Morgunblaðið - 19.09.2003, Blaðsíða 38

MINNINGAR
38 FÖSTUDAGUR 19. SEPTEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ María Árnína Ís-aksdóttir fæddist
á Raufarhöfn 23.
febrúar 1919. Hún
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Akur-
eyri 14. september
síðastliðinn.
Foreldrar Maríu
voru Rannveig Dýr-
leif Stefánsdóttir, f. í
Kræklingahlíð við
Eyjafjörð 3.10. 1884,
d. 16.8. 1963, og Ísak
Friðriksson, f. á
Stöðvarfirði 25.4.
1876, d. 3.3. 1937.
Systkini Maríu eru Jón Einarsson
Ísaksson, f. 1904, d. 1934; Pálína
Ísaksdóttir, f. 1907, d. 1909; Hjör-
dís Ísaksdóttir, f. 1912, d. 1941;
Stefán Júlíus Ísaksson, f. 1915,
d. 1991; Þorfinnur Friðrik Ísaks-
son, f. 1916, d. 1983; Sigurður
Gunnar Ísaksson, f. 1922, d. 2002;
og Pálína Hildur Ísaksdóttir, f.
1909, en hún er ein eftirlifandi af
þeim systkinum.
María giftist 24. desember 1939
Sigfúsi Jónssyni, f. í Goðdölum við
Skagafjörð 14. sept-
ember 1918, en hann
lést 8. desember
1984. Þau hjónin
eignuðust þrjú börn
og ólu einnig upp
systurdóttur Maríu.
1) Jóna Ágústa Guð-
jónsdóttir, f. 22.10.
1937, gift Ólafi
Magnússyni og eiga
þau einn son; 2) Ingi-
björg Sigfúsdóttir, f.
15.9. 1940, gift Knúti
Valmundssyni og
eiga þau fjögur
börn; 3) Hjördís Ólöf
Sigfúsdóttir, f. 25.4. 1945, gift
Gunnlaugi Ingólfssyni og eiga þau
fjórar dætur; 4) Sigurður Pálmar
Sigfússon, f. 20.9. 1952, giftur
Jónínu Valgarðsdóttur og eiga
þau fjögur börn.
María var lengst af heimavinn-
andi húsmóðir en hin seinni ár
vann hún í Sútunarverksmiðjun-
um á Akureyri.
Útför Maríu verður gerð frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Mig langar í fáeinum orðum að
minnast ástkærrar ömmu minnar,
Maríu Ísaksdóttur, eða ömmu Mæju
eins og ég kallaði hana alltaf. Dugn-
aður og hlýtt hjartalag eru þau orð
sem fyrst koma upp í hugann þegar
ég hugsa til ömmu. Hún var alveg
einstaklega dugleg og myndarleg í
sér og allt sem hún tók sér fyrir hend-
ur gerði hún vel. Hún var alltaf ár-
risul og það sem hún áorkaði áður en
aðrir opnuðu augun var oft með ólík-
indum. Matseld, bakstur og margs
konar handavinna lék í höndum
hennar og mikið sé ég eftir að hafa
ekki fylgst aðeins betur með hand-
bragði hennar í gegnum tíðina. En ég
var iðulega of upptekin við að borða
pönnukökur til að mega vera að því
að læra að baka þær.
Ömmu þótti alveg óskaplega vænt
um fjölskylduna sína og börnin stór
og smá voru hennar gleði og yndi.
Fátt fannst henni skemmtilegra en
að fá litlar manneskjur í heimsókn og
aldrei fóru þær tómhentar frá henni.
Við erum nokkur barnabörnin
hennar ömmu en hún taldi það ekki
eftir sér að passa okkur til að létta
undir með börnum sínum og tengda-
börnum. Veturinn sem ég varð 5 ára
var ég í pössun hjá ömmu fyrir há-
degi og ég man að ég var svo ánægð
að Valli bróðir var settur á leikskóla
þannig að ég hafði hana alveg út af
fyrir mig. Við höfðum það svo sann-
arlega gott saman, við amma. Eftir
morgunmatinn gerðum við alltaf
morgunleikfimina sem hljómaði í út-
varpinu og að henni lokinni hlustaði
ég á morgunsögu barnanna. Við spil-
uðum á spil tímunum saman og alltaf
var hún til í að baka handa mér
pönnukökur, í minningunni hafði
amma allan heimsins tíma bara fyrir
mig. Svona var hún amma.
Nú er komið að leiðarlokum. Síð-
ustu árin hafði amma ekki verið jafn-
heilsuhraust og áður og hún var orðin
svolítið lúin og þreytt. Hún er áreið-
anlega hvíldinni fegin því að jafnvel
dugnaðarforkar þurfa að hvíla sig.
Elsku amma mín, þakka þér fyrir
samfylgdina og allt sem þú gerðir
fyrir okkur fjölskylduna og mundu
nú að hvíla þig stundum hjá honum
Guði, þú átt það svo sannarlega skilið.
Þín
Gréta.
Elsku besta amma okkar, við eig-
um svo margar fallegar minningar
um þig.
Við munum heimilið þitt í Löngu-
hlíðinni, alltaf svo fallegt og hreint og
bökunarlyktin angaði um allt hús, að
við tölum nú ekki um pönnsurnar þín-
ar sem voru þær bestu í heimi.
Við munum eftir góða ilminum af
hreinu rúmfötunum þegar við hjúfr-
uðum okkur undir sæng, þú straukst
á okkur fæturna og sagðir okkur sög-
ur og ævintýri fyrir svefninn og iðu-
lega þurfti maður að rifja upp hvar þú
varst í sögunni því að þú dottaðir allt-
af nokkrum sinnum og alltaf fannst
okkur það jafnfyndið.
Við munum eftir öllum bænunum
sem þú kenndir okkur krökkunum.
Að trúa á Guð og mátt bænarinnar
var þér mjög hjartfólgið og komst þú
því til okkar bæði í orðum og gjörð-
um.
Við munum eftir hlýja faðminum
þínum og því hvernig þú vafðir okkur
örmum og rerir fram og aftur á með-
an þú raulaðir vísur sem þú kunnir
ógrynni af.
Við munum eftir hvella og
skemmtilega hlátrinum þínum þegar
þú skelltir upp úr og var það nú ekki
sjaldan því að alls staðar þar sem var
gleði og mannamót, þar vildir þú
vera.
Við munum hvað þér fannst rosa-
lega gott að koma til mömmu og fá
pitsu því að það fékkstu ekki á elli-
heimilinu.
Við munum hvað það var þér mik-
ilvægt að líta alltaf vel út og vera fín
og að fjólublár var alltaf uppáhalds-
liturinn þinn.
Við munum hvað þú varst alltaf
stolt af sívaxandi fjölskyldunni þinni
og þú mundir alveg ótrúlega vel eftir
öllum, hvar sem þeir voru í heimin-
um.
Ó, elsku amma, það er svo margs
að minnast og þökkum við fyrir að
hafa fengið að eiga þig að. Þú gafst
okkur margar fallegar gjafir í lífinu
og sú stærsta varst þú sjálf.
Makar okkar og börn senda þér
einnig þakkir fyrir yndislegar minn-
ingar um þig.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. Sveinbjörn Egilsson.)
Við elskum þig, hvíl í friði.
María Sif, Inga Bára, Guðný Rut
og Íris Björk.
Sunnudaginn 14. september sl. lést
elskuleg amma okkar, María Árnína
Ísaksdóttir, amma Mæja. Okkur
langar í fáum orðum að minnast
hennar sem okkur var svo kær.
Fyrstu minningarnar um ömmu
Mæju eru frá þeim tíma sem við
bjuggum í Þorpinu á Akureyri, fjórir
fjörugir krakkar sem oft komu í
heimsókn á Ránargötuna, heimili
ömmu Mæju og afa Fúsa. Þar var
jafnan margt um manninn en ömmu
virtist muna lítið um að fá okkur til
viðbótar, jafnvel þó að stundum væri
fyrirgangurinn í okkur nokkuð mikill.
Það var nefnilega ómetanlegt þegar
skólinn var búinn að geta tölt niður í
Ránargötu og fengið sér vel að
drekka og borða áður en haldið var
heim á leið. Hjá ömmu var alltaf til
nóg af brauði, kökum og nýbökuðum
pönnukökum og kaffitímar voru bara
þegar einhver var svangur.
Amma Mæja var einhver skap-
blíðasta og kátasta kona sem við höf-
um kynnst, sú besta amma sem hægt
var að hugsa sér. Á okkar yngri árum
var hún alltaf heima að stússa eitt-
hvað, í eldhúsinu, að baka, hekla eða
þær vinkonur Nenna heitin og hún að
sauma og það var sama hvenær kom-
ið var í heimsókn, alltaf var okkur
tekið með opnum örmum. Það má vel
segja að hún hafi dekrað við okkur og
það kunnum við vel að meta. Hvort
við höfum alltaf átt það skilið er ann-
að mál.
Amma lifði fyrir fjölskyldu sína og
vini sem voru fjölmargir. Hún var sí-
fellt að hugsa um hvernig okkur
vegnaði, jafnt í skóla sem og í starfi
og leik. Í eldhúsinu voru okkar
áhugamál rædd og ef eitthvað bjátaði
á var allt gert til að bæta þar úr. Það
var sama hvort málefnið var skólinn,
íþróttir, þungarokk eða þjóðmálin,
amma tók fullan þátt í öllu þessu með
okkur. Hún hafði einstakt lag á að líta
á björtu hliðar lífsins og draga fram
jákvæðar hliðar á öllum málum. Slík
lífssýn er aðdáunarverð og hefur
kennt okkur margt. Í Ránargötuna
komu einnig allflestir ættingjar
ömmu og afa, hvort sem var í heim-
sókn eða á leið um landið og alltaf var
matur á borðum og gisting í boði,
sama hversu fjölmennur hópurinn
var.
Það er ekki síst vegna þessa sem
við minnumst þín, jafnan innan um
margt fólk þar sem glaðværð og já-
kvæði réð ríkjum.
Það er svo þegar okkar börn eign-
ast langömmu Mæju, að enn kemur í
ljós umhyggja þín og áhugi á velferð
okkar allra. Þannig upplifðum við oft
okkar eigin bernsku í athöfnum
þeirra, athöfnum sem þú sýndir
áhuga og skilning, þeim og okkur hin-
um til ómældrar ánægju.
Þó að heimsóknirnar yrðu færri
með árunum voru þær alltaf jafn-
ánægjulegar. Krökkunum fannst
nefnilega gaman að koma í heimsókn
til ömmu og fá hjá henni pönnukökur
og sitthvað fleira.
Elsku amma Mæja, að þér geng-
inni hvarflar hugurinn til baka til
allra þeirra ánægjulegu stunda sem
við áttum saman, stunda sem við von-
um að hafi veitt þér álíka ánægju og
okkur sem hér sitjum eftir. Við kveðj-
um þig nú með söknuði. Þú átt virð-
ingu okkar og hlýju, sem og fjöl-
skyldna okkar.
Einnig viljum við votta móður okk-
ar, systkinum hennar og fjölskyldum
þeirra okkar dýpstu samúð á þessari
stundu.
Valur, Sigmar, Jón Ágúst,
Ásta og fjölskyldur.
MARÍA ÁRNÍNA
ÍSAKSDÓTTIR
Magga, okkar kæra
vinkona, er fallin frá.
Það er svo ótrúlega
sárt, allar stundirnar
sem við áttum saman,
minningar um dvölina í Danmörku,
Spánarferðirnar okkar, matarboðin,
uppeldi barnanna okkar, og allt sem
við höfum gert saman og allt sem
við ætluðum að gera saman. Við
vildum ekki trúa því að þetta væri
að gerast, en nú er þessu lokið.
Magga var glæsileg, sterk, metn-
aðarfull, ung kona í blóma lífsins,
hreif með sér þá sem henni voru
næstir, þoldi illa aumingjagang og
var frábær fyrirmynd. Magga kom
MARGRÉT HRÖNN
VIGGÓSDÓTTIR
✝ Margrét HrönnViggósdóttir
fæddist í Reykjavík
2. nóvember 1965.
Hún lést á heimili
sínu, Viðarási 59,
hinn 6. september
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Víðistaðakirkju
16. september.
sér alltaf beint að efn-
inu, var hreinskilin og
sagði hug sinn vafn-
ingalaust. Vinskapur
okkar við hana og
Kidda einkenndist af
góðri vináttu sem hef-
ur haft mikil áhrif á líf
okkar.
Minningabrotin
hrannast upp. Í Dan-
mörku á námsárum
okkar var Magga ekki
vön að setja það fyrir
sig að bruna á milli
stórborga í Þýskalandi
í leit að Oilily-búðum.
Hún var leiðandi í allskyns uppá-
komum sem Danmerkurhópurinn
tók sér fyrir hendur jafnt fyrir og
eftir dvölina þar, hvergi var dregið
af. Ávallt mundi Magga eftir afmæl-
isdögum og var gjörn á að bjóða
heim í höfðinglegar matarveislur.
Hún var dugleg að kippa okkur með
í bíó, út að borða, í sumarbústaðinn
og gerði vel við sína. Skemmst er að
minnast Spánarferðanna okkar sem
Magga skipulagði af þvílíkum
myndarskap, og allir áttu að vera
búnir að fara í sturtu eftir síestu,
vera huggulegir og út að borða.
Margs góðs er að minnast um þessa
kæru vinkonu sem við geymum í
huga okkar.
Fyrir rúmu ári kvöddum við
Kidda, Möggu og stelpurnar. Þau
voru að fara langþráð sumarfrí.
Næsta sem við vissum var að flogið
var með Möggu í bæinn. Hún var
greind með heilaæxli. Magga tók á
þessum veikindum af æðruleysi,
miklum skapstyrk og dugnaði. Hún
barðist allan tímann af ótrúlegum
innri krafti og ákveðni og ætlaði
ekki að láta í minni pokann. Erfitt
er að ímynda sér þá þrautagöngu,
sem Magga og hennar fjölskylda
gekk í gegnum og þau áföll sem á
henni dundu á síðasta lífsári hennar.
Svona mikil veikindi og áföll getur
ekki nokkur maður skilið. Við erum
vanmáttug gagnvart slíkum atburð-
um og erfitt er að sætta sig við slíkt
óréttlæti í lífi fólks.
Elsku Kiddi, Sunna Ósk, Nanna
Margrét og Tinna Kristín Indíana,
missir ykkar er mikill. Megi guð
styrkja ykkur í sorginni og hjálpa
ykkur að fóta ykkur að nýju. Við
vottum ykkur og öðrum aðstand-
endum dýpstu samúð okkar.
Það er sárt að horfa á eftir svo
kærum vini, en hún skilur eftir sig
minningar um margar gleðistundir,
takk fyrir það. Minningin um Mar-
gréti Hrönn Viggósdóttur lifir að ei-
lífu, hún var einstök kona.
Hrefna Sigríður og Friðbjörn.
Þegar maður hugsar um Möggu
kemur upp í hugann þessi fallega
kona með ljósa hárið og hlýja bros-
ið. Magga var hörkudugleg til vinnu
og alltaf á öðru hundraðinu og með
sanni er hægt að segja að orðið nei
var ekki til í hennar orðabók.
Maður vissi alltaf hvenær hún var
komin í hús, heyrði það á göngulag-
inu, hröð skrefin fóru ekki fram hjá
neinum, klikk, klikk, klikk undan
hörðum hælunum … þeir sem
þekkja hana vita hvað við er átt.
Kynni okkar af Möggu hafa varað
mislengi og þau okkar sem lengst
hafa þekkt hana hafa unnið með
henni hátt í áratug, eða síðan hún
hóf störf á hugbúnaðarsviði Tækni-
vals. Hún starfaði sem ráðgjafi og
þjónustustjóri á hugbúnaðarsviði
Tæknivals sem síðar varð partur af
Ax hugbúnaðarhúsi. Auk þessara
verkefna var hún verkefnastjóri í
stærri verkefnum og síðastliðið ár
verkefnastjóri hjá Skeljungi, einum
stærsta viðskiptavini okkar. Vitum
við að hennar er sárt saknað þar og
hefur starfsfólk Skeljungs verið
duglegt við að spyrja um hana og
fylgjast með henni, sem og starfs-
fólk annarra fyrirtækja sem Magga
vann fyrir.
Magga var mikill fagmaður og
var þekking hennar iðulega langt
umfram það sem venjulegt getur
talist. Alltaf var hún boðin og búin
til að aðstoða, hvort heldur sem í
hlut áttu aðrir samstarfsmenn eða
viðskiptavinir. Hún var hvers
manns hugljúfi og tók á móti þeim
sem til hennar leituðu með brosi og
jákvæðni.
Magga var ákaflega vel liðin af
öllum sem hana þekktu, hvort sem
það voru vinir, samstarfsfélagar eða
viðskiptavinir. Hlýja brosið gat
brætt hvern sem var og hafði hún
einstakt lag á því að fá viðskiptavini
til að brosa. Hún var mikill orku-
bolti og átti erfitt með að sitja auð-
um höndum. Þeir sem farið hafa
með henni í bíltúr þekkja vel til
þessa, því hún gat ekki setið kyrr
meðan hún keyrði og var því stöð-
ugt að stíga af og á bensínpetalann,
sem varð til þess að bílinn nánast
ruggaði og voru farþegar orðnir
hálfbílveikir þegar á áfangastað var
komið.
Við samstarfsfólk hennar höfum
verið dugleg að hittast og gera okk-
ur glaðan dag, oft höfum við þá
komið saman heima hjá einhverju
okkar, eldað góðan mat og haldið
svo uppi fjöri fram undir morgun. Í
fyrravor vorum við svo heppin að
Magga og Kiddi buðu okkur heim.
Þar var góð stemmning, við elduð-
um saman veislumáltíð og síðan var
sungið og dansað þangað til fyrstu
morgunhanar bæjarins voru farnir á
stjá. Þessi kvöldstund situr nú of-
arlega í huga okkar og erum við
mjög þakklát fyrir að hafa fengið að
koma á þetta hlýlega heimili og eiga
þessa stund saman. Við viljum muna
eftir Margréti eins og hún var þá,
dansandi og brosandi út að eyrum.
Við munum minnast Margrétar
sem sterkrar og dugmikillar konu
sem aldrei heyrðist kvarta þrátt fyr-
ir að lífið hafi lagt á herðar hennar
meiri erfiðleika en flestra annarra.
Æðruleysi hennar er til eftirbreytni.
Margrét skilur eftir sig góðar minn-
ingar og í hóp okkar hefur verið
höggvið stórt skarð sem seint verð-
ur fyllt.
Elsku Kiddi, Sunna Ósk, Nanna
Margrét og Tinna Kristín – það er
okkur ofarlega í huga hve fallega og
blíðlega Magga talaði um ykkur. Þið
voruð henni allt. Við sendum ykkur
og fjölskyldu ykkar okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur og biðjum
góðan Guð að vaka yfir ykkur.
Samstarfsfólk
Ax hugbúnaðarhúsi.
Elsku Magga. Með þessum fal-
legu ljóðlínum langar okkur til að
kveðja þig í hinsta sinn og þakka
þér fyrir yndislegar samverustund-
ir:
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf,
sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sig.)
Elsku Kiddi, Sunna, Nanna og
Tinna, við viljum votta ykkur okkar
dýpstu samúð á þessari sorgar-
stundu. Guð veri með ykkur.
Ykkar vinir
Kristín og Brynjólfur, Sigríður
og Friðbjörn, Ingibjörg og
Þorsteinn, Auðna og Kjartan,
Kristín og Stefán, Hafdís og
Sturla, Anna Día og Óskar
(Danski hópurinn).