Morgunblaðið - 17.05.2003, Blaðsíða 50

MINNINGAR
50 LAUGARDAGUR 17. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Jóhann Björns-son fæddist í Vet-
urhúsum á Jökul-
dalsheiði 14. mars
1921. Hann lést á
Sjúkrahúsi Vest-
mannaeyja 12. maí
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Björn
Jóhannsson farkenn-
ari, ættaður af
Ströndum, f. 9. sept-
ember 1891, d. 28.
júní 1968, og kona
hans Anna Magnús-
dóttir ljósmóðir, frá
Hjarðarhaga á Jök-
uldal, f. 19. desember 1892, d 17.
október 1967. Systkini Jóhanns
eru: Ívar, látinn, Ragnheiður Jó-
hanna, látin, Ragnar, búsettur í
Hafnarfirði, Hörður, látinn, Magn-
ús, látinn, Sigurður, búsettur á
Vopnafirði, Björn, búsettur í
Reykjavík og Einar, látinn.
Jóhann kvæntist Freyju Stefaníu
Jónsdóttur, frá Vestmannaeyjum,
f. 26. júní 1924, hinn 11. október
1947. Jóhann og Freyja bjuggu á
Vopnafirði fyrstu hjúskaparárin
slitu samvistir, dóttir þeirra Inga
Birna, f. 1981, maki Birgir Ívar
Pétursson, f. 1981, dóttir þeirra er
Elísabet Erla, f. 2001, maki 2. Val-
gerður Halldórsdóttir, f. 1961, þau
skildu, dóttir þeirra er Edda Stef-
anía, f. 1992, maki 3. María Ólafs-
dóttir, f. 1960.
Jóhann sat í Menntaskólanum á
Akureyri 1937–38 en brautskráðist
frá Samvinnuskólanum 1942. Hann
starfaði hjá almenna Byggingar-
félaginu á Skagaströnd 1945–46,
Póst- og símstöðvarstjóri á Vopna-
firði 1947–52, póstfulltrúi í Vest-
mannaeyjum 1952–69, forstjóri
sjúkrasamlagsins í Vestmannaeyj-
um 1969–81.
Jóhann starfaði með fjölmörgum
félagasamtökum: Með Ungmenna-
félagi og leikstarfsemi og kórum á
Vopnafirði, Leikfélagi Vestmanna-
eyja, Ferðafélagi og Framsóknar-
félagi Vestmannaeyja. Var virkur
félagi í Rotary og Oddfellow, sat í
bæjarstjórn Vestmannaeyja eitt
kjörtímabil, sat í skólanefnd og
umhverfisnefnd, sat í stjórn Kaup-
félags Vestmannaeyja um árabil
og í stjórn Sparisjóðs Vestmanna-
eyja, fulltrúi Samvinnutrygginga
og sá um útgáfu Framsóknarblaðs-
ins í Vestmannaeyjum.
Útför Jóhanns verður gerð frá
Landakirkju Vestmannaeyjum í
dag og hefst athöfnin klukkan 16.
en fluttust til Vest-
mannaeyja 1952. Börn
þeirra eru: 1) Björn, f.
13. febrúar 1949, maki
1. Sigríður Eyjólfs-
dóttir, f. 1955, þau
skildu, maki 2. Gunnur
Petra Þórsdóttir, f.
1959, þau skildu, son-
ur þeirra er Jóhann
Arnar, f. 1992. 2)
Jenný, f. 26. apríl
1950, maki Sigmundur
Einarsson, f. 1950, þau
skildu, dóttir þeirra er
Freyja, f. 1970, maki
hennar er Jón Sig-
urðsson, f. 1969, börn þeirra eru
Sindri Snær, f. 1991, Sigurður Ív-
ar, f. 1998, og Jenný, f. 2000. 3)
Inga, f. 27. desember 1951, maki 1.
Karl Lúðvíksson, f. 1951, þau slitu
samvistir, dætur þeirra eru: Sig-
ríður Anna, f. 1970, og Jóhanna, f.
1972, maki 2. Þorkell Andersen
Húnbogason, f. 1946, þau slitu sam-
vistir, synir þeirra eru: Daði, f.
1978, og Héðinn, f. 1981. 4) Jón
Freyr, f. 17. maí 1962, maki 1. Vil-
fríður Víkingsdóttir, f. 1961, þau
Kynni mín og Jóhanns Björnsson-
ar tókust þesgar ég gekk í Oddfellow-
stúkuna nr. 4, Herjólf, í febrúar 1982.
Þau kynni urðu að góðri vináttu milli
okkar hjónanna og Jóhanns og
Freyju á Nýlendu. Jóhann var Vopn-
firðingur en Freyja fædd og uppalin á
Nýlendu í Vestmannaeyjum. Þeirra
kynni hófust með bréfaskriftum, sem
stóðu í tvö ár áður en þau hittust
fyrst, en þau hófu búskap á Vopna-
firði þar sem Jóhann varð póstmeist-
ari. Árið 1952 fluttust þau til Vest-
mannaeyja þar sem Jóhann tók við
starfi póstmeistara. Jóhann lét alla
tíð félagsmál mikið til sín taka, var
virkur félagi í Framsóknarflokknun,
sat fyrir hann í bæjarstjórn Vest-
mannaeyja í eitt kjörtímabil auk þess
sem hann gegndi ýmsum trúnaðar-
störfum fyrir flokkinn um árabil. Jó-
hann gekk í Oddfellowstúkuna nr. 4,
Herjólf, árið 1956. Hann gegndi fjöl-
mörgum trúnaðarstörfum fyrir stúk-
una, var undirmeistari og yfirmeist-
ari stúkunnar, sæmdur 25 ára og 40
ára fornliðamerkjum, stjörnu
fm.meistara og var kjörinn heiðurs-
félagi hennar á 75 ára afmæli stúk-
unnar árið 2000. Þá var hann félagi í
Oddfellowbúðunum nr. 1, Petrus, og
meðlimur Stórstúku Oddfellowregl-
unnar. Jóhann hafði sérlega fallega
rithönd og sá í fjölmörg ár um að
skrifa utan á umslög sem send eru
fermingarbörnum frá reglusystkin-
um í Vestmanneyjum á fermingar-
daginn, auk ýmissa skrifta fyrir stúk-
una. Jóhann Björnsson hefur skilað
drjúgu starfi í þágu hugsjóna Odd-
fellowreglunnar í 47 ár. Það vargott
að vera undir verndarvæng Jóhanns
þegar ég steig mín fyrstu spor innan
stúkunnar og alla tíð síðan því stöðugt
var hann að leiðbeina ungum Oddfel-
lowa sem vildi kynnast starfinu vel.
Ég vil þakka Jóhanni fyrir umhyggju
og velvilja í minn garð alla tíð.
Jóhann og Freyja voru mjög dug-
leg við að ferðast, og það eru nokkuð
mörg ár síðan ég byrjaði að kalla þau
farfuglana innan stúkunnar. Þau fóru
sína fyrstu utanlandsferð árið 1972,
en áður höfðu þau ferðast um allt Ís-
land. Þau fóru upp frá því eina utan-
landsferð á ári og síðari árin jafnvel
tvær ferðir og fóru á þessum tíma til
24 landa, þau voru því sannkallaðir
farfuglar sem nutu þess að ferðast
saman á efri árum. Það var því í takt
að þau hjón voru á leið til Kína þegar
ferðin þangað var blásin af vegna
skæðrar pestar í Kína. Jóhann veikt-
ist um svipað leyti og dvaldi á Heil-
brigðisstofnuninni í Vestmannaeyj-
um síðustu vikurnar. Við hjónin
sendum Freyju og fjölskyldu hennar
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Ásmundur Friðriksson.
Mig langar í fáeinum orðum að
minnast Jóhanns Björnssonar sem
nú er látinn.
Ég kynntist Jóhanni þegar ég
koma til kennslustarfa við Gagn-
fræðaskólann í Vestmannaeyjum eft-
ir eldgosið á Heimaey. Þá var Jóhann
formaður skólanefndar. Því trúnaðar-
starfi gegndi hann af stakri sam-
viskusemi og reyndi ávallt að leysa
farsællega þau mál sem afgreiða
þurfti. Hann sá um að mál fengju
góða umfjöllun og kappkostaði að
vanda allan undirbúning þeirra.
Seinna kynntumst við Jóhann bet-
ur er við störfuðum saman í stjórn
Sparisjóðs Vestmannaeyja en þar sat
hann um árabil. Þar kom glögglega
fram að hann vildi leysa hvers manns
mál af sanngirni og með jákvæðu
hugarfari.
Jóhann var mikill félagsmálamað-
ur, starfaði í fjölmörgum félögum
sem bæði störfuðu að mannúðarmál-
um sérstaklega, svo og að stjórnmál-
um. Allir þeir sem með honum voru á
þeim vettvangi báru honum gott orð
og sáu strax að þar fór traustur og
áreiðanlegur samferðamaður.
Eitt helsta áhugamál Jóhanns og
Freyju konu hans var að ferðast. Þau
hjónin gerðu reyndar víðreist mjög
bæði innanlands en ekki síður utan.
Þessi áhugi þeirra minnkaði síst eftir
að árin færðust yfir. Ekki voru þau
endilega að ferðast til hefðbundinna
ferðamannastaða, heldur völdu þau
einnig áfangastaði sem ekki voru
beinlínis í alfaraleið. Það var gaman
að heyra Jóhann segja frá ferðum
þeirra hjóna og þeirri menningu sem
þau kynntust á ferðum sínum. Þar
kom fram djúpur skilningur Jóhanns
á mismunandi menningu og siðum úr
ólíkum áttum.
Jóhann söng um langt árabil með
Kór Landakirkju. Þar var hann eins
og annars staðar, traustur og góður
félagi. Ég gekk til liðs við kórinn
skömmu áður en hann hætti þar og
vissulega tók hann vel á móti mér eins
og hans var von og vísa. Því miður
störfuðum við ekki lengi saman á
þessum vettvangi en ég heyri það enn
á kórfélögum Jóhanns að hann naut
þar virðingar og kórinn hafði af hon-
um hinn besta styrk. Hann naut sín
og í kórstarfinu og enn kom í ljós hve
mikill félagsmálamaður hann var. Nú
er Jóhann látinn. Við sem kynntumst
honum minnumst hans sem góðs
drengs sem við vorum afar heppin að
fá að kynnast. Í minningunni lifir
myndin af glöðum, skemmtilegum en
umfram allt vönduðum samferða-
manni.
Kór Landakirkju minnist góðs fé-
laga og þakkar honum ómetanlega
samfylgd.
Ég votta Freyju og fjölskyldu
dýpstu samúð okkar hjóna. Megi
minningin um góðan dreng lifa meðal
okkar allra. Blessuð sé minning Jó-
hanns Björnssonar.
Ragnar Óskarsson.
Landakirkja í Vestmannaeyjum,
sem nú stendur, er þriðja elsta stein-
kirkja á Íslandi. Bygging hennar
hófst árið 1774 og var lokið 1778.
Eldri eru dómkirkjan á Hólum í
Hjaltadal fullgerð 1763 og Viðeyjar-
kirkja frá 1759. Í dag kveðjum við frá
Landakirkju Jóhann Björnsson, fyrr-
verandi póstfulltrúa. Því nefni ég
Landakirkju vegna einlægs áhuga og
velvildar þeirra hjóna Jóhanns og eft-
irlifandi konu hans Freyju S. Jóns-
dóttur til kirkjunnar og starfsins þar.
Jóhann var mikill félagsmálamaður
og lét víða til sín taka á þeim vett-
vangi. Í Eyjum var hann ávallt
kenndur við starf sitt sem póstfulltrúi
er hann gegndi frá árinu 1952–1971
en þá tók hann við Sjúkrasamlagi
Vestmannaeyja 1971–1981. Jóhann
Björnsson var bæjarfulltrúi fyrir
Framsóknarflokkinn frá 1966–1970,
varabæjarfulltrúi 1959–1960, 1963–
1966, 1972 og 1974–1982. Á sviði
flokksins og bæjarmála áttu þeir Sig-
urgeir heitinn Kristjánsson, fyrrver-
andi bæjarfulltrúi, og Jóhann langt
og farsælt samstarf ásamt mörgum
öðrum. Jóhann sat í mörgum ráðum
og nefndum og má þar m.a. nefna
stjórn Kaupfélags Vestmannaeyja
þar sem hann var einnig formaður í
nokkur ár. Hann sat í skólanefnd í tvo
áratugi, í stjórn Sparisjóðs Vest-
mannaeyja til sama tíma o.fl. Meðal
annars má geta þess að Jóhann skip-
aði heiðurssæti á lista Framsóknar-
flokksins og óháðra við síðustu bæj-
arstjórnarkosningar og var þá elsti
frambjóðandi á landinu öllu. Varðandi
útgáfumál Framsóknarflokksins í
Eyjum var hann algjör lykilmaður.
Hann skrifaði mikið um hin ýmsu mál
er honum lágu á hjarta og var eftir
tekið hversu vönduð skrif hans voru
og allur frágangur á öllu því er frá
honum kom og ber vitni um dreng-
lyndan félagshyggjumann. Hann sat í
ritnefnd Framsóknarblaðsins í rúm
20 ár og var ábyrgðarmaður lengi. Jó-
hann sat 70 fundi í bæjarstjórn Vm.
og 74 fundi í bæjarráði. Mikill vin-
skapur hefur verið á milli foreldra
minna og þeirra sæmdarhjóna í Ný-
lendu. Móðir mín og Freyja voru
æskuvinkonur. Við þökkum Jóhanni
Björnssyni fyrir allt það starf sem
hann innti af hendi fyrir bæjarfélagið
og hin ýmsu félög hér í bæ. Eftirlif-
andi konu hans Freyju, börnum og
öllum ættingjum er vottuð innileg
samúð við fráfall hans. Blessuð sé
minning Jóhanns Björnssonar.
Andrés Sigmundsson,
forseti bæjarstjórnar.
Látinn er Jóhann Björnsson, fyrr-
verandi póstfulltrúi og forstjóri
Sjúkrasamlags Vestmannaeyja. Jó-
hann var Austfirðingur, en ást og ör-
lög fluttu hann til Vestmannaeyja fyr-
ir rúmri hálfri öld. Jóhann var
félagslyndur og kom víða við á langri
ævi. Hann var framsóknarmaður
mikill og var um tíma í bæjarstjórn.
Hann var lengi í stjórn Kaupfélags
Vestmannaeyja og Sparisjóðs Vest-
mannaeyja. Hann starfaði með Leik-
félagi Vestmannaeyja, söng í Kór
Landakirkju, starfaði í Oddfellow og í
Rótarýklúbb Vestmannaeyja gekk
hann 1972 og starfaði þar ötullega allt
til dauðadags. Hann var forseti
klúbbsins oftar en einu sinni og var
sæmdur æðstu viðurkenningu rótarý,
Poul Harris orðunni. Jóhann ferðað-
ist mikið, einkum seinni árin, og lagði
hann oft mikið á sig til að sækja fundi
í framandi rótarýklúbbum. Ógleym-
anlegar eru ferðasögurnar sem hann
sagði okkur klúbbfélögum sínum þeg-
ar heim var komið. Hafði hann þá
Freyju konu sína með og saman
sögðu þau frá og sýndu okkur fram-
andi muni.
Það var orðinn nokkuð fastur siður
að þau byðu klúbbnum að halda fund
á heimili sínu, Nýlendu við Vest-
mannabraut, á aðventu. Þar reiddu
þau fram heimalagaðar kræsingar að
hætti Freyju. Þar var venja að halda
stjórnarkjör í klúbbnum og eru þær
orðnar nokkrar „Nýlendustjórnirn-
ar“. Jóhann var skemmtilegur og
góður félagi sem við söknum sárt.
Freyju og fjölskyldu þeirra send-
um við okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
F.h. Rótarýklúbbs Vestmanna-
eyja,
Stefán Sigurjónsson.
JÓHANN
BJÖRNSSON
✝ Kristín SigríðurDaðína Alexand-
ersdóttir fæddist að
Dynjanda í Leiru-
firði 9. júlí 1917.
Hún lést á Sjúkra-
húsinu á Ísafirði 8.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Alexander Ein-
arsson og Jóna Sig-
ríður Bjarnadóttir,
hjón á Dynjanda.
Systkini hennar eru
Bjarni Þórarinn, f.
1914, Bjarney Hall-
dóra, f. 1921, Einar
Jóhann, f. 1924, Jóhanna Engil-
ráð, f. 1925, Einhildur, f. 1929,
Benedikt Kristján, f. 1931, Guð-
jóna, f. 1933, og Dóra Páls, 1933.
Kristín giftist
Ragnari Guðbjarti
Maríassyni, f. 15.10.
1910, d. 5.8. 1986.
Sonur þeirra er
Matthías Hafþór
(kjörbarn), f. 16.11.
1945, og fósturdótt-
ir Unnur Ólöf
Matthíasdóttir, f.
26.8. 1962.
Kristín ólst upp á
Dynjanda. Kristín
og Ragnar bjuggu í
Sætúni í Grunnavík
1940–1944, en fluttu
þá til Ísafjarðar og
bjuggu í Tangagötu 29 eftir það.
Útför Kristínar verður gerð
frá Ísafjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Í dag verður til moldar borin mín
kæra vinkona, stórfrænka og sumar-
fóstra Kristín Alexandersdóttir. Svo
náinn hef ég verið Stínu, Ragnari, eig-
inmanni hennar er lést árið 1986 og
Matthíasi, gegnum lífið að vafalaust
hafa þau mótað mig að töluverðu leyti
og hef ég ávallt verið þakklátur fyrir
það. Ég var aðeins tveggja ára þegar
ég kom fyrst til þeirra á sumrum, á
búskaparárum þeirra í Grunnavík og
síðar, eftir að þau fluttust til Ísafjarð-
ar, hafði ég þar viðdvöl vor og haust.
Minningar á ég svo margar um
Stínu stórfrænku, eins og hún var
ávallt kölluð í minni fjölskyldu, að ég
verð að gæta mjög hófs í þessum fáu
línum. Stína var góð manneskja til
munns og handa. Bera þess merki
m.a. snyrtimennska hennar og alúð
við húsið á Tangagötu 23, bæði innan
og utan. Ekki grenntust þeir sem
komu þar að húsi, því hún hafði unun
af því að veita vel í mat og svo vel var
útilátið að oftast varð ekki undan
komist að taka með sér nesti þegar
heimsókn var lokið. Þá var maður
kysstur, krossaður í bak og fyrir og
beðið Guðsblessunar, því Stína var
trúuð kona mjög. Trúði staðfastlega á
Guð sinn og til marks um það, þá man
ég að eitt það fyrsta sem hún kenndi
mér var Faðirvorið og síðan í fram-
haldi af því kom stór blaðsíða þétt
skrifuð báðum megin með sálmum og
versum. Þetta lærði ég utan að og fór-
um við með kvölds og morgna eftir
því sem við átti. Stína mín trúði því
líka að eftir þessa jarðvist myndi eig-
inmaður hennar, foreldrar og vinir
taka á móti henni. Þegar fólk er kom-
ið á hennar aldur og orðið lasið, þráir
það oft að hitta gömlu vinina sína aft-
ur, ekki síst frá bernskuslóðum og
mér kæmi ekki á óvart þótt Leiru-
fjörður í Jökulfjörðum væri hljóður í
dag, Drangajökull drypi kolli, örlítið
andvarp bærist frá skógarbrekkun-
um, Dynjandisfoss væri svolítið argur
og fjöllin í kring að leita eftir lífinu
sem áður var í þessari sveit. Hver veit
nema sagan endurtaki sig síðar með
öðru fólki?
Matthías minn. Ég og fjölskylda
mín vottum þér og börnum þínum
okkar dýpstu samúð við fráfall móður
þinnar. Þakka þér innilega fyrir um-
hyggjusemi þína við Stínu stór-
frænku okkar, ekki síst núna síðustu
árin.
Ingi Dóri Einarsson.
Hér forðum var norður í Fjörðunum kátt…
er fólkið kom saman og dansaði dátt…
Þessar línur eru upphaf Flæð-
areyrarbrags sem hún Kristín Alex-
anders sá til að félagar hennar í
Grunnvíkingafélaginu eignuðust.
Hún vildi að við þekktum eitthvað til
þess lífs sem lifað var í hreppnum
okkar meðan byggð hélst þar og var
óþreytandi við að miðla okkur af
þekkingu sinni og reynslu. Kristín var
meðal annarra hvatamaður þess að
Grunnvíkingabók, sem er saga mann-
lífs í hreppnum, var skrifuð og átti
hún sæti í ritnefnd hennar.
Sem barn gekk hún í ungmenna-
félagið Glað og tók þátt í að byggja
húsið okkar í Flæðareyri. Hún tók
þátt í að setja þar upp leiksýningar og
aðrar skemmtanir að ógleymdum
Flæðareyrarböllunum sem flest okk-
ar höfum heyrt eldra fólkið tala um
með glampa í augum.
Þegar Grunnvíkingafélagið á Ísa-
firði var stofnað fyrir tæpum fimmtíu
árum var hún meðal stofnenda þess
og má segja að þau hjón Ragnar og
hún, hafi frá upphafi tekið félagið í
fóstur, því alla tíð vildu þau hag þess
sem mestan. Þegar Grunnvíkinga-
félagið eignaðist síðan húsið í Flæð-
areyri var hún manna ötulust við að
gera því til góða. Meðan hún hélt
fullri heilsu var varla farin sú viðgerð-
arferð norður að hún væri ekki með í
för og það var ekki aðeins að hún legði
fram vinnu sína, heldur hugsaði hún
fyrir mat og kaffi handa öllum hópn-
um. Þegar Ragnar maður hennar lést
stofnaði hún sjóð til minningar um
hann og skyldi sjóðnum varið til að
gera húsið og alla aðstöðu þar sem
best úr garði.
Fljótlega eftir stofnun Grunnvík-
ingafélagsins tók hún sæti í stjórn
þess og hélt því til hins síðasta. Undir
lokin sagðist hún ekki geta gert neitt
annað fyrir félagið en talað og hún
hafði skoðun á öllu því sem við tókum
okkur fyrir hendur. Félagsmenn
þökkuðu fyrir sig með því að gera
hana að heiðursfélaga sínum fyrir
nokkrum árum.
Þegar við förum norður í Flæðar-
eyri, skrúfum þar frá vatnskrönun-
um, setjum pottana á eldavélina og
dýnurnar á gólfið hugsum við til
Stínu. Það gerum við einnig er við
setjumst út og syngjum „Nú blikar
við sólarlag“ eða „Hér forðum var
norður í Fjörðunum kátt.“
Með virðingu og þakklæti kveðjum
við Kristínu Alexandersdóttur.
Fyrir hönd félaga í Grunnvíkinga-
félaginu á Ísafirði
Hlíf Guðmundsdóttir.
KRISTÍN ALEX-
ANDERSDÓTTIR