Morgunblaðið - 19.09.2003, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. SEPTEMBER 2003 35
Elsku litli engillinn okkar, engin
orð geta lýst hinni miklu sorg og
söknuði í hjarta okkar. Þegar við
horfum til baka erum við mjög
þakklát fyrir þennan frábæra tíma
sem við áttum saman. Þú gafst okkur
mjög mikið sem við getum yljað okk-
ur við um ókomin ár. Það var alveg
sama hvað á dundi, þú gast alltaf
brosað í gegnum erfiðleikana. Þú
varst ekki nema rétt þriggja mánaða
þegar þú greindist með þennan ill-
kynja sjúkdóm og fórst í fyrstu að-
gerðina á þriggja mánaða afmælis-
degi þínum.
Það er varla hægt að tala um að
það hafi verið lognmolla í kringum
þig, það skipti engu máli hvort það
var þegar þú komst í heiminn eða
þegar þú varst mikið lasin. Þú varst
alltaf svo dugleg og athugul, þú vissir
svo sannarlega hvað var að gerast í
kringum þig og eins og Guðmundur
læknir orðaði það þegar þú varst rétt
að byrja meðferðina: „Hún er eins og
köttur, hún fylgist með öllu sem mað-
ur gerir.“
Þú vissir alltaf hvað þú vildir, þú
lést engan segja þér fyrir verkum. Til
dæmis vissir þú frá byrjun úr hvaða
brjósti þú vildir drekka, þú vildir
bara það vinstra. Þetta er mjög lýs-
andi um þína ákveðnu eiginleika sem
komu þér áfram í veikindum þínum.
Þar sem þú varst prinsessa stjórn-
aðir þú ekki bara fjölskyldumeðlim-
um heldur einnig starfsfólki spítal-
ans, þó svo að þú talaðir nánast ekki
neitt. Ummið þitt og fingrabendingar
hjálpuðu þér að koma því til skila
hvað þú vildir.
Það var umtalað á spítalanum að
þú værir alltaf í bleiku og alltaf
varstu með snuddur í stíl við fötin. Á
eins árs afmæli þínu kom starfsfólkið
okkur mikið á óvart og var þá uppá-
klætt í bleikum sloppum þér til heið-
urs.
Þó svo að ævi þín hafi ekki verið
löng náðum við að gera margt
skemmtilegt saman, við fórum tvisv-
ar sinnum í sumarbústað og einu
sinni til Akureyrar svo eitthvað sé
nefnt. Þér fannst nefnilega svo gam-
an að vera í stóra bílnum okkar og
stundum var farið með þig eina í smá-
bíltúr svo þú gætir aðeins séð hvað
væri fyrir utan veggi spítalans og
heimilisins. Vegna sjúkdóms þíns
gastu ekki verið mikið innan um ann-
að fólk en með því að fara í bíltúr var
alltént hægt að sjá annað fólk.
Þér þótti nú rosalega gaman að
horfa á vídeóspólur og þú tókst ást-
fóstri við vissar spólur. Fyrst voru
það Stubbarnir sem voru í tækinu all-
an daginn og síðan var það Söngva-
borg 2 sem þú gast horft á allan dag-
inn, það var þó sérstaklega hann
Masi þinn sem þú varst svo hrifin af.
Stundum voru foreldrar og starfsfólk
barnadeildar orðin frekar þreytt á að
hlusta á sömu spóluna allan daginn,
alla vikuna, það skipti þig engu máli,
þú vildir bara Söngvaborg 2.
Þú varst mjög hænd að ömmum
þínum og öfum sem tóku mikinn þátt
í umönnun þinni. Ekki má gleyma
hvað þú dáðir og dýrkaðir stóra
brósa, hann Bjart Þór, sem gat alltaf
DAGMAR HRUND
HELGADÓTTIR
✝ Dagmar HrundHelgadóttir
fæddist á Land-
spítala – háskóla-
sjúkrahúsi við
Hringbraut 23. októ-
ber 2001. Hún lést á
Astrid Lindgren-
sjúkrahúsinu í
Stokkhólmi í Svíþjóð
8. september síðast-
liðinn.
Foreldrar Dag-
marar Hrundar eru
Bryndís Hjartardótt-
ir leikskólakennari,
f. 12. júní 1973, og
Helgi Þór Gunnarsson hjúkrunar-
fræðingur, f. 11. febrúar 1972.
Eldri bróðir Dagmarar er Bjartur
Þór Helgason, fæddur 16. mars
1997.
Útför Dagmarar Hrundar fer
fram frá Fossvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
kallað fram bros á
vörum þínum þó svo að
þú værir mjög lasin.
Samband ykkar var
einstakt sem fá orð geta
lýst.
Undir það síðasta
gastu bara ekki meira,
þetta var mjög erfið
barátta á gjörgæslunni
hérna heima og þegar
þú flaugst ein til Sví-
þjóðar var ástand þitt
orðið mjög tvísýnt.
En eins og þér var
einni lagið léstu engan
segja þér fyrir verkum
og þú ákvaðst það sjálf að nóg væri
komið en beiðst samt þangað til
mamma og pabbi voru komin til að
vera hjá þér. Líkami þinn gat bara
ekki meir.
Eftir stöndum við stolt af því að
hafa átt þig þennan stutta tíma og
geta sagt með stolti að þú varst sann-
kölluð hetja. Það sem þú gafst okkur
á þessum tæpu tveimur árum er
meira en margir gefa á heilli manns-
ævi.
Við viljum þakka starfsfólki Land-
spítalans við Hringbraut fyrir alla þá
umönnun og góðu vináttu sem þau
hafa sýnt okkur öllum á þessum erf-
iða tíma, þó viljum við sérstaklega
þakka læknunum hennar, þeim Guð-
mundi, Jóni og Ólafi Gísla, sem og
Sigrúnu hjúkrunarfræðingi.
Ástarkveðja,
Mamma og pabbi.
Elsku litla systir mín.
Það er búið að vera gaman að eiga
þig sem systur. Þegar þú fæddist var
ég rosalega stoltur að eiga litla systur
enda var ég búinn að bíða mjög lengi
eftir þér. Þú varst svo falleg að í hvert
skipti sem vinir mínir komu í heim-
sókn vildi ég sýna þeim hversu fal-
lega systur ég ætti.
Á þessum stutta tíma sem við átt-
um saman erum við búin að gera svo
margt skemmtilegt, t.d. var alltaf
mikið fjör í baðinu þar sem við busl-
uðum og skvettum hvort á annað, það
var líka svo notalegt að sofna saman í
pabba og mömmu bóli þegar þú varst
heima.
Ég var oft fenginn til þess að passa
þig í bílnum þegar mamma og pabbi
þurftu að fara í búðir vegna þess að
ekki máttir þú fara í búðirnar og mér
finnst heldur ekki gaman í búðum,
þannig að við skemmtum okkur við
að hlusta saman á hátt stillta Barna-
rásina.
Ég varð mjög stoltur af þér þegar
að þú gast loksins sparkað í bolta og
blöðru og lékum við okkur mikið að
því síðustu vikur. Ég var líka rosa-
lega glaður þegar þú gast komið og
horft á mig keppa í fótbolta enda er
ég mikill fótboltastrákur.
Nú líður þér vel en við erum sorg-
mædd. Ég veit að Guð, Ragga amma
og Gaui afi passa þig og ég mun halda
áfram að fara með bænina sem við
sögðum svo oft saman og biðja þau
um að vernda þig.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þinn stóri brósi,
Bjartur Þór.
Elsku litla frænka.
Þú varst alltaf svo kát þegar ég
kom í heimsókn og brostir alltaf þeg-
ar þú sást mig.
Við gerðum margt skemmtilegt
saman sem er eftirminnilegt, horfð-
um oft á Söngvaborg 2 sem var uppá-
haldsmyndbandið þitt og sérstaklega
þótti þér gaman að hlusta á Masa.
Svo fannst þér gaman þegar ég hjálp-
aði þér að labba og hélt í hendurnar
þínar litlu.
Ég vona að þér sé batnað á himn-
um. Ég skal passa Bjart Þór, stóra
brósa, fyrir þig. Ég elska þig.
Þín
Eydís Ása.
Nótt eina dreymdi mann draum.
Honum fannst sem hann væri á gangi
eftir ströndu með Drottni.
Í skýjum himins flöktu myndir úr
lífi mannsins. Við hverja mynd
greindi hann tvenns konar fótspor í
sandinum. Önnur sín eigin og hin
Drottins. Þegar síðasta myndin birt-
ist fyrir augum hans leit hann um öxl,
á sporin í sandinum. Hann tók eftir
því að víða á leiðinni voru aðeins ein
spor. Hann sá einnig, að það var á
þeim augnablikum lífsins sem hve
erfiðust höfðu reynst. Þetta olli hon-
um miklu hugarangri og hann tók
það ráð að spyrja Drottin hverju
þetta sætti. „Drottinn, þú sagðir að
þegar ég eitt sinn hefði ákveðið að
fylgja þér myndir þú ganga alla leið-
ina í fylgd með mér. En ég hef tekið
eftir, að meðan á erfiðustu stundum
lífs míns hefur staðið eru bara ein
spor í sandinum. Ég get ekki skilið,
hvernig þú gast fengið af þér að skilja
mig eftir einan, þegar ég þarfnaðist
þín mest.“
Drottinn svaraði: „Þú dýrmæta
barn mitt. Ég elska þig, og myndi
aldrei skilja þig eftir eitt. Á meðan
þessir erfiðu tímar lífs þíns liðu, þar
sem þú sérð aðeins ein spor, var það
ég sem bar þig.“
Það var um haustið 1999 sem ég
kynntist móður Dagmarar Hrundar.
Við unnum saman á litlum leikskóla í
Garðabæ og síðar í Kópavogi. Fljót-
lega óx með okkur vinátta og strák-
arnir okkar urðu líka góðir félagar.
Við vorum svo óléttar að stelpunum
okkar á svipuðum tíma og fæddist
Dagmar Hrund í október ’01 og Arna
Kristín í apríl ’02. Í janúar greindist
Dagmar Hrund með hvítblæði, að-
eins þriggja mánaða gömul. Fjöl-
skylda hennar stóð þétt saman og
tókst á við veikindi hennar af miklum
dug.
Dagmar Hrund var mjög dugleg
og sterk þótt smágerð væri og áttu
læknarnir oft ekki orð yfir dugnað
hennar. Þegar Dagmar Hrund veikt-
ist alvarlega var ekki spurt að leiks-
lokum.
Dagmar Hrund, þín mun ætíð vera
minnst sem hetjunnar miklu.
Hvíldu í friði, elsku barn.
Elsku Helgi, Bryndís, Bjartur Þór
og fjölskyldan öll, Guð gefi ykkur
hjartans styrk.
Lovísa Dröfn Lúðvíksdóttir.
Elsku Dagmar Hrund. Ég man
þegar ég fékk SMS frá foreldrum
þínum um að fædd væri lítil stelpa.
Að þú værir eins yndisleg og raun
bar vitni vissi ég þó ekki en þú varst
ekki lengi að sannfæra mig með stóru
augunum þínum. Strax sem unga-
barn horfðirðu svo spekingslega á
mann með einhverri innri ró eins og
þú vissir bara alla skapaða hluti. Þú
gast setið lengi í rólegheitum og virt
mann fyrir þér eins og það þyrfti eng-
in orð.
Aðeins þriggja mánaða greindistu
með hvítblæði og þá kom enn betur í
ljós hve mikið var í þig spunnið. Því
alltaf stóðstu þig eins og hetja, sama
á hverju gekk, inn og út af sjúkrahús-
inu. Þau voru mörg skiptin sem
heimasíðan þín var skoðuð til að sjá
hvernig gengi. Svo kom loksins að því
að þú gast komið til Akureyrar og
heimsótt okkur öll, þá rétt orðin eins
árs. Það var svo gaman hjá þér innan
um krakkana æðandi um í göngu-
grindinni. Við vorum búin að hlakka
til að fá þig aftur í heimsókn til okkar
í sumar en þá fékkstu enn einu sinni
hita og þurftir að vera á sjúkrahús-
inu.
Við mæðgurnar komum og borð-
uðum með þér 31. ágúst, mikið vorum
við ánægðar að sjá hvað þú hafðir
braggast og komin með fullt af hári.
Jafnvel þótt þú værir lasin þá varstu
svo mikil prinsessa með stóru fallegu
augun. Þegar þú fórst svo á sjúkra-
húsið enn eina ferðina daginn eftir
datt okkur ekki annað í hug en að þú
yrðir nú fljót að rífa þetta af þér, þú
hafðir alltaf gert það. Þú barðist
hetjulega í heila viku og sýndir meiri
styrk en nokkur gat ímyndað sér að
byggi í svo litlum kroppi en þrátt fyr-
ir hetjulega baráttu var það ekki nóg
og þú þurftir að játa þig sigraða.
Elsku Helgi, Bryndís, Bjartur Þór,
ömmur, afar og fjölskylda, við send-
um ykkur okkar innilegustu samúð-
arkveðjur. Minningin um Dagmar
Hrund mun alltaf eiga stað í hjarta
okkar.
Hrafnhildur Lilja og fjölskylda.
Elsku Dagmar.
Við vorum svo lánsamar að fá að
taka þátt í gleði fjölskyldu þinnar
þegar þú komst í heiminn fyrir tæp-
um tveimur árum. Þegar við hittum
þig fyrst voru það stóru fallegu aug-
un og glaðværð þín sem fangaði at-
hygli okkar. Við vorum sannarlega
glaðar fyrir hönd vina okkar að hafa
eignast svona fallega stúlku. Ekki ór-
aði okkur fyrir því að svona snemma
á lífsleiðinni væri þér ætlað að hefja
baráttu við illkynja sjúkdóm. Í huga
okkar hafa vopnin í baráttu þinni ver-
ið glaðværð, jákvæðni og innri styrk-
ur ásamt samheldni og ást fjölskyldu
þinnar. Stóru fallegu augun þín,
gleðin og baráttuviljinn þinn hefur
snert hjarta margra landsmanna. Þú
kenndir okkur að horfa öðruvísi á lífið
og hafa hetjudáð þína í huga er við
tökumst á við daglegt líf. Ljós þitt
mun ávallt lifa í hjarta okkar.
Um leið og við kveðjum þig með
söknuði sendum við fjölskyldu þinni
samúðarkveðjur og biðjum þig að
vaka yfir þeim.
Brynhildur, Erla,
Helga Sif og Hrafnhildur.
Elsku litla ljósið okkar.
Nú ertu komin á annan og betri
stað þar sem englar munu annast þig.
Það var rosalega sárt að kveðja þig
áður en þú fórst í flugvélina sem flutti
þig burt frá okkur og fór með þig til
Svíþjóðar. Þar voru læknar sem
reyndu að láta þér batna en það tókst
ekki, litli líkaminn þinn gat ekki
meira eftir átökin dagana á undan.
Erfitt var að hugsa til þín aleinnar í
útlandinu því að mamma þín og pabbi
fengu ekki að fara með þér í flugvél-
inni. Þau komu til þín morguninn eft-
ir en þá var ekki mikið líf eftir í litla
líkamanum. Það var eins og þú hefðir
bara verið að bíða eftir þeim. En við
sitjum eftir og spyrjum af hverju þú
varst tekin frá okkur. Við fáum ekki
svarið enn, en einhver er tilgangur-
inn.
Við trúum því að þú hafir fengið
annað stórt hlutverk á himnum, eins
og hlutverkið sem þú fékkst þegar þú
fæddist. Þú þurftir strax þriggja
mánaða gömul að berjast við þann
ljóta sjúkdóm sem hvítblæði er. Það
var ótrúlegt að horfa á þig með allar
þessar slöngur og tól á þér en þú bara
brostir þínu fallega brosi og augun
þín stóru tindruðu. Þú náttúrlega
vissir ekki að til væri öðruvísi líf en
þetta sem Guð gaf þér.
Elsku hjartans Dagmar Hrund
okkar, þú varst mikill gleðigjafi, og
þú kenndir okkur margt á þinni
stuttu ævi. Við munum sakna þín
mikið.
Þú átt sérstakan stað í hjarta okk-
ar og við biðjum góðan Guð að passa
þig og vernda.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
Hafðu gát á hjarta mínu
halt mér fast í spori þínu,
að ég fari aldrei frá þér,
alltaf, Jesús, vertu hjá mér.
Um þig alltaf sál mín syngi
sérhvern dag, þó eitthvað þyngi.
Gef ég verði góða barnið,
geisli þinn á kalda hjarnið.
(Ásmundur Eiríksson.)
Elsku Bryndís, Helgi Þór, Bjartur
Þór, ömmur og afar, megi góður Guð
styrkja ykkur á þessum erfiðu tím-
um.
Þín
Sigríður, Þórður, Eydís
Ása, Kristófer Guðjón
og Sara Dagný.
Í dag kveðjum við litlu vinkonu
okkar, Dagmar Hrund, sólargeisla
okkar allra.
Það var mikil gleðistund þegar litla
daman kom í heiminn fyrir tæpum
tveimur árum. Bjartur sá ekki sólina
fyrir litlu systur, stoltur stóri bróðir.
En hún var ekki nema rétt þriggja
mánaða þegar hún veiktist. Við fylgd-
umst öll náið með hetjulegri baráttu
prinsessunnar okkar og fjölskyldu
hennar sem ávallt var vongóð um að
hún næði bata. Það vonuðum við öll
og trúðum. Nú er baráttan á enda en
Dagmar Hrund mun lifa í huga okkar
og hjarta sem litla hetjan okkar.
Endar nú dagur, en nótt er nær,
náð þinni lof ég segi,
að þú hefur mér, Herra kær,
hjálp veitt á þessum degi.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Við sendum fjölskyldu Dagmarar
Hrundar okkar dýpstu samúðar-
kveðjur og megi Guð styrkja ykkur
þessi erfiðu spor.
Foreldrar, börn og starfsfólk
leikskólans Kjarrsins.
Elsku prinsessan okkar. Þó að þú
hafir ekki dvalið lengi hjá okkur
gafstu öllum sem þekktu þig meira
en orð fá lýst. Fallegu augun þín og
bjarta brosið þitt gátu lýst upp allt í
kringum þig. Þú varst hetja sem
barðist með brosinu og varst fljót að
heilla alla sem kynntust þér.
Þú kenndir okkur svo mikið, nú
kunnum við að brosa í gegnum tárin.
Dásamlega frænka, við vitum að
nú líður þér vel og að einhvertímann
hittumst við öll á ný.
Minning þín lifir í okkar hjörtum
um ókomna tíð.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Elsku Bryndís, Helgi, Bjartur Þór,
Ása, Rúnar, Alla og Gunnar, mikill er
missir ykkar en minningin um Dag-
mar Hrund mun ylja ykkur um
hjartarætur um alla framtíð. Megi
góður guð vernda ykkur og styrkja.
Kær kveðja.
Guðjón og Margrét.
Við kynntumst öll þegar mömmur
okkar mynduðu mömmuklúbb. Þær
hittust samt oftar án okkar til að
spjalla um heima og geima en aðal
umræðuefnið var auðvitað við. Þú,
hetjan í hópnum. Nú þegar þú ert
farin hefur stórt skarð myndast í
hópinn okkar. Vegna veikinda þinna
gast þú ekki oft komið þegar hópur-
inn var að hittast en samt sem áður
varstu alltaf í huga okkar. Við biðum
alltaf spennt eftir þeim degi að með-
ferð þinni lyki og við gætum öll leikið
saman. Í eitt skipti gastu komið og
það var þegar við hittumst í Hellis-
gerði á sólríkum sumardegi. Við dáð-
umst alltaf að þér, hve dugleg þú
varst, alltaf brosandi og kát þrátt fyr-
ir veikindi þín. Það var svo gaman að
sjá hvað hann Bjartur þinn dýrkaði
þig og þú hann. Elsku vinkona, við
munum alltaf minnast þín og þú verð-
ur alltaf hluti af hópnum okkar.
Sum börn sem gestir koma
sólríkan dag um vor
og brosið þeirra bjarta
býr til lítil spor
í hjörtum sem hljóðlaust fela
sinn harm og djúpu sár
við sorginni er bænin svarið
og silfurlituð tár.
Það er svo erfitt að skilja
með okkar veiku vörn
og enga fró að finna
þegar fara lítil börn.
Börn guðs sem gestir koma
gleymum aldrei því
í minningunni brosið bjarta
býr hjarta okkar í
það gull við geyma skulum
og allt sem okkur er kært
við vitum þegar birtu bregður
börn guðs þá sofa vært.
Þínir vinir,
Anna Ragnheiður, Bryndís,
Helga Rún, Jason, Valtýr
Borgar og mömmur okkar.

Fleiri minningargreinar um Dag-
mar Hrund Helgadóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.