Morgunblaðið - 12.03.2004, Blaðsíða 43

Morgunblaðið - 12.03.2004, Blaðsíða 43
MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. MARS 2004 43  Fleiri minningargreinar um Einar Emilsson bíða birtingar og munu birtast í blaðinu næstu daga. Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, ÁGÚST KARL GUÐMUNDSSON brunavörður, Sléttuvegi 13, lést á heimili sínu þriðjudaginn 9. mars. Ástríður Hafliðadóttir, Jóna Ágústsdóttir, Helgi Gunnarsson, Hafdís Ágústsdóttir, Guðmundur Karl Ágústsson, Hjördís Birgisdóttir, Ástrún Björk Ágústsdóttir, Guðmundur Á. Arnbjarnarson, barnabörn og langafabörn. Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda- faðir og afi, JÓN ÁRNI JÓNSSON bóndi, Sölvabakka, lést þriðjudaginn 9. mars síðastliðinn. Jarðarförin verður auglýst síðar. Björg Bjarnadóttir, Magðalena Karlotta Jónsdóttir, Guðni Úlfar Ingólfsson, Jófríður Jónsdóttir, Jón Rögnvaldsson, Bjarney Ragnhildur Jónsdóttir, Baldvin Sveinsson, Jóna Finndís Jónsdóttir, Anna Margrét Jónsdóttir, Sævar Sigurðsson og barnabörn. Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, ÞORGEIR JÓN EINARSSON, Hrafnistu, Reykjavík, verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju í dag, föstudaginn 12. mars, kl. 13:30. Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Styrktar- félag vangefinna. Einar Þorgeirsson, Sigrún Edvardsdóttir, Magnús Ingvar Þorgeirsson, Sigríður Gunnarsdóttir, Ingigerður Þorgeirsdóttir, Ingólfur Guðnason, Anna Þorgeirsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Einar Emilssonfæddist á Seyðis- firði 16. ágúst 1952. Hann lést á Fjórð- ungssjúkrahúsinu á Akureyri 2. mars síð- astliðinn. Foreldrar hans voru Bergljót Kristinsdóttir hús- móðir, f. á Vopna- firði 30. júní 1921, d. 31. desember 1996, og Emil Júlíus Bjarnason sjómaður, f. á Seyðisfirði 19. júlí 1911, d. 24. maí 1968. Systkini Einars eru þrjú, Bjarney, húsmóðir á Seyðisfirði, f. 10. mars 1945, Kristbjörg Bára, hjúkrunarfræð- ingur í Reykjavík, f. 6. júní 1948, og Hjörtur, skipatæknir í Reykja- vík, f. 15. september 1950. Eiginkona Einars er Sigríður Ingibjörg Stefánsdóttir, f. 7. júlí 1955. Foreldrar hennar eru Sig- rún Eyrbekk húsmóðir, f. 22. apr- íl 1932, og Stefán Stefánsson sjó- maður, f. 14. október 1927. Sigríður Ingibjörg og Einar hófu búskap á Seyðisfirði haustið 1972. Eignuðust þau þrjú börn, Emil Júlíus, f. 4. ágúst 1973, Kolbrúnu, f. 13. apríl 1979, dóttir hennar Magnea Lind Óðinsdóttir, f. 21. júní 2002 og Ísak, f. 25. maí 1983. Árið 1977 flutti fjölskyldan til Dalvíkur og hefur búið þar síðan. Einar var lærður húsasmiður. Vegna áhuga á myndlist sótti Ein- ar námskeið í myndlist og fór hann í Myndlistarskóla Arnar Inga á Akureyri. Myndlistarnám- inu lauk með lokaverkefninu Eyðibýli í Dalvíkurbyggð og var sýningin á þeim verkum ásamt öðrum myndum hinn 27. maí 1999. Einar hafði ánægju af myndlistinni og hélt hann margar myndlistarsýningar á verkum sínum, t.d. á Seyðisfirði, í Reykjavík auk fimm sýninga á Dalvík. Einar var mikill list- unnandi sem kom best fram í áhuga hans á myndlist, einnig var hann mjög góður í að semja ljóð og limrur. Hann samdi líka afmælisbragi og annála sem hann flutti á góðum stundum. Á unglingsárum sínum á Seyðisfirði vann Einar t.d. á síldarplönum, í vélsmiðju, í loðnu- bræðslu, við smíðar og ýmis störf hjá Seyðisfjarðarbæ. Á Dalvík vann hann við smíðar, hann var húsvörður í Dalvíkurskóla og kenndi þar smíðar um tíma. Einar vann margvíslegn störf hjá Dal- víkurbæ, t.d. við íþróttahúsið, sundlaugina og sem húsnæðis- fulltrúi. Síðastliðin ár starfaði hann sem myndmenntakennari í Dalvíkur- og Húsabakkaskóla. Einar var mjög virkur í fé- lagsmálum hann var einn af stofnendum og fyrsti formaður Starfsmannafélags Dalvíkurbæj- ar og sat í stjórn þess til fjölda ára. Hann sat í nefndum og ráð- um á vegum Dalvíkurbæjar og var formaður UMFS árið 1996. Á árunum 1988–1994 sat hann í stjórn BSRB. Útför Einars verður gerð frá Dalvíkurkirkju í dag og hefst at- höfnin klukkan 13.30. Í dag kveðjum við elskulegan föð- ur okkar. Eftir margra mánaða og hetjulega baráttu við illvígan sjúk- dóm varð hann nú að lúta í lægra haldi. Við trúum því varla að þessu sé lokið en við viljum hér í nokkrum orðum minnast hans. Minningarnar um hann styrkja okkur mikið á þessum erfiðu stundum, og munu gera um ókomna tíð. Pabbi var afar ljúfur og góður maður. Hann var rólyndismaður og æsti sig aldrei og notaði yfirleitt góð orð til að tala okkur til og kenna okkur hvað væri rétt og hvað rangt. Hann var alltaf duglegur að gefa sér tíma með okkur og hjálpa okkur ef við þurftum á því að halda, hve- nær sem var. Við minnumst allra ferðalaganna með honum, og þá sérstaklega ár- legu sumarferðanna til Seyðisfjarð- ar sem voru alltaf jafn skemmtileg- ar. Pabbi var mikill íþróttaáhuga- maður og voru það ófáar stundirnar sem við eyddum með honum fyrir framan sjónvarpið, og þá sérstak- lega þegar handbolti og enski bolt- inn voru á skjánum. Hann var mikill West Ham maður og var hann í áhangendafélagi West Ham á Dal- vík sem taldi heila tvo menn. Það var fundað á hverjum degi því að þeir unnu saman og deildu borði á kennarastofunni í skólanum. Myndlist var mikið áhugamál pabba og voru það ófáar stundirnar sem við vorum á vinnustofunni hans og fylgdumst með honum mála. Oft var mikið spáð og spekúlerað og vildi hann gjarnan fá álit okkar á verkum sem hann vann að.Við eig- um eftir hann nokkrar myndir sem eru okkur ómetanlegar. Jólabarn er rétta orðið yfir pabba þegar sú hátíð fór að nálgast. Síð- ustu ár var hann mjög duglegur við að skreyta húsið og þegar hann hékk utan á húsinu að hengja upp jólaljós kölluðum við hann iðulega Seríus. Við viljum þakka pabba fyrir þau ár og þær góðu stundir sem að við áttum með honum og minnumst hans með hlýhug og ástúð. Í okkar huga er hann hin eina sanna hetja. Guð geymi góðan mann. Emil, Kolbrún og Ísak. Það er okkur þungbærara en orð fá lýst að kveðja þig, elsku bróðir. Þú varst yngstur í systkinahópnum og eftirlæti okkar allra. Við systk- inin urðum vitni að ótrúlegu æðru- leysi og hetjuskap sem þú, elsku bróðir, sýndir á þeim átta mánuðum sem þú barðist við þann illvíga sjúk- dóm sem að lokum dró þig til dauða. Þú varst staðráðinn í að vinna þá baráttu en varðst að lokum að lúta í lægra haldi. Fram á síðasta dag var ávallt stutt í gamansemina og upp- gjöf var ekki til í þínum huga. Minningarnar hrannast upp, áhyggjulausir æskudagar á Seyðis- firði líða fyrir hugskotssjónir, því að þótt við krakkarnir hefðum byrjað að vinna mjög ung, bæði með skól- anum og í fríum, var lífið fyrst og fremst leikur. Þú varst fjörugur og áttir þinn stóra þátt í því lífi og fjöri sem var í leikjum okkar. Á Seyð- isfirði hittir þú hana Ingu þína og þar byrjuðuð þið búskap en fluttuð síðan til Dalvíkur og áttuð heima alla tíð, síðustu árin á ættaróðali Ingu að Reykjum. Þar bjugguð þið ykkur einstaklega hlýlegt og gott heimili. Þar höfum við systkinin og fjölskyldur okkar átt athvarf í lengri og skemmri tíma þegar við höfum verið á ferð um landið eða fagnað með þér og fjölskyldu þinni áföng- um í lífi ykkar. Það er ljúft að minn- ast veislunnar sem þið hélduð á fimmtugsafmæli þínu í hittiðfyrra og ekki síður sólríks sumardags sem við áttum öll saman á Fiskideginum mikla á Dalvík sl. sumar. Börnin komu eitt af öðru, fyrst Emil Júlíus, þá Kolbrún og loks Ísak og fyrir bráðum tveimur árum dótturdóttirin Magnea Lind. Þú unnir þeim hugástum og sú ást var gagnkvæm, sem sýndi sig í veikind- um þínum, þau viku ekki frá hlið þinni þann erfiða tíma. Við gætum skrifað svo margt svo margt um þig, kæri bróðir, svo sem um þá ríku þörf þína til að láta gott af þér leiða, um óeigingjarnt starf þitt í þágu þeirra sem minna mega sín, störf að verkalýðsmálum svo ekki sé minnst á ástríðu þína á myndlistinni, en einstaklega ánægjulegt var að fylgjast með þró- un þinni og framförum í málverkinu. Þetta geymum við í huga okkar ásamt öllum þeim góðu minningum sem við eigum um þig. Elsku Inga, Emil, Kolla, Ísak og Magnea Lind, megi góður Guð styðja ykkur og styrkja í sorg ykk- ar. Hvers vegna er leiknum lokið? Ég leita en finn ekki svar. Ég finn hjá mér þörf að þakka þetta sem eitt sinn var. (Starri í Garði.) Bjarney, Bára og Hjörtur. Árið 1972 felldu tvö ungmenni, hún 17 ára og hann 20 ára, hugi saman á Seyðisfirði. Síðan eru liðin um 32 ár og þau þroskuðust, eign- uðust fallegt heimili og þrjú börn. Eftir rúmlega 30 ára sambúð höfðu Inga og Einar mótað hvort annað, orðið mjög samrýmd og ræktað með sér djúp tilfinningatengsl og vin- áttu. Þau stóðu hlið við hlið í barátt- unni við erfiðan sjúkdóm allt til loka þegar Einar lést hinn 2. mars sl. Einar var margbrotinn maður í margvíslegum skilningi. Hann var fjölhæfur, handlaginn, listrænn, samdi ljóð og var mjög félagslyndur þótt aldrei færi mikið fyrir honum. En hann var einnig margbrotinn í bókstaflegri merkingu því oft hafði hann beinbrotnað í ýmsum slysum. Heilsufarssaga hans var einnig margbrotin, hann lagðist margoft undir skurðarhnífinn vegna ólíkra sjúkdóma en alltaf reis hann upp aftur tvíefldur, staðráðinn í að láta ekki bugast og aldrei brotnaði hann andlega. Einar var listrænn. Fyrir um 20 árum síðan fór hann á myndlistar- námskeið og í Myndlistaskóla Arn- ars Inga á Akureyri og varð í fram- haldi af því afkastamikill frístunda- málari. Lifandi áhugi hans á myndlist kom sterklega í ljós í síð- ustu heimsókn hans til Reykjavíkur. Hann var í miðri erfiðri geislameð- ferð og var þreyttur þegar við, mág- ur og svilkona, komum í heimsókn til þeirra hjóna. Þennan dag í byrj- un janúar sl. fórum við öll fjögur á opnun þriggja myndlistasýninga í Listasafni ASÍ og þaðan á Kjarvals- staði og skoðuðum tvær sýningar þar. Þrátt fyrir slappleikan og van- líðan lét Einar sig hafa það að fara á fimm sýningar. Hann hafði fengið margar nýjar hugmyndir og var mjög ánægður í lok dagsins. Þetta finnst okkur lýsa Einari vel, óbil- andi áhugi og staðfastur vilji til að láta ekki sjúkdóm og vanlíðan buga sig.Þrátt fyrir baráttuna og viljann varð hann að lúta í lægra hald að loku. Elsku Inga, Emil, Kolla og Ísak, við vottum ykkur okkar dýpstu sam- úð nú á erfiðum tímum. Megi minn- ingin um bjartsýnan og ljúfan dreng hjálpa ykkur í sorginni. Stefán og Hulda. Vinur minn Einar Emils hefur kvatt þetta líf alltof snemma. Einar var góður drengur og einstaklega umhugsunarsamur og skilningsrík- ur á aðstæður annarra. Hann var listrænn. Smiður, teiknari og list- málari, allt lék í höndum hans. Inga Siddý vinkona mín var bara 16 ára þegar hún kynntist þessum úrvals- manni og valdi hann til fylgilags. Hún kom með hann austan af fjörð- um og kynnti fyrir kunningjahópn- um á Dalvík og allir voru sammála um að Inga væri í góðum málum. Það hefur sannast í áranna rás. Nú hafa þau eytt saman meira en 30 ár- um og varla verið viðskila eina nótt. Komu sínum þremur börnum til manns, tóku á móti barnabarninu með mikilli gleði. Einar var besti vinur Ingu og Inga besta vinkona Einars. Þannig var það. Það er ekki svo lítils virði að eiga góðan vin, hvað þá góðan vin og eig- inmann í sömu persónu. Þegar sýnt var hvert stefndi með sjúkdóm Ein- ars, settist hann niður og fór yfir málin með Ingu sinni. Rólegur og yfirvegaður gerði hann það sem henni kom best. Elsku Inga Siddý, Emil, Kolla og Ísak, ég bið góðan Guð að vera með ykkur á erfiðum stundum. Kær kveðja frá fjölskyld- unni. Arna. Það er ekki ýkja langt síðan ég síðast hitti Einar Emilsson augliti til auglitis. Hann var þá orðinn mik- ið veikur, lá á sjúkrahúsi, nýbúinn að gangast undir erfiða aðgerð. Mér verður nú sú samræða, sem við átt- um þarna á sjúkrahúsinu og síðar í samtölum, að umhugsunarefni. Æðruleysi hans gleymi ég ekki. Fremur vildi hann ræða þakklæti sitt við hjúkrunarfólkið en eigin heilsu og líðan. Um sínar aðstæður ræddi hann af djúpu raunsæi og al- vöru en undirtónninn fór ekkert á milli mála. Það var hjartahlýjan í garð ann- arra og framar öllu öðru sú einlæga væntumþykja sem hann bar í brjósti gagnvart fjölskyldu sinni. Mér kem- ur þetta þannig fyrir sjónir að í veik- indunum hafi eðliskostir Einars komið vel fram: Fyrst aðrir, síðan hann sjálfur. Þannig var Einar og því fékk ég sjálfur að kynnast. Ég hef verið þeirrar gæfu aðnjótandi að eiga Einar Emilsson að vini allar götur frá því við kynntumst síðla árs 1988. Þá komum við saman inn í stjórn BSRB en á þeim vettvangi áttum við eftir að eiga mikil samskipti. Frá upphafi var samstarf okkar sérlega gott og þróaðist það mjög fljótlega í trausta vináttu. Ég mat ráð Einars jafnan mikils. Hann hafði næmt innsæi í allt sem laut að manneskj- unni og mannlegum samskiptum og kunni fyrir vikið vel að lesa í pólitík og verkalýðsmál. Einar Emilsson var listamaður og hin síðari ár fengu hæfileikar hans sem listmálari að njóta sín æ betur. Mér er það minnisstætt þegar við Guðbjörn Arngrímsson formaður Starfsmannafélags Ólafsfjarðar, vorum nú síðastliðið vor, saman á leið frá Akureyri til 1. maí hátíða- halda á Ólafsfirði. Þá tókum við hús á Einari á Dalvík og fengum hann til að sýna okkur málverkasafn sitt. Einar varð við bón okkar og sýndi okkur myndirnar af mikilli hæv- ersku þó. Okkur var hins vegar ljóst hve snar þáttur listin var orðin í lífi Einars. Hann sagði okkur frá fyr- irhugaðri sýningu á verkunum og horfði hann með tilhlökkun fram á veginn hvað þetta snertir. Ekki efast ég um að oft eigi okkur vinum Einars Emilssonar eftir að verða hugsað til hans. Á skrifstofu minni hjá BSRB hangir listaverk eftir Einar. Þetta er mynd frá Þing- völlum, sem hann gaf mér fyrir nokkrum árum. Á hverjum degi horfi ég því listamannsaugum Ein- ars Emilssonar til Þingvalla. Það er að mörgu leyti táknrænt, að þessi minning um Einar skuli í senn tengjast fegurð náttúruperlunnar og þeim stað þar sem Íslendingar komu saman til mannamóta og hófu að smíða samfélag. Einar Emilsson átti fagrar hugsjónir og alla tíð barðist hann af alefli fyrir því að gera þjóðfélag okkar að betri íveru- stað. Fyrir eigin hönd og BSRB votta ég eiginkonu Einars, börnum þeirra og öðrum nákomnum dýpstu samúð. Ögmundur Jónasson, formaður BSRB. EINAR EMILSSON
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.