Morgunblaðið - 04.12.2003, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 FIMMTUDAGUR 4. DESEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Adolf BirgirKjartansson
fæddist í Reykjavík 5.
apríl 1929. Hann lést
á Landspítalanum í
Reykjavík sunnudag-
inn 23. nóvember síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Sigríður
Jóhanna Her-
mannsdóttir, f. á
Kjaranstöðum í
Dýrafirði 23. apríl
1908, d. 21. febrúar
1988, og Kjartan
Guðmundsson, f. í
Reykjavík 27. októ-
ber 1910, d. 26. ágúst 1992. Systk-
ini Birgis eru Hermann, f. 17. maí
1930, d. 15 ágúst 1996, Jóna, f. 7.
júní 1935, Auður Jóhanna, f. 3.
nóvember 1943, Guðmundur, f. 11.
apríl 1947, Bryndís,
f. 23. janúar 1949, og
Kristján Hermanns,
f. 26. ágúst 1952.
Birgir kvæntist
Kristínu Valdimars-
dóttur, f. 5. ágúst
1943, þau áttu ekki
samleið og slitu sam-
vistum eftir fárra
ára hjónaband. Börn
þeirra eru: Kjartan
Adolfsson, f. 12. júlí
1961, Sigurður
Adolfsson, f. 12. júlí
1961, Guðlaug
Adolfsdóttir, f. 20.
janúar 1963, og Ingibjörg Sigur-
unn Adolfsdóttir, f. 2. janúar 1964.
Útför Birgis var gerð frá Foss-
vogskapellu 2. desember, í kyrr-
þey að ósk hins látna.
Móðurbróðir minn Birgir Kjart-
ansson lést sunnudaginn 23. nóvem-
ber 2003 á Landspítalanum í Reykja-
vík. Birgir eða Biddi eins og hann var
gjarnan kallaður hafði um nokkurt
skeið kennt þreytu og var lagður inn
á sjúkrahús 4 vikum fyrir andlát sitt.
Biddi var tíður gestur á heimili for-
eldra minna allt frá því ég man eftir
mér, sitjandi við borðstofuborðið les-
andi blöðin, horfandi á fréttir eða
þáttinn Nýjasta tækni og vísindi,
sem ég fullyrði að hafi verið hans
uppáhaldssjónvarpsþáttur. Ég leit
alltaf upp til Bidda sem krakki, mér
þótti hann stórmerkilegur maður
sem víða hafði farið og hafði mjög
ákveðnar skoðanir á flestöllu er varð-
aði mín áhugamál. Á þeim árum leit-
aði ég gjarnan til hans með spurn-
ingar sem mér þóttu ekki hæfa svona
meðalfólki eins og mér fundust for-
eldrar mínir vera. Enda þótti mér
mikið til koma að hlusta á sögur af
draugagangi á hálendinu ekki síður
en sögum af siglingunni til Miðjarð-
arhafsins og Sri Lanka sem voru mér
svo ótrúlega fjarlægir staðir.
Þótt lítið hafi farið fyrir Bidda
hafði hann víðtæka reynslu af fjöl-
mörgum stéttum atvinnulífsins. Sem
fyrr segir sigldi hann ungur ásamt
föður sínum á skipi hans Súðinni nið-
ur til Miðjarðarhafsins gegnum Sú-
esskurðinn og alla leiðina til Sri
Lanka, ferð sem eflaust hefur verið
stórkostlegt ævintýri fyrir ungan
mann. Einnig vann Biddi hjá frænda
sínum Guðlaugi A. Magnússyni, gull-
smið í Reykjavík, í nokkur ár bæði
fyrir og eftir ferðina með Súðinni.
Vegavinnu fékkst hann við og þá að-
allega vinnu við brúarsmíði í nokkur
sumur. Það var vinna sveipuð ævin-
týraljóma í mínum huga, hörkukallar
sem puðuðu við brúarsmíð við erfiðar
aðstæður í íslenskri náttúru. Árið
1967 var Biddi í Englandi í nokkra
mánuði þar sem hann bjó hjá Auði
systur sinni og manni hennar og sótti
námskeið í meðferð á asbesti.
Árið 1954 stofnaði Kjartan faðir
hans teppaverksmiðjuna Axminster,
Biddi vann þar flest starfsár verk-
smiðjunnar, megnið af tímanum sem
vefari. Oft lá leið mín í Axminster,
enda ótrúlega spennandi staður fyrir
ungan dreng. Fengum við krakkarn-
ir einungis að koma nálægt stórum
vefstólunum í fylgd fullorðinna, enda
hættuleg tæki. Þar þótti mér aðdáun-
arvert að fylgjast með Bidda skipta
um nálar í vefstólnum án þess að
stoppa hann, sem var alls ekki hættu-
laust verk. Eftir að Axminster lauk
starfsemi vann Biddi hjá Gull- og silf-
ursmiðjunni Ernu í nokkur ár, svo
eitt ár hjá Sana h/f á Akureyri og svo
fljótlega eftir það sem lagermaður
hjá ÁTVR í Reykjavík þar sem hann
lauk starfsævinni.
Áhugamál Bidda voru fjölmörg. Á
sínum yngri árum var hann ötull
briddsspilari, hann hafði mikinn
áhuga á djasstónlist og átti myndar-
legt safn djassplatna. Biddi hafði
einnig mikinn áhuga á dulrænum
efnum og draumaráðningum en hann
var alla tíð mjög trúaður á æðri mátt-
arvöld.
Íslensk náttúra heillaði hann alla
tíð og þá sérstaklega óbyggðir lands-
ins, og varla er sá staður á landinu
sem Biddi hefur ekki komið til. Mér
er minnisstætt haustið 1978, þá var
ég í sveit á bænum Brimnesi við Fá-
skrúðsfjörð. Þegar sumardvölinni
var að ljúka birtist Biddi á Bronkón-
um á einum af sínum fjölmörgu
ferðalögum um landið og varð það úr
að ég varð honum samferða til
Reykjavíkur. Við fórum norðurleið-
ina og í Námaskarði áðum við á
hverasvæðinu svo Biddi gæti hlustað
á hádegissöguna í útvarpinu, fyndið
þótti mér þá þegar hann spurði mig
hvort hann mætti hafa gluggann op-
inn því honum þætti hveralyktin svo
góð.
Biddi hafði einnig gaman af því að
koma til útlanda og þá sérstaklega til
að heimsækja ættingja þar. Nokkrar
ferðir fór hann til Bryndísar systur
sinnar í Englandi. Hann kom til Dan-
merkur ásamt foreldrum mínum í 30
ára afmæli Kjartans bróður míns ár-
ið 1990, en þá bjuggum við Anna
María einnig í Danmörku. Árið 1999
giftumst við Anna María svo í Fær-
eyjum og var Biddi þá einn þeirra ís-
lensku gesta sem sérstaklega komu
til Færeyja til að samgleðjast okkur.
Fyrir hálfu ári fluttum við hjónin
ásamt börnum okkar til Vínar í Aust-
urríki og hafði Biddi sýnt því áhuga
að heimsækja okkur þangað, en ör-
lögin höguðu því hins vegar þannig
að Færeyjaferðin var síðasta utan-
landsferð hans.
Góða ferð, kæri frændi, á framandi
slóðir.
Bergur H. Bergsson.
ADOLF BIRGIR
KJARTANSSON
✝ Jóakim Péturs-son fæddist 10.
janúar 1914 á Stóru-
Vatnsleysu í Vatns-
leysustrandarhreppi.
Hann lést á Hrafnistu
í Hafnarfirði 27. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Agnes Felixdóttir, f.
12.6. 1872, d. 27.3.
1962, og Pétur Jóa-
kimsson, f. 9.9. 1874,
d. 10.7. 1963. Systk-
ini Jóakims eru Pét-
ur, f. 20.3. 1897, d.
5.8. 1917, Guðrún, f.
20.1. 1899, d. 22.9. 1984, Felix, f.
7.2. 1900, d. 3.9. 1987, Guðjón
21.9. 1902, d. 20.7. 1989, Sigurður,
f. 20.12. 1904, d. 29.4. 1986, Pétur
Hallbergur, f. 19.11. 1908, d. 24.2.
1960, og Margrét, f. 2.7. 1918.
Jóakim kvæntist 17.10. 1942
Unni Vilmundsdóttur, f. í Vest-
mannaeyjum 20.11. 1915, d. 14.8.
1999. Eignuðust þau tvo syni, þeir
eru Pétur, f. 4.3. 1943, d. 24.9.
2003, og Sigurður, f. 19.3. 1947
kvæntur Kristrúnu Böðvarsdótt-
ur, f. 1.6. 1952. Börn þeirra eru
þrjú, þau eru: Jóhann Unnar, f.
1.7. 1972, kvæntur Kristínu Þórs-
dóttur og eiga þau
tvö börn, Jóakim og
Alexöndru; Guð-
mundur Böðvar, f.
12.5. 1975, sambýlis-
kona hans er Þór-
hildur Sch. Thor-
steinsson og eiga
þau einn son, Stefán;
og Fjóla Sigrún, f.
5.12. 1980.
Jóakim og Unnur
hófu búskap á Urð-
arstíg 7 í Hafnarfirði
og fluttu svo á Kros-
seyrarveg 5b 1949
og bjuggu þar til
1990 en þá fluttu þau á Hjalla-
braut 33. Síðustu tvö og hálft ár
hefur Jóakim búið á Hrafnistu í
Hafnarfirði.
Jóakim lauk prófi frá Stýri-
mannaskólanum. Hann starfaði
sem háseti og stýrimaður á árun-
um 1932–1947. Frá 1947 starfaði
hann sem verkstjóri á Mölunum
hjá Fiski hf. og nokkur ár við fisk-
mat. Síðustu starfsár sín vann
hann sem viktmaður hjá Lýsi og
mjöli hf.
Útför Jóakims verður gerð frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Nú er kominn tími til að kveðja
hann afa í hinsta sinn. Þó að það sé
sár kveðjustund þá veit ég að hann er
ánægður að vera kominn til ömmu og
Péturs og var mjög sáttur við að fá
hvíldina.
Ég hef alltaf verið afastelpa enda
leið mér alltaf mjög vel með afa og
eru ófáar stundirnar sem ég hef átt
með honum. Margar minningar
koma upp í huga mér og get ég nú
ekki annað en brosað yfir þeim. Afi
var mjög góður maður og hafði
skemmtilegan húmor. Afi leit aldrei
beint út fyrir að vera gamall enda
keyrði hann aldrei bíl og labbaði allt.
Ef hann þurfti að kaupa í matinn var
stundum ekki nóg að fara í eina mat-
vörubúð heldur kíkti hann í þrjár
matvörubúðir. Alltaf þegar ég var lít-
il og kom í heimsókn til afa og ömmu
sama hvort það var á Krossaraveg-
inum eða Hjallabrautinni lét afi mig
hafa lykilinn af „nammiskápnum“
þar sem afi var búinn að kaupa alls
kyns góðgæti og var það þvílík sæla
fyrir litla stelpu. Aldrei brást að það
væri til ís í frystinum sem afi var bú-
inn að kaupa. Margar eru minning-
arnar á Krossaraveginum þar sem
afi og amma bjuggu mest allan sinn
tíma saman, má þar t.d. nefna þegar
ég fékk að hjálpa afa að slá grasið á
sumrin með handsláttuvélinni. Nú
þegar líður að jólum á ég eftir að
hugsa mikið til afa og ömmu þar sem
við eyddum flestum aðfangadags-
kvöldum saman og alltaf var gaman
að fá að koma til þeirra rétt fyrir jól
og hjálpa þeim að skreyta jólatréð.
Þegar afi fór á Hrafnistu gaf hann
mér jólatréð og allt jólaskrautið sem
því fylgdi og er það eitthvað sem ég
mun alltaf geyma vel og láta upp á
hverjum jólum.
Elsku afi, ég á eftir að sakna þín en
ég veit að þér líður vel núna. Ég vil
þakka þér fyrir allt og kveðja þig
með þessu kvæði.
Stundin líður, tíminn tekur,
toll af öllu hér,
sviplegt brotthvarf söknuð vekur
sorg í hjarta mér.
Þó veitir yl í veröld kaldri
vermir ætíð mig,
að hafa þó á unga aldri
eignast vin sem þig.
Þú varst ljós á villuvegi,
viti á minni leið,
þú varst skin á dökkum degi,
dagleið þín var greið.
Þú barst tryggð í traustri hendi,
tárin straukst af kinn.
Þér ég mínar þakkir sendi,
þú varst afi minn.
(Hákon Aðalsteinsson.)
Blessuð sé minning þín.
Fjóla Sigrún.
Elsku afi.
Þá er þessu lokið eins og þú óskað-
ir svo heitt. Síðustu mánuðir voru þér
erfiðir, þá sérstaklega eftir að Pétur
frændi dó. En það sem mestu máli
skiptir eru allar minningarnar sem
þú gafst mér og okkur öllum sem
stóðu þér næst. Flestar eru þær
tengdar þér og ömmu á Krosseyr-
arveginum.
Bíóferðir með þér og Pétri. Alltaf
var spilað á jólunum og er mér minn-
isstætt þegar að þú hélst því fram að
svarið í spilinu væri ekki rétt.
Stutt var í glettni og húmor, jafn-
vel undir það síðasta komu skemmti-
leg tilsvör.
Allar samræður um heima og
geima eru mér ógleymanlegar.
Þú varst einstakur sem persóna,
afi og minn besti vinur.
Þín sól skein skært en hún mun
skína í mínu hjarta svo lengi sem ég
lifi.
Ég, Kristín, Jóakim og Alexandra
munum sakna þín en samt erum við
glöð að vita af þér hjá ömmu og Pétri.
Við kveðjum þig nú og megi guð
geyma þig.
Bless, elsku afi.
Jóhann Unnar Sigurðsson.
Það er margs að minnast við and-
lát bróður míns, Jóakims Pétursson-
ar, sem lést á Hrafnistu 27. þessa
mánaðar. Hann var næstyngstur
okkar systkina, en við vorum 8 tals-
ins. Hann var alltaf ljúfur og hæglát-
ur drengur en glettinn og gaman-
samur þegar hann vildi það við hafa.
Við fluttum að Vörðustíg 5 frá Vatns-
leysuströndinni og þar var oft glatt á
hjalla þó að þröngt væri, því fjöl-
skyldan var stór.
Jóakim steig gæfuspor þegar hann
kvæntist Unni Vilmundardóttur,
hinni ágætustu konu. Þau leigðu íbúð
á Urðarstíg 7 og þangað flutti ég síð-
an til þeirra ásamt foreldrum okkar,
sem bæði voru orðin fullorðin og
heilsa þeirra farin að bila. Þau Unnur
önnuðust þau í fjölda ára og og segja
má að foreldrar okkar hafi í einu og
öllu verið undir þeirra verndarvæng.
Þegar þau Jóakim og Unnur fluttu að
Krosseyrarvegi 5b, sem var heimili
þeirra í um 40 ár, tóku þau foreldra
okkar með sér þangað.
Jóakim var ávallt léttur í spori og
hafði ákveðnar skoðanir bæði á
mönnum og málefnum. Hann var
stálminnugur, fylgdist vel með líð-
andi stund og hafði góða frásagnar-
gáfu. Það var gaman að tala við hann
og rifja upp atvik frá fyrri tíð.
Hann var vel liðinn sem verkstjóri
til fjölda ára og hann hafði ákaflega
fallega og skýra rithönd sem kom sér
vel í starfi bæði sem verkstjóri á Möl-
unum og vigtarmaður hjá Lýsi og
mjöli, því starfinu fylgdu margvísleg-
ar skýrslugerðir.
Síðustu árin voru bróður mínum
erfið. Andlát Unnar, konu hans, fyrir
nokkrum árum varð honum mikið
áfall og Pétur, sonur hans átti við
mikið heilsuleysi að stríða mörg und-
anfarin ár og hann lést í september
sl.
Jóakim naut þó Sigurðar, sonar
síns, og Kristrúnar, tengdadóttur
sinnar, og þeirra fjölskyldu sem hann
setti allt sitt traust á. Þau hafa ávallt
reynst honum ákaflega vel og það má
segja að þau, barnabörnin og barna-
barnabörnin hafi verið sólargeislarn-
ir í lífi hans.
Síðustu æviárin dvaldist Jóakim á
Hrafnistu í Hafnarfirði og naut þar
frábærrar umönnunar þess ágæta
starfsfólks sem þar er.
Að leiðarlokum er mér efst í huga
þakklæti til bróður míns fyrir alla þá
ástúð sem hann sýndi foreldrum okk-
ar alla tíð.
Við hjónin þökkum honum sam-
fylgdina og óskum honum Guðs
blessunar og sendum Sigurði og fjöl-
skyldunni innilegar samúðarkveðjur.
Margrét og Sigmar.
Jóakim föðurbróðir okkar er látinn
eftir tæplega níutíu ára ævigöngu.
Hann fæddist á Vatnsleysunni 10.
janúar 1914 og átti þar sín æskuár.
Það var fyrir nokkrum árum að Jóa-
kim fór með okkur á þessar slóðir og
rifjaði upp heim æsku sinnar. Æv-
intýraheim þar sem náttúran spilaði
stórt hlutverk, fjaran, túnin, holtin
og heiðarnar. Við heyrðum enduróm
af hlátrasköllum barnanna og frá
daglegu lífi fólksins á ströndinni, en
við skynjuðum einnig baráttuna um
brauðið og harðneskju þess tíma.
Fjölskyldan tók sig upp og flutti til
Hafnarfjarðar á þriðja áratug síð-
ustu aldar.
Ungur ákvað Jóakim að verða for-
eldrum sínum stoð og stytta og við
það heit stóð hann. Eftir að Jóakim
kvæntist sinni góðu konu Unni Vil-
mundsdóttur voru þau samstiga í því
að gera foreldrum Jóakims lífið sem
léttast með umhyggju sinni og ástúð.
Lengst af bjuggu þau í sama húsi
sem Jóakim reisti við Krosseyrarveg
í Hafnarfirði. Amma og afi okkar,
foreldar Jóakims, töldu að þetta hefði
verið sá tími er þeim leið hvað best
um ævina.
Starfsdagur Jóakims var langur
og giftudrjúgur. Hann tók próf til
stýrimanns og sjómennsku stundaði
hann í sautján ár, sem spannaði með-
al annars stríðsárin.
Að sigla út á opið hafið þar sem
hildarleikur stríðsins geisaði í sinni
verstu mynd var ekki heiglum hent
og auðna ein réð hvort heilu skipi
væri siglt í höfn.
Á tímabili átti hann hlut í togar-
anum Rán, en skipverjar gengu í að
gera togarann út þegar útgerðin varð
gjaldþrota.
Þegar sjómennskunni lauk gerðist
Jóakim verkstjóri við fiskverkun á
Mölunum.
Síðustu starfsárin vann hann hjá
Lýsi og mjöli.
Fólk fætt á fyrrihluta síðustu aldar
upplifði meiri umskipti en í annan
tíma hafa átt sér stað. Lífsskilning-
urinn mótaðist af þessari reynslu.
Lifði tímana tvenna.
Flestir kynntust kröppum kjörum,
en fengu einnig að reyna betri tíð.
Lífsreynsla þessarar kynslóðar er
fjársjóður sem ber að varðveita, en
sem oft vill renna okkur úr greipum.
Við gleymum að spyrja.
Því eru þær dýrmætar stundirnar
þegar tóm gafst til að fara með Jóa-
kim í hugarferðalag á vit liðinnar tíð-
ar. Jóakim var mjög minnugur og
hafði góða frásagnargáfu.
Unnur lést 14. ágúst 1999 á áttug-
asta og fjórða aldursári. Þá höfðu þau
hjónin deilt lífinu í gleði og sorg í
hartnær fimmtíu og sjö ár. Þau eign-
uðust tvo syni, Pétur árið 1943 og
Sigurð 1947.
Pétur kvaddi þetta líf tveimur
mánuðum á undan föður sínum, hafði
þá átt við heilsuleysi að stríða um
langt skeið.
Að horfa á eftir fólki sínu tók á
Jóakim og hann var tilbúinn í ferðina
miklu.
Við minnumst Jóakims með virð-
ingu. Við kveðjum mann sem hafði
heiðarleika og réttsýni að leiðarljósi.
Sigurði, Kristrúnu, barnabörnum
og barnabarnabörnum flytjum við
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Guðlaug og Agnes
Sigurðardætur.
JÓAKIM
PÉTURSSON