Morgunblaðið - 04.12.2003, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. DESEMBER 2003 41
gjörvilegur og glæsilegur, glaður og
hress atgervismaður, fríður sýnum
og föngulegur í allri sýn.
Íþróttahreyfingin þakkar Jóel
Sigurðssyni fyrir liðveislu hans og
afrek. Þakkar honum afrekin sem
eru skráð á spjöld sögunnar og
tryggð hans við þennan uppruna
sinn og félagsskapinn, sem þessum
ferli tengdist.
Fjölskyldu hans eru sendar inni-
legar samúðarkveðjur Íþrótta- og
Ólympíusambands Íslands.
Ellert B. Schram.
Látinn er Jóel Sigurðsson, fyrr-
verandi yfirverkstjóri hjá Ísal. Hann
var meðal þeirra fyrstu sem ráðnir
voru til starfa við væntanlegt álver í
Straumsvík árið 1967. Í hópnum
voru verðandi verkstjórar og yfir-
menn sem hljóta skyldu þjálfun á
annað ár við álver Alusuisse í Steg í
Sviss. Jóel var þá kominn á fimm-
tugsaldur en settist þó ótrauður með
hópnum á skólabekk til að nema
grundvallarfræði álframleiðslu og
auk þess nýtt tungumál sem var
þýska. Á námstímanum lærðu menn
bókleg og verkleg fræði auk þess
sem farið var í kynnisferðir til nokk-
urra Evrópulanda frá dvalarstað
okkar í faðmi svissneskra Alpafjalla.
Vorið 1968 gafst þátttakendunum
tækifæri til þess að taka á móti mök-
um og börnum og flytja af hóteli til
íverustaða sem hver og einn hafði út-
vegað sér. Sigurdís, kona Jóels, kom
með þrjú yngstu börnin, Snorra, Jóel
og Gerði, og gerðu þau sér gott
heimili í nálægu sveitaþorpi. Eins og
flestir í hópnum útvegaði Jóel sér bíl
og ferðaðist víða með fjölskylduna.
Meðan á námsdvölinni stóð var Jóel
valinn í ábyrgðarmikið framtíðar-
starf sem yfirverkstjóri í kerskála.
Sýnir það hverja trú menn höfðu á
hæfileikum hans. Þegar dvölinni
lauk í árslok 1968 var hafist handa
við undirbúning gangsetningar ál-
versins í Straumsvík. Starfsmenn
voru ráðnir í sumarbyrjun 1969 og
eftir nokkra þjálfun þeirra hófst
gangsetningin hinn fyrsta júlí. Jóel
var þar allra manna ötulastur,
kappsfullur og framsækinn. Í sept-
ember var síðasta kerið í fyrsta
byggingaráfanga álversins komið í
gang og hafði verkið gengið snurðu-
laust og framar björtustu vonum
ekki síst vegna góðrar verkstjórnar
Jóels. Á næstu tíu árum var álverið
stækkað í þrígang og Jóel stýrði
rekstri kerskálanna sem herforingi.
Árið 1988 lét hann af störfum eftir
langan og farsælan feril hjá álverinu.
Mér er ljúft að minnast Jóels fyrir
dugnað hans og þrautseigju. Hann
barðist oft af krafti þegar rekstr-
arörðugleikar herjuðu í kerrekstrin-
um. Hvort sem það var vegna orku-
skorts, miður góðs hráefnis eða af
öðrum völdum þá var aldrei gefist
upp. Glettni Jóels í kaffitímum og
einstök frásagnargleði verður
löngum í minnum höfð. Hjálpsemi
hans og góð úrræði voru alltaf til
reiðu.
Á kveðjustund þökkum við Jóel
framlag hans í árdaga álframleiðslu
á Íslandi og vottum ættingjum hans
samúð á sorgarstundu.
Fyrir hönd samstarfsmanna hjá
Ísal,
Ingvar Pálsson.
Í dag kveðjum við Jóel vin okkar.
Hann var giftur Dídí æskuvinkonu
minni og er því samleið okkar orðin
löng.
Jóel var greindur, hörkuduglegur
og fylginn sér, enda afrekaði hann
mikið á lífsleiðinni, bæði í íþróttum
og starfi. Hann var gæfumaður í
einkalífi, átti einstaka konu, sem stóð
eins og klettur við hlið hans í öllu
sem hann tók sér fyrir hendur. Dídí
og Jóel eignuðust fimm börn. Þau
voru góðir foreldrar og báru mikla
umhyggju fyrir börnum sínum og
barnabörnum. Jóel var sérlega ósér-
hlífinn og nutu börn hans þess í rík-
um mæli þegar þau fóru að koma sér
upp heimilum.
Þau hjónin báru með sér ferskan
andblæ, voru glaðlynd og höfðu bæði
sérstaka frásagnargáfu. Mikill sam-
gangur var á milli heimila okkar.
Dídí og Jóel tengdust foreldrum
mínum og börnum mikið, Jóel var í
mikli uppáhaldi hjá börnum okkar og
eiga þau um hann skemmtilegar og
góðar minningar. Jóel var alltaf
reiðubúinn að rétta hjálparhönd og
nutum við þess þegar eitthvað fór úr-
skeiðis í húsi okkar í Stigahlíð. Mér
reyndist Jóel traustur og góður vin-
ur alla tíð.
Við þökkum vináttu og samfylgd.
Vottum ættingjum samúð okkar.
Blessuð sé minning hans.
Guðlaug Ágústa Hannesdóttir
og Sigurður Jónsson.
Þar sem ég var erlendis á þeim
tíma sem Sigurdís, eiginkona Jóels,
féll frá vil ég minnast þeirra hjóna,
Jóels og Sigurdísar (Dídíar), í sam-
eiginlegri grein enda varla annað
hægt hjá eins samstiga hjónum eins
og þau voru á sínum hjúskaparárum.
Ég kynntist Jóel og Dídí fyrir um
það bil 25 árum þegar ég kom inn á
heimili þeirra hjóna sem vinkona
Gerðar, dóttur þeirra, og má segja
að heimili þeirra hafi verið mitt ann-
að heimili á mínum unglingsárum.
Þangað gat ég komið hvenær sem
var og var ávallt tekið opnum örmum
sem einni af fjölskyldunni. Við þessi
tímamót er óhjákvæmilegt að líta til
baka og rifja upp þann dýrmæta
tíma sem ég átti á Sunnuflötinni,
heimili þeirra á þeim tíma, og minn-
ast þeirra stunda sem ég átti í fé-
lagsskap þeirra. Þarna sátum við
vinkonurnar oft með þeim hjónum
og áttum notalega kvöldstund yfir
kvikmynd helgarinnar ásamt ein-
hverju góðgæti sem Dídí lumaði á og
var oftar en ekki gert góðlátlegt grín
að myrkfælni minni þegar hryllings-
myndir voru á skjánum. Spilakvöldin
í borðstofukróknum eru ógleyman-
leg, þar sem spilað var Trivial Persu-
it yfir hátíðirnar og ekki má gleyma
áramótunum því oftar en ekki var ég
gestur á heimili þeirra hjóna á þeim
tímamótum. Svona gæti ég haldið
áfram en tilgangur þessara skrifa er
ekki að rifja upp allt það sem ég upp-
lifði á þessum tíma og skrá hér á
þessar síður heldur að þakka þeim
hjónum Jóel og Dídí fyrir þær góðu
minningar sem þau hafa gefið mér.
Þessar minningar einkennast af
hlýju og innileik, birtu og yl og koma
til með að fylgja mér um alla ókomna
framtíð. Elsku Jóel og Dídí, takk fyr-
ir samveruna og njótið eilífðarinnar
saman eins og þið gerðuð í lifanda
lífi.
Innilegar samúðarkveðjur sendi
ég Gerði, Jóel, Dóru, Snorra og fjöl-
skyldum þeirra.
Sigríður Bergþórsdóttir.
Hver var hún þessi
fríðleikskona sem ég sá
á götu í Vogunum fyrir
tæpum 50 árum með
fjórar prúðbúnar
telputátur í kringum
sig, þá minnstu í kerru? Ég vissi þó
að hún átti ættingja í næsta húsi og
vissi sem var að hún var orðin ekkja
svona kornung.
Áratug síðar eða svo og ég löngu
flutt úr Vogunum fór sonur minn, sá
næstyngsti af fjórum, að segja mér
frá vinkonu sinni sem ætti heima
inni á Sogavegi og ég átti víst að vita
hver hún væri og svo komu flóknar
útskýringar enda piltinum mikið í
mun aðeins fimmtán ára gömlum. –
GUÐNÝ
HREIÐARSDÓTTIR
✝ Guðný Hreiðars-dóttir fæddist í
Reykjavík 30. júlí
1921. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Skógarbæ 22. nóv-
ember síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Dómkirkj-
unni 3. desember.
Ja hérna – svo áttaði ég
mig loks. Það var sú
stutta úr kerrunni sem
komin var til sögunnar
– komin til að vera – og
síðan þá er saga þeirra
beggja innbundin.
Kjartani syni mínum
var tekið jafnfagnandi
og öðrum sem tengdust
fjölskyldu Guðnýjar
Hreiðarsdóttur og síð-
an þá urðu kynni okkar
órofa. Við kölluðum
okkur stundum ömmu-
systur út í frá enda
barnabörnin sameigin-
leg, auk þess vorum við svo heppnar
að vera nágrannar um árabil. Dæt-
urnar fjórar voru undir handleiðslu
Guðnýjar þegar ég man hana fyrst
og henni tókst að halda heimilinu
saman, vinna og sinna, og sjá þeim
öllum farborða fram á fullorðins ár.
Dæturnar voru henni nálægar alla
tíð og hún bjó í húsi yngstu dótt-
urinnar meðan heilsan leyfði.
Um það leyti sem Guðný hefði átt
að fara að njóta náðugra daga fór að
bera á óvissuþáttum í fari hennar.
Hún sem var alltaf svo glöð og gef-
andi varð nú smátt og smátt úr leik.
Hversu sárt var að vita af þessum
fjötrum, sjá þá herða að og engin
undankomuleið. Þá var svo komið að
dæturnar hófu sína einstöku umönn-
un seint og snemma, meðan hún gat
verið heima og meðan hún var í dag-
vistun. Eftir að svo var komið að
móðir þeirra hlaut að fara í annarra
umsjá og komst að í Skógarbæ
heimsóttu dæturnar hana statt og
stöðugt og tóku hana heim til sín sitt
á hvað og á stórum stundum fjöl-
skyldunnar var hún með í hópnum.
Það var eins og þessi stöðuga um-
hyggja árum saman héldi lífsneist-
anum við lengur en nokkur von var
til.
Hvað er fjöldans hróp og hrós
við hlið á sannleik beinum?
Hvað öll heimsins kóngaljós
hjá kærleiksneista einum?
(M. Joch.)
Nú eru fjötrarnir fallnir og sál
þessarar frómu og ástríku móður
horfin á æðra svið.
Blessuð sé minning hennar.
Huldu tengdadóttur minni og
syni, fjölskyldum þeirra og allra
systranna votta ég einlæga virðingu
og samúð.
Alda Pétursdóttir.
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
JÓRUNN STEFÁNSDÓTTIR,
Borgarhrauni 19,
Grindavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja sunnu-
daginn 30. nóvember. Útförin auglýst síðar.
Ólafur Jóhannesson,
Jón Ægir Pétursson, Björg Helga Atladóttir,
Arnar Ólafsson, Bjarný Sigmarsdóttir,
Ómar Ólafsson
og barnabörn.
Faðir okkar, tengdafaðir, bróðir, afi og langafi,
MAGNÚS HELGI ÞÓRÐARSON
loftskeytamaður
frá Vík í Mýrdal,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði þriðjudaginn
2. desember.
Útförin fer fram frá Víkurkirkju laugardaginn
13. desember kl. 14.00.
Guðlaug Magnúsdóttir, Þorsteinn Helgason,
Solveig María Magnúsdóttir, Kristján Guðmundsson,
Þórður Magnússon, Sigríður Bjarnadóttir,
Unnur Magnúsdóttir, Valgeir Kristinsson,
Guðlaugur Pálmi Magnússon, Þorgerður Einarsdóttir,
Gerður Magnúsdóttir,
Borghildur Þórðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar og
tengdamóðir,
GYÐA ÞÓRDÍS JÓNDÓTTIR,
Ásholti 18,
Reykjavík,
andaðist í Orlando, Flórída, laugardaginn
29. nóvember.
Ragnar Bergsveinsson,
Margrét Ragnarsdóttir, Magnús Steinþórsson,
Jón Ágúst Ragnarsson.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
VILHELM M. ÁGÚSTSSON,
Skálarhlíð,
Siglufirði,
lést á Heilbrigðisstofnun Siglufjarðar mánu-
daginn 1. desember. Hann verður jarðsunginn
frá Siglufjarðarkirkju laugardaginn 6. desember
kl. 14:00.
Kristveig Skúladóttir,
Steinþóra Vilhelmsdóttir, Atli Benediktsson,
Ágúst Vilhelmsson, Hildur Egilsdóttir,
Jakobína Vilhelmsdóttir, Ólafur Ólafsson,
Auður Vilhelmsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
HALLDÓRA ELÍASDÓTTIR,
Eskihlíð 7,
Reykjavík,
lést á Landakoti þriðjudaginn 2. desember.
Útförin auglýst síðar.
Kristinn Halldórsson, Fjóla Björnsdóttir,
Jean Noel Lareau,
Halldór Kristinsson,
Áslaug Kristinsdóttir,
Eva Kristinsdóttir,
Þórdís Jóhanna Lareau
og langömmubörn.