Morgunblaðið - 20.09.2003, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 20. SEPTEMBER 2003 43
Það er farið að
hausta. Með lækkandi
sól kveður sumarið og
mildir haustlitirnir
taka við. Það var ein-
mitt þá sem amma Dúna kvaddi
þetta jarðneska líf. Söknuðurinn er
sár en góðar minningar hlýja mér í
hjartanu.
Dúna var alveg einstök kona,
ákveðin og blíð. Hún var systir
hans afa en þrátt fyrir það amma
allra á torfunni. Hún átti heima alla
mína tíð í húsinu á móti mér. Hún
sat inni í eldhúsinu sínu og fylgdist
með út um gluggann, fátt sem gerð-
ist á torfunni fór fram hjá ömmu
Dúnu.
Það voru alltaf geymdir lyklar
heima hjá þér að húsinu okkar, því
ég læsti mig ósjaldan úti. Þá var
svo gott að koma yfir til þín, sækja
lykla og spjalla. Oft þótti mér líka
óþægilegt að vera ein heima, þá
kom ég til þín, því þá var ég ekki
lengur ein. Þú gafst mér mjólk-
urglas og í seinni tíð kaffi og við
spjölluðum og hlógum. Elsku Dúna
mín, mér finnst þú ennþá strjúka
yfir hárið á mér, þú straukst alltaf
yfir það og sagðir mér hvað ég væri
með fallegt hár. Svo sóttir þú
gömlu flétturnar þínar og við skoð-
uðum þær saman.
Ég sat oft úti á plani í hestaföt-
unum og beið eftir að frænkur mín-
ar kæmu að ná í mig. Þú komst þá
oft út til mín, settist hjá mér og
sagðir mér sögur frá því að þú
varst ung hestakona. Sagðir mér
frá afa, hestunum sem hann átti og
hvað þið baukuðuð saman.
GUÐRÚN
EINARSDÓTTIR
✝ Guðrún Einars-dóttir fæddist í
Reykjavík 4. septem-
ber 1922. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 2. septem-
ber síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Kópavogs-
kirkju 12. septem-
ber.
Eitt sinn sat Dúna í
eldhúsinu sínu og varð
vör við mannaferðir á
planinu. Hún var sann-
færð um að þetta hlyti
að vera skiptinemi
sem við áttum von á.
Hún bauð herramann-
inum í kaffi og sýndi
honum allar fjöl-
skyldumyndirnar. Eft-
ir dágóða stund kvaddi
maðurinn og Dúna
skildi ekkert í því af
hverju hann vildi ekki
fá lykil. Seinna um
kvöldið sagði Dúna
mömmu frá atburðinum, en sagði
einnig að hún skildi ekkert í því af
hverju hann talaði svona mikið um
Guð þessi skiptinemi og að hann
hefði skilið eftir bæklinga. En þá
kom á daginn að hún hafði farið
mannavillt á skiptinemanum og trú-
boða.
Elsku Dúna mín, nú er slökkt í
eldhúsglugganum þínum. Hjartað
mitt er fullt af góðum, hlýjum og
skemmtilegum minningum um þig.
Það að hafa kynnst þér, átt stundir
með þér og hlýtt á það sem þú
hafðir að segja tel ég að séu ein af
forréttindum mínum í lífinu. Þín
hefur verið beðið hinum megin í
fjölda ára og nú hefur þú verið sótt.
Það sem þú sagðir mér, kenndir
mér og sýndir mér mun ég geyma í
hjartanu og þar munt þú einnig lifa
að eilífu.
Nú kveð ég þig, elsku frænka
mín, í hinsta sinn og hlakka til að
hitta þig aftur og finna þig strjúka
yfir hárið á mér.
Takk fyrir allt. Hvíldu í friði,
elsku amma Dúna.
Allt sem lifir,
allt sem þráir
ást og yndi vorsins
sveimi þig í kringum,
svæfi þig á kvöldin,
gefi þér góða drauma.
(E. Sæm.)
Jónína Björk Vilhjálmsdóttir.
✝ Sigurður Þórð-arson fæddist í
Ólafsvík 8. maí 1921.
Hann lést á sjúkra-
deild í Víðihlíð,
heimili fyrir aldraða
í Grindavík, 11. sept-
ember sl.
Sigurður var son-
ur Þórðar Matthías-
sonar og Svanfríðar
A. Guðmundsdóttur.
Hann missti ungur
föður sinn og ólst
upp hjá móður sinni
í Ólafsvík. Alsystkini
hans eru Þóra
Marta, hún býr á Seltjarnarnesi,
Guðmundur sem er látinn; Svein-
björn, látinn; og Kristín sem var
tvíburasystir hans og er hún látin.
Hálfsystkini hans í föðurætt voru
Ívar; Þorleifur; og Hulda sem öll
eru látin. Hálfbróðir hans í móð-
urætt er Haraldur og býr hann í
Kópavogi.
Hinn 26. desember 1949 kvænt-
maki Kristín Sigurjónsdóttir. Þau
eiga fjóra syni og eitt barnabarn.
Fyrir átti hann fjögur börn sem
eiga þrjú börn; 6) Ólína Herdís, f.
9. nóv. 1955, hún á tvær dætur og
tvö barnabörn; 7) Steinunn Sess-
elja, f. 17. mars 1958, maki Ísak
Þórðarson. Þau eiga tvær dætur
og eitt barnabarn. Fyrir átti hún
son sem á eitt barn. Sigurður átti
þrjú börn fyrir hjónaband, þau
eru Hlíf Björk; Jóhannes og Krist-
inn.
Ævistarf Sigurðar var sjó-
mennska og var hann vélstjóri á
ýmsum bátum. Einnig var hann í
eigin útgerð í nokkur ár ásamt
sonum sínum. Síðustu ár hans í
starfi voru hjá Olís í Grindavík.
Framan af bjuggu þau Margrét í
Sandgerði en árið 1968 fluttust
þau til Grindavíkur og hafa búið
þar síðan, utan tveggja ára sem
þau bjuggu í Keflavík. Þegar Sig-
urður veiktist fyrir þremur árum
fluttust þau á heimili fyrir aldraða
í Grindavík og hann dvaldist síðan
á sjúkradeild síðustu vikurnar.
Sigurður verður jarðsunginn
frá Grindavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 11. Jarð-
sett verður í kirkjugarðinum á
Stað.
ist Sigurður eftirlif-
andi eiginkonu sinni,
Margréti Sigurveigu
Sigurðardóttur frá
Fagurhóli í Sand-
gerði, þau eignuðust
sjö börn sem eru: 1)
Hafsteinn, f. 25. nóv.
1947, maki Olga Sig-
geirsdóttir og eiga
þau einn son og eitt
barnabarn. Fyrir átti
Olga þrjú börn; 2)
Einar Sigurður, f. 20.
júní 1949, d. 21. jan-
úar 1991, hann var
kvæntur Guðbjörgu
Ólafsdóttur og eiga þau tvær dæt-
ur. Fyrir átti hann einn son sem á
þrjú börn; 3) Svanfríður A. Sig-
urðardóttir, f. 3. des. 1950, maki
Ásgeir Magnússon. Þau eiga fjóra
syni og fjögur barnabörn; 4) Birg-
ir, f. 22. okt. 1952, maki Kristín
Þórðardóttir, þau eiga fjögur
börn og er eitt þeirra látið. 5)
Þórður Matthías, f. 11. júlí 1954,
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku hjartans afi okkar, guð
blessi þig og varðveiti alla tíð.
Sjöfn og Ólöf.
Mig langar til að rita nokkur
minningarorð um hann afa í Val-
höll, eins og hann var alltaf kallaður
af fjölskyldunni. Afi og amma áttu
heima aðeins fyrir utan bæinn. Það
var ævintýraland fyrir litla gutta,
stutt í fjöruna og þess háttar staði.
Þar af leiðandi sóttist ég mikið í að
vera sem mest hjá þeim. Ég naut
þeirra forréttinda að fá að gista hjá
ömmu þegar afi var á sjó. Svo einn
dagin vildi ég endilega fá að fara á
sjó með afa og fékk ég að fara með
en var frekar óheppinn með veður.
Lá ég sjóveikur og ælandi í kojunni
hans allan túrinn, þessu gleymi ég
aldrei.
Þegar afi byrjaði að vinna á olíu-
bílnum var jafnspennandi að fá að
sitja í með honum og afgreiða olíu í
bátana. Ég fékk oft að fara með
þeim í sumarbústaðaferðir og úti-
legur. Alltaf gat maður fengið afa
til að stoppa í sjoppu á leiðinni en
það var aðalsportið hjá okkur
strákunum. Einu sinni vorum við
Sævar frændi á ferðalagi með þeim,
vorum við búnir að vera suða um að
stoppa í Kleinukoti á leiðinni.
Amma var sko ekki sammála, því
það var svo stutt eftir, en einhvern
veginn fékk afi hana til að stoppa.
Við vildum auðvitað fara með afa
inn og amma sagði við afa að hann
skyldi sko ekki kaupa neitt sælgæti.
Svo komum við út hvor með sína
appelsínflöskuna í annarri hendi og
risakleinu í hinni. Amma var ekki
hrifin. Seinna á leiðinni sáum við
ömmu vera að lemja afa laust í lær-
ið, eiginlega skamma afa án þess að
við myndum sjá. En auðvitað sáum
við allt og skellihlógum, svo endaði
þetta með að við hlógum öll að
þessu og afi slapp alveg þokkalega
frá þessu. Við erum enn að hlæja að
þessu atviki rúmum 20 árum
seinna. Þetta var alveg dæmigerður
afi í Valhöll. Vildi alltaf gera allt
fyrir okkur barnabörnin.
Afi var mikill íþróttaunnandi og
gallharður Man. Utd. aðdáandi. Það
gekk mikið á þegar United var að
spila og afi að horfa á. Hann hróp-
aði og kallaði alveg eins og hann
væri á vellinum svo það var ekki
annað hægt en að smitast af Unit-
ed-áhuganum. Ég gæti haldið
áfram lengi en ég á þessar minn-
ingar, ásamt mörgum öðrum, og
geymi þær í huga mínum. Ég er
ánægður með að þú skulir hafa séð
fyrstu þrjú árin hans Andra Hrafns
og ég á eftir að segja honum mikið
frá þér.
Afi, ég sakna þín mikið, en þú ert
kominn á góðan stað núna og við
sjáumst bara þar þegar að því kem-
ur.
Vilhelm.
Ég var staddur úti á sjó þegar
móðir mín tilkynnti mér að afi í Val-
höll væri dáinn.
Afi, þú ert og verður ávallt hetja í
mínum augum, þú þraukaðir og
barðist eins og hetja við þessi erfiðu
veikindi sem hrjáðu þig síðastliðin
þrjú ár og höfðu að lokum betur og
ég efa það ekki að þú sért nú á stað
sem þér líður vel á.
Á stund sem þessari reikar hugur
manns ósjálfrátt aftur og er af
mörgu að taka. Ég man þegar ég
var tíu ára og fékk að fara með
pabba í siglingu til Englands og þú
varst vélstjóri um borð, hvað þú
keyptir mikið að Macintoshi til að
gefa barnabörnunum, ég man ekki
eftir því að hafa komið til þín og
ömmu austur í Valhöll án þess að
hafa fengið gotterí og kínverjana
sem þú laumaðir að okkur strákun-
um svo við gætum sprengt á túninu
við Valhöll.
Það var líka gaman að koma í
Valhöll og horfa á leiki með Man-
chester United, þú varst alveg eld-
heitur aðdáandi og þú fórst á Old
Trafford og barðir hetjurnar okkar
augum. Ég er glaður yfir að þú haf-
ir séð dóttur mína sem fæddist eftir
að þú veiktist og ég mun segja
henni frá þér og sýna henni myndir
af ykkur þegar hún eldist. Þú hafðir
mjög gaman af litlu grislingunum
sem komu í heimsókn.
Afi, þú átt stað í hjarta mínu og
ég mun minnast þín um aldur og
ævi. Blessuð sé minning þín.
Kristján Ásgeirsson.
SIGURÐUR
ÞÓRÐARSON
Mig langar að minn-
ast Freyju vinkonu
minnar örfáum orðum.
Leiðir okkar lágu sam-
an í Menntaskólanum í
Hamrahlíð, Öldunga-
deild, en þar myndast gjarna tengsl
og kynni sem ráðast hvorki af aldri,
ætt, stétt né stöðu.
Og þannig var með það vinasam-
band sem lifnaði í kringum Freyju.
Hún var þar í miðju lifandi
skemmtilegra samræðna sem létu
sig varða um svo margt og margt.
Um líf okkar og líðan, um framgang
námsins, að taka glósur ef einhver
þurfti að bregða sér frá, að sýna
hlýju í veikindum eða erfiðum að-
stæðum eða finna ramma um
skemmtilegheit utan námsins. Best
kom þetta fram við stúdentaútskrift
okkar, allar hugmyndirnar sem
flæddu fram og hvernig Freyja
rammaði þetta inn á sínu yndislega
heimili, svo opin og veitandi. Hvern-
ig hún fékk allt til að blómstra og
gat dregið það besta fram hjá hverj-
um manni.
Freyja, þér verður seint fullþakk-
aður þinn þáttur í þessu litríka tíma-
bili, þótt þeir karakterar sem fylltu
hópinn hafi vissulega gefið því veru-
leg blæbrigði. Síðan blómstruðu
þessi tengsl með óreglulegum heim-
sóknum þar sem líflega var rætt um
hvað var á döfinni hjá hverri og
einni því þetta varð kvennahópur.
Freyja var alltaf duglegust að safna
okkur saman og bjóða upp á mat
með frumlegum og einstökum hætti
og láta sér annt um fjölskyldur okk-
ar og alla tilveru.
Og nú að lokum er sú tilfinning
sterkust; Þakklætið fyrir að hafa
fengið að vera hluti af lífi þínu
Freyja og njóta ómetanlegra sam-
FREYJA
JÓNSDÓTTIR
✝ Freyja Jónsdótt-ir fæddist í
Reykjavík 18. októ-
ber 1945. Hún lést á
heimili sínu þriðju-
daginn 26. ágúst síð-
astliðinn og var útför
hennar gerð frá
Dómkirkjunni 3.
september.
vista, samúðin til Ár-
manns og dætranna,
og sú tilfinning að þú
munt lifa.
Alda Ármanna
Sveinsdóttir.
Baráttu við erfið
veikindi er nú lokið. Þá
baráttu háði Freyja
vinkona mín af ótrúleg-
um styrk og jákvæðni.
Ég dáðist að hugarró
hennar og því hve vel
hún bar sig þrátt fyrir
mikil veikindi. Hugsaði
með mér að einmitt svona vildi ég
bregðast við ef slíkt kæmi fyrir mig.
En það er víst ekki á allra færi.
Ég kynntist Freyju þegar við
stunduðum báðar nám í Öldunga-
deild MH árin 1981-1984. Mér
fannst ég óskaplega gömul og
þroskuð man ég, en var ekki einu
sinni orðin 25 ára þegar ég hóf nám
þar. Þarna voru margir nemendur,
flestir konur. Á öllum aldri, allt frá
rúmlega tvítugu upp í sextugt eða
jafnvel meira. En einhvern veginn
velti maður því ekkert fyrir sér. Það
var svo ótrúlega gaman í skólanum.
Fyrir mig, sem hafði ung flosnað
upp úr skóla, var eins og opnaðist
nýr heimur fullur af möguleikum.
Og ég kynntist fljótt svo skemmti-
legu fólki. Fólki sem varð vinir mín-
ir og eru það margir ennþá. Þar á
meðal Freyja, alltaf jafn yfirveguð
og brosmild, líka þegar heitt varð í
kolunum í kennslustundum, enda
sat þar fólk með reynslu sem hafði
skoðanir. Ég sá strax að þetta hlyti
að vera skemmtileg kona og átti
ekki eftir að skipta um skoðun. Á
þessum árum var mjög líflegt fé-
lagslíf í Öldungadeild MH. Meðan á
námi stóð og eftir að því lauk bauð
Freyja okkur oft heim. Það var svo
gott að koma heim til Freyju og Ár-
manns á þeirra fallega heimili, með
listrænu yfirbragði, enda var Freyja
afskaplega listhneigð og smekkvís.
Ýmsar heimsóknir eru sérstaklega
minnisstæðar. Dagurinn sem við út-
skrifuðumst stúdentar. Þá vorum
við boðin heim til Freyju og Ár-
manns, allir útskriftanemarnir úr
Öldungnum. Það var þá sem Ár-
mann gaf mér viðurnefni og kallaði
mig alltaf Siggu „dönsku“ eftir það.
Þetta var svo skemmtilegur og eft-
irminnilegur dagur, sem var ekki
síst þeim hjónum að þakka. Eftir út-
skriftina hittumst við af og til
nokkrar konur. Oftast heima hjá
Freyju sem var svo einstaklega
gestrisin. Við eigum eftir að sakna
þessara góðu funda.
Það er erfitt að reyna að lýsa vin-
um sínum svo vel fari. Að reyna að
koma hugsunum sínum í orð er
vandasamt. Það eru tilfinningar og
minningabrot sem varla er hægt að
útskýra. Það er hægt að nota ýmis
lýsingarorð sem þó ná aldrei að
draga myndina upp til fulls. Freyja
var í mínum huga ímynd fágunar,
yfirvegunar, tilgerðarleysis og já-
kvæðni. Alltaf brosmild og elskuleg
þegar ég hitti hana og áhugasöm um
hagi mína. Ég sá hana aldrei skipta
skapi. Mér finnst þetta fátækleg lýs-
ing, en einhvern veginn svona var
þetta nú samt.
Takk fyrir góð kynni góða vin-
kona. Þó við hittumst ekki oft á ári,
þá breytti það engu. Það var alltaf
eins og við hefðum hist í gær. Það
lifir með mér um ókomin ár. Ég
votta Ármanni og dætrunum samúð
mína.
Sigríður K. Þorgrímsdóttir.
Elsku Freyja, ég man eftir þegar
ég sá þig fyrst hversu yndisleg mér
fannst þú. Kærleikinn og hlýjan
streymdu frá þér. Heimili þitt og
Ármanns frænda hefur alltaf verið
eitt af fallegustu heimilum sem ég
hef komið á. Ekki eingöngu vegna
þess hversu fallegt og smekklegt
það hefur alltaf verið, heldur einnig
vegna hlýjunnar og kærleikans sem
þar hefur ríkt.
Elsku Freyja, ég efa ekki að guð
og englarnir passa þig.
Elsku frændi, Dögg og Drífa, ég
votta ykkur mína dýpstu samúð.
Ég veit að það er ekki hægt að
lýsa með orðum þeim söknuði og
sársauka sem fráfall yndislegrar
móður og eiginkonu er. Ég bið guð
og alla engla alheimsins að veita
ykkur styrk og stoð á þessum erfiðu
stundum og alltaf.
Ykkar frænka og frændur
Ásta Kristbergsdóttir,
Tryggvi og Hafþór.