voru á borð
bornar fyrir hópinn. „Þarna var allt
í hæsta gæðaflokki, dinnermúsíkin
var meira að segja á sólistastand-
ard,“ segir Bernharður og Lilja
bætir við að framkvæmdastjóri
hússins hafi lokið lofsorði á Íslend-
ingana í kveðjuskyni og spurt: Hve-
nær komið þið aftur?
Þess má geta að kórarnir flytja
Sálumessu Mozarts með Sinfóníu-
hljómsveit Íslands í Háskólabíói á
fimmtudag og föstudag í næstu
viku.
„Tsjajkovskíj var
vanur að nota þetta“
Ljósmynd/Friðrik Alexandersson
Bernharður Wilkinson, Lilja Árnadóttir, Elísabet Erlingsdóttir radd-
þjálfari og einsöngvararnir Sesselja Kristjánsdóttir, Davíð Ólafsson,
Kolbeinn Jón Ketilsson og Hulda Björk Garðarsdóttir í tónleikasalnum.
Söngsveitin Fílharmónía og Selkórinn á sviðinu í Pétursborg ásamt Fíl-
harmóníusveitinni. Sungið var fyrir svo gott sem fullu húsi.
Elísabet Erlingsdóttir og Jón Karl Einarsson, stjórnandi Selkórsins, við
auglýsingu vegna tónleikanna. Þar sem letrið er stærst segir „Wilk-
inson“, Mozart er kynntur fjórum línum neðar. „Ætli þetta verði ekki í
eina skiptið sem ég er stærri en Mozart,“ segir Bernharður kíminn.
orri@mbl.is
Í húsakynnum Fílharmóníusveitar Pétursborgar drýpur sagan af
veggjum. Fyrir því fundu Söngsveitin Fílharmónía og Selkórinn á
tónleikum sl. mánudagskvöld. Orri Páll Ormarsson hlýddi á ferða-
sögu tveggja kórfélaga og stjórnandans, Bernharðs Wilkinson.
VATNSVIRKINN ehf
Ármúla 21 · Sími 533 2020
www.vatnsvirkinn.is
ÞAKRENNUR
Frábærar Plastmo
þakrennur með 20 ára
reynslu á Íslandi.
Til í gráu, brúnu, hvítu
og svörtu.
Heildsala - Smásala
VINIRNIR Pétur og kötturinn
Brandur eru sífellt eitthvað að
bralla. Og einmitt þegar þeir eru í
miðjum klíðum við einhver uppátæk-
in kemur nágranninn Gústi og skilur
hvorki upp né niður í þessum vitleys-
isgangi. Þá hlæjum við.
Þessi teiknimynd er gerð eftir
bókunum sem hafa notið mikilla vin-
sælda hér heima. Líkt og í fyrri
myndinni, sem sýnd var fyrir ári,
byggist myndin á nokkrum sögum
um þá félaga, og fannst mér takast
betur í fyrri myndinni að mynda
heild í handritinu. Þessi mynd er því
Gamaldags og góð
KVIKMYNDIR
Smárabíó og Laugarásbíó
Leikstjórn: Albert Hanan Kamisnki.
Handrit: Torbjörn Jansson og Sven Nord-
quist. Raddir: Guðmundur Ólafsson, Arn-
gunnur Árnadóttir, Jóhanna Vigdís Arn-
ardóttir og Örn Árnason. Sænsk. 80 mín.
Svensk Filmindustri 2000.
PÉTUR OG KÖTTURINN BRANDUR
Hildur Loftsdóttir
alls ekkert meistaraverk, en mér lík-
aði hversu góð og gamaldags hún er.
Persónurnar eru skemmtilega
ótískubundnar, en þær eru allar
gamlar manneskjur nema kötturinn.
Myndin fjallar á rólegan, yfirvegað-
an og léttgeggjaðan máta um vin-
áttu, að vera sama hvað öðrum
finnst, standa á rétti sínum og ekki
síst að gera allt sem manni dettur í
hug og láta drauma sína rætast.
Teikningarnar eru handunnar og
skemmtilega lifandi. Takið eftir að
bakgrunnurinn er vatnslitaður, sem
þótti svo merkilegt við Stitch mynd-
ina. Vonandi að það sé byrjunin á aft-
urhvarfi til gamaldags teiknimynda,
einosg þessarar, sem eru persónu-
legri og dýpri.
Guðmundur Ólafsson túlkar hinn
luralega Pétur á sannfærandi hátt
og Arngunnur Árnadóttir gerir
Brand lifandi og skemmtilegan.