Eintak - 01.12.1993, Side 44

Eintak - 01.12.1993, Side 44
lendingar stofna til veislu vilja þeir hafa hana án tildurs og skarkala. Þeir stefna frekar að notaleg- heitum en íburði. Meira að segja brúðkaup verða hversdagsleg á Islandi. Það er eins og brúðhjónin hafi gift sig margoft áður og sjái ekki tilgang í því að blása í lúðra þótt þau geri það einu sinni enn. Hátíðir kirkjuársins eru að sama skapi bragð- daufar á Islandi. Fyrir utan að gefa egg gera þeir ekkert annað um páska en að banna hvor öðrum að dansa eftir klukkan tíu á kvöldin. Hvítasunna, uppstigningardagur og pálmasunnudagur eru eins og hverjir aðrir sunnudagar, nema hvað það má heldur ekki dansa á þeim. Á meðan aðrar þjóð- ir spila út í upphafi lönguföstu láta Íslendingar sér nægja að borða yfir sig af bakaríisbollum og salt- kjöti. Réttlæting Allir íslendingar væru rífandi snillingar ef einhver bevítans óheppni hefði ekki hent þá - og þá helst í æsku. Fyrr á öldinni var algengasta afsökunin sú að þrátt fyrir óslökkvandi menntunarþorsta og stormandi gáfúr hafði fólk ekkert að lesa í sveitinni. Annar hvor maður eldri en sjötugt þykist því hafa lesið Eglu hundrað sinnum sem barn. Hinn helm- ingurinn vill gera enn betur og segist ekki einu sinni hafa haft Eglu til að lesa og neyðst til að rýna í markatalið daginn út og daginn inn. Og oft við slæmt ljós. Seinni tíma afsakanir taka mið af tísku og tíðar- anda. Ein kynslóð kennir lífsbaráttunni og hús- byggingum strax á unglingsárum um, næsta steingeldu skólakerfi og nú er í tísku að halda því fram að maður gæti notið sín ef foreldrar manns hefðu ekki verið alkar og misnotað mann kynferðis- lega langt fram eftir aldri. Rörsýni íslendingar hafa aldrei verið elskir að aðalatriðum hvers máls. Þau eru oftast óspennandi og bjóða ekki upp á eins skemmtilegar deilur og smáatriðin. Þau eru hins vegar heimavöllur íslendingsins. Svokölluð heimsmál eru þannig óþekkjanleg þegar þau koma til íslands. GATT-samningurinn snýst ekki lengur um frjálsa verslun og sameigin- legan hag allra þjóða af henni, heldur um kalkúna- læri og einhvern bónda uppi í Kjós. Evrópu- bandalagið snýst ekki lengur um frelsin fjögur, heldur um eignarrétt á afdölum sem flestum voru gleymdir og enginn kærði sig lengur um. Hrun kommúnismans og minnkandi líkur á alheims- styrjöld umbreytist í gjaldþrot Þjóðviljans og minnkandi líkur á atvinnu á Suðurnesjum. Það er því ekki að furða þótt alíslensk stjórnmál séu skrítin og laus við grundvallaratriði. I vetur hafa þau að mestu snúist um skóladagheimili hjúkrunarfólks. Samkennd Þótt íslendingar séu miklir deilumenn og leiðist að vera sammála hafa þeir innra með sér sterka sam- kennd með löndum sínum. Þessi samkennd kem- ur í ljós þegar Paul Watson kemur til landsins, þegar íslensk stúlka fer utan að taka þátt í fegurðar- samkeppni og varir á meðan íslenska landsliðið í handbolta vinnur leik og leik í undanriðlum heimsmeistarakeppninnar. En þessi samkennd þjóðarinnar á sér aðrar birt- ingarmyndir. Innlend dagskrárgerð magnar hana til dæmis upp. Ef vont sjónvarpsleikrit er sent út taka allir íslendingar það sem persónulega móðg- un. Áramótaskaupið er sameign þjóðarinnar. Og ef Helga E. Helgasyni svelgist á setningu grípur öll þjóðin púða, heldur honum fyrir andlitinu og fer með hljóða bæn um að maðurinn hrökkvi nú ekki upp af. Sérdrægni íslendingar eru sannfærðir um að þeir séu ein- stakir meðal þjóða og á einhvern hátt mikilfeng- legri en útlenskir menn. Hvers vegna vita þeir ekki og velta því í raun lítið fyrir sér. Stundum hafa þeir þó gripið á lofti hagtölur og notað þær sem sönnun á sérstöðu sinni. íslending- ar voru einu sinni allra þjóða elstir, en eru það ekki lengur. Þeir voru líka einu sinni ríkari en flestar þjóðir, en eru það ekki lengur. Einu sinni sváfu Hjá (slendingum eru prinsipp til að brjóta þau. Allir íslendingar eru Ragnarar Reykásar inn við beinið. Ef ekki er hægt að kaupa þá til að skipta um skoðun og taka U-beygju frá fyrri af- stöðu, þá gera þeir það ókeypis. þeir á bak við ólæstar dyr, en gera það ekki lengur. Þannig hafa fleiri sannanir um sérstöðu íslend- inga fallið. Það eina sem er eftir er að íslendingar borða meira af sykri en aðrar þjóðir og tala lengur í farsíma. En þetta hefur hins vegar engin áhrif haft á trú Islendinga á sérstöðu sinni. Þeir ansa því ekki að hegða sér eins og aðrir og eru sífellt að leita að ís- lensku lausninni. Þess vegna eru til svo mörg óleyst vandamál á íslandi. Skinhelgi Islendingar eru allra þjóða ákafastir þegar kall kemur að utan um hjálp til þeirra sem eiga um sárt að binda. Ákefð þeirra byggist hins vegar frekar á íþróttaanda en samúð. Þeir taka slíkar safnanir eins og hverja aðra keppni við aðrar þjóðir. Þeir vilja vinna þær eins og þeir hafa lagt aðrar Norður- landaþjóðir árlega í 200 metrunum. I raun hafa Islendingar ógeð á kaunum heims- ins. Innst inni fýrirlíta þeir svangt fólk fyrir að eiga ekki að borða og landflótta fólk fyrir að geta ekki sætt sig við smá harðræði heima fýrir. íslendingar hafa ekki hleypt einum einasta flóttamanni inn í landið sem óskað hefur hér hælis án milligöngu ís- lenska Rauða krossins. I raun er erfiðara fýrir landlausan mann að fá afdrep á Islandi en alþýðuflokksmann að komast hjá vegtyllum í alþjóðlegum stofnunum. Snobb Islendingar halda sig búa í samfélagi án stétta- skiptingar. Að hjá þeim sé aðeins ein stétt: Smá- kóngar. Að allir séu þeir sjálfs síns herrar og einsk- is annars. Sjálfsímynd þeirra er bóndans sem rakst inn í fermingarveislu í Kristjánsborgarhöll, knúsaði helstu drottningar og prinsessur Evrópu og kunni ekki annað en að þúa kóngana. Þessi sjálfsímynd er að sjálfsögðu röng eins og allar sjálfsímyndir. Það kann að vera að Islendingar skiptist ekki í stéttir. Það sannar þó ekki að í þá vanti snobbið. Aðeins að þeir þurfa minna bil milli manna til að byrja að snobba. Sumt fólk á íslandi hefur verið gert nánast óvirkt með snobbi. Til dæmis var svo mikið snobb- að fýrir Jóhannesi Nordal að hann varð hálf áhrifalaus. Menn bugtuðu sig og beygðu fýrir hon- um, en heyrðu aldrei hvað hann sagði. Þeim fannst einfaldlega að það hlyti að vera fýrir ofan sinn skiln- ing. En það sem sker íslenskt snobb frá snobbi ann- arra þjóða er líklega fýrst og fremst að íslendingar hafa þróað snobbið sitt svo langt að þeir geta snobbað fýrir sjálfum sér. Þannig snobbaði Guð- rún Helgadóttir fyrir embætti forseta sameinaðs þings og þannig snobbar Vigdís Finnbogadóttir fyrir embætti forseta íslands - líklega vegna þess að þegar maður er forseti getur maður ekki snobb- að fyrir neinum nema sjálfum sér. Staðfestuleysi Ein þversögnin í þjóðarsál Islendinga er sú að þeir búa yfir fádæma dómhörku, en eru á sama tíma einstaklega fljótir að fyrirgefa. Ástæðan fýrir þess- ari sveiflu er önnur lyndiseinkunn - aumingja- dýrkunin. Tökum dæmi: Þegar Albert Guðmundsson var bankaráðs- formaður Útvegsbankans og jós peningum bank- ans til Alberts Guðmundssonar, stjórnarformanns Hafskips, fannst þjóðinni það ekki nógu sniðugt. Og þegar Hafskipsmálið varð að vondu rnáli varð hún tryllt. Hún heimtaði fórnir og að Albert segði af sér. Og hún varð trylltari eftir því sem það dróst. Þegar Þorsteinn greyið Pálsson lét loks verða af því að reka Albert úr stjórninni gerðist undrið. Samúðin snerist við. Þorsteinn varð skúrkur í stað Alberts sem varð hins vegar þjóðhetja og fyllti Þórscafé í miðri viku. Hann átti orðið bágt og því elskaði þjóðin hann eins og hvern annan aumingja. Og þegar hún fékk til þess tækifæri kaus hún Al- bert aftur á þing. Ekki bara einu sinni, heldur sex sinnum. Þetta er náttúrlega fýrst og fremst saga um staðfestuleysi, en það er einn ríkasti þáttur þjóðar- sálarinnar. Hjá Islendingum eru prinsipp til að brjóta þau. Allir Islendingar eru Ragnarar Reykás- ar inn við beinið. Ef ekki er hægt að kaupa þá til að skipta um skoðun og taka U-beygju frá fyrri af- stöðu, þá gera þeir það ókeypis. r EPRUSKAPUR Islendingar eru ekki sérlega teprulegir inn við beinið, heldur er þeim gjarnt að nota tepruskapinn sem eins konar brynju. Hann er góð fýrsta afstaða og tryggir að menn fari ekki að hampa ódæðis- mönnum eða sýna sóðaskap einhverja velvild. Is- lendingar eru nefnilega stillt þjóð og vilja ekki Iáta standa sig að einhverri óþekkt. Og þar sem íslendingum er flest annað tamt en 44 EINTAK DESEMBER
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140

x

Eintak

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eintak
https://timarit.is/publication/309

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.