Morgunblaðið - 06.07.2003, Blaðsíða 16

16 SUNNUDAGUR 6. JÚLÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
É
G OG maðurinn
minn Enrico
ákváðum að fara til
Suður-Ítalíu og
varð fyrir valinu að
við tókum okkur á
leigu íbúð í Sorr-
ento þar sem við
sáum að frá Sorrento væri þægilegt
að fara til þeirra staða sem við ætl-
uðum að heimsækja.
Við ákváðum að taka lest frá
Flórens til Napolí, ferðalag sem
tekur þrjá og hálfan tíma með
Eurostar-lestinni. Síðan tókum við
Vesuviana-lestina frá Napolí til
Sorrento og tekur sú ferð eina
klukkustund.
Íbúðin, sem við tókum á leigu,
var á fjórðu hæð án lyftu. Þetta var
stúdíóíbúð með frábærum svölum
með sólbekkjum og borði með út-
sýni yfir hafið. Hún var við aðalgöt-
una og fimm mínútna gangur að
lestarstöðinni.
Íbúar Sorrento eru um 20.000, en
ferðamennirnir eru aðallega Bretar.
Engin strönd er í Sorrento, en
hægt er að leigja sér sólbekki og
stinga sér í sjóinn. Þrátt fyrir að
það væri 24. maí var mikið af ferða-
mönnum og gaman að ganga um
þröngar götur Sorrento sem iða af
mannlífi.
Þeir sem hafa áhuga á að leigja
tveggja manna eða sex manna íbúð
geta haft samband við mig á net-
fanginu: begga@inwind.it. Ég mæli
eindregið með veitingastaðnum Il
Buco veffang: www.ilbucoristoran-
te.it
Við ákváðum að fara í skipulagða
skoðunarferð til Napolí. Allar skoð-
unarferðir eru með enskumælandi
leiðsögn. Ferðaskrifstofurnar í
Sorrento hafa komið sér saman um
að hafa skoðunarferðirnar á sömu
dögum og á sama verði níu mánuði
á ári. Því var eini dagurinn til að
komast til Napolí sunnudagur.
Napolí
Napolí er stærsta borg Camp-
ania-héraðsins og íbúarnir um ein
milljón talsins. Fyrstu íbúar Napolí
voru Grikkir og settust þar að árið
800 fyrir Krist. Á eftir Grikkjum
komu Rómverjar. Eftir að tíð Róm-
verja lauk hafa 34 erlendir kon-
ungar verið í Napolí og byggt jafn
margar hallir. Eru þær núna not-
aðar sem opinberar stofnanir.
Fyrir ofan Napolí er eldfjallið
Vesúvíus og var það 3.000 metra
hátt. 24. ágúst árið 79 eftir Krist kl.
10 gaus úr fjallinu tífalt sterkari
sprenging en varð í Hiroshima, og
eftir það er fjallið 1.400 metrar.
Hraunið fór niður á 100 km hraða á
klukkustund. Vesúvíus hefur gosið
32. sinnum, síðast árið 1944.
Þekkt eru orð rithöfundarins
Johns Miltons: „Sjáðu Napolí og
dey síðan.“ Við skoðuðum að utan
kastalann Maschio Angioino, sem
var nefndur eftir Carlo I d’Angió
sem lét byggja þennan kastala á 14.
öld. Síðan skoðuðum við Galleria
Umberto I, en þetta yfirbyggða
torg er í Renaissance-stíl og var
það byggt á árunum 1887 til 1890. Í
Galleria Umberto I eru verslanir. Á
móti Galleria Umberto I er kon-
unglega leikhúsið San Carlo og tók
aðeins 270 daga að byggja það.
Leikhúsið var vígt 4. nóvember
1737. Fórum við svo á Plebiscito-
torgið. Við þetta torg stendur kon-
ungshöllin en þar bjó síðasti kon-
ungur Ítalíu, Umberto I., með fjöl-
skyldu sinni þangað til hann var
sendur í útlegð. Konungshöllin er
frá 17. öld og tók bygging hennar
50 ár. Hægt er að skoða íbúðir kon-
ungshallarinnar og er það vel þess
virði þar sem þær eru gullfallegar.
Eftir þennan göngutúr fórum við
með rútunni að Museo Archeologico
Nazionale. Safnið er í byggingu frá
árinu 1585. Hér eru munir úr upp-
gröftum frá Pompei og Ercolano.
Styttur, bronsmunir, teikningar,
mósaík, keramik frá Pompei,
Campania-héraðinu og etrúska
tímabilinu. Í Museo Archeologico
Nazionale stendur yfir sýning frá
21. mars til 31. ágúst, nema þriðju-
daga, um sögu eldgosa.
Positano
Positano er mjög heillandi bær.
Teningslöguð hús, hvít, bleik, rauð
eða appelsínugul, og er eins og
þeim hafi verið raðað í hæðina líkt
og púsluspili. Ekki er bílaumferð-
inni fyrir að fara. Brattar og mjög
þröngar tröppur á milli húsanna
gegna götuhlutverkinu hérna.
Á 19. öld lagðist Positano næst-
um því í eyði en á 20. öld hófst upp-
bygging borgarinnar aftur, og þá
sem ferðamannastaðar. Ekki get ég
mælt með Positano sem strandstað,
þar sem ströndin er mjög lítil og
mikið af minni og stærri bátum sem
leggjast að við ströndina. Sandur-
inn er mjög dökkur skeljasandur og
ekki hægt að ganga berfættur í
honum, sjórinn mjög kaldur og
mjög saltur.
Mjög skemmtilegur matstaður er
við strandgötuna og heitir hann
„Chez Black“. Santa Maria Ass-
unta-kirkjan, sem er tákn fyrir Pos-
itano, er mjög falleg.
Procida
Procida er eldfjallaeyja, aðeins
fjórir ferkílómetrar að stærð, og
tekur um klukkustund að ganga í
kringum eyjuna. Ferja fer bæði frá
Napolí og Pozzuoli til Procida. Á
eynni búa um ellefu þúsund manns.
Lítill ferðamannastraumur er á
Procida og fiskveiðar aðal atvinnu-
greinin. Grískra áhrifa gætir mikið
og einnig arabískra.
Þegar komið er á eyjuna blasa
við hús frá 17. öld. Á Marina
Grande-torginu eru verslanir, barir
og veitingahús og sjómenn að gera
við net. Göturnar eru í arabískum
stíl.
Hæsti punktur eyjarinnar er 91
metri yfir sjávarmáli og er það í
„Terra Murata“. Gullfalleg kirkja
frá 18. öld er í „Terra Murata“ og
heitir hún Abbazia di San Michele
Arcangelo.
Frá „Terra Murata“ er hægt að
ganga niður að hafnarsvæðinu
„Marina Corricella“ sem er í arab-
ískum stíl. Kvikmyndin „Il Postino“
eða Bréfberinn var gerð á Procida
og ef ég man rétt var hún sýnd í
kvikmyndahúsi í Reykjavík. Hér er
bar sem ber nafn Bréfberans.
Hægt er að taka strætó frá höfn-
inni að ströndinni „Chiaiolella“ þar
sem einnig er smábátahöfn. Sand-
urinn er svartur og hægt að leigja
sólbekki.
Ischia
Ischia er eldfjallaeyja og stærsta
eyjan í Napolí-flóa, næstum 50 fer-
kílómetrar og með 37 km langa
strandlengju. Hæsta fjall eyjunnar
er Epomeo, 788 metrar yfir sjáv-
armáli. Meðalhitinn í janúar er 5
stig en í ágúst 45 stig. Hitastigið er
samt alltaf svipað innandyra, um 20
stig. Vatnsskortur getur verið í
ágúst. Ischia hefur verið í byggð í
7.000 ár og voru fyrstu íbúarnir
Grikkir. Eyjarskeggjar vilja ekki
byggja fleiri hús á eyjunni en ef
grafið er fyrir húsi sprettur 90
stiga heitt vatn úr jörðinni.
Gróðursælt er á eyjunni og er
hún mjög þekkt fyrir heilsulindir.
Hafa psoriasis- og astma-sjúklingar
fengið góðan bata á eyjunni.
Aðeins ein ferja fer frá Sorrento
á dag til Ischia. Við fórum í skipu-
lagða skoðunarferð og höfðum við
hálftíma til að skoða bæinn Ischia,
sem er nálægt höfninni. Skemmti-
leg verslunargata er í miðbænum.
Síðan fórum við með rútu sem átti
að aka hring um eyjuna. Á leiðinni
stoppuðum við á „Tropical“ en þar
eru ellefu misheitar sundlaugar. Við
nutum þess að synda í laugunum og
baða okkur í sólinni.
Caprí
Við héldum til Caprí með ferju
sem fer beint frá Sorrento. Íbúar
Caprí eru um 12.000 talsins. Á
Caprí eru tveir bæir, Caprí og Ana-
caprí. Aðeins er einn vegur á eyj-
unni og liggur hann á milli bæj-
anna. Ekki er hægt að koma með
eigin bíla nema maður eigi lögheim-
ili á eyjunni. Þar er hægt að taka
leigubíla, togbraut eða strætis-
vagna.
Hringurinn í kringum eyjuna er
17 km og er hæsti punktur hennar
Solaro-fjallið, sem er 589 metra yfir
sjávarmáli. Á Caprí vaxa 850
blómategundir.
Fyrst fórum við í „Bláu hellana“
sem fundust árið 1826. Við vorum
Töfrandi staðir á Suðu
Suður-Ítalía geymir merkar
minjar og sögufræga staði á
borð við Sorrento, Napolí,
Positano, Procida, Ischia og
Caprí. Bergljót Leifsdóttir
Mensuali átti ógleymanlega
viku á þessum slóðum.
Bláu hellarnir á Caprí eru frægir fyrir fegurð. Höfnin í Caprí.
Sjómenn í Procida við netin.
Napolí er í nágrenni eldfjallsins Vesúvíusar.Kvikmyndin Il Postinu (Bréfberinn) var gerð á eynni Procida.
Í Positano eru brattar tröppur í stað gatna.