Morgunblaðið - 17.05.2003, Síða 49

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. MAÍ 2003 49
mikið af frænda mínum. Atvikin hög-
uðu því líka þannig að hann giftist
Birnu Óliversdóttur og saman eign-
uðust þau tvær dætur, Sigríði Guð-
rúnu og Sigrúnu Björk. Þau skildu
síðar og frændi minn giftist fljótlega
á ný Sigríði Gylfadóttur en það
hjónaband stóð frekar stutt. Á svip-
uðum tíma, eða á níunda áratugnum,
var ég búsettur í Bandaríkjunum og
missti fyrir bragðið sjónar af frænda
mínum. Örlög lífsins eru nú einu
sinni þannig ráðin; við höldum hvert í
sína áttina og tilefni og aðstæður til
samveru minnka. En minningarnar
og orðspor deyr aldrei. Ég þykist
vita að frændi minn hefur haft sömu
áhrif á mun fleiri en mig á ævi sinni,
ekki síst dætur sínar sem voru hans
bestu vinir; miðdepill lífs hans. Með
þessu móti varðveitast mannkostir
frænda míns í fólkinu sem varð
þeirra gæfu aðnjótandi að fá tæki-
færi til að umgangast hann. Nú sjá
dætur frænda míns að baki góðs föð-
ur og vinar og ég veit að þær og fjöl-
skyldur þeirra hafa öll misst mikið og
eiga nú um sárt að binda.
Ég vil hér nota tækifærið og votta
Sigrúnu og Sirrý og öðrum aðstand-
endum mína dýpstu samúð svo og
Oddu frænku og móður minni sem
sjá á eftir yngsta bróður sínum. Ég
kveð þennan góða frænda minn með
miklum söknuði.
Sigurður Gylfi Magnússon.
Kær móðurbróðir minn, Sigurður
Guðmundur Sigurðsson, er látinn
rétt sextugur að aldri. Fregnin um
fráfall hans kom óvænt og fyrirvara-
laust. Sorgin heltekur og nístir. Orð
eru svo fátækleg á svona stundum og
lýsa aldrei þeim tilfinningum sem
bærast í brjóstum okkar, en mig
langar að minnast hans með nokkr-
um orðum og um leið þakka sam-
fylgdina við góðan frænda.
Sigurður Guðmundur var sonur
hjónanna Eyríðar Árnadóttur og
Sigurðar Guðbrandssonar skip-
stjóra. Hann var langyngstur sinna
systkina, sem öll voru orðin um og yf-
ir tvítugt þegar hann fæddist. Faðir
hans lést af slysförum þegar Sigurð-
ur var aðeins sex mánaða gamall en
þau mæðginin héldu síðan heimili
saman næstu 30 árin.
Siggi Gumm eins og hann var jafn-
an kallaður í fjölskyldunni var órjúf-
anlegur hluti af bernsku minni. Hann
var litli bróðir hennar mömmu og á
svipuðum aldri og systur mínar. Það
var því skiljanlega mikill samgangur
á milli heimilanna í þá daga og allir
hjálpuðust að. Það sem mér fannst
alltaf tengja okkur Sigga Gumm enn
frekar saman var að hafa alist upp
við svipaðar aðstæður, bæði lang-
yngst í okkar systkinahópi með öllu
sem því fylgir, feður okkar látnir og
við alin upp hjá mæðrum sem voru
um margt líkar enda mæðgur. Við
skildum vel hvort annað.
Allar mínar minningar um Sigga
Gumm bera vott um einstakt ljúf-
menni, alveg frá fyrstu tíð. Sem barn
minnist ég þess hversu sérstakt far
hann gerði sér um að gleðja systk-
inabörn sín. Á þessum árum safnaði
ég þjóðbúningadúkkum frá hinum
ýmsu löndum og átti mikið safn af
þeim og á reyndar enn. Flestar
þeirra eru fengnar að gjöf frá Sigga
Gumm þegar hann kom erlendis frá
og fylgdist hann vel með því hvaða
dúkkur mig vantaði í safnið. Síðar
þegar ég varð eldri tóku ótal hljóm-
plötugjafir við og þannig mætti
áfram telja.
Aðrir fjölskyldumeðlimir fóru ekki
varhluta af ljúfmennsku hans.
Umönnun hans við ömmu var aðdá-
unarverð. Þau héldu heimili saman í
30 ár og umhyggjusemi hans fyrir
velferð hennar og líðan var einstök.
Samband þeirra einkenndist af hóg-
værð og tillitssemi á báða bóga.
Þó að Siggi væri á margan hátt
dulur og allt að því fáskiptinn þá var
ekki til skemmtilegri maður þegar sá
gállinn var á honum. Um tuttugu ára
skeið höfðum við það fyrir venju að
fara saman í kirkjugarðana á að-
fangadag og setja jólagreinar og
kveikja ljós hjá látnum ástvinum
okkar. Þetta byrjaði með því að faðir
minn fór með okkur Sigga sem börn
og síðar að föður mínum látnum
héldum við Siggi þessari venju áfram
enda hann þá löngu kominn með bíl-
próf. Þessi kirkjugarðaferð á að-
fangadag hefur alltaf skapað sér-
staka tilfinningu hjá okkur báðum.
Jólin byrja með heimsókninni í
kirkjugarðinn. Siggi var ætíð glaður
og kátur á þessum degi og mörgum
ævintýrum lentum við í á þessum ár-
um okkar. Það kom fyrir að við fest-
umst illa í snjó og héldum að að-
fangadagskvöldi myndum við eyða í
snjóskafli á hinum ýmsu stöðum í
borginni. Okkur þótti þetta nú bara
krydda tilveruna og höfðum gaman
af. Annað sem ég minnist frá þessum
ferðum okkar tengist aðaláhugamáli
Sigga Gumm en það voru bílar. Hann
hafði alla tíð mikinn áhuga á bílum og
fyrr á árum voru bílaskipti mjög tíð
hjá honum. Eitt sinn er hann sótti
mig á aðfangadag, þá nýbúinn að
skipta um bíl eins og svo oft áður,
sagði hann við mig: „Þú hélst þó ekki
að við færum á sama bílnum og í
fyrra, – nei hjá okkur er það regla að
fara aldrei tvö ár í röð á sama bílnum
í kirkjugarðana,“ og svei mér ef hann
stóð ekki við það.
Bílaáhugi Sigga fylgdi honum alla
tíð. Fyrr á árum þegar hagur hans
var betri var hann ævinlega á nýjum
og fínum bílum. Snyrtimennskan
sem honum var í blóð borin kom vel
fram í umgengni hans við bílana, þeir
voru alltaf nýþvegnir og bónaðir hjá
honum.
Í mörg ár var það árviss viðburður
hjá fjölskyldum okkar Sigga og syst-
ur minnar að fara í jeppaferðir á
föstudaginn langa. Þetta voru
skemmtilegar dagsferðir og bílarnir
látnir sýna hvað þeir gætu í snjónum.
Þarna naut Siggi Gumm sín vel.
Glettinn og stríðinn og margir gull-
molarnir sem hrutu af hans vörum
eru enn í minnum hafðir. Mér er til
efs að nokkur í minni fjölskyldu borði
svið í dag án þess að minnast orða
Sigga fyrir mörgum árum um þessa
tegund matar.
Já, þær eru margar minningarnar
tengdar glettni hans og spaugsyrð-
um en fyrst og fremst verður hans
minnst sem dagfarsprúðs góðmenn-
is, sem öllum vildi vel og lagði ekki
illt til nokkurs manns.
Síðustu árin voru Sigga mínum
erfið af ýmsum ástæðum og undan-
farnar vikur átti hann við vanheilsu
að stríða, sem þó virtist vera á und-
anhaldi. Við hittumst fyrir hálfum
mánuði og þá var hann að hressast og
hlakkaði til að byrja að vinna aftur.
En nú er skarð fyrir skildi. Ég og
fjölskylda mín söknum góðs frænda,
en mestur er þó missir dætra hans,
þeirra Sirrýjar og Sigrúnar, sem
voru hans ankeri í þessu lífi. Litlu
barnabörnin hans þrjú, sem honum
þótti svo vænt um hafa misst ynd-
islegan afa. Við Guðmundur vottum
ykkur öllum innilega samúð okkar.
Að leiðarlokum vil ég þakka Sigga
mínum samfylgdina. Ég kveð kæran
frænda með virðingu og þakklæti um
leið og ég vitna í eftirfarandi ljóð:
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi
heim er sér góðan getur
(Úr Hávamálum.)
Áslaug Björg Viggósdóttir.
Föðurbróðir minn Sigurður G.
Sigurðsson hefur nú kvatt þetta líf
langt um aldur fram á 61. aldursári.
Við vorum á líku reki, hann reynd-
ar aðeins yngri en ég. Á uppvaxtar-
árum vorum við, svo sem títt er um
ættmenni, mikið saman og bernsku–
og unglingsárin, glöðu og áhyggju-
lausu, ljúf í minningunni.
Frá þeim árum minnist ég hans
sem hins lífsglaða og fyndna unga
manns enda var þá margt brallað.
Föður sínum Sigurði Guðbrands-
syni, skipstjóra, kynntist hann aldr-
ei, en hann lést af slysförum á svip-
legan hátt þegar Sigurður yngri var
nýfæddur og var því eðlilega heitinn
eftir föður sínum og skírður við kistu
hans.
Hann ólst því upp með móður
sinni, Eyríði Árnadóttur sem gegndi
hlutverki móður og föður með hinni
mestu prýði.
Ef borið er saman við nútímaupp-
eldi hygg ég að segja megi að Sig-
urður hafi hlotið strangt uppeldi. Þar
voru hin góðu og gömlu gildi í háveg-
um höfð, áhersla lögð á heiðarleika,
kurteisi, orðheldni, snyrtimennsku,
drengskap og allt það annað gott,
sem að gagni mætti koma í lífinu.
Allt þetta einkenndi líf Sigurðar
frænda míns og varð honum að vega-
nesti á lífsins leið.
Þegar að námi loknu virtist starfs-
frami eiga að liggja fyrir honum og
björt framtíð blasa við. Þannig varð
það líka langa hríð þar til mótbyrinn
fór að gera vart við sig og holskeflur
dundu yfir bæði í störfum og einka-
lífi.
Við þær aðstæður einangraðist
hann og fjarlægðist okkur ættmenni
sín, sökkti sér niður í störf sín og
hafði samband við fáa.
Þetta hryggði okkur öll og við náð-
um ekki að skilja hvað gerst hafði en
um það var ekki unnt að tala.
Þá sjaldan við hittumst nú hin síð-
ustu ár, gat maður samt skynjað
ákveðinn glampa í augum hans, eink-
um ef tal barst að þeirri veröld sem
var á uppvaxtarárum okkar.
Hvað sem þessu líður verður Sig-
urður föðurbróðir minn ávallt litrík-
ur þráður í vef minninganna og nú að
lokinni vegferð skulu þakkir fluttar
fyrir samfylgdina og samúðarkveðj-
ur þeim, sem næst honum stóðu.
Kjartan Sigurjónsson.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför hjartkærrar móður
minnar og ömmu okkar,
MATTHILDAR GUÐBRANDSDÓTTUR,
Hamrahlíð 3,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjúkrunar-
heimilisins í Víðinesi fyrir alúð og natni við
umönnun hinnar látnu.
Björn Guðbrandur Jónsson,
Freyr Björnsson,
Elín Björnsdóttir,
Tumi Björnsson.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför
SÓLVEIGAR SIGURÐARDÓTTUR,
Skjóli við Kleppsveg,
áður til heimilis í Blönduhlíð 10.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum öllum þeim sem sýndu okkur samúð
og hlýhug vegna andláts og útfarar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÖNNU EINARSDÓTTUR
frá Patreksfirði,
Bugðutanga 8,
Mosfellsbæ.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki líknar-
deildar Landspítala, Landakoti og starfsfólki
Heimahlynningar Krabbameinsfélags Íslands.
Sigrún Björk Gunnarsdóttir, Ásgeir Indriðason,
Einar Kristjánsson,
Kristján Júlíus Kristjánsson,
ömmubörn og langömmubörn.
Faðir minn, tengdafaðir, afi og bróðir,
EYVINDUR ÁSKELSSON,
Laugafelli,
Reykjadal,
verður jarðsunginn frá Einarsstaðakirkju mánu-
daginn 19. maí kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á líknar-
félög.
Guðrún Eyvindsdóttir, Jónas Baldursson,
Arna Guðný Jónasdóttir,
Heiða Dögg Jónasdóttir,
Ævar Geir Jónasson,
Baldur Þór Jónasson
og systkini hins látna.
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegs
sambýlismannsins míns, föður, tengdaföður,
bróður, afa og langafa,
HELGA UNNARS EGILSSONAR,
Brekkustíg 29B,
Njarðvík.
Guð blessi ykkur öll.
Sigurbjörg Jóna Árnadóttir,
Friðbjörg Helgadóttir, Árni Björgvinsson,
Guðrún Helgadóttir, Friðbjörn Björnsson,
Þorsteinn Helgason, Sigurbjört Kristjánsdóttir,
Fanney Egilsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Útför elsku móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
GUÐRÚNAR HERMANNSDÓTTUR
fyrrverandi kennara,
sem lést fimmtudaginn 8. maí sl., fer fram frá
Fossvogskirkju mánudaginn 19. maí kl. 15.00.
Hermann Alfreðsson,
Ragnheiður Alfreðsdóttir, Hannes Ólafsson
og barnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
samúð, vináttu og hlýhug vegna andláts
elsku drengsins míns,
BIRKIS FREYS RAGNARSSONAR,
Miðgarði 2,
Egilsstöðum.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þóra Katrín Halldórsdóttir.
Lokað
Vegna jarðarfarar MATTHÍASAR KRISTJÁNSSONAR verður
fyrirtækið lokað í dag, laugardaginn 17. maí.
Toppbílar,
Funahöfða 5.