Morgunblaðið - 17.05.2003, Page 41

hófu sambúð í Reykjavík þar sem
þau störfuðu á þeim tíma, hann hjá
Bílabúð Benna sem sölumaður bíla
og Íris Ósk hjá Bónus sem svæðis-
stjóri. Heimahagarnir toguðu í unga
fólkið og varð úr að þau festu kaup á
einbýlishúsi í Ólafsvík og fluttust
vestur í júní 2002. Matti fór að vinna
hjá Fiskmarkaði Íslands í Ólafsvík og
Íris Ósk hjá Landsbankanum á
staðnum. Heyrði ég strax á Matta
hve ánægður hann var á nýja vinnu-
staðnum, samhentur hópur sem var
samstiga í stríðni og léttum hrekkj-
um.
Framtíð ungu fjölskyldunnar var
björt og eftirvænting mikil því í lok
ársins 2002 fæðist nýr fjölskyldu-
meðlimur sem skírður var Kristján
Steinn. Samheldni fjölskyldunnar
leyndi sér ekki við heimilisstörfin og í
áhugamálum.
Tengslin sem mynduðust á milli
Matta og Jóhanns Áss, soninn sem
Íris Ósk átti fyrir, voru frábær og var
unun að fylgjast með hve fljótt þeir
urðu hinir mestu mátar. Saman smíð-
uðu þeir nákvæma eftirlíkingu af
bátnum mínum og pökkuðu honum
inn og var þetta jólagjöfin til mín um
síðustu jól. Beðið var með eftirvænt-
ingu að ég opnaði pakkann og sæi
innihaldið. Eftir því sem frístundir
leyfðu vörðu þeir saman tíma í kofa-
smíði sem átti að koma fyrir við húsið
sem fjölskyldan bjó í og ekki hvað
síst átti kofinn að vera samverustað-
ur Jóhanns Áss og Kristjáns Steins
þegar fram liðu stundir. Það var mik-
ið kappsmál hjá Matta að ungu
drengirnir lærðu að synda, var Krist-
ján Steinn þegar byrjaður í ung-
barnasundi og var Matti óspar á að
fara með þá í sund og leggja grunn-
inn að sundiðkun þeirra í framtíðinni.
Nýjasta áhugamál þeirra Matta og
Jóhanns Áss var lítið mótorcrosshjól
sem Jóhann Ás eignaðist. Voru
margar samverustundir í fjörunni við
æfingar á hjólinu.
Það er mikið sem hægt væri að
skrifa um Matta en ég læt þessi fá-
tæklegu minningarbrot nægja. Það
er mikil sorg og söknuður við missi
Matta sem í blóma lífsins er hrifinn
svo skyndilega á brott. Er ég og fjöl-
skylda mín þakklát fyrir þann tíma
sem við áttum með honum. Viljum
við að lokum votta öllum aðstandend-
um okkar dýpstu samúð og megi Guð
blessa minningu góðs drengs og
styrkja aðstandendur í sorg sinni.
Jóhann Steinsson.
„Dauðinn er ekki til. Menn bregða sér bara
inn í annað herbergi. Ég er ég og þú ert þú.
Nefndu mig mínu gamla gælunafni. Talaðu
blátt áfram við mig eins og þú varst vön.
Breyttu ekki röddinni. Vertu ekki þvinguð
af sorg og alvöru. Hlæjum eins og við vor-
um vön að hlæja að litlu skrýtlunum sem
við áttum saman. Leiktu – brostu – hugs-
aðu til mín – biddu fyrir mér. Lífið merkir
hið sama og alltaf áður. Það er hið sama
alla tíð. Lífið er óslitið samhengi. Hvað er
dauðinn annað en lítiðfjörlegt óhapp? Ég er
ekki gleymdur, bara geymdur. Ég bíð þín
bara, hittumst eftir hlé. Ég er alltaf nálæg-
ur – rétt handan við hornið – allt í lagi.“
Elsku Matti frændi, ég trúi ekki að
þú sért farinn og ég eigi ekki eftir að
hitta þig úti í sjoppu eða heilsi þér á
rúntinum.
Þetta átti að vera „kynnast aftur
sumarið mikla“, grill og næs og litlu
lömbin okkar að leika sér saman í
garðinum, hoppandi, skoppandi og
hlæjandi.
Þó þykist ég nú vita að þú verðir á
staðnum, eins og stendur í textanum
hér að ofan ertu geymdur, ekki
gleymdur. Skilaðu kveðju til ömmu
Svennu.
Elsku Íris Ósk, Kristján Steinn,
Jóhann Ás, Thelma Rún, Viktor Ingi,
Adda, Kiddi, Svana, Frikki, Garðar,
Jói og Hrönný, megi Guð styrkja
ykkur í þessari miklu sorg.
Lilja frænka.
Elsku Matti minn. Aldrei datt mér
það í hug að ég þyrfti að setjast niður
og skrifa minningarorð um þig. En sú
staðreynd er sú er að þú ert farinn
frá okkur. Enda veit maður aldrei
hver yfirgefur þetta jarðneska líf
næst. Þegar maður hugsar um þig og
rifjar upp minningar þá kemur alltaf
hlátur upp í hugann því alltaf var
stutt í brosið og grínið hjá þér. Lífs-
gleðin þín var ótrúleg og betri fyr-
irmynd var ekki til.
Matti var alveg einstakur drengur,
hvað hann var traustur, trúr og
tryggur gleymist aldrei. Hann var
einstaklega barngóður og elskaði að
vera í návist barna enda löðuðust þau
að honum eins og ég. Allar mínar
minningar um Matta sem ég geymi í
hjarta mínu eru góðar. Hvað hann
reyndist mér vel er ómetanlegt, þeg-
ar mér leið illa þá var gott að leita til
hans og fá hughreystingar.
Ég fel í sérhvert sinn
sál og líkama minn
í vald og vinskap þinn
vörn og skjól þar ég finn.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Elsku Íris, Jóhann Ás, Kristján
Steinn, Telma Rún, Viktor Ingi,
Adda, Kiddi, Svana, Friðrik, Garðar
og aðrir aðstandendur, ég votta ykk-
ur mína dýpstu samúð.
Hans vinur að eilífu,
Friðbjörn Ásbjörnsson.
Elsku Matti.
Vegir Guðs eru órannsakanlegir
en hann hlýtur að hafa ætlað þér
stórt hlutverk hjá sér fyrst hann tók
þig frá fjölskyldu þinni núna. Síðustu
dagar hafa verið ótrúlega langir og
allir verið dofnir, nema kannski börn-
in sem láta okkur vita að við verðum
að halda áfram sama hversu erfitt
það er. Þú ert bara árinu yngri en ég
og við vorum saman í Grunnskólan-
um á Hellissandi. Þá hefði mér aldrei
dottið í hug að við ættum eftir að eiga
sömu tengdaforeldrana en sem betur
fer segi ég núna. Ég og Rúnar erum
búin að vera saman í rúm tíu ár og ég
veit að Íris hefði ekki getað verið
hamingjusamari en núna síðustu ár-
in.
Þú varst yndislegur við Jóhann Ás
og það sem þú varst góður í að finna
upp á einhverju að gera með honum,
sama hvað var mikið að gera hjá þér
þá gafstu þér alltaf tíma. Þegar þið
keyptuð svo mótorhjólið fyrir hann...
það sem þú varst duglegur að fara
með hann niður í fjöru sama hvernig
viðraði, enda getur hann alveg hjólað
sjálfur núna.
Þegar svo Kristján Steinn fæddist
held ég að þú hafir verið stoltasti
pabbinn á svæðinu enda er litli prins-
inn smækkuð mynd af þér og við eig-
um eftir að minnast þín á hverjum
degi í honum.
En elsku Matti, takk fyrir að fá að
kynnast þér og hafa þig hjá okkur þó
svo að þetta hafi verið alltof stuttur
tími.
Elsku Íris, Jóhann og Kristján
Steinn, núna verðum við að standa
þétt saman og þið vitið að þið getið
alltaf leitað til okkar.
Þegar þú ert sorgmæddur,
skoðaðu þá aftur huga þinn,
og þú munt sjá að þú grætur vegna þess,
sem var gleði þín.
(Kahlil Gilbran.)
Þínir vinir,
Erla Sigurðar, Rúnar Már
Jóhannsson, Bjarki Freyr,
Sigurður Reynir og Klara
Hrönn.
Okkar besti vinur er dáinn, nöpur
staðreynd sem við horfumst í augu
við og verðum að sætta okkur við.
Skarð hans verður aldrei fyllt. Við
minnumst með gleði æsku og ung-
lingsáranna sem við upplifðum með
Matta. Við vorum nefnilega heimaln-
ingar hver hjá öðrum. Ótal stundir
koma upp í huga okkar, við lékum
okkur saman í fótbolta allar stundir á
sumrin en veturnir fóru meðal ann-
ars í að baka. Okkur vinunum þótti
nefnilega ótrúlega gaman og gott að
baka, þá sérstaklega jógúrtkökurnar
hennar Þorbjargar. Ekki slitnaði upp
úr vinskapnum þegar á unglingsárin
var komið, þó svo að áherslurnar
breyttust, nú áttu körfubolti, vélknú-
in ökutæki, sveitaböll og stelpur hug
okkar allan. Prakkarastrik okkar fé-
laganna voru ótal mörg og minnumst
við þeirra með brosi á vör.
Þó leiðir okkar þriggja hafi um
tíma legið sitt í hvora áttina rofnuðu
aldrei vinartengslin. Matti varð
fyrstur af okkur vinunum til þess að
verða pabbi og var hann ótrúlega
stoltur af börnunum sínum og tók
hann föðurhlutverkið alvarlega.
Leiðir okkar allra sameinuðust aftur
á heimaslóðum, samverustundir okk-
ar jukust og fór ómældur tími í að
rifja upp gamlar minningar.
Elsku Íris Ósk, á ykkar heimili var
alltaf gott að koma, þar nutum við
alltaf góðra veitinga og gestrisni.
Elsku Íris, af öllu var Matti stoltast-
ur af fjölskyldu sinni.
Elsku Íris Ósk og börn, Adda,
Kiddi og fjölskylda, þið eigið hug
okkar allan. Við munum minnast
hans með gleði og sakna hans sárt.
Öll saman.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Þínir vinir,
Rögnvaldur og Halldór.
Lífið kemur manni sífellt á óvart.
Sviplegt fráfall Matthíasar Krist-
jánssonar, æskuvinar míns, kom eins
og þruma úr heiðskíru lofti. Matti var
nýlega búinn að stofna fjölskyldu og
fluttur aftur í heimahagana þegar
kallið kom – lífið er ekki alltaf fyr-
irsjáanlegt.
Mig langar að segja nokkur orð við
þig kæri vinur í þessum fátæklegu
línum. Það var alltaf gott að treysta á
þig sem vin, sama hvað á gekk í lífinu.
Þú varst sannkallaður sálufélagi. Það
var oft gaman og glatt á hjalla hjá
okkur félögunum – stutt í sprell og
gamansemi. Þú sást alltaf broslegu
hliðina á hlutunum og orðheppni þín
var einstök. Kæri vinur, ég kveð þig
nú en vona að við hittumst aftur hin-
um megin.
Fjölskyldu Matta, Írisi og börnun-
um fjórum votta ég mína dýpstu sam-
úð. Vona að þið séuð sterk í sorginni.
Kristófer S. Snæbjörnsson.
Elsku Matti minn. Nú er komið að
kveðjustund hjá okkur. Ekki datt
mér í hug að við myndum ekki hittast
aftur. En svona er þetta líf stundum
ósanngjart og enginn veit hver fer
næstur.
Það er margt sem kemur upp í
hugann þessa stundina, það er erfitt
þegar góður vinur er tekinn frá okk-
ur í blóma lífsins.
Matti, ég vil þakka þér fyrir allar
þær góðu stundir sem við áttum sam-
an og voru þær margar. Ég á eftir að
sakna þín mikið en ég veit að við eig-
um eftir að hittast aftur. Guð veri
með þér Matti minn.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Ég vil votta fjölskyldu Matthíasar
mína dýpstu samúð. Blessuð sé
minning þín.
Þinn vinur,
Hafsteinn.
Elskulegur vinur minn, hann
Matti, er látinn, langt um aldur fram.
Ekki hefði það getað hvarflað að mér
þegar ég heyrði í honum síðast fyrir
rúmri viku að það yrði okkar síðasta
samtal. Í því samtali bundumst við
fastmælum um að hittast fljótlega.
Síðast þegar ég sá Matta hafði hann
komið með Írisi í heimsókn á bílasöl-
una. Þá sýndi hann mér stoltur nýj-
asta fjölskyldumeðliminn, Kristján
Stein, eða „Litla trommarann“ eins
og Matti kallaði hann. Þó sú heim-
sókn hafi verið stutt þá var hún mér
afar dýrmæt.
Þegar ég sit og skrifa þessar línur
koma upp í hugann margar ánægju-
legar minningar af okkar samveru-
stundum í gegnum tíðina. Það er mér
ofarlega í huga þegar ég, Matti og
Kristó fórum eitt vorið saman í sleða-
ferð á Langjökul og gistum í Húsa-
felli. Ég held að ég hafi aldrei hlegið
jafn mikið og í þeirri ferð. Einnig er
minnisstæð hljómsveitarferðin sem
við fórum saman á Strandirnar og
þar var Matti hrókur alls fagnaðar.
Ég gleymi heldur aldrei ánægju-
svipnum á Matta þegar við sóttum
trommusettið í hljóðfærabúðina sem
hann hafði látið panta og sérsmíða
fyrir sig. Þær voru heldur ekki ófáar
stundirnar sem ég og Matti horfðum
á trommumyndbönd og tónleika og
ræddum til mergjar hver væri nú
besti trommuleikarinn.
Það er með miklum söknuði sem
ég kveð þennan góða dreng. Matti
minn, þakka þér kærlega fyrir allt og
Guð geymi þig.
Þegar þú ert sorgmæddur,
skoðaðu þá aftur huga þinn,
og þú munt sjá að þú grætur vegna þess,
sem var gleði þín.
(K. Gibran.)
Ég vil votta fjölskyldu Matta mína
dýpstu samúð.
Kristinn.
Elsku Matti minn, nú ertu farinn
frá okkur og það allt of fljótt. Það er
skrítið hvað lífið getur verið ósann-
gjarnt. Ég kynntist þér þegar þú
varst 17 ára í blóma lífsins, mér er
það mikill heiður að hafa þekkt þig,
þú varst gull af manni og ekki hægt
að hugsa sér betri vin enda var vina-
hópurinn mjög stór í kringum þig. Þú
varst alltaf ánægður og stutt í fallega
brosið þitt. Það er svo skrítið að
skrifa svona um þig því ég get ekki
trúað því að þú sért farin elsku Matti
minn. Allar skemmtilegu sumarbú-
staðaferðirnar sem við fórum saman
í, eða þegar við fórum á vélsleða, allt-
af var eitthvað um að vera.
Ég á margar yndislegar minning-
ar um þig og þær eiga góðan stað í
mínu hjarta. Svo þegar þú eignaðist
tvíburana þína og komst með þá til
mömmu og pabba ásamt Svönu syst-
ur þinni, þú varst svo stoltur pabbi.
Síðar frétti ég að þú værir búinn að
eignast lítinn sólargeisla með henni
Írisi þinni sem þú varðst að kveðja
allt of snemma. Ég veit að þú vakir
yfir Írisi og börnunum þínum. Nú
kveð ég þig Matti minn og bið góðan
guð að styrkja alla fjölskyldu þína á
þessari erfiðu stundu.
Þín vinkona
Sigrún Elsa.
Elsku Adda, Kiddi og fjölskylda og
Íris, börn og fjölskylda.
Mikillar samúðar gætir með ykkur
vegna fráfalls yndislegs sonar ykkar
og unnusta. Matthías var yndislegt
og fallegt barn, og hvers manns hug-
ljúfi. Hann var nýfluttur aftur heim
til Snæfellsbæjar, þar sem hann var
búinn að stofna heimili með unnustu
sinni, barni og stjúpbarni, en fyrir
átti hann tvíbura. Matthías var á
bekkjarmóti með skólafélögum sín-
um og áttu þau góða gleðistund sam-
an, þegar atburðarásin breyttist
skyndilega í harmleik á sama tíman-
um. En við verðum alltaf vanmáttug
gagnvart skapara okkar.
Góði guð minn, gefðu þessari ynd-
islegu fjölskyldu styrk til að takast á
við sorgina og framtíðina.
Lítil kveðja,
Hafdís, Kristján
Jóhannes og börn.
Elsku Matti minn. Hvernig getur
maður trúað því og sætt sig við þá
sorglegu staðreynd að þú sért farinn
og komir aldrei aftur, það er ekki
hægt. Þú varst ótrúlega trúr og
traustur vinur og það var alltaf gam-
an að vera hjá þér og með þér. Allt
sem við vinirnir brölluðum þar, er af
nógu að taka og alltaf var mesta fjör-
ið í kringum þig.
Elsku Matti minn nú kveð ég þig
með miklum trega en minning þín
vakir að eilífu.
Elsku Íris, Adda, Kiddi, Svana,
Frikki, Garðar og fjölskylda. Ég
votta ykkur samúð mína.
Sæmundur Bæringsson.
Snæfellsbæingar voru enn einu
sinni minntir á hve skammt er á milli
gleði og sorgar þegar einn af drengj-
unum í plássinu, Matthías Kristjáns-
son, er hrifinn á brott. Harmi slegin,
kveðjum við ungan og efnilegan
mann sem rétt var lagður af stað út í
lífið.
Það er erfitt að sætta sig við eða
skilja, að tilgangur sé með því að
ungt fólk í blóma lífsins sé hrifsað frá
okkur. Á slíkum stundum er nauð-
synlegt að trúa, að þeir deyi ungir
sem guðirnir elski og almættið ætli
þeim annað og mikilvægara hlutverk
á æðri stöðum. Matti var einn af
strákunum á fiskmarkaðnum sem
tóku við landfestunum að lokinni sjó-
ferð dagsins. Við félagarnir kynnt-
umst honum sem ósérhlífnum dug-
legum dreng þegar hann réri
lausaróðra með okkur. Þó kynnin
hafi ekki verið mikil, var okkur ljóst
að þarna fór góður og glaðbeittur
drengur sem hafði virkilegan áhuga á
því sem fyrir bar.
Við skipsfélagarnir sendum unn-
ustu og börnum, foreldrum, systkin-
um, ættingjum og vinum Matthíasar
okkar dýpstu samúðarkveðjur. Miss-
ir ykkar og sorg er mikil, ljósið í
myrkrinu er að hafa notið samvista
við yndislegan dreng sem skilur eftir
sig fallegar minningar um ljúfar sam-
verustundir.
Áhöfnin á m.b.
Guðmundi Jenssyni.
Fallinn er frá vinur okkar, Matt-
hías Kristjánsson, Sandari með
meiru.
Það er ótrúlega erfitt og óraun-
verulegt að skilja það að ungur mað-
ur í blóma lífsins sé hrifinn á brott frá
unnustu, yndislegum börnum og fjöl-
skyldu. En við trúum því að þú sért
kominn á stað þar sem þér verður
fagnað og þín bíði verðug verkefni.
Við brosum í gegnum tárin því við
eigum yndislegar minningar og þær
munu lifa að eilífu í huga okkar og
hjarta.
Við höfum bæði þekkt hann frá
barnæsku og alltaf var húmorinn og
stríðnin með í för þar sem hann fór
og ógleymanlegir frasarnir hans: „Þú
hefur aldrei verið á snurvoð“ og fleiri.
Hann var einn af þessum mönnum
sem gaman var að vinna með sama á
hverju bjátaði og alltaf var hann
tilbúinn að rétta manni hjálparhönd
og margar voru stundirnar hin síð-
ustu ár sem hann hjálpaði okkur að
klára húsið okkar, tala nú ekki um
kvöldin sem fóru í að spá í trommur
og trommumyndbönd sem oft var
horft á langt fram á nætur, svo var
farið í skúrinn og „breikin“ og
shuffle-taktarnir æfðir. Matthías var
trommari af Guðs náð og ómetanlegt
finnst okkur sms-skilaboðið sem þú
sendir okkur eftir fæðingu Kristjáns
Steins „það er trommari 15 merkur
og 54 cm“.
Skarð þitt verður ekki fyllt, við
eigum eftir að sakna þín sárt og erum
þakklát fyrir að hafa fengið að kynn-
ast þér, elsku ljúfurinn okkar.
Elsku Íris, Kristján Steinn, Jó-
hann Ás, Telma Rún og Viktor Ingi.
Adda, Kiddi, Svana, Friðrik og
Garðar. Og allir aðrir aðstandendur
og vinir.
Guð varðveiti ykkur og gefi ykkur
styrk á þessum erfiðu tímum.
Þínir vinir,
Ásberg Helgi Helgason
og Sigrún Hjördís Arnardóttir.
Elsku Matti. Að hugsa sér að nú
sért þú farinn. Við kynntumst þegar
við vorum ekki nema sjö ára og vor-
um nú orðnir menn um þrítugt, menn
með fjölskyldur. Þrátt fyrir þessi
löngu en góðu kynni finnst manni nú
að maður hefði geta nýtt tímann bet-
ur, hist oftar og gert meira, en ég er
þakklátur fyrir allan þann tíma sem
við áttum saman. Við áttum margar
góðar stundir og allar mínar minn-
ingar um þig er góðar. Ég mun sakna
þín sárt og mun varðveita allar okkar
minningar og segja þær drengnum
sem þú eignaðist í desember.
Elsku Íris, þú átt hug okkar fjöl-
skyldunnar allan.
Ólafur Auðunsson, Hellissandi.
 Fleiri minningargreinar
um Matthías Kristjánsson bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. MAÍ 2003 41