Morgunblaðið - 18.09.2003, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. SEPTEMBER 2003 41
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því.
Þú laus er úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margt að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Við kveðjum þig, elsku frænka,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Elsku Bjarni, Gróa, Gunna,
Nonni, Gaui og mamma okkar. Megi
góður guð styrkja ykkur í sorginni.
Hjördís og Stefanía.
Haustið er komið, sólin lækkar á
lofti og degi tekur að halla.
Það haustar einnig í lífi hvers
manns og æviskeiðið rennur á enda.
Í dag kveð ég yndislega móðursyst-
ur mína eftir stutt en erfið veikindi.
Diljá, eða Sísí eins og ég kallaði
hana alltaf, hafði verið fastur punkt-
ur í tilveru minni allt frá barnæsku.
Þær voru ófáar ferðirnar með Hafn-
arfjarðarstrætó og Hagavagni til
þess að fara í heimsókn á Ægisíð-
una.
Í minningunni finn ég ennþá lykt-
ina af nýbökuðum kökunum og bón-
inu út á hlað, því hún frænka mín
var alltaf að baka og gera hreint og
fínt í kringum sig. Oft var glatt á
hjalla í jólaboðunum og tilvalið að
fela sig á loftinu innan um smáköku-
boxin til þess eins að fá að gista og
leika við Gunnu og Gróu. Mér leið
alltaf eins og ég væri eitt af börn-
unum.
Sísí var hörkubílstjóri, en á þess-
um árum voru ekki margar konur
með bílpróf. Hún bauð mömmu oft í
sunnudagsbíltúra og allur krakka-
skarinn tróðst með í litlu Bjölluna.
Þá var nú gaman.
Oft töluðu þær systur, mamma og
hún, um æsku sína og uppeldi í
Njarðvíkunum og vitnuðu þær oft í
foreldra sína, einkum Stefaníu móð-
ur sína, sem þótti með eindæmum
dugleg og myndarleg húsmóðir.
Með gott veganesti í uppeldinu
héldu þau systkinin öll út í lífið og
höfðu til eftirbreytni gagnvart sín-
um fjölskyldum, þar sem vinnusemi,
nýtni og snyrtimennska var í háveg-
um höfð.
Minningin um Sísí er björt og fal-
leg. Hún var sérstaklega glæsileg
kona og alltaf einstaklega vel til
höfð. Ég sé hana ennþá ljóslifandi
fyrir mér þar sem hún stendur uppi
í stiga á háhæluðum skóm, vel snyrt
og er að bæsa viðinn í bústaðnum.
Þetta var bara hennar stíll!
Hún var listræn og hafði næmt
auga fyrir því að fegra sitt nánasta
umhverfi og fór þar sínar eigin leið-
ir, hvort sem það var sumarbústað-
urinn, garðurinn eða glæsilegt heim-
ilið, þar sem hannyrðum eftir hana
sjálfa var haganlega fyrir komið. Við
sem þekktum Sísí vel, dáðumst að
myndarskap hennar, hvort sem það
var við matargerð eða saumaskap og
hve hún var dugleg við að halda öll-
um barnahópnum sínum saman,
með því að halda í hefðir í fjölskyldu
sinni.
Hún fylgdist vel með högum sinna
nánustu og oft voru ömmubörn eða
langömmubörn í heimsókn hjá henni
og Bjarna á Ægisíðunni eða í bú-
staðnum.
Mikið fannst henni gaman að vera
innan um annað fólk, sækja tónleika,
sýningar og aðra listviðburði.
Henni var eðlislægt að samgleðj-
ast öðrum og sýndi hún öllum sem
umgengust hana jákvætt og elsku-
legt viðmót. Oft kom hún færandi
hendi með persónulegar gjafir og
fylgdi þeim alltaf einhver sérstök
hugsun á bakvið.
Ég kveð frænku mína með sökn-
uði. Minningin um yndislega konu
lifir, hún fegraði mannlífið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Við Helgi sendum Bjarna, börn-
unum og nánustu ættingjum inni-
legar samúðarkveðjur. Megi ykkur
veitast styrkur á þessum erfiðu tím-
um.
Guðmunda
M. Svavarsdóttir.
Með söknuði kveðjum við mæta
konu, Diljá Esther Þorvaldsdóttur,
en kynni okkar hófust fyrir rúmum
þrettán árum er við festum kaup á
sumarhúsi í Norðurkotslandi í
Grímsnesi. Eigendur í landinu hafa
með sér félagsskap og var Bjarni
eiginmaður hennar formaður hans
og er enn. Oft komum við til þeirra á
leið um landið til að ræða málin og
skiptast á skoðunum og bollaleggja
hvað gera þyrfti í sameigninni.
Diljá tók alltaf hressilega á móti
okkur eins og henni einni var lagið
og bauð gjarnan upp á kaffi og með
því.
Þarna áttu þau sinn unaðsreit
sem þau voru búin að leggja mikla
vinnu í og alltaf var nóg að gera við
breytingar og umbætur. Oft var
margt um manninn hjá þeim því
fjölskyldan er stór. Nefnum við sér-
staklega hvítasunnuna og 17. ágúst
en það er einmitt afmælisdagur
Bjarna en þá var ævinlega margt
um manninn. Við vitum það af eigin
reynslu að þaðan þurfti enginn
svangur að fara, svo vel var veitt.
Þau voru sannkallaðir höfðingjar
heim að sækja.
Diljá var mikill náttúruunnandi
og naut þess að vera útivið. Hún
lagði mikið upp úr því að hafa fínt í
kringum sig og á sumrin var hún
vön að setja falleg blóm í ker á sól-
pallinn ásamt öðru sem gladdi aug-
að.
Þetta sumar hefur verið óvenju-
legt fyrir margra hluta sakir, blíð-
viðrið og öll hitametin sem sett hafa
verið. Oft hefur hugur okkar hvarfl-
að til hennar á þessum góðviðrisdög-
um og að það skyldi verða hennar
hlutskipti að berjast fyrir lífi sínu
einmitt þessa sérstöku sumardaga.
Það hefur verið tómlegt við bú-
staðinn þeirra lengst af í sumar og
við söknum vinar í stað, því ekkert
er eins og það var í gær. Tíminn
flýgur frá okkur og við erum minnt
á, að geyma ekki til morguns það
sem við getum gert í dag. Okkur
finnst ljóðið „Til móður minnar“ eft-
ir Davíð Stefánsson eiga hér vel við.
Þú áttir þrek og hafðir verk að vinna
og varst þér sjálfri hlífðarlaus og hörð.
Þú vaktir yfir velferð barna þinna.
Þú vildir rækta þeirra ættarjörð.
Frá æsku varstu gædd þeim góða anda,
sem gefur þjóðum ást til sinna landa
og eykur þeirra afl og trú.
En það er eðli mjúkra móðurhanda
að miðla gjöfum – eins og þú.
Við sendum vini okkar Bjarna,
börnum þeirra og fjölskyldum sam-
úðarkveðjur.
Jóna og Ívar Hannesson.
Diljá Þorvaldsdóttir er fallin frá
eftir stutt en hart stríð. Ekki grun-
aði okkur á neðri hæðinni þegar
Diljá fór á sjúkrahús í júlí sl. að hún
ætti ekki þaðan afturkvæmt. Við
höfum átt samleið með fólkinu í
þessu húsi í tæp fimm ár og höfum
haft þann tíma til að kynnast Diljá,
ekki síst vegna garðsins. Diljá hafði
ákveðnar skoðanir um það hvernig
garðurinn ætti að vera. Þar bjó hún
yfir mikilli reynslu, því garðurinn er
þeirra verk, hennar og Bjarna, og
ber þeim fagurt vitni. Það sama má
segja um málefni fjölskyldunnar og
velferð hennar sem skipti Diljá mjög
miklu máli.
Í fyrrasumar fórum við fjölskyld-
an í heimsókn til Diljár og Bjarna í
fallega sumarbústaðinn í hrauninu í
Þrastaskógi. Þar nutum við gest-
risni þeirra í yndislegu veðri. Það
var góður dagur.
Elsku Bjarni og fjölskylda, mikill
er ykkar missir að henni Diljá. Við
munum öll sakna hennar. Innilegar
samúðarkveðjur til ykkar allra frá
fólkinu á neðri hæðinni.
Gunnar Sigurjónsson, Guðrún
S. Hilmisdóttir, Elínborg Hulda
og Jóhann Hilmir.
Ég vil með þessum
orðum minnast ömmu
minnar, Guðrúnar Öss-
urardóttur. Hún fædd-
ist við utanverðan Pat-
reksfjörð og bjó lengstan hluta ævi
sinnar á Vestfjörðum. Hún flutti til
Dýrafjarðar sem ung kona, og síðan
í næsta fjörð, Önundarfjörðinn, eftir
að hafa numið í Núpsskóla og á Hús-
mæðraskólanum Ósk á Ísafirði. Hún
amma mín var eitt 13 systkina, og
þegar hún giftist afa, Stefáni Rósin-
krans Pálssyni, stækkaði fjölskyldu-
hringurinn til muna. Þau bjuggu
rausnarbúi á Kirkjubóli í Korpudal í
innanverðum Önundarfirði fram á
efri ár.
Þaðan eru mínar fyrstu minningar
um ömmu, bernskuminningar sem
tengjast búskap og dýrum, fólki,
gestagangi og fjörugu félagslífi, og
öllum þeim umsvifum sem einkenndi
þeirra stóra heimili. En ekki síður
endurómar minningin um þraut-
seiga, dugmikla, en einkar blíðlega
konu, sem hafði alið sex börn og lét
sig ekki muna um að veita ýmsum
fleirum skjól og umhyggju – skyld-
um sem óskyldum, og átti pláss í
stóru hjarta fyrir hvert barnabarnið
á fætur öðru þegar þau komu til sög-
unnar. Hennar afkomendur fylla nú
nær fimm tugi. Við nutum öll hennar
kærleiksríka uppeldis og tilsagnar,
hvort sem hún birtist okkur sem
bæn eða saga fyrir háttinn, prjóna-
kennsla, tilsögn í grænmetisrækt
eða berjatínslu, eitthvað hlýtt á fót
eða hönd eða bráðskemmtilegur
jólakökubakstur. En ekki síður var
hún okkur dýrmæt fyrirmynd í
mannlegum samskiptum og lykil-
manneskja í því að byggja brýr milli
manna með manngæsku sinni, víð-
tækum tengslum við ættingja og
vini, fjær og nær, og óþrjótandi
áhuga á ættfræði og þjóðlegum fróð-
leik. Þeirri þekkingu miðlaði hún öll-
um fram á síðustu stundu og erum
við ríkari fyrir vikið. Hún hafði einn-
ig lifandi áhuga á þjóðmálum, ræddi
þau gjarnan og brá jafnvel fyrir sig
kvenréttindabrandinum, þegar svo
bar undir – eins og eitt sinn þegar
við ræddum möguleika íslenskra
kvenna fyrr á tímum til að njóta sín í
lífi og starfi, eftir lestur einnar góðr-
ar jólabókar nýlega. Hennar návist-
ar var gott að njóta. Nú er hún horf-
in okkur og með henni er gengin heil
kynslóð, en hún er síðust til að
kveðja af sínum systkinum – og
margar fróðleiksperlur þar með.
Ég kveð hana með virðingu og
söknuði – og þökk fyrir allt sem hún
var mér og mínum.
Skúlína Hlíf Kjartansdóttir.
GUÐRÚN
ÖSSURARDÓTTIR
✝ Guðrún Össurar-dóttir fæddist í
Kollsvík í Rauða-
sandshreppi 16.
ágúst 1910. Hún and-
aðist á Landspítalan-
um 9. september síð-
astliðinn og var útför
hennar gerð frá Ás-
kirkju 16. septem-
ber.
Hún amma Guðrún
er dáin. Elsku amma,
þakka þér fyrir að gefa
mér það dýrmætasta
sem nokkur manneskja
getur gefið, fjársjóð
minninga. Takk fyrir
alla ullarsokkana og
ullarvettlingana sem
þú hefur prjónað á mig
og dætur mínar um æv-
ina. Trú þín og Stefáns
afa á Guð varð mér gott
veganesti út í lífið. Mig
langar til að kveðja
ömmu með fyrstu bæn-
inni sem ég man eftir
að hún kenndi mér.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Guð blessi þig og varðveiti um alla
eilífð.
Anna Elínborg.
Það er margs að minnast þegar ég
hugsa til baka um hana Guðrúnu
ömmu. Þar var einstök kona á ferð.
Betri ömmu er ekki hægt að hugsa
sér. Hún var til fyrirmyndar á allan
hátt. Raungóð, ráðagóð og hjartahlý.
Þær voru ófáar ferðirnar sem ég fór
til ömmu í Gautlandið. Alltaf voru
móttökurnar hlýjar og góðar. Hún
var alltaf með á hreinu hvað manni
þótti gott. Þær eru orðnar óteljandi
hunangskökurnar sem ég fékk hjá
henni. Amma hafði gaman af því að
spila. Við gátum oft gleymt okkur
tímunum saman við að spila Marías.
Amma vildi yfirleitt ekki hætta fyrr
en ungi maðurinn væri kominn í
plús. Amma var glæsileg kona, bæði
fáguð í framkomu og vel til fara.
Hún var stolt af uppruna sínum, úr
stórbrotna landslaginu fyrir vestan.
Hún hafði tröllatrú á vestfirskum
náttúruafurðum svo sem aðalblá-
berjum og fjallagrösum og kenndi
okkur að meta þær. Þetta hefur orð-
ið þess valdandi að við barnabörnin
sækjum mikið vestur á hennar slóð-
ir.
Elsku amma, ég vil þakka þér fyr-
ir alla þá hlýju og vináttu sem þú
hefur veitt mér í gegnum tíðina, ég
veit að þú færð góðar móttökur á
nýjum stað. Hvíl þú í friði.
Kolbeinn Smári.
Við viljum þakka Guðrúnu ömmu
okkar fyrir allar þær góðu stundir
sem við áttum með henni. Það var
sama hvenær maður kom í heimsókn
til hennar í Gautlandið, alltaf voru til
kökur og annað bakkelsi til að gæða
sér á. Amma átti líka þetta stórkost-
lega jólatré með hitaperum sem
fylltar voru af vatni. Þegar kveikt
var á trénu sauð í perunum og loft-
bólurnar glitruðu í hinum ýmsu lit-
um þegar þær streymdu um í per-
unum. Það voru ekki komin jól fyrr
en maður hafði farið í heimsókn til
ömmu Guðrúnar og starað hugfang-
inn á jólatréð. Amma átti líka fullan
skáp af myndum af ættmennum og
vinum. Stundum kom það fyrir að
amma opnaði þennan skáp og sýndi
okkur myndir af þessu fólki. Amma
var nefnilega alltaf mjög ættrækin,
enda mjög stór og fríður hópur kom-
inn henni frá. Hún var alltaf klett-
urinn sem vakti yfir okkur og allir
báru ómælda virðingu fyrir. Takk
fyrir allt sem þú hefur gefið okkur.
Stefán Rósinkrans Pálsson,
Hilmar Jón Pálsson.
Við kveðjum þig hinstu kveðju,
elsku langamma.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Elísabet og Hildur Emma.
Hún Guðrún Össurardóttir var
góð kona sem var alltaf góð við alla.
Alltaf þegar ég hitti hana bauð hún
mér upp á eitthvað skemmtilegt. Það
var leitt að hún dó, því hún var mjög
góð amma og örugglega ein besta
amma í heiminum.
Hvernig hún sagði sögur og
hvernig hún gaf okkur kökur og
nammi þegar við komum til hennar
var frábært. Þannig að ég vil kveðja
hana Guðrúnu, langömmu mína, og
þakka fyrir mig.
Jón Ölvir Ástvaldsson.
Kæra Guðrún. Þakka þér fyrir
samfylgdina og allar dýrmætu minn-
ingarnar. Ég man þig halda á báðum
dætrum okkar Hjalta nýfæddum,
hversu rólegar og öruggar þær voru
hjá þér. Ferðin á Vestfirði þar sem
þú fylgdir mér í gegnum lífið á
Kirkjubóli hér áður fyrr í gegnum
frábærar frásagnir þínar. Allar
heimsóknirnar, ekki síst nú í sumar
þegar þið Kjartan komuð í Borgar-
fjörðinn og deilduð með okkur ynd-
islegum sólarafmælisdegi Hjalta og
Bergdísar, sitjandi úti með okkur
öllum hinum. Allar prjónuðu flíkurn-
ar, dúkkur og teppi dætra minna
sem munu fylgja okkur alla tíð.
Fyrir einhverja sérstaka blessun
varst þú alltaf einstaklega minnug
og klár í hugsun, glæsileg hvar sem
þú komst og höfðingleg heim að
sækja.
Ástarfaðir himnahæða,
heyr þú barna þinna kvak,
enn í dag og alla daga
í þinn náðarfaðm mig tak.
(Þýð. Steingr. Thorst.)
Kæra Guðrún, þú varst varst nú
alltaf pínulítið langalangamma mín
líka. Takk fyrir okkur öll.
Kæru Kjartan, Skúlína, Páll, Öss-
ur og stórfjölskyldan öll, við Hjalti
vottum ykkur dýpstu samúð.
Margrét L. Eðvarðsdóttir.
Elsku langalangamma. Þegar
maður er dáinn er maður enn þá á
lífi. Með sálina uppi hjá guði eins og
engill að spila á hörpu og líka með
vængi.
Þín
Bergdís Elsa Hjaltadóttir.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem
auðsýndu okkur hlýhug og samúð við fráfall og
jarðarför eiginmanns míns, föður okkar og afa,
ÁRNA GUÐJÓNSSONAR
lögfræðings,
Fjarðarseli 35,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahússins á
Ísafirði svo og starfsfólks Skógarbæjar í Reykjavík fyrir frábæra umönnun
í veikindum hans.
Steinunn Gunnlaugsdóttir,
Sigríður Árnadóttir, Ari Gunnarsson,
Elísabet Árnadóttir,
Guðjón Árnason, Sólveig Pétursdóttir,
Árdís Gunnur Árnadóttir, Stefán Jóhann Baldvinsson,
Halldór Árnason
og barnabörn.
AFMÆLIS- og minningar-
greinum má skila í tölvupósti
(netfangið er minning@mbl.is,
svar er sent sjálfvirkt um leið
og grein hefur borist) eða á
disklingi. Ef greinin er á disk-
lingi þarf útprentun að fylgja.
Nauðsynlegt er að tilgreina
símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Ekki er tekið við hand-
skrifuðum greinum.
Um hvern látinn einstakling
birtist ein aðalgrein af hæfi-
legri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar séu um 300 orð
eða 1.500 slög (með bilum) en
það eru um 50 línur í blaðinu
(17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmark-
ast við eitt til þrjú erindi. Einn-
ig er hægt að senda örstutta
kveðju, HINSTU KVEÐJU.