Morgunblaðið - 12.03.2004, Síða 40

MINNINGAR
40 FÖSTUDAGUR 12. MARS 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Magnús Ölvers-son fæddist í
Freyju á Norðfirði
29. júlí 1937. Hann
lést af slysförum 4.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Ölver Sigurð-
ur Guðmundsson, út-
gerðarmaður, f. 6.4.
1900, d. 11.2. 1976,
og Matthildur G. J.
Jónsdóttir, hús-
freyja, f. 16.9. 1904,
d. 26.9. 1989. Magnús
var sjöundi af ellefu
börnum þeirra. Þau
eru: 1) Sólveig, f. 11.1. 1927, d.
20.7. 2000, 2) Margrét, f. 14.2.
1928, d. 23.6. 1976, 3) Jón Skúli, f.
20.4. 1930, 4) Guðmundur Mar-
teinn, f. 7.7. 1931, d. 28.8. 1985, 5)
Olga, f. 3.10. 1933, 6) Þráinn, f. 3.3.
1935, 7) Magnús, sem hér er kvadd-
ur, 8) Þóra, f. 3.8. 1939, 9) Lovísa, f.
13.9. 1940, 10) Þórarinn, f. 28.10.
1941, og 11) Sigurður Ölver, f.
13.2. 1943.
Magnús fluttist suður til Hafn-
arfjarðar 1959 og átti heimili sitt
þar síðan, að undanskildum styttri
tímabilum, sem fjölskyldan tók sig
upp og flutti austur í Neskaupstað,
meðan hann var ennþá í skipspláss-
um þar.
Hekla Sól, f. 31.1. 2003. Búa á
Höfn. 4) Björk, f. 12.2. 1967, gift S.
Úlfari Sigurðssyni, f. 22.2. 1962.
Þeirra synir eru: Dagur Sigurður,
f. 28.11. 1994, Úlfar Máni, f. 28.8.
1997, og Magnús Gauti, f. 19.6.
2000. Búa í Hafnarfirði.
Magnús ólst upp á Norðfirði,
fyrst í Freyju, litlu húsi inni á
Strönd, þar sem þau fæddust öll
systkinin, nema sá yngsti. Svo
flutti hin stóra fjölskylda í Þórs-
mörk, hús, sem stendur ofarlega ,
miðsvæðis í bænum. Faðir hans var
athafnamaður, sem var með tölu-
verða útgerð og umsvif. Hann
hafði með dugnaði og vilja unnið
sig uppúr sárustu fátækt. Ölvers-
börnin öll lærðu snemma að taka
til hendinni. Það varð ljóst þegar
Magnús var smásnáði að hugur
hans stóð til sjávar en ekki sveita-
starfa. 11 ára gamall var hann
kominn á síldarvertíð og varð sjó-
mennskan hans starf til dauða-
dags. Magnús var í mörgum skips-
plássum. Meðal skipa sem hann var
eru eru Þráinn NK, Surprise GK,
Arnarnes GK, Gullfaxi NK, Börkur
NK, Rán GK, Maí HF, Ýmir HF og
Magnús NK 72. Eftir að Magnús
„hætti“ til sjós, þ.e. hætti á togur-
um, keypti hann sér trillu og gerði
út í nokkur ár. Seldi síðan og fór að
róa með sveitunga sínum og
frænda Gísla Garðarssyni á Fylki
KE. Þar var hann í sjö ár og þaðan
fór hann í sinn síðasta róður.
Útför Magnúsar fer fram frá
Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Magnús kvæntist í
Hafnarfirði 23. desem-
ber 1961 Margréti
Jónsdóttur, f. 20.1.
1941, dóttur hjónanna
Jóns Péturssonar, f.
1914, d. 2003, og Að-
alheiðar Tryggvadótt-
ur, f. 1910, d. 1981,
sem bjuggu á Eyrar-
hrauni í Hafnarfirði.
Magnús og Margrét
skildu 1980. Þau eign-
uðust fjögur börn. Þau
eru: 1) Sólveig Mar-
grét, f. 18.3. 1961, gift
Stefáni Karli Harðar-
syni, f. 31.8. 1961. Þeirra börn eru:
Hörður, f. 22.2. 1984, Silja Mar-
grét, f. 28.2. 1987, Magnús, f. 23.7.
1990, og Hreinn Andri, f. 2.1. 1993.
Þau búa í Hafnarfirði. Barn hennar
og Kristjáns Sigurðssonar, f. 9.3.
1961, var Magnús Ölver, f. 11.9.
1981, d. 8.2. 1982. 2) Jón Ölver, f.
20.4. 1962. Dóttir hans og Mar-
grétar S. Pálsdóttur, f. 3.3. 1962, er
Eva Björk, f. 5.4. 1981. Dóttir
hennar er Ísabella Margrét Bene-
diktsdóttir, f. 14.10. 2003. Jón býr í
Noregi. 3) Víðir Þór, f. 2.12. 1964,
kvæntur Helenu Richter, f.
23.12.,1967. Þeirra börn eru: Daní-
el Þór, f. 2.12. 1985, Gígja, f. 13.4.
1989, Guðmundur, f. 19.2. 1996, og
Elsku hjartans pabbi minn, þessi
síðasta vika er búin að vera allt að því
óbærileg. Við fjölskyldan alls ekki
undirbúin undir sviplegt andlát þitt.
Þótt við vitum að sennilega var
þetta þinn óska dauðdagi, fyrst þitt
skapadægur var runnið upp. En ég
hef margt að þakka. Til dæmis að þú
skyldir enda í Hafnarfirði eftir að
hafa skroppið á ball upp í Hérað, með
vini þínum Ingva „Mór“. Þar
munstraðir þú þig í pláss hjá Ein-
arsbræðrum og hittir ástina þína
bakvið búðarborðið í Einarsbúð. Þar
var komin kveikjan að mínu lífi og
síðan allra minna frábæru systkina.
Ég vil líka þakka fyrir að þó þú værir
mikið úti á sjó þegar ég var lítil, ef-
aðist ég aldrei um ást þína og stolt af
mér. Hún er yndisleg myndin, þar
sem þú situr niðri í stofu í Þórsmörk
með okkur Nonna í fanginu. Ég rúm-
lega ársgömul og Nonni fárra mán-
aða. Þú nýkominn í land, dauðþreytt-
ur í löndunarfríi. En svo ungur,
sætur og sólbrúnn. Þarna lýsti af þér
stoltið með litlu ungana þína. Það er
líka fyrir þín áhrif að ég sé aldrei fal-
legri karlmenn en gallaklædda, slor-
uga sjómenn. Stolta að koma í land á
drekkhlöðnum bát. Við vorum nú
ekkert alltaf sammála, pabbi minn.
En okkar ósætti vörðu stutt. Þú áttir
til að segja að ég væri alveg eins í
skapinu og þú. Ég var nú ekki ánægð
með það. En núna veit ég að ef ég er
bara á einhvern hátt eins og þú, er
það plús fyrir mig. Ég er þér óum-
ræðilega þakklát fyrir hversu góður
þú varst börnunum mínum. Engin
börn gætu hafa átt betri afa en börn
okkar systkinanna. Þau eiga dýr-
mætan fjársjóð minninga um þig. Ég
er þér líka þakklát hversu góður vin-
ur og félagi þú hefur reynst mann-
inum mínum. Það er ekki sjálfgefið.
Við vorum öll farin að hlakka til ætt-
armótsins, sem halda á í sumar aust-
ur á Norðfirði. Ég er viss um að þú
verður þar með okkur í anda. Aldrei
varst þú ánægðari en með allan hóp-
inn þinn í útilegu einhvers staðar
uppi í sveit. Þótt þú hafir búið í Hafn-
arfirði mestalla ævina og elskað bæ-
inn þinn eins og innfæddur, varstu
fyrst og síðast svo innilega austfirsk-
ur og það hefur mér alltaf fundist
yndislegur kostur á hverjum manni.
Nú er komið að kveðjustund, en þú
hlýtur að eiga góða heimkomu. Það
eru margir sem fagna þér. Foreldr-
ar, systkinin, sem á undan eru farin,
vinir og litli sonur minn og nafni þinn
Magnús Ölver, sem þú saknaðir mik-
ið.
Farðu í friði, pabbi minn, og takk
fyrir allt og allt.
Þín dóttir,
Sólveig.
Þegar Björk systir hringdi og
sagði mér að þú værir dáinn, hefðir
farið fyrir borð þegar þið voruð að
leggja net í blíðuveðri og sléttum sjó
út af Keilisnesi þá vildi ég ekki trúa
því.
Hvernig gat það verið að þú sem
hafðir verið á sjó frá því að þú varst
ellefu ára og varst afburða sjómaður
færir svona. Ég gat ekki skilið hvað
hafði eiginlega gerst? Svo varð ég
reiður, alveg svakalega reiður en svo
brotnaði eitthvað inni í mér og ég
byrjaði að gráta. Ég sem hélt að ég
gæti ekki grátið, hafði ekki getað
grátið í mörg ár. En, pabbi minn, ég
veit að þú ert á góðum stað núna og
einhvern tíma deyja allir og þinn tími
var kominn hvað sem okkur sem eft-
ir erum finnst um það. En eitt er víst
að þín er sárt saknað af börnum,
barnabörnum og langafabarni og öll-
um sem voru svo heppnir að kynnast
þér. Ég er þakklátur fyrir þessa
daga sem við áttum saman þegar ég
var hér á landi sumarið 2002 og við
fórum saman á Snæfellsjökul og
Gullfoss og Geysi. Þú varst góður
pabbi og brást mér aldrei þegar ég
missti kúrsinn í lífinu og ég þakka
þér að ég náði honum aftur.
Farðu í friði, pabbi minn, við kom-
um öll seinna.
Þegar yfir farið flaut
fram að eyðisandi,
kaus ég heldur hafsins skaut
en hrekjast einn að landi.
Lífið bætir þraut á þraut.
Þyngri er seinni vandinn:
Aldan sú, er bátinn braut,
bar mig upp á sandinn.
Þögull ber ég þessa raun,
þreyi á eyðisandi,
bít ég á jaxlinn, blæs í kaun,
bölva sjó og landi.
(Örn Arnarson.)
Þinn sonur
Jón Ölver.
Hvað er hægt að segja núna annað
en það var fagur dagur er við lögðum
að stað frá Höfn í sól og blíðu. Ég sá
að loðnuflotinn var nokkuð þéttur
upp við Ingólfshöfðann, allt eins og
það á að vera, hugsaði ég. Þá var
hringt og einhvern veginn fékk allt
nýja merkingu á leiðinni suður eða
öllu heldur höfðu hlutirnir enga
merkingu með fréttina af pabba í
farteskinu. En það styttir upp um
síðir og sólin mun lýsa upp hjörtu
okkar að nýju, fögrum minningum
um pabba um ókomna tíð.
Víðir Þór Magnússon.
Elsku pabbi, kallið bar brátt að og
svo margt ósagt og ógert. Nú sit ég
hér ósköp lítil og mig setur hljóða er
ég minnist þín. Upp koma ótal mynd-
ir og allar eru þær fallegar og góðar
eins og þú varst. Þú varst einstakur
maður, bjargið mitt. Afabörnin dýrk-
uðu þig, enda sástu ekki sólina fyrir
þeim. Öll áttu þau sérstakan stað í
hjarta þínu, þeirra missir er mikill.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margt að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þín dóttir
Björk.
Hjartans þakkir fyrir öll árin
sem við áttum saman.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk, fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Margrét Jónsdóttir.
Elsku afi minn, dagurinn sem þú
varst tekinn frá okkur öllum mun
aldrei líða mér úr minni, hann var
svo óraunverulegur. Þetta var ein-
faldlega eitthvað sem ég bjóst aldrei
við að gæti gerst, alla vega ekki
nærri því strax. Mér leið alltaf svo
vel í návist þinni eins og eflaust öllum
sem þig þekktu og mér fannst við
alltaf ná svo vel saman. Við sátum oft
langtímum saman án þess að segja
orð hvor við annan en það skipti ekki
máli því að þögnin varð aldrei vand-
ræðaleg en nú er þögnin varanleg því
að nú ertu kominn til látinna ástvina
þinna á himnum.
Þú varst barnabörnum þínum allt-
af svo góður og voru þau ófá reið-
hjólin og skíðin sem þú sást okkur
fyrir um dagana.
Þú varst alltaf mikið náttúrubarn
og fátt þótti þér skemmtilegra en að
ferðast um landið, sem þú elskaðir
svo heitt, með fjölskyldunni. Á góð-
um sumardögum gat það komið fyrir
að þú renndir í hlað á jeppanum þín-
um með tjaldvagninn í eftirdragi og
með bros á vör og svo var keyrt eitt-
hvert út á land til að njóta náttúr-
unnar í góðu veðri. Öll þau örnefni
sem ég kann að nefna á ég þér að
þakka vegna þess að á ferðalögum
varstu vanur að segja okkur krökk-
unum hvað öll holt og hólar hétu og
oft fylgdi saga af fornum atburðum
sem átt höfðu sér stað á tilteknum
stöðum með í kaupbæti.
En ekki var það bara þurrlendið
sem átti hug þinn allan því að hafið
var alltaf svo stór hluti af þér, og
ekki bara hafið heldur allt sem því
við kemur. Það eru eflaust fáir sem
stóðust þér snúning í þekkingu á
skipaflota landsins því að þú gast
nefnt nöfn nánast allra báta á öllu
landinu stórra sem smárra og ekki
bara núverandi nöfn þeirra heldur
einnig hvað þeir hétu áður og þar áð-
ur.
Í æsku minni var það svo alltaf
fastur liður á sjómannadaginn að öll
fjölskyldan færi í siglingu á Magnúsi
NK, bátnum þínum, og eftir að þú
seldir hann var alltaf eins og eitthvað
vantaði þennan dag og ég held að þér
hafi þótt það líka. En í fyrra þegar þú
keyptir þér litlu trétrilluna Ás var
allt orðið eins og það átti að vera og
síðastliðinn sjómannadagur var eins
og hann átti að vera með siglingu og
öllu enda varstu brosandi út að eyr-
um þann dag við stýrið nema hvað
þessi sigling varð seinasta sjómanna-
dagssiglingin okkar með þér.
Einhvern veginn get ég ekki
ennþá trúað hvað gerðist, að þú hafir
fallið útbyrðis í blíðskaparveðri. Þú
sem varst öllum hnútum kunnugur
og hafðir verið á sjó í meira en fimm-
tíu ár þrátt fyrir það að vera aðeins
sextíu og sex ára. En ég veit að þú
ert kominn á betri stað því að ef ein-
hver á það skilið að sitja við hlið
Drottins þá ert það þú því að ekki
veit ég um mann sem var heiðarlegri,
góðhjartaðari og hjálpsamari en þú.
Það eina sem ég get gert núna er að
minnast þín og allra hlutanna sem
sem við gerðum saman og þakkað
fyrir að hafa átt með þér allan þann
tíma sem við áttum saman og munu
þessir tímar ávallt skipa mikilvægan
sess í mínu hjarta.
Það sem ég er þó þakklátastur fyr-
ir er hve nánir við vorum seinustu
æviár þín allt fram til dauðadags og
að þú skyldir lifa til tvítugsafmælis
míns því að ekki voru öll þín barna-
börn þín svo heppin. Sjáumst síðar,
elsku afi minn. Ég veit að þú siglir
um himininn núna á himnafleyi í
flota guðs.
Þinn dóttursonur,
Hörður Stefánsson.
Elsku besti afi minn. Þú varst mér
alltaf svo góður, alltaf til staðar,
tilbúinn að hjálpa, sama hvað var. Þú
varst svo stór partur af lífi mínu. Ef
mig langaði á skíði, íþróttaleik eða
hvert sem er, varst það þú sem ég
hringdi í. Þú varst alltaf svo áhuga-
samur um allt sem ég tók mér fyrir
hendur. Svo umhyggjusamur og góð-
ur, sannkallaður afi. Það er fátt sem
ég veit skemmtilegra en að fara í
ferðalag með þér, elsku afi minn, á
jeppanum með tjaldvagninn í eftir-
dragi og þú alltaf jafn ánægður og
stoltur með allt fína útilegudótið þitt.
Þegar ég fer að hugsa um öll ferða-
lögin sem við fórum í saman get ég
vart varist brosi því alltaf svafst þú á
dýnu á tjaldvagnsgólfinu og lést okk-
ur hin í fjölskyldunni fá rúmin. Það
lýsir þér alveg ótrúlega vel, afi minn,
hugsaðir um okkur frekar en sjálfan
þig.
Og ekki voru sjóferðirnar verri,
þar varst þú alveg í essinu þínu,
þekktir hvern einasta dranga sem á
leið okkar varð. Ég man að þegar ég
var lítil var ég alltaf svo stolt þegar
ég fékk að fara túr á einkabát á sjó-
mannadaginn á meðan allir aðrir
þurftu að fara með togurunum ein-
hvern smá hring.
En mikið er ég nú leið, elsku afi
minn, að þú skulir vera farinn á ann-
an stað því mér þykir svo vænt um
þig. Ég veit það þó að þú ert á þeim
allra besta stað sem í boði er því þú
varst svo góður.
Þú munt ætíð eiga sérstakan stað í
hjartanu mínu og allar frábæru
minningarnar um þig munu hugga
mig hvað sem á bjátar.
Besti afinn, frábær fyrirmynd og
yndislegur maður.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku besti afi minn, hvíl í friði.
Þín dótturdóttir
Silja Margrét.
Elsku afi og langafi. Sárt að skrifa
þessar línur hér. Ég átta mig ekki al-
veg á því að þú sért farinn. Við sem
vorum rétt að byrja að kynnast á ný.
Ég man svo vel hvað þú varst ánægð-
ur þegar ég hitti þig fyrir utan bank-
ann og þú sást Ísabellu fyrst og hvað
þú varst glaður og montinn í skírn-
inni. Bara að hún hefði getað kynnst
þér, fengið að fara með þér á skíði,
horfa á skaupið á áramótunum
heima hjá þér, fara með þér út á sjó á
sjómannadaginn eins og ég gerði
þegar ég var lítil.
Elsku afi, ég sakna þín sárt en veit
að þú ert á góðum stað og fylgist með
okkur. Blessuð sé minning þín.
Þú skalt vera stjarna mín Drottinn
yfir dimm höf
yfir djúpa dali
og eyðimerkur
ég geng í geisla þínum
og eitt sinn mun geisli þinn verða að gullstiga
þar sem ég geng upp fagnandi skrefum
(Ragnhildur Ófeigsdóttir)
Eva Björk Jónsdóttir.
Afi, þú varst góður og skemmti-
legur. Ég á eftir að sakna fisksins
sem þú komst með handa okkur í
matinn. Allra útileganna, bátsferð-
anna og allra skiptanna sem þú
komst í mat til okkar. Svo var líka
alltaf svo gaman að fara með þér á
víkingahátíðina.
Þínir
Dagur, Úlfar Máni
og Magnús Gauti.
MAGNÚS
ÖLVERSSON
Afmælis- og minningargreinum má skila í
tölvupósti eða á disklingi (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um
leið og grein hefur borist). Ef greinin er á
disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauð-
synlegt er að símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusími og heimasími) fylgi
með. Þar sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina, enda þótt
þær berist innan hins tiltekna frests. Nán-
ari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern lát-
inn einstakling birtist formáli og ein aðal-
grein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar skulu ekki vera lengri en 300
orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50
línur í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til
þrjú erindi.