Morgunblaðið - 04.12.2003, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. DESEMBER 2003 43
✝ Jón Ingimundar-son verkamaður
og vélstjóri fæddist í
Reykjavík 26. janúar
1925. Hann lést á
líknardeild Landa-
kotsspítala 28. októ-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Ingimundur Jónsson
verkstjóri, f. í
Reykjavík 9. febrúar
1874, d. 20. apríl
1961, og Helga Jóns-
dóttir húsfreyja, f. á
Þverhömrum í
Breiðdal í S-Múl. 14.
jan. 1896, d. 18. feb. 1998. Systk-
ini Jóns voru Unnur Ingimund-
ardóttir, f. í Rvík 13. júní 1928, d.
12. júlí 1980; og samfeðra Aðal-
steinn Ingimundar-
son, f. í Rvík 20.
sept. 1907, d. 21.
des. 2001.
Börn Jóns eru:
Ingimundur, f. 3.
sept. 1947, Helga, f.
6. ágúst 1951, Leif-
ur, f. 27. nóv. 1952,
Anna Steinunn, f.
30. mars 1956, Unn-
ur, f. 5. júní 1958,
Elín, f. 21. júní 1959,
Anna Gróa, f. 30.
nóv. 1960, Jón Grét-
ar, f. 20. okt. 1963,
og Jóhann Haukur,
f. 4. des 1966.
Útför Jóns fór fram frá Landa-
kotskirkju 5. nóvember, í kyrrþey
að ósk hins látna.
Tengdafaðir minn, Jón Ingimund-
arson, hafði þann öfundsverða eig-
inleika að vera hvort tveggja í senn
íslenskur alþýðumaður og heims-
borgari. Hann var stoltur af því að
hafa stundað sjó mestan hluta æv-
innar en hafði jafnframt víðsýni
þess sem hefur ungur kynnst öðrum
þjóðum. Í þessu fólst engin mótsögn
hjá Jóni, sem var ávallt sjálfum sér
samkvæmur, og fyrir vikið fór hann
oft ótroðnar slóðir.
Ég hafði lengi þekkt Jón áður en
ég kynntist honum nánar á síðari ár-
um. Hann var að jafnaði ekki orð-
margur eða gefinn fyrir fjölmenni
en gat að sama skapi verið hnyttinn
og opinn fyrir nýjungum. Það var
ógleymanlegt að fylgja honum um
gamlar farmannsslóðir í New York
eða fylgjast með honum kaupa og
nota stórt mótorhjól á sjötugsaldri.
Hann hafði af mörgu að miðla.
Jón var mjög stoltur af börnum,
barnabörnum og barnabarnabörn-
um sínum og lét sér annt um velferð
þeirra allra. Hann fylgdist vel með
þeim og engum duldist hlýr hugur.
Þessi hlýja var endurgoldin og
söknuðurinn er mikill.
Það var Jóni mikil huggun í erf-
iðum veikindum að hafa tekið kaþ-
ólska trú á síðari árum. Einlæg trú á
æðra máttarvald iðkuð á grundvelli
kennisetninga kaþólsku kirkjunnar
færði honum aðdáunarvert æðru-
leysi. Það fór saman við ást og um-
hyggju Gússýjar sem var kjölfestan
í lífi hans á seinni hluta æviskeiðs-
ins. Missir hennar er mikill.
Ég er þakklátur fyrir góð kynni af
Jóni Ingimundarsyni og mun ávallt
varðveita minningu hans.
Sturla Sigurjónsson.
Elsku afi/langafi. Þú lifðir lífinu
lifandi og fórst þínar leiðir og eftir
stutt veikindi kvaddir þú þennan
heim. Margar minningar koma upp í
hugann á þessari kveðjustund.
Minningar um þig keyrandi framhjá
húsinu þínu sem var heimili okkar
sl. níu ár í þeim tilgangi að fylgjast
með okkur og hvort allt væri í lagi.
Þú varst morgunmanneskja. Ávallt
kominn á fætur fyrir allar aldir. Þú
naust þess að bruna um götur
Reykjavíkur á mótorhjólinu þínu
eldsnemma á morgnana. Laus við
alla umferð og vera örugglega kom-
inn fyrir utan Sundhöllina áður en
opnað var til að vera þar fyrstur
manna. Sundið, ökuferðirnar og
messan í Kaþólsku kirkjunni var
partur af þínu daglega lífi. Þér þótti
gott að fara í sund eldsnemma og
koma síðan heim í heitan grautinn
hennar Gússýjar sem var þér ómet-
anlegur lífsförunautur sl. ár. Þín
stoð og stytta. Þú hafðir mikinn
áhuga á að skoða landið okkar sem
og að ferðast til framandi slóða.
Víða hafðir þú komið við, bæði í
starfi þínu sem vélstjóri og á eigin
vegum.
Þér þótti gaman að fylgjast með
því sem ég var að gera þá og þá
stundina bæði sem hjúkrunarkona
og flugfreyja. Spennandi þótti þér
að fylgjast með því hvar ég hafði
verið og hvert ég væri að fara sem
flugfreyja. Tengsl okkar voru nán-
ari hin síðari ár en á yngri árum og
eftir að ég varð eldri og flutti í húsið
þitt urðu tengsl okkar enn nánari.
Þú varst duglegur að kíkja inn og
fylgjast með okkur mæðginunum
sem og að spyrja frétta af fjölskyld-
unni og vinum mínum. Einnig var
þér umhugað um að garðurinn okk-
ar liti vel út og lagðir þitt af mörkum
með því að slá reglulega. Meira að
segja eftir að þú varst orðinn veikur
og í raun of veikur til að slá léstu
það ekki stoppa þig við að slá gras-
flötina fyrir utan heimili mitt. Þú
skelltir sláttuvélinni ásamt kolli í
hjólbörur og komst röltandi til mín.
Slóst og notaðir kollinn til að hvíla
þig milli þess sem þú gerðir þitt
besta til að gera garðinn fallegan.
Ég gleymi ekki þegar ég kom eitt
sinn heim úr ferðalagi og nágrann-
arnir bentu mér á að stóra tréð sem
þú hafðir gróðursett fyrir allmörg-
um árum var horfið. Þá hafðir þú
orðið þér úti um vörubíl til að flytja
tréð þar sem þú hafðir áhyggjur af
því að það ógnaði húsinu og væri að
valda mér ónæði með því að skyggja
á birtuna inn í húsið, svo ekki sé tal-
að um laufblöðin á haustin.
Gaman var að fylgjast með hve
góðum tengslum þú og sonur minn
náðuð og sjá hve ykkur þótti vænt
hvorum um annan. Ykkar samband
var einlægt og hreinskilið og lét sá
litli allt flakka sem hann langaði til
og jafnan svaraðir þú honum af
sömu einlægni. Er ég fékk símtal
þess efnis að þú hefðir kvatt þennan
heim var ég að hugsa um hvernig
best væri að segja ungum syni mín-
um frá því. En þær áhyggjur reynd-
ust óþarfar því er hann sá tárin í
augum mínum sagði hann:
„Mamma, er afi Jón dáinn?“ Er ég
játaði því sagði hann: „Mamma, ekki
gráta, hann er ekki dáinn því hann
lifir í hjörtum okkar.“ Það eru orð
að sönnu.
Elsku Gússý, þér sendum við
innilegar samúðarkveðjur.
Elsku afi/langafi, takk fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum sam-
an.
Hvíl í friði.
Andrea og Arnar Freyr.
JÓN
INGIMUNDARSON
Í rúma hálfa öld
bjuggu í Stórholti 19
heiðurshjónin Ólafur
Þórðarson húsgagna-
bólstrari og Guðjóna
Eyjólfsdóttir húsmóð-
ir. Þegar þeirra er minnst saman
eru þau af flestum kölluð Gugga og
Óli.
Þegar ég var um tíu ára gömul
kvæntist Gunnar sonur þeirra Söru
systur minni og þannig hófst
margra áratuga vinátta milli fjöl-
skyldna okkar. Ég var svo heppin
að Gunnar á systur sem Ástríður
(Ásta) heitir og þar sem við erum á
svipuðum aldri þótti sjálfgefið og
upplagt að við yrðum leikfélagar og
vinkonur. Sú varð líka raunin og
sennilega hefði það gerst þó svo að
mér væri á þessum árum ekkert um
að hleypa borgarstelpunni með
ljósu lokkana í dúkkulísurnar mín-
ar.
Þannig tengdist ég Guggu og Óla
á tvennan hátt og hittumst við oft í
fjölskylduboðum eða í Stórholti sér-
staklega meðan Ásta bjó enn í for-
ÓLAFUR
ÞÓRÐARSON
✝ Ólafur Þórðar-son fæddist í
Reykjavík 3. janúar
1913. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 21. nóvem-
ber síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Háteigskirkju 3.
desember.
eldrahúsum. Þegar ég
var innan við ferming-
araldur gisti ég stund-
um í Stórholtinu og var
stórkostlegt fyrir
sveitastúlkuna að
kynnast borgarbragn-
um í gegnum vinkonu
sína og hennar fjöl-
skyldu, sem alltaf tók
mér opnum örmum. Á
heimilinu voru þá auk
Óla og Guggu, Marinó,
yngri sonurinn, Ásta
og móðir Guggu, Ást-
ríður. Gunnar og Sara
höfðu þá þegar stofnað
sitt heimili. Þegar við Ásta vorum
samtíma í Kennaraskólanum lá leið-
in oft niður í Stórholt eftir skóla og
þar voru flóknar lífsgátur leystar á
fundum sem stóðu oft langt fram á
kvöld inni í herbergi heimasætunn-
ar. Öðru hvoru ráku Gugga eða Óli
nefið í gættina og buðu okkur eitt-
hvað í svanginn. Þegar ég löngu
seinna stundaði nám í Myndlista- og
handíðaskólanum í Skipholti buðu
þau mér nokkrum sinnum í hádeg-
ismat og þá var spjallað yfir dúkuðu
borðstofuborðinu. Þau voru áhuga-
söm um hvað væri á döfinni hjá mér
og Gugga minntist á hve gaman
væri að við Ásta hefðum varðveitt
vináttuna svona vel og lengi því sjálf
ætti hún sína uppáhalds bernsku-
vinkonu og vissi hvað það væri dýr-
mætt.
Hjá Guggu og Óla var ávallt hlýtt
og notalegt. Það kom til af ýmsu.
Íbúðin var ekki stór en rúmaði þó
marga. Stofugluggarnir hleyptu sól-
arljósinu inn í vistarverur sem voru
afskaplega fallega og hlýlega inn-
réttaðar. Píanó var á heimilinu og
held ég að flestir hafi spilað eitthvað
á það. Kaffi og kökur voru alltaf í
boði ef gesti bar að garði. En mesta
hlýjan streymdi frá viðmótinu því
bæði voru þau einstaklega glettin
og hýr. Ólafur gekk ávallt snyrti-
lega til fara og er hann fór í bæj-
arferðir bar hann hatt og hálsklút
eða trefil. Hann var skemmtilegur í
viðmóti og hafði alltaf eitthvað
spaugilegt á takteinum er maður
hitti hann. Ég man aldrei eftir að
hafa komið í Stórholtið öðruvísi en
að slegið hafi verið á létta strengi.
Gugga var afar fínleg og kekk kona
og hafði svo skemmtilega smitandi
hlátur. Oft gerðu þau hjónin góðlát-
legt grín hvort að öðru í viðurvist
annarra og hlógu svo bæði innilega.
Ólafur var heilsuhraustur alla tíð og
var allaf eitthvað að stússa hin síð-
ari ár. Hann hugsaði einstaklega vel
um Guggu sína þegar heilsu hennar
hrakaði. Hún lést í júlímánuði sl. og
rúmri viku seinna dó Sigrún
tengdadóttir þeirra. Þá var eins og
orkubrunnur Óla hefði tæmst og
hann náði sér ekki almennilega á
strik eftir það. Þau misstu yngri son
sinn Marinó í blóma lífsins og segir
sig sjálft að það hefur verið þeim
erfitt. Uppreist héldu þau þó áfram
lífsgöngunni um hríð, æðrulaus að
vanda. Nú er þeirri göngu lokið og
vil ég þakka þeim fyrir samfylgdina
og vinsemdina sem mér var alltaf
sýnd. Guð veri með þeim og að-
standendum þeirra.
Þórdís Alda Sigurðardóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
MARÍA BERGÞÓRA ÞORSTEINSDÓTTIR,
Þórðarsveig 1,
áður Bogahlíð 18,
lést á Landspítalanum í Fossvogi þriðjudaginn
2. desember.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 9. desember kl. 15.00.
Veronika Jóhannsdóttir, Ólafur R. Ingimarsson,
Ingveldur Gyða Kristinsdóttir, Jón Kristinn Jónsson,
barnabörn, barnabarnabarn
og aðrir aðstandendur.
JÓN EIRÍKSSON
fyrrverandi bóndi,
Steinsholti,
Gnúpverjahreppi,
er látinn.
Útförin fer fram frá Skálholtskirkju laugar-
daginn 6. desember kl. 13.30.
Jarðsett verður að Stóra Núpi.
Aðstandendur.
Innilegar þakkir sendum við þeim, er sýndu
okkur vináttu og samúð við andlát og útför
elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu, langömmu og langalangömmu,
GUÐBJARGAR HASSING,
Krummahólum 4.
Sérstakar þakkir til öldrunardeildar Landspítal-
ans í Fossvogi fyrir góða umönnun.
Jón Hassing, Valgerður Hassing,
Wíví Hassing,
Elín Hassing, Eggert Karlsson,
Thomas Hassing, Kristín Pálsdóttir,
barnabörn, langömmubörn
og langalangömmubörn.
Ástkær móðir mín, tengdamóðir og amma,
ÁSGERÐUR RUNÓLFSDÓTTIR,
Furugerði 9,
Reykjavík,
lést á Landspítala Fossvogi þriðjudaginn
2. desember.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 16. desember kl. 15.00.
Guðfinna Olbrys, Anthony Olbrys,
Erik Georg Olbrys,
Mitchell Davíð Olbrys, Clare Olbrys,
Jennifer Ása Olbrys,
Kim Sólveig Olbrys.
Innilegar þakkir til allra þeirra, er auðsýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
HELGA HALLSSONAR,
Hjarðarhaga 11.
Sérstakar þakkir til Höllu Hauksdóttur og
hennar starfsfólks á L-4 Landakoti, einnig
starfsfólkinu á K-2.
Rósa Karlsdóttir,
Jón Karl Helgason,
R. Signý Helgadóttir, Friðrik Guðmundsson,
Helgi Helgason, Gunnella Jónsdóttir,
Hallur Helgason, Sæunn Klemensdóttir,
Þórir Sigurbjörnsson, Sigrún M. Gísladóttir,
barnabörn og langafabörn.