Morgunblaðið - 06.07.2003, Blaðsíða 48

FÓLK Í FRÉTTUM
48 SUNNUDAGUR 6. JÚLÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
6. SÝNING SUNNUDAG 6/7 - KL. 17.00 UPPSELT
7. SÝNING FIMMTUDAG 10/7 - KL. 20 UPPSELT
8. SÝNING FÖSTUDAG 11/7 - KL. 20 UPPSELT
9. SÝNING LAUGARDAG 12/7 - KL. 15 UPPSELT
10. SÝNING LAUGARDAG 12/7 - KL. 20 UPPSELT
11. SÝNING MIÐVIKUDAG 16/7 - KL. 20 AUKASÝNING ÖRFÁ SÆTI LAUS
12. SÝNING FIMMTUDAG 17/7 - KL. 20 UPPSELT
13. SÝNING FÖSTUDAG 18/7 - KL. 20 ÖRFÁ SÆTI LAUS
14. SÝNING LAUGARDAG 19/7 - KL. 18 ÖRFÁ SÆTI LAUS
ATHUGIÐ ÓSÓTTAR PANTANIR SELDAR DAGLEGA !
Hróarskelduhátíðin í fyrravar frábær. En sú semvar í ár var ennþá betri.Tónlistin betri, andinn
betri, skipulagið betra. Hátíðin er í
stöðugri þróun og skipuleggjendur
leitast við að bæta sig stöðugt, án
þess þó að víkja frá þeirri forskrift
sem hefur skilað þeirri farsæld og
þeirri virðingu sem hátíðin nýtur. Á
Hróarskeldu hefur frá upphafi verið
reynt eftir kostum að styðja við nor-
ræna popptónlist, þó að á síðari ár-
um hafi hún tekið á sig sterkan al-
þjóðlegan svip. T.a.m. voru norskir
listamenn í ár um fimmtán talsins og
íslenskir fulltrúar fimm; Björk, Sig-
ur Rós, GusGus-plötusnúðar, Ske og
Hafdís Huld, sem söng með sveitinni
FC Kahuna.
Í opnunargrein, sem birt var í síð-
asta laugardagsblaði, gerði ég grein
fyrir upphafsdegi hátíðarinnar. Hér
á eftir verður farið yfir það mark-
verðasta sem fyrir augu og eyru bar
þá daga sem á eftir fylgdu.
Föstudagur
Tónleikar hófust þegar kl. 12.00
og var veislu þessa dags ekki slitið
fyrr en langt var komið fram á nótt.
Í „Arena“-tjaldinu tróð pólitíska
dansrokksveitin Asian Dub Found-
ation upp kl. 14.00 og tveimur tímum
síðar kom breska nýbylgjurokk-
sveitin Doves fram í „Odeon“-
tjaldinu. Á sama tíma hófust tón-
leikar Material í „Arena“, sveit sem
leidd er af hinum ofurduglega jað-
artónlistargúru Bill Laswell. Hann
átti eftir að troða upp með ýmsum
sveitum, m.a. með bassaleikaranum
Jah Wooble, sem er líklega þekkt-
astur fyrir veru sína í P.I.L. eða
Public Image Limited. Fyrir þá allra
áhugasömustu tekur Hróarskelda
sinn toll eins og sjá má, enda óðs
manns æði að ætla sér að fylgjast
með sem flestu. Hinn forni fjandi
mannlegs eðlis, það að þurfa að
„velja“, gerir manni stanslaust grikk
á hátíðinni!
Skyldumæting var engu að síður á
tónleika Beth Gibbons, söngkonu
Portishead og Rustin’ Man, sem er
listamannsnafn Paul Webb, fyrrum
Talk Talk-liða. Fluttu þau lög af
plötu sinni Out of Season fyrir troð-
fullu „Odeon“-tjaldi og komust færri
að en vildu.
Los Lobos, sem flestir kannast við
sem flytjendur slagarans „La
Bamba“ úr samnefdri kvikmynd,
áttu stóra sviðið upp úr kl. 19.00.
Plata þeirra frá síðasta ári, Good
Morning Aztlán, þykir afbragð og
fengu nokkur lög af henni að fljóta
ásamt eldri slögurum. Hugur
margra beindist þó að „Arena“-
tjaldinu þar sem hetjur dankrar
rokktónlistar um þessar mundir,
The Raveonettes, léku.
Iron Maiden, með flugkappann
Bruce Dickinson, í broddi fylkingar,
hóf svo leik á stóra sviðinu, vanalega
kallað appelsínugula tjaldið, upp úr
hálftíu. Nýtt lag af væntanlegri
plötu fékk að hljóma og Dickinson
hvatti alla sem vildu að taka það upp
og dæla inn á netið. En hann tók svo
af þeim loforð að kaupa væntanlega
breiðskífu ef það væri eitthvað varið
í lagið!
Iron Maiden eru engum líkir og
þekktir fyrir að gefa allt sitt á tón-
leikum. Engu að síður var eins og
einhvern neista vantaði þetta kvöld-
ið. Aftur á móti var mikið neistaflug
hjá „strákunum okkar“ í Sigur Rós
sem áttu frábært kvöld í „Arena“.
Íslandsvinirnir í Coldplay voru svo
síðasta atriðið á stóra sviðinu þetta
kvöldið og hófu leik kl. 1 eftir mið-
nætti.
Laugardagur
Gömlu rappgoðin í De La Soul
voru það fyrsta sem bar að slægjast
eftir á laugardeginum. Léku þeir í
„Arena“-tjaldinu og var gæðastað-
allinn þar furðu hár. Því á eftir Sál-
armönnum mættu bylmingsrokk-
ararnir goðsagnakenndu í Melvins
(Kurt Cobain rótaði fyrir þá á sínum
tíma) á svið og rokkuðu feitt. Og á
eftir þeim komu Tomahawk, en þar
er kafteinninn enginn annar en Mike
Patton, fyrrum söngspíra Faith No
More en núverandi útgáfustjóri og
tilraunatónlistarmaður með meiru.
Með honum voru John Stanier
(Helmet), Duane Denison (Jesus
Lizard) og Kevin Rutmanis (Melv-
ins).
Í „Pavilion“-tjaldinu um kvöldið
átti sér svo stað merkisviðburður.
Bandaríska söngvaskáldið Daniel
Johnston flutti þar falleg lög sín um
ást og ofurmenni og uppskar mikið
hrós fyrir. Johnston á við geðræn
vandamál að stríða en hefur aflað
sér margra harðra aðdáenda á tutt-
ugu ára ferli og er sannarlega það
sem kallað er „költ“-listamaður.
Þetta er hamfarapopp, einhvers
konar sambland af Gunnari Jökli og
Bítlunum?!
Klukkan að verða níu en samt fullt
af fínu efni eftir. Í „Odeon“ komu t.d.
jaðarrapparnir El-P, RJD2 og Ae-
sop Rock frá Def Jux merkinu fram,
en þeir þykja nú standa í fremstu
röð hvað framsækið rapp varðar. Og
í „Arena“ kom helsta svartþung-
arokksveit heims í dag, Immortal,
fram. Þeir tónleikar hófust að sjálf-
sögðu á miðnætti!
Blur léku á því appelsínugula og
náðu merkilegt nokk að gera góða
hluti úr hinni handónýtu plötu Think
Tank. The Cardigans lokuðu svo því
tjaldi en endapunktinn á frábærum
laugardegi setti hin kolklikkaða
þungapönksveit frá Japan, Electric
Eel Shock.
Sunnudagur
Síðasti dagur hátíðarinnar er allt-
af dálítið skrýtinn. Fólk er orðið
þreytt og um svæðið leikur ang-
urvær blær. Allir sáttir en smá sorg-
mæddir yfir því að þetta sé að verða
búið. Í fyrsta skipti rigndi líka, ekki
mikið þó og í raun kærkomið að
svala sér aðeins en hitinn hafði verið
mikill hina dagana.
Á „Pavilion“ um kaffileytið léku
The Kills, blúsaður rokkdúett í anda
The White Stripes. Annað „The“
band, The Sounds frá Svíþjóð tróðu
á meðan upp í „Odeon“. Í „Arena“
lét vesturstrandarrapparinn Xzibit
öllum góðum látum og hinir sænsku
The Hellacopters og hinir nýsjá-
lensku The Datsuns rokkuðu og ról-
uðu. Í „Odeon“ kom hin eilífa ný-
rokksveit Yo La Tengo fram og
stuttu síðar yfirtóku eyðimerk-
urrokkararnir í Queens of the Stone
Age appelsínugula tjaldið. Með þeim
var Mark Lanegan, sem eitt sinn
þandi raddböndin með Screaming
Trees. Massive Attack dýrkuðu upp
sinn myrka dans/tripphoppgaldur í
„Arena“ á meðan.
Hátíðinni lauk svo með tveimur
hápunktum. Bonnie „Prince“ Billy
eða Will Oldham, sem ætti að vera
landanum að góðu kunnur eftir tvær
heimsóknir hingað, lék frábærlega í
„Odeon“. Í þetta sinn var hann með
hljómsveit með sér, stungið var í
samband og lög af nýju plötunni,
Master and Everyone sett í nýjar og
ansi áheyrilegar útgáfur. Léku þau í
hartnær tvo tíma og virtust
skemmta sér vel.
Björk „okkar“ sleit svo hátíðinni á
stóra sviðinu með glans, en hún og
meðreiðarsveinar og -meyjar stóðu
sig með sóma og áttu virkilega gott
kvöld.
Mánudagur
Skriðið snemma úr tjaldi, um 8.00,
en gestir eru ræstir út kl. 10.00 með
lúðrablæstri. Stríður straumur af
slæptum og veðruðum gestum
braust áfram, allt til Kaup-
mannahafnar og lagði þar undir sig
lestarstöðina, ódýru hótelin í Isted-
gade, stræti og torg.
Bæjarfélagið í Hróarskeldu
breytist nú aftur í vinalegan, dansk-
an bæ en meðfram daglegum störf-
um er þó þegar farið að vinna að
næstu hátíð – vinna sem knúin er af
hinu einstaka, kæruleysislega
danska brosi; einn fjölmargra þátta
sem stuðlað hefur að velgengni Hró-
arskelduhátíðinnar síðastliðna þrjá
áratugi eða svo. Það er nefnilega
ómögulegt annað en verða fyrir
áhrifum af þeim jákvæðu bylgjum
sem líða um á meðan á hátíðinni
stendur. Því eins og sagði í upphafs-
grein þá jafnast einfaldlega ekkert á
við Skelduna.
APSéð yfir appelsínugula tjaldið.
Ljósmynd/Móheiður GeirlaugsdóttirStemning í Hróarskeldu. Aftast má greina íslenska fánann.
ROCKPHOTO/Jens Dige
Nick Oliveri, bassaleikari Queens of the Stone Age, fór mikinn.
Hróarskelduhátíðinni lauk um síðustu helgi
„Æ, hvað þetta
var ljúft!“
arnart@mbl.is
TENGLAR
.....................................................
-www.roskilde-festival.is
-www.gi.is/youngs/roskilde
Tónlistarhátíðinni í Hróarskeldu er lokið – í
bili. Henni var slitið með veglegri flug-
eldasýningu á meðan Björk Guðmunds-
dóttir framdi sinn einstaka hljómseið við
fögnuð tugþúsunda gesta. Arnar Eggert
Thoroddsen tekur hér saman hátíðina, sem
var einstaklega farsæl þetta árið.