Morgunblaðið - 06.07.2003, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 6. JÚLÍ 2003 35
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við and-
lát og útför ástkærrar móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
MARÍU MAGNÚSDÓTTUR,
Kolgröfum,
Eyrarsveit,
Grundarfirði.
Magnús Ingvarsson, Kristín Pálsdóttir,
Jóhanna Ingvarsdóttir, Sigurður Baldursson,
Gunnar Ingvarsson,
Elís Ingvarsson, Bopit Kamjorn,
Gróa Herdís Ingvarsdóttir, Ragnar Eyþórsson,
Guðríður Arndís Ingvarsdóttir, Lúðvík Hermannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Okkar bestu þakkir fyrir alla þá hlýju og vináttu,
sem við nutum, vegna andláts og útfarar
ÓLAFS OLGEIRSSONAR,
Arnarási 6,
Garðabæ.
Sérstakar þakkir til allra, sem önnuðust hann á
deild 4-B, Hrafnistu Hafnarfirði.
Helga Jörundsdóttir,
Ingibjörg Ólafsdóttir, Gísli G. Jóhannsson,
María Kolbrún Ólafsdóttir,
Kristjón Hafberg Ólafsson, Elín G. Kristjánsdóttir,
Ólafur Björnsson,
Kristján Hafberg Kristjónsson.
Ástkær móðir mín,
JÓHANNA ARADÓTTIR,
áður til heimilis
í Stangarholti 20,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli þriðju-
daginn 24. júní, verður jarðsungin frá Háteigs-
kirkju miðvikudaginn 9. júlí kl. 15.00.
Ásmundur Halldórsson.
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur hlý-
hug og samúð við andlát og útför
GUÐRÚNAR ÁRNADÓTTUR,
Hrafnistu Hafnarfirði,
áður til heimilis
í Miðtúni 17.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjúkrunar-
deildar Hrafnistu.
Árni Stefánsson Vilhjálmsson, Helga Magnúsdóttir,
Ásgerður Eyjólfsdóttir Melkersson, Hans Melkersson,
Jónína Eyjólfsdóttir, Hannes Ólafsson,
Karl Eyjólfsson, Sigrún Einarsdóttir,
Elín Eyjólfsdóttir, Magnús Lórenzson,
Einar Eyjólfsson, Bergþóra Lövdahl,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð, vináttu og hlýhug við andlát og
útför ástkærrar eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
KRISTÍNAR INGIMUNDARDÓTTUR,
Tjaldanesi 5,
Garðabæ.
Matthías Bjarnason,
Auður Matthíasdóttir, Kristinn Vilhelmsson,
Hinrik Matthíasson, Sveinfríður Jóhannesdóttir,
Matthías Hinriksson,
Sigrún Hanna Hinriksdóttir, Kristján Sveinbjörnsson,
Kristín Petrína Hinriksdóttir,
Matthías Kristinsson,
Tinna María Kristjánsdóttir.
Margaret ólst upp í Bandaríkjun-
um meðan kalda stríðið var í al-
gleymingi og í barnaskólanum voru
æfingaferðir í loftvarnabyrgið nán-
ast daglegur viðburður, ásamt því að
æfa sig í að setja upp gasgrímur.
Heimsmynd hennar mótaðist mjög
af viðhorfum og söguskoðun Banda-
ríkjanna allt þar til hún flutti til Ís-
lands 1993. Hún sagði mér síðar að
þá hefði hún lært mannkynssöguna
að mestu leyti upp á nýtt og fyrst átt-
að sig á því hversu pólitík hafði litað
alla meðferð upplýsinga og menntun
í Bandaríkjunum.
Rúmlega tvítug giftist Margaret
Phillip Dodds og eignaðist með hon-
um tvær dætur, Elisabeth Eiri, f.
1975, og Alison Sólveigu, f. 1978. Þau
skildu. Margaret hóf háskólanám að
nýju eftir skilnaðinn og lauk BA-
prófi í ensku og bókmenntum frá
Wellesley College í Boston. Hún
hlaut verðlaun í samkeppni háskól-
ans fyrir smásögu sína Dreams, sem
hún skrifaði um dauðastríð föður
síns. Árið 1982 kom út bók eftir hana
í Bandaríkjunum um hvernig smíða
má stóla handa börnum, eftir göml-
um fyrirmyndum. Margaret gerði
vinnuteikningar af öllum stólunum
og smíðaði þá auk þess að skrifa allan
texta bókarinnar. Hún hafði lært
handverkið af föður sínum sem var
húsgagnasmiður.
Hulda, móðir Margaretar, lærði
fatahönnun í Chicago áður en hún
giftist. Hún var alla tíð áhugasöm um
myndlist og hóf nám í listmálun á efri
árum. Listgáfa Margaretar var enn
fjölþættari, því hún saumaði út,
teiknaði og skrifaði sögur, auk þess
að smíða ýmsa nytjahluti, og leik-hús
handa köttunum sínum, Edward og
Daphne.
Ég kynntist Margaret frænku
minni fyrir alvöru eftir að hún flutti
til Íslands 1993. Móðir hennar var þá
MARGARET
ELIZABETH
KENTTA
✝ Margaret Eliza-beth Kentta
fæddist í Highland
Park í Illinois í
Bandaríkjunum hinn
10. júlí 1952. Hún
lést í Edinborg 31.
mars síðastliðinn.
Foreldrar Marg-
aretar voru Hulda
Þórðardóttir Kentta
og Oliver Kentta.
Hulda var dóttir
Þórðar Einarssonar
frá Nýlendu í Garði
og Sólveigar Bjarna-
dóttur frá Sólmund-
arhöfða á Akranesi. Oliver var af
finnskum ættum. Hulda og Oliver
bjuggu lengst af í Annapolis í
Maryland. Þau eru bæði látin.
Margaret lætur eftir sig tvær
dætur, Elisabeth Eiri og Alison
Sólveigu.
Bálför Margaretar fór fram í
Edinborg 4. apríl sl.
komin á Elliheimilið
Grund í Reykjavík, og
Margaret vildi vera ná-
lægt, til að geta litið til
með henni. Önnur
ástæða til að flytja til
Íslands var áhugi
Margaretar á að læra
móðurmál sitt almenni-
lega. Hún átti þess ekki
kost í uppvextinum, og
heimsóknirnar til Ís-
lands á þeim tíma
nægðu ekki til að halda
málinu við, því enska
var töluð á heimilinu.
Hún innritaðist því í ís-
lensku fyrir útlendinga í Háskóla Ís-
lands. Nokkrum árum síðar hóf hún
mastersnám í bókmenntum við sama
skóla og lauk því árið 2000 með rit-
gerð um bækur Ástu Sigurðardótt-
ur.
Á Íslandi hófst nýtt og spennandi
tímabil í lífi Margaretar. Námið átti
vel við hana og hún eignaðist vini frá
ýmsum löndum, auk þess að endur-
nýja kynni við nokkra ættingja. Sam-
býlis- og samstarfskona hennar um
árabil var Gabriela Stautner frá
Austurríki. Þær ráku tölvuvinnslu-
og textagerðarfyrirtækið Incipit
(Áfram! eða Af stað!) og gáfu líka út
bókina Svona er Ísland í dag, ásamt
Sigurði A. Magnússyni.
Margaret var barn tveggja þög-
ulla menningarheima – hins finnska
og hins íslenska. Við ræddum oft um
allt það sem aldrei var minnst á á
æskuheimilum okkar. Við vildum
sjálfar vera öðruvísi; tala opinskátt
um allt sem var þess virði að ræða og
vera óhræddar við að reyna kraftana
á nýjum sviðum. Því miður átti þessi
þögn sinn þátt í veikindum Marg-
aretar. Þegar hún fann hnút í brjósti
haustið 2000 hringdu engar aðvörun-
arbjöllur og hún brást seint við hætt-
unni, því hún hafði ekki hugmynd um
að tvær föðursystur hennar höfðu
látist úr brjóstakrabbameini og að
krabbamein hafði einnig verið bana-
mein nokkurra móðursystkina henn-
ar. Barátta Margaretar var löng og
ströng. Vonin var sífellt í huga henn-
ar og hún reis ávallt upp til að vinna
um leið og heilsan leyfði. Hún hafði
alltaf tíma og orku aflögu til að telja
kjark í mig og aðra vini, og hafði ráð
undir rifi hverju, sem ásamt kímni-
gáfu hennar gerir hana ógleyman-
lega öllum sem áttu þess kost að vera
samvistum við hana. Hinni hetjulegu
baráttu lauk 31. mars í Edinborg.
Dætur hennar voru hjá henni síðustu
vikurnar og héldu í hendur hennar
þegar yfir lauk. Þær voru það dýr-
mætasta í lífi hennar.
Áform okkar um Route 66 og
fjallahóteldvöl í Sviss urðu að engu
en það sem eftir stendur er minn-
ingin um góða vinkonu, fulla af
sköpunarkrafti, og hvatningarorð
hennar um að gefast aldrei upp held-
ur halda áfram.
Ragnheiður Ólafsdóttir,
Canberra.
hann uppá heimatilbúinn, íslenskan
mat fyrir „gestina“ frá Íslandi og
átti það til jafnvel að búa til skyr, svo
ekki sé minnst á heimabruggaða
bjórinn.
Minnisstæð er mér ein ferðin, af
mörgum sem ég fór með Heiðari
frænda, Gógó konu hans og í það
sinn var Herdís, elsta systir
Mumma, með í för, þá komin á sjö-
tugsaldur. Eftir langt og mikið
ferðalag um Kaliforníu ókum við síð-
asta spöl ferðalagsins frá Santa
Barbara í Kaliforníu til Tucson í
Arizona. Þegar nær dró Arizona
lentum við í einhverjum mesta hita
sem við höfðum áður upplifað eða
um 48 gráðum í forsælu og þaðan af
verra í brennandi sólinni. Við bros-
um að því í dag hvernig þetta tókst í
ókældum bílnum í eyðimerkurhita
Arizona, svo á versta stað sauð á
bílnum og hitinn óbærilegur í steikj-
andi sólinni. Nutum við aðstoðar lög-
reglu við að komast af stað á ný og
við þessi vandræði ákváðum við að
fara alla leið til Mumma án þess að
gista á leiðinni og komum til hans
degi fyrr en áætlað var. Í það sinn
skammaði hann okkur fyrir að koma
degi fyrr en nákvæmni var honum í
blóð borin og ætlaðist hann til að orð
stæðu. En áður höfðum við sagst
vera á leið til hans og gáfum upp
komutíma sem við ókunnug fjar-
lægðum og umferð í Ameríku gátum
engan veginn látið standast. Eftir á
var hlegið dátt að ferðasögu og
hrakförum okkar og Herdísi systur
hans, þrátt fyrir háan aldur og
astma, leið hvergi betur en í sólinni
og hitanum. Eftir þessa svaðilför
þurfti ég að keyra til baka eins míns
liðs en skólinn var að byrja aftur eft-
ir frí og er það mér minnisstætt að
Mummi varð mjög órólegur og fór
ekki að sofa fyrr en ég hafði hringt
þegar ég var kominn til baka til
Santa Barbara í Kaliforníu eftir 11
tíma stanslausan akstur. Mummi
sýndi þarna að hann bar mikla um-
hyggju fyrir okkur og mér og tók af
okkur loforð um að við myndum
passa okkur betur því margar hætt-
urnar væru í þessu stóra landi og hef
ég alla tíð haft hans umhyggju og
orð að leiðarljósi í ferðalögum í
Bandaríkjunum.
Mummi frændi vann alla tíð hjá
hernum og þjónaði þar í ábyrgðar-
miklu starfi í 24 ár og fór síðan til
póstþjónustu Bandaríkjanna og lauk
þar starfsferli sínum og komst á eft-
irlaun. Eftir að hann fór á eftirlaun
tók hann upp á allskonar hlutum,
gerði við sjónvörp á tímabili, en það
var útskurður í tré og smíðavinna
sem hann gleymdi sér við hin síðari
ár en hann hafði komið sér upp full-
komnu trésmíðaverkstæði. Þar bjó
hann til forkunnarfögur skartgripa-
box úr rauðviði og gerði þau á list-
fengan hátt og seldi svo á mörkuðum
víða um borgina og á sýningum.
Árið 1999 átti ég þess kost að
heimsækja hann og dvelja hjá hon-
um á ferðalagi um Bandaríkin. Eins
og alltaf var hann höfðingi heim að
sækja en þá var mér ljóst að veikindi
hans höðu áhrif á hann og var hann
ákafur til verka en gat ekki eytt eins
miklum tíma í hugðarefni sitt og áð-
ur en eyddi þó alltaf nokkrum
klukkustundum á dag í smíðastof-
unni sinni. Við áttum margar góðar
stundir á stuttum tíma og með mik-
illi þolinmæði sýndi hann mér hvern-
ig hann bjó til skratgripaskrín sem
hann vildi endilega að ég tæki með
mér heim til Íslands. Verk hans voru
listfeng og ávallt mátti finna eitt-
hvað í þeim sem minnti á Ísland, svo
sem útlínur landsins eða víkingatákn
en hann var ávallt stoltur af uppruna
sínum og sá maður glitta í tár á
hvarmi þegar hann minntist æsku-
áranna og prakkarastrikanna sem
hann og bræðurnir gerðu í Stykk-
ishólmi.
Með Guðmundi Marteinssyni,
Mumma frænda, er góð og aðdáun-
arverð fyrirmynd mín látin en minn-
ingin um hann og margar heimsókn-
ir til hans og skemmtilega tíma með
honum lifa áfram og sendum við fjöl-
skyldan hans á Íslandi eiginkonu
hans, Mary Martinson, börnum og
barnabörnum einlægar samúðar-
kveðjur við fráfall hans og vonum að
ræktarsemin við Ísland haldi áfram
um ókomna framtíð.
Guðmundur Skúli Viðarsson.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, og afi,
SIGURÐUR ELÍS SIGURJÓNSSON
byggingameistari,
Norðurtúni 26,
Bessastaðahreppi,
sem lést þriðjudaginn 1. júlí, verður jarðsunginn
frá Hafnarfjarðarkirkju fimmtudaginn 10. júlí kl.
13.30.
Margrét Jónsdóttir,
Engilbert Sigurðsson, Harpa Rúnarsdóttir,
Sigurjón Sigurðsson,
Rannveig Borg Sigurðardóttir,
Sigurður Magnús Sigurðsson,
Jón Friðgeir Sigurðsson
og barnabörn.