Morgunblaðið - 19.09.2003, Blaðsíða 36

MINNINGAR
36 FÖSTUDAGUR 19. SEPTEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Gunnar HermannGrímsson var
fæddur að Húsavík
við Steingrímsfjörð 9.
febrúar 1907. Hann
lést á Dvalarheimili
aldraðra í Borgarnesi
11. september. For-
eldrar hans voru
hjónin Ragnheiður
Kristín Jónsdóttir og
Grímur Stefánsson
bóndi.
Gunnar stundaði
nám í unglingaskóla
að Heydalsá, lauk bú-
fræðiprófi frá Hvann-
eyrarskóla 1927, stundaði sjálfs-
nám og naut einkakennslu í
bókfærslu og viðskiptagreinum.
Hann var kennari að Heydalsá
1928–1932 og sýsluskrifari á Borð-
eyri 1933. Hann var bankaritari á
Eskifirði 1934–1937, kaupfélags-
stjóri á Skagaströnd 1937 til 1955,
kennari við Samvinnuskólann á
Bifröst 1955–1962. Hann flutti til
Reykjavíkur 1962 og gerðist
fulltrúi og síðar starfsmannastjóri
SÍS og gegndi því starfi til 1975, en
lét þá af föstu starfi og gerðist
skjala- og bókavörður SÍS til
starfsloka.
Gunnar tók mikinn þátt í fé-
lagsmálum, var formaður Ung-
mennasambands
Strandamanna, í
stjórn Kaupfélags
Steingrímsfjarðar og
formaður Framsókn-
arfélags Stranda-
manna. Hann átti
sæti í hreppsnefnd á
Eskifirði og Höfða-
kaupstað, sat í sýslu-
nefnd Austur-Húna-
vatnssýslu 1939–
1955, var formaður
Kjördæmissambands
Framsóknarmanna í
Vesturlandskjör-
dæmi 1961–1962. Sat
lengi í miðstjórn Framsóknar-
flokksins, var endurskoðandi
KRON frá 1968 um nokkur ár.
Gunnar kvæntist 19. október
1934 Sigurlaugu Helgadóttur frá
Gilsstöðum í Hrútafirði. Foreldrar
hennar voru Ingibjörg Skarphéð-
insdóttir og Helgi Þórðarson er
þar bjuggu. Gunnar og Sigurlaug
eignuðust einn son, Gunnar Gauta
dýralækni í Borgarnesi, sem
kvæntur er Steinunni Árnadóttur
tónlistarkennara frá Brennistöð-
um í Flókadal og eiga þau þrjú
bön.
Útför Gunnars fer fram frá
Kópavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Er nokkuð eðlilegra en að aldraður
maður kveðji þetta líf, sáttur og sadd-
ur lífdaga, eftir langan og farsælan
feril á því tilverusviði sem mönnum er
gefið á þessari jörð? Þegar miklu og
árangursríku ævistarfi er lokið verð-
ur hvíldin kærkomin. Tjald er dregið
fyrir sjónarsvið jarðneskrar veraldar
og bak við það fáum við ekki að sjá.
En hérna megin stöndum við sem
með honum áttum lengri eða
skemmri samleið, hugurinn fullur af
minningum þess sem liðið er og aldrei
kemur aftur, söknuði eftir hugstæð-
um samverustundum og þakklæti
fyrir allt sem hann var og vann.
Leiðir okkar Gunnars Grímssonar
lágu fyrst saman, þegar við hófum
störf við Samvinnuskólann að Bifröst
á fyrsta starfsári hans þar haustið
1955 og tókum snemma í september
að undirbúa starf skólans á komandi
vetri undir stjórn Guðmundar
Sveinssonar skólastjóra. Þó að skól-
inn ætti að baki nærri fjögurra ára-
tuga starf í höfuðborginni var nýtt
skeið í sögu hans að hefjast þar uppi í
Grábrókarhrauni og miklu skipti að
vel væri staðið að undirbúningi, að
ekki yrði gengisfall á virtri stofnun.
Þessar fyrstu vikur eru mér ríkar í
minni, ekki síst sú gleði og eftirvænt-
ing, sem fylgdi því að leggja grund-
völl að stofnun, sem var í sjálfu sér ný
og nýstárleg, því að segja mátti að
gamalt tré hefði verið tekið upp með
rótum og flutt í nýtt umhverfi. Sköp-
un eðlilegs jafnvægis milli hins
gamla, sem nafn og saga skólans
flutti með sér, og þess nýja, sem
byggt var á nýjum straumum og
stefnum, sumum sóttum til annarra
landa með sama hætti og þær hug-
myndir sem skólinn upphaflega
byggði á, var ekki vandalaust verk-
efni og um það snerust umræður og
hugsanir okkar þriggja félaga þessa
haustdaga. Litlu síðar bættist Hróar
Björnsson í okkar hóp.
Ekki síður eru mér rík í huga
kynnin við starfsfélagana og hvernig
þeir hver með sinum hætti mótuðu
viðhorf mín til starfs og verkefna og
mörkuðu spor í lífsskoðun mína. Sá
sem þetta ritar er nú einn lifandi fjór-
menninganna sem sinntu kennslu
fyrsta vetur Samvinnuskólans að Bif-
röst. Margar minningar eru tengdar
þessum árum og þeim góðu drengj-
um sem nú eru horfnir. Allar eru þær
ljúfar og góðar og notalegt að ylja sér
við þær.
Gunnar var elstur okkar, átti að
baki fjölbreyttan starfsferil við
kennslu, verslunar- og stjórnunar-
störf, en hafði auk þess mikla og
margþætta félagsmálareynslu. Hann
var búfræðingur frá Hvanneyrar-
skóla, en hafði auk þess með sjálfs-
menntun og starfi aflað sér þekking-
ar á mörgum sviðum og af uppeldi og
reynslu tileinkað sér þá eiginleika,
sem best duga í mannlegum sam-
skiptum, vandlega íhugun hvers
máls, gætni og varfærni í ákvörðun-
um og festu til að fylgja eftir því sem
samviskan sagði honum að væri satt
og rétt.
Þessir eiginleikar Gunnars voru
ómetanlegir í því samstarfi sem
þarna hófst og einmitt með þessari
hljóðlátu íhygli tókst honum að beina
ýmsum hugmyndum, sem við sem
yngri vorum vildum grípa á lofti, inn á
þær brautir, sem reynslan sýndi að
urðu farsælar í raun. Vil ég fullyrða,
að það að njóta krafta Gunnars,
glöggskyggni hans, víðsýni og
reynslu við undirbúninginn og í
skólastarfinu fyrstu árin hafi verið
stofnuninni ómetanlegt og verka
hans hafi séð þar lengi stað.
Á reglubundnum fundum kennara
var Gunnar löngum ritari og það var
lærdómsríkt hvernig honum tókst
með fáum meitluðum setningum að
draga saman niðurstöður langra og
stundum ruglingslegra umræðna um
málefni skóla, náms og nemenda. Þar
kom skýrt fram, hversu létt hann átti
með að greina hvað skipti máli, hver
voru aðalatriðin og hvernig hægt var
að koma þeim til skila á greinargóðan
hátt.
Kennslugreinar Gunnars voru á
sviði bókhalds og verslunarstarfa og
þar ruddi hann nýjar brautir með
kennslu í „Taylorix“-bókhaldi, sem
var fyrirrennari vélabókhalds, en
einnig í búðarstörfum og mun það
vera fyrsta tilraun til kennslu í þeirri
grein hérlendis og almennri vöru-
fræði, en hann tók saman kennslubók
í henni á fyrsta starfsári sínu við skól-
ann og veit ég ekki um aðra eldri.
Árið 1960 tók Gunnar við starfi yf-
irkennara, en í því fólst meðal annars
umsjón með reikningshaldi skólans
og öll fjárhagsleg samskipti við nem-
endur. Því starfi sinnti hann með hin-
um mestu ágætum og komu þar
mætavel í ljós samskiptahæfileikar
hans, prúðmennska og orðheldni sem
af bar. Hann lifði eftir kjörorðinu
„orð skulu standa“ og allir gátu treyst
því að það sem Gunnar sagði stóð eins
vel og örugglega og skriflegur samn-
ingur.
Þá var ekki síður ánægjulegt að
setjast niður með Gunnari og hans
ágætu konu, Sigurlaugu Helgadótt-
ur, á heimili þeirra eða við önnur
tækifæri, þegar dagsönn sleppti.
Hann var maður fróður og vel heima
á mörgum sviðum menningar og
þjóðfélagsmála og hafði gaman af að
rökræða það sem efst var á baugi.
Um þær stundir á ég margar ljúfar
minningar. Þá var alltaf auðvelt að
leita til hans um góð ráð og marg-
víslega liðveislu, bæði á vettvangi
skólastarfsins og annars þess er verið
var að sýsla við í félagsmálum eða á
öðrum sviðum.
Því miður var starfstími Gunnars
og þeirra hjóna í Bifröst aðeins sjö ár.
Þá var hann kallaður til mikilvægra
starfa hjá Sambandinu í Reykjavík.
Því sinnti hann til loka starfsævi. Þá
strjáluðust fundir. Við sem eftir sát-
um að Bifröst söknuðum þeirra hjóna
og það voru alltaf vinafundir, er við
hittumst hér upp frá eða syðra.
Gunnar Grímsson var maður hóg-
vær í framgöngu og tali, lágmæltur
en skýr í máli, ræðumaður góður og
kom skoðunum sínum greinilega til
skila í fáum orðum. Hann var vel á sig
kominn líkamlega, fríður sýnum, hlýr
í viðmóti og svörum, fremur alvöru-
gefinn, en glaður og gamansamur í
góðum hópi, en það sem öðru fremur
einkenndi hann var prúðmennska í
sjón og raun, hvar og hvenær sem
var.
Eftirlifandi kona Gunnars er Sig-
urlaug Helgadóttir, sem bjó þeim og
syni þeirra, Gunnari Gauta, hlýlegt
og smekklegt heimili þar sem gott
var að koma. Sigurlaug er glaðvær og
hressileg kona, alúðleg og hlý í við-
móti og vekur jafnan bros og gleði
hvar sem hún kemur. Hún átti drjúg-
an þátt í að gera okkur góð og
ánægjuleg þau ár sem við störfuðum
saman á Bifröst. Þess minnumst við
öll með þakklæti.
Kæra Sigurlaug og Gunnar Gauti,
við Eygló sendum ykkur og fjölskyld-
unni einlægar samúðarkveðjur og
biðjum Guð að blessa minningu
Gunnars Grímssonar.
Snorri Þorsteinsson.
Látinn er tengdafaðir minn, Gunn-
ar Grímsson. Með haustinu þvarr lík-
amsþróttur hans og loks fékk hann
langþráða hvíld.
Ævi Gunnars var löng og gæfurík.
Alla tíð var hann heilsuhraustur og
þeim verkefnum sem á herðar hans
voru lögð á lífsleiðinni sinnti hann af
vandvirkni og trúmennsku.
Gunnar ólst upp í Húsavík á
Ströndum og sleit hann þar barns-
skónum. Hann gekk í Heydalsárskóla
sem barn. 18 ára gamall fór hann í
GUNNAR HERMANN
GRÍMSSON
Elskulegur eiginmaður minn, fóstursonur, teng-
dasonur, faðir, tengdafaðir og afi,
GUÐJÓN BALDUR VALDIMARSSON,
Hjarðarholti 15,
Selfossi,
lést á Heilbrigðisstofnuninni á Selfossi föstu-
daginn 12. september.
Jarðsett verður frá Selfosskirkju laugardaginn
20. september kl. 13.30.
Vilborg Magnúsdóttir,
Árný Ólína Sigurjónsdóttir,
Helga Jónína Gunnþórsdóttir,
Magnús Baldursson, Brynja Marvinsdóttir,
Helga Árný Baldursdóttir, Tryggvi Ágústsson,
Valdimar Baldursson, Ingibjörg Helga Sveinbjörnsdóttir,
Ómar Þór Baldursson, Halla Baldursdóttir,
Jón Valur Baldursson, Sigrún Jónsdóttir
og barnabörn.
Elskulegur faðir minn, tengdafaðir og afi,
AXEL A. KRISTJÁNSSON,
Álagranda 8,
lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ mánu-
daginn 8. september.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Þökkum starfsfólki Skógarbæjar sérstaklega
fyrir góða umönnun.
Ágústa Axelsdóttir, Þorsteinn Snædal,
Daði Ingólfsson, Gunnhildur Ólafsdóttir,
Óttar Snædal.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
MÁLFRÍÐUR ÓLÍNA ÞORSTEINSDÓTTIR,
Framnesvegi 17,
Keflavík,
lést miðvikudaginn 17. september.
Matthías Baldur Einarsson,
Þorsteinn Arnberg,
Helga Arnberg Matthíasdóttir, Erlendur Yngvason,
Guðbjörg Arnberg Matthíasdóttir, Kjartan Gunnarsson,
Matthías Arnberg Matthíasson, Sigríður Jóhannesdóttir,
Jóhanna Arnberg Matthíasdóttir, Benedikt Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir og tengda-
faðir,
SIGURBERG ÞÓRARINSSON,
Langagerði 106,
lést á Landspítala Landakoti fimmtudaginn
18. september.
Fyrir hönd vandamanna,
Ingigerður Steindórsdóttir,
Jórunn Sigurbergsdóttir, Pálmi Ólafsson.
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
JÓHANNA STEFÁNSDÓTTIR,
Vallargötu 17,
Keflavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja miðviku-
daginn 17. september.
Jarðarförin auglýst síðar.
Hafsteinn Magnússon,
Guðrún Hildur Hafsteinsdóttir, Torfi Rúnar Kristjánsson,
Magnús Hafsteinsson, Hrefna Kristjánsdóttir,
Hafsteinn Hugi Hafsteinsson, Ástríður Emma Hjörleifsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.