Eintak - 01.12.1993, Síða 44

Eintak - 01.12.1993, Síða 44
lendingar stofna til veislu vilja þeir hafa hana án tildurs og skarkala. Þeir stefna frekar að notaleg- heitum en íburði. Meira að segja brúðkaup verða hversdagsleg á Islandi. Það er eins og brúðhjónin hafi gift sig margoft áður og sjái ekki tilgang í því að blása í lúðra þótt þau geri það einu sinni enn. Hátíðir kirkjuársins eru að sama skapi bragð- daufar á Islandi. Fyrir utan að gefa egg gera þeir ekkert annað um páska en að banna hvor öðrum að dansa eftir klukkan tíu á kvöldin. Hvítasunna, uppstigningardagur og pálmasunnudagur eru eins og hverjir aðrir sunnudagar, nema hvað það má heldur ekki dansa á þeim. Á meðan aðrar þjóð- ir spila út í upphafi lönguföstu láta Íslendingar sér nægja að borða yfir sig af bakaríisbollum og salt- kjöti. Réttlæting Allir íslendingar væru rífandi snillingar ef einhver bevítans óheppni hefði ekki hent þá - og þá helst í æsku. Fyrr á öldinni var algengasta afsökunin sú að þrátt fyrir óslökkvandi menntunarþorsta og stormandi gáfúr hafði fólk ekkert að lesa í sveitinni. Annar hvor maður eldri en sjötugt þykist því hafa lesið Eglu hundrað sinnum sem barn. Hinn helm- ingurinn vill gera enn betur og segist ekki einu sinni hafa haft Eglu til að lesa og neyðst til að rýna í markatalið daginn út og daginn inn. Og oft við slæmt ljós. Seinni tíma afsakanir taka mið af tísku og tíðar- anda. Ein kynslóð kennir lífsbaráttunni og hús- byggingum strax á unglingsárum um, næsta steingeldu skólakerfi og nú er í tísku að halda því fram að maður gæti notið sín ef foreldrar manns hefðu ekki verið alkar og misnotað mann kynferðis- lega langt fram eftir aldri. Rörsýni íslendingar hafa aldrei verið elskir að aðalatriðum hvers máls. Þau eru oftast óspennandi og bjóða ekki upp á eins skemmtilegar deilur og smáatriðin. Þau eru hins vegar heimavöllur íslendingsins. Svokölluð heimsmál eru þannig óþekkjanleg þegar þau koma til íslands. GATT-samningurinn snýst ekki lengur um frjálsa verslun og sameigin- legan hag allra þjóða af henni, heldur um kalkúna- læri og einhvern bónda uppi í Kjós. Evrópu- bandalagið snýst ekki lengur um frelsin fjögur, heldur um eignarrétt á afdölum sem flestum voru gleymdir og enginn kærði sig lengur um. Hrun kommúnismans og minnkandi líkur á alheims- styrjöld umbreytist í gjaldþrot Þjóðviljans og minnkandi líkur á atvinnu á Suðurnesjum. Það er því ekki að furða þótt alíslensk stjórnmál séu skrítin og laus við grundvallaratriði. I vetur hafa þau að mestu snúist um skóladagheimili hjúkrunarfólks. Samkennd Þótt íslendingar séu miklir deilumenn og leiðist að vera sammála hafa þeir innra með sér sterka sam- kennd með löndum sínum. Þessi samkennd kem- ur í ljós þegar Paul Watson kemur til landsins, þegar íslensk stúlka fer utan að taka þátt í fegurðar- samkeppni og varir á meðan íslenska landsliðið í handbolta vinnur leik og leik í undanriðlum heimsmeistarakeppninnar. En þessi samkennd þjóðarinnar á sér aðrar birt- ingarmyndir. Innlend dagskrárgerð magnar hana til dæmis upp. Ef vont sjónvarpsleikrit er sent út taka allir íslendingar það sem persónulega móðg- un. Áramótaskaupið er sameign þjóðarinnar. Og ef Helga E. Helgasyni svelgist á setningu grípur öll þjóðin púða, heldur honum fyrir andlitinu og fer með hljóða bæn um að maðurinn hrökkvi nú ekki upp af. Sérdrægni íslendingar eru sannfærðir um að þeir séu ein- stakir meðal þjóða og á einhvern hátt mikilfeng- legri en útlenskir menn. Hvers vegna vita þeir ekki og velta því í raun lítið fyrir sér. Stundum hafa þeir þó gripið á lofti hagtölur og notað þær sem sönnun á sérstöðu sinni. íslending- ar voru einu sinni allra þjóða elstir, en eru það ekki lengur. Þeir voru líka einu sinni ríkari en flestar þjóðir, en eru það ekki lengur. Einu sinni sváfu Hjá (slendingum eru prinsipp til að brjóta þau. Allir íslendingar eru Ragnarar Reykásar inn við beinið. Ef ekki er hægt að kaupa þá til að skipta um skoðun og taka U-beygju frá fyrri af- stöðu, þá gera þeir það ókeypis. þeir á bak við ólæstar dyr, en gera það ekki lengur. Þannig hafa fleiri sannanir um sérstöðu íslend- inga fallið. Það eina sem er eftir er að íslendingar borða meira af sykri en aðrar þjóðir og tala lengur í farsíma. En þetta hefur hins vegar engin áhrif haft á trú Islendinga á sérstöðu sinni. Þeir ansa því ekki að hegða sér eins og aðrir og eru sífellt að leita að ís- lensku lausninni. Þess vegna eru til svo mörg óleyst vandamál á íslandi. Skinhelgi Islendingar eru allra þjóða ákafastir þegar kall kemur að utan um hjálp til þeirra sem eiga um sárt að binda. Ákefð þeirra byggist hins vegar frekar á íþróttaanda en samúð. Þeir taka slíkar safnanir eins og hverja aðra keppni við aðrar þjóðir. Þeir vilja vinna þær eins og þeir hafa lagt aðrar Norður- landaþjóðir árlega í 200 metrunum. I raun hafa Islendingar ógeð á kaunum heims- ins. Innst inni fýrirlíta þeir svangt fólk fyrir að eiga ekki að borða og landflótta fólk fyrir að geta ekki sætt sig við smá harðræði heima fýrir. íslendingar hafa ekki hleypt einum einasta flóttamanni inn í landið sem óskað hefur hér hælis án milligöngu ís- lenska Rauða krossins. I raun er erfiðara fýrir landlausan mann að fá afdrep á Islandi en alþýðuflokksmann að komast hjá vegtyllum í alþjóðlegum stofnunum. Snobb Islendingar halda sig búa í samfélagi án stétta- skiptingar. Að hjá þeim sé aðeins ein stétt: Smá- kóngar. Að allir séu þeir sjálfs síns herrar og einsk- is annars. Sjálfsímynd þeirra er bóndans sem rakst inn í fermingarveislu í Kristjánsborgarhöll, knúsaði helstu drottningar og prinsessur Evrópu og kunni ekki annað en að þúa kóngana. Þessi sjálfsímynd er að sjálfsögðu röng eins og allar sjálfsímyndir. Það kann að vera að Islendingar skiptist ekki í stéttir. Það sannar þó ekki að í þá vanti snobbið. Aðeins að þeir þurfa minna bil milli manna til að byrja að snobba. Sumt fólk á íslandi hefur verið gert nánast óvirkt með snobbi. Til dæmis var svo mikið snobb- að fýrir Jóhannesi Nordal að hann varð hálf áhrifalaus. Menn bugtuðu sig og beygðu fýrir hon- um, en heyrðu aldrei hvað hann sagði. Þeim fannst einfaldlega að það hlyti að vera fýrir ofan sinn skiln- ing. En það sem sker íslenskt snobb frá snobbi ann- arra þjóða er líklega fýrst og fremst að íslendingar hafa þróað snobbið sitt svo langt að þeir geta snobbað fýrir sjálfum sér. Þannig snobbaði Guð- rún Helgadóttir fyrir embætti forseta sameinaðs þings og þannig snobbar Vigdís Finnbogadóttir fyrir embætti forseta íslands - líklega vegna þess að þegar maður er forseti getur maður ekki snobb- að fyrir neinum nema sjálfum sér. Staðfestuleysi Ein þversögnin í þjóðarsál Islendinga er sú að þeir búa yfir fádæma dómhörku, en eru á sama tíma einstaklega fljótir að fyrirgefa. Ástæðan fýrir þess- ari sveiflu er önnur lyndiseinkunn - aumingja- dýrkunin. Tökum dæmi: Þegar Albert Guðmundsson var bankaráðs- formaður Útvegsbankans og jós peningum bank- ans til Alberts Guðmundssonar, stjórnarformanns Hafskips, fannst þjóðinni það ekki nógu sniðugt. Og þegar Hafskipsmálið varð að vondu rnáli varð hún tryllt. Hún heimtaði fórnir og að Albert segði af sér. Og hún varð trylltari eftir því sem það dróst. Þegar Þorsteinn greyið Pálsson lét loks verða af því að reka Albert úr stjórninni gerðist undrið. Samúðin snerist við. Þorsteinn varð skúrkur í stað Alberts sem varð hins vegar þjóðhetja og fyllti Þórscafé í miðri viku. Hann átti orðið bágt og því elskaði þjóðin hann eins og hvern annan aumingja. Og þegar hún fékk til þess tækifæri kaus hún Al- bert aftur á þing. Ekki bara einu sinni, heldur sex sinnum. Þetta er náttúrlega fýrst og fremst saga um staðfestuleysi, en það er einn ríkasti þáttur þjóðar- sálarinnar. Hjá Islendingum eru prinsipp til að brjóta þau. Allir Islendingar eru Ragnarar Reykás- ar inn við beinið. Ef ekki er hægt að kaupa þá til að skipta um skoðun og taka U-beygju frá fyrri af- stöðu, þá gera þeir það ókeypis. r EPRUSKAPUR Islendingar eru ekki sérlega teprulegir inn við beinið, heldur er þeim gjarnt að nota tepruskapinn sem eins konar brynju. Hann er góð fýrsta afstaða og tryggir að menn fari ekki að hampa ódæðis- mönnum eða sýna sóðaskap einhverja velvild. Is- lendingar eru nefnilega stillt þjóð og vilja ekki Iáta standa sig að einhverri óþekkt. Og þar sem íslendingum er flest annað tamt en 44 EINTAK DESEMBER
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140

x

Eintak

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eintak
https://timarit.is/publication/309

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.