Morgunblaðið - 23.09.2004, Qupperneq 29

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 23. SEPTEMBER 2004 29
MINNINGAR
Í dag kveðjum við og
minnumst félaga okkar
og vinar Guðbjörns
Kristleifssonar.
Það er mánudagsmorgunn 6. sept-
ember, skipið að koma til hafnar eft-
ir þokkalega heppnaða veiðiferð.
Setið er í borðsalnum, spjallað sam-
an og slegið á létta strengi. Haustið
er komið og dagarnir styttast, gæsin
á leið til byggða. Bubbi, eins og hann
var ávallt kallaður af okkur félögun-
um, ætlar til gæsaveiða í landleg-
unni. Veiðimaðurinn hugsar sér til
hreyfings og hlakkar til þess að fara
út í náttúruna, til að draga björg í bú.
Við göntumst og gerum grín, engan
grunar að lífið sé hverfult, hvað okk-
ur mennina varðar. Skipið bundið
eins og ávallt og við kveðjumst, ekki
órar okkur fyrir því á þeirri stund að
ferðalag Bubba verður annað og
lengra en til stóð og þaðan af síður að
við séum að kveðja Bubba í síðasta
sinn.
Það er þriðjudagskvöld, haldið til
veiða að nýju, við fáum þær fréttir að
Bubbi hafi veikst, alvarlega. Okkur
setur hljóða, hann sem var fullfrísk-
ur er við kvöddumst, með hugann við
sitt áhugamál, tilbúinn að leggjast út
í náttúruna og bíða færis, en eigi má
sköpum renna, honum er ætlað ann-
að hlutskipti að þessu sinni.
Það er föstudagur 10. september,
við fáum hringingu um borð og okk-
ur tjáð að Bubbi sé farinn.
Á lífsins leið og í dagsins ólgusjó
gleymist oft hvað það er sem gefur
GUÐBJÖRN SIGFÚS
KRISTLEIFSSON
✝ Guðbjörn SigfúsKristleifsson
fæddist í Reykjavík
17. janúar 1960.
Hann andaðist á gjör-
gæsludeild Landspít-
alans í Fossvogi
föstudaginn 10. sept-
ember síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Fella- og Hóla-
kirkju 21. september.
lífinu gildi. En skyndi-
lega og óvænt gerast
hörmulegir atburðir
sem minna rækilega á
mikilvægi þess að
rækta ávallt hin já-
kvæðu gildi lífsins. Við
svona fréttir streyma í
gegnum huga okkar
minningar og upprifj-
anir um góðan dreng
sem kunni sitt fag
gagnvart allri vinnu um
borð. Hann var hrein-
skiptinn í öllum sam-
skiptum, geðgóður og
fljótur að sjá léttleik-
ann í tilverunni um borð. Hann var
góður vinur og félagi okkar.
Bubbi var samferðamaður okkar,
nánast allra, í þessari áhöfn til
margra ára, hann hafði lengsta
starfsferilinn á Ásbirni eða samtals
23 ár.
Að lokum þökkum við Bubba sam-
fylgdina og lifum í þeirri trú að þegar
okkar kall kemur muni hann koma
með bros á vör og leiðbeina okkur yf-
ir á næsta tilverustig.
Við félagarnir flytjum innilegustu
samúðarkveðjur til eiginkonu,
barna, foreldra, systkina og annarra
aðstandenda sem eiga um sárt að
binda.
Megi Guð geyma hann og styrkja
ykkur öll.
Kveðja,
áhöfnin á Ásbirni.
Góðan dreng er gott að muna.
Geymum fögru minninguna
hún er perla í hugans reit.
Kynnin þökkum við af hjarta
þau eru tengd því hreina og bjarta
berst til himins bænin heit.
(I.S.)
Ávallt hress og kátur að sjá, hvers
manns hugljúfi þannig man ég og
kýs að muna mág minn Guðbjörn
(Bjössa).
Aldrei mun ég gleyma því hversu
hjálpsamur og góður hann var
tengdaforeldrum sínum Ernu og
Árna en þau létust árið 2001.
Núna hefur Guðbjörn verið kall-
aður heim alltof fljótt.
Eftir standa ástvinir hans harmi
slegnir og skilja engan veginn til-
ganginn. Hve þetta líf er skrítið og
hverfult svo undur dýrmætt en um
leið skelfilega brothætt.
Elsku Ósk, Tinna, Davíð, Alex,
Kristleifur, foreldrar, systkini, ætt-
ingjar og vinir, missirinn er óbæri-
legur en um leið vaknar heit vonin
um fagran endurfund, þegar okkar
jarðvist lýkur.
Guðbjörn hvílir í hendi og hlíf
drottins vors sem og ástvinir okkar
sem farið hafa heim á undan. Minn-
ingin um yndislegan dreng lifir.
Helga Lára Árnadóttir.
Elsku Guðbjörn.
Í ferðalagið langa ertu farinn,
elsku Bubbi. Við vitum að þú dvelur
meðal ástvina og þökkum fyrir að
hafa kynnst þér. Elsku Bubbi, við
Axel munum styðja hana Ósk þína
og börnin, þau eiga okkur alltaf að.
En eitt veit ég að við munum öll hitta
þig brosandi og kátan í dalnum sem
þú dvelur í við gæsaskytterí. Við
munum aldrei gleyma þér, elsku
Bubbi.
Elsku Ósk, Tinna, Davíð, Alex og
Kristófer Trausti. Guð styrki ykkur í
sorginni og megi algóði Guð senda
englana til ykkar og vernda. Við
vottum fjölskyldu Guðbjarnar okkar
dýpstu samúð. Guð blessi ykkur.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Axel, Sína og synir.
Að leiðarlokum er
margs að minnast og á
kveðjustund koma
gjarnan upp í hugann
myndir af liðnum sam-
verustundum. Við eig-
um okkur margar
myndir af Knúti Há-
konarsyni. Við eigum okkur myndir
af félaganum, fjölskylduföðurnum,
fagmanninum og framar öllu af
sterkum og heilsteyptum einstak-
lingi sem var vinur vina sinna.
Við kynntumst Knúti og fjölskyldu
hans fyrst árið 1981, en þá vorum við
nýflutt til landsins og að mestu
ókunnug í Reykjavík. Knútur bjó á
hæðinni fyrir neðan okkur í blokk í
Árbænum og við áttum dætur á svip-
uðu reki sem strax varð vel til vina.
Við fundum fljótlega að það var gott
að leita ráða hjá Knúti og Sigrúnu
um hvaðeina sem sneri að daglegu
amstri. Og þegar búið var að ráða
fram úr smáatriðunum hóf Knútur
gjarnan máls á hinum stærri málum
yfir kaffibolla. Hann hafði lifandi
áhuga á þjóðmálum, fylgdist vel með
og setti sig inn í málin en gleypti ekki
einhverja flokkslínuna hráa. Þessar
umræðustundir urðu þess vegna
bæði skemmtilegar og upplýsandi.
Ekki síst fylgdist Knútur sérstaklega
vel með launamálaumræðu í þjóð-
félaginu. Hann treysti því ekki alltaf
að verkalýðsforysta eða stjórnvöld
héldu svo á málum að vinnandi fólk
KNÚTUR
HÁKONARSON
✝ Knútur Hákonar-son fæddist í
Njarðvík 9. ágúst
1942. Hann lést 13.
september síðastlið-
inn og fór útför hans
fram frá Fossvogs-
kirkju 21. september.
mætti hafa mannsæm-
andi afrakstur af vinnu
sinni og var stéttvís og
réttsýnn í þeim málum.
En það var ekki bara
setið og spjallað. Flest-
ar myndirnar sem við
eigum af Knúti tengjast
verklegum fram-
kvæmdum af einhverju
tagi. Á árum sprungu-
viðgerðanna í Árbæjar-
hverfinu fengum við
sérfræðing til að kanna
ástand blokkarinnar og
fengum þann úrskurð
að þar þyrfti að taka til
hendi. Við fengum tilboð í verkið sem
okkur íbúum þótti býsna hátt. „Ger-
um þetta sjálfir,“ sagði Knútur. Þetta
sumar eyddum við öllum kvöldum og
helgum á pöllum utan á húsinu. Sá
tími leið þó hratt því væri ekki verið
að nota einhver hávaðatól mátti
spjalla um heima og geima. Verkið
var klárað langt undir upprunalegri
kostnaðaráætlun. Þó var ekkert til
sparað í efnisnotkun, Knútur hafði
uppi á bestu (og dýrustu) múrvið-
gerðarefnum í bænum. Enda hafa
þessar viðgerðir staðið fyrir sínu
hingað til. Önnur mynd: Pípulagn-
ingarmaður sveikst um að koma til
okkar á efstu hæðinni. Við bárum
okkur eitthvað illa yfir þessu í áheyrn
Knúts, enda höfðum við takmörkuð
not af salerni og sturtu vegna þess-
ara vanefnda. Næsta sunnudags-
morgun var Knútur mættur með
pípulagningatól sem hann átti í
skúrnum og svo var hafist handa og
ekki hætt fyrr en verkinu var lokið
seint um kvöldið. Þá voru bifreiða-
viðgerðir hans sérsvið og ljóst er að
án aðstoðar Knúts hefði aldraður
bílafloti okkar ekki alltaf verið til
stórræðanna, en um leið og eitthvað
bilaði gat hann fundið tíma til að
kíkja á það og kippa í liðinn. Og fá-
kunnandi bíleigandanum var gjarnan
réttur sloppur og skiptilykill og lát-
inn halda að hann væri að hjálpa til.
Þannig var Knútur, umgekkst alla
sem jafningja, alltaf úrræðagóður,
alltaf reiðubúinn til aðstoðar.
Fjölskyldufaðirinn Knútur var af
gamla skólanum á mörgum sviðum.
Hann vann að mestu einn fyrir heim-
ilinu og hann einn sá um akstur og
aðdrætti. En ólíkt mörgum af þeirri
tegund sótti hann foreldrafundi í
skólanum til jafns við Sigrúnu og
fylgdi börnunum eftir í áhugamálum
þeirra á þeim árum sem slíkt skiptir
öllu máli. Hann var óþreytandi að
skutla og sækja börn á íþróttaæfing-
ar og ýmsar uppákomur og naut
dóttir okkar ósjaldan góðs af greið-
vikni hans.
Við sáum eðlilega minna til Knúts
og fjölskyldu þegar við fluttum úr
Árbænum. En það var alltaf jafn-
gaman að heimsækja þau hjónin og
ekki síður að fá þau til okkar í Graf-
arvoginn. Okkur þótti líka gaman
þegar þau sóttu okkur heim í sum-
arbústað okkar á Nesinu og þó að sú
heimsókn hafi auðvitað ekki átt að
vera annað en grill og letilíf var
Knútur ekki í rónni fyrr en hann fékk
málningarpensil í hönd og gat sett lit
sinn á stofuloftið.
Það var mikið áfall fyrir fjölskyldu
og vini þegar Knútur greindist með
krabbamein á liðnu vori. Hann þurfti
að ganga í gegnum erfiða læknismeð-
ferð og var á stundum sárþjáður.
Þrátt fyrir það stóð hann óbugaður
og heimsóknir til hans í sumar voru
ánægjulegar og gefandi sem fyrr;
það eitt skyggði á að öllum var ljóst
að slíkum samverustundum færi
fækkandi. Nú eru þær allar og við
viljum með þessum fáu orðum votta
Sigrúnu og fjölskyldunni allri samúð
okkar. Góður drengur er genginn en
minning hans lifir.
Jóna og Þórólfur.
Ástkær eiginkona mín
ÁGÚSTA MARGRÉT ÓLAFSDÓTTIR
húsfreyja,
Úthlíð,
Biskupstungum,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
aðfaranótt mánudagsins 20. september.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Björn Sigurðsson.
Móðir mín, amma okkar og langamma,
STEFANÍA STEFÁNSDÓTTIR,
áður til heimilis á Bergþórugötu 33,
sem lést á Hrafnistu fimmtudaginn 16. sept-
ember, verður jarðsungin frá Fossvogskapellu
föstudaginn 24. september kl. 15.00.
Sigríður Alexander,
Kristinn Guðjónsson,
Stefanía Guðjónsdóttir,
Katrín Guðjónsdóttir,
Rúnar og Guðbjörg.
Ástkær eiginmaður minn, faðir og afi,
FINNUR SVEINSSON,
andaðist á heimili sínu, Rønnevangshusene
69, Tåstrup, Danmörku, mánudaginn 20. sept-
ember.
Sigrún Káradóttir og fjölskylda.
Ástkær faðir minn, tengdafaðir og afi,
INGVAR LOFTSSON
frá Holtsmúla,
Birkigrund 33,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Skarðskirkju í Landsveit
laugardaginn 25. september kl. 14.00.
Elías Ingvarsson, Guðný Margrét Ólafsdóttir,
Ólöf Jóna Elíasdóttir, Sigríður Birna Elíasdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ALDA RANNVEIG ÞORSTEINSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju föstu-
daginn 24. september kl. 13.30.
Vignir Kárason, Sóley Hansen,
Þórveig Bryndís Káradóttir, Hreinn Tómasson,
Sigríður Kristín Káradóttir, Sveinn Bernódusson
og fjölskyldur.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, fósturfaðir,
tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR ÞORMAR
verkfræðingur,
Hvassaleiti 71,
lést á heimili sínu mánudaginn 20. september.
Útför hans fer fram frá Laugarneskirkju mánu-
daginn 27. september kl. 15.
Ólöf Ásgeirsdóttir,
Sigríður Björk Þormar, Björn Einarsson,
Valdimar Helgason, Helena M. Jóhannsdóttir,
Ásgeir R. Helgason
og barnabörn.