Morgunblaðið - 06.10.2002, Blaðsíða 56

FÓLK Í FRÉTTUM
56 SUNNUDAGUR 6. OKTÓBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
FRÁ JOHN WOO LEIKSTJÓRA FACE OFF OG MI:2
NICHOLAS CAGE
WINDTALKERS
Sannsöguleg stórmynd um mögnuð stríðsátök.
Nicholas Cage hefur aldrei verið betri!
Missið ekki af þessari!
NÚ Í BÍÓ
SAFNPLATA með Stones hefur
ekki sést lengi. Sumir kannast
kannski við Hot Rocks-plöturnar
en þetta er í allra fyrsta sinn sem
allir slagararnir og þá meina ég all-
ir eru samankomnir á einum eigu-
legum grip. Diskarnir rúlla (náðuð
þið þessum!) óaðfinnanlega og það
kemur manni á óvart hversu mörg
lög með Rollingunum maður þekkir
og getur sungið.
Ákveðið var að fá rokkara úr
ýmsum áttum til að ræða Stones og
feril þeirra í sem víðustu samhengi.
Mætt til fundar voru þau Rúnar
Júlíusson, Kristín Eysteins, með-
limur Rokkslæðunnar, Kristján
Frosti Logason, gítarleikari í Mín-
us, og Gunnar Ólason, fyrrverandi
meðlimur Skítamórals en núver-
andi meðlimur í SSSól. Og eins og
diskarnir rúlluðu umræðurnar vel.
Rokk-þjóðsöngvar
Jæja. Rolling Stones. Eiga þeir
stað í hjarta ykkar?
Gunni: „Ja … eins og ég sagði
áðan hef ég voðalega lítið fylgst
með þeim. Ég hefði frekar verið til
í að vera með í Bítlaumræðu …“
Kristín: „Já, ég er ekki heldur
neinn aðdáandi. Fyrir mér eru þeir
svona tákn um hina algeru rokk-
ara. Lífsstíllinn o.s.frv. En ég hef
aldrei gengið í gegnum nein hlust-
unartímabil.“
Frosti: „Það er í raun það sama
hér. Ég er meiri Bítill en Stones-
aðdáandi. Einu sinni voru þeir
popp fyrir gamlingjana í mínum
huga og ég hefði ekki komið nálægt
þeim með töngum. En það breytt-
ist og ég fór að meta þessi fyrstu
lög þeirra. Þetta nýrra efni höfðar
ekki eins til mín.“
Rúnar: „Ég hef fylgst með þeim
alveg frá fyrsta degi og hef spilað
alveg gífurlega mikið af efni eftir
þá í gegnum tíðina. Þeir eiga auð-
vitað heilmikið af rokk-þjóðsöngv-
um og eru á topp fimm-lista hjá
mér ásamt Bítlunum, Elvis Pres-
ley, Bob Dylan og Queen. Þetta eru
risarnir að mínu mati. Og ég tek
það fram að ég geri alls ekki upp á
milli Bítlanna og Stones.“
Gunni: „Maður hefur spilað
bróðurpartinn af þessum lögum á
böllum þótt það sé svolítill aldurs-
munur á mér og Rúnari. Þannig að
það er greinilegt að þetta lifir
enn í dag, maður spilar þetta
fyrir sextán ára unglinga og
það garga allir með.“
Frosti: „Við í Mínus
erum t.a.m. ekkert töku-
lagaband og höfum
kannski tekið þrjú eða
fjögur lög eftir aðra í
gegnum tíðina. En eitt
af þeim er „Jumping
Jack Flash“.“
Hvernig líst ykkur á
safnplötuna?
Frosti: „Mér líst gríðar-
lega vel á þetta. Hér er allt á
einum stað og þetta er hinn eigu-
legasti gripur.“
Rúnar: „Hljómurinn er líka sér-
staklega góður.“
Nú segja margir að Rolling
Stones séu í dag vart svipur hjá
sjón …
Rúnar: „Ja … hvaða sjón (hlær)?
Þetta er auðvitað mikil sýning
núna en mér finnst þeir mjög góðir
enn þann dag í dag. Að mörgu leyti
betri en þeir voru fyrst. Þá voru
þeir að berjast við að taka blúslög
eftir aðra en það voru Bítlarnir
sem settu þá á sporið með að fara
að semja sjálfir. Ef maður ber sam-
an hljómleikaupptökur frá þeim
tíma er þeir voru að byrja heyrist
glöggt að Stones voru
mikla betra band en
Bítlarnir. Þetta er
hægt að greina
þar sem í
þessa daga
voru allir að
taka lög eftir
sömu aðilana;
Chuck Berry og fé-
laga. Það byrjuðu
allir sem páfagauk-
ar.“
Frosti: „Ef maður ber
saman Bítlana og Stones þá
finnst mér greinilegt að Bítl-
arnir þróuðust og urðu betri og
betri en mér finnst það ekki eiga
við um Stones.“
Rúnar: „Það er af því að Stones
urðu góðir strax og þá héldu þeir
því bara áfram (allir hlæja).“
En þú blæst á það, Rúnar, að það
sé kominn tími á Stones? Og þú átt
líka hagsmuna að gæta hvað þetta
álitamál varðar sjálfur …
Rúnar: „Ég vil endilega að þeir
haldi áfram. Það er margt í tónlist-
inni sem er óháð því að verða gam-
alt; hvort sem það er Ray Charles,
Frank Sinatra eða Raggi Bjarna.
Það er ákveðin ástríða að vera í
tónlist og ég held að þeir séu að
þessu fyrst og fremst út af því.“
Gunni: „Ekki vantar heldur eft-
irspurnina. Það væri nóg fyrir þá
að spila tvö lög og vera uppi á svið-
inu í tuttugu mínútur. Fólk myndi
borga sig inn, bara til að sjá þessa
menn.“
Frosti: „Jú, þeir gætu svosem
haldið áfram inni á elliheimilinu
þess vegna. Ég held samt að það
vanti þessa greddu sem var þarna
fyrst.“
Rúnar: „Það er nú viðbúið að
hún dofni með aldrinum (og enn
hlæja allir).“
Kristín: „Mér finnst þeir lang-
bestir fram að ’70 en svo fara þeir
að fjara út.“
Frosti: „Ég er sammála því.“
Rúnar: „Að þeir fjari svona út
eftir það?“
Frosti: „Kannski ekki alveg út en
fjari allavegana.“
Rúnar: „Ekki sami andinn leng-
ur, ég skil.“
Töff
Er nokkuð hægt að tala um mun
á Bítlunum og Stones? Var það
ekki bara fjölmiðlatilbúningur?
Kristín: „Bítlarnir voru tilrauna-
glaðari en Stones styðjast alltaf við
ryþma- og blúsgrunninn. Síðan er
það viðmótið, framkoman, „töffara-
bragurinn“ sem hefur alltaf fylgt
þeim. Lífsstílinn er heillandi, allt
þetta sukk og svínarí.“
Rúnar: „Stones hafa aldrei verið
í vandræðum með neysluna. Þeir
hafa bara verið í vandræðum með
lögregluna (allir hlæja).“
Gunni: „Pælingarnar voru meiri
hjá Bítlunum en Stones passa sig á
því að halda sig við það sem þeir
kunna best og gera best. Á þeim
forsendum er rangt að vera að bera
þessi bönd saman.“
En hver er aðaltöffarinn í Ston-
es. Er það Mick … eða Keith?
Frosti: „Keith. Það er ekki
spurning. Það má líka segja að þeir
tveir haldi þessu saman.“
Eitthvað að lokum?
Rúnar: „Ég vona bara að þeir
spili sem lengst – á meðan þeir
hafa nennu og getu til.“
Frosti: „Þeir eru svalir. Ég er
ánægður með þá.“
Gunni: „Ég vona að ég komist
einhvern tíma á tónleika með
þeim.“
Kristín: „Rokk og ról!“
Forty Licks – tvöföld safnplata með Rolling Stones
„Þetta er
bara rokk
og ról“
Hinir eilífu rokkarar, Rolling Stones, fagna
fertugsafmæli sínu með glænýrri fjörutíu
laga safnplötu. Arnar Eggert Thoroddsen
rúllaði því saman nokkrum íslenskum
rokkurum, til skrafs og ráðagerða um
Lundúnasveitina lífseigu.
Morgunblaðið/Sverrir
Frosti, Gunni, Rúnni, Kristín … og Stones-lögin góðu.
arnart@mbl.is