Morgunblaðið - 13.05.2005, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. MAÍ 2005 39
MINNINGAR
✝ Sigurbjörg Lúð-víksdóttir fædd-
ist á Djúpavogi 30.
maí 1904. Hún lést á
Dvalar- og hjúkrun-
arheimilinu Grund
5. maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Lúðvík Jóns-
son, snikkari frá
Djúpavogi, og Anna
Kristrún Finnsdóttir
frá Tunguhóli í Fá-
skrúðsfirði. Bræður
Sigurbjargar voru
Niels Sophus Wey-
wadt, f. 1883, og
Lúðvík Ágúst, f. 18.2. 1901.
Árið 1922 giftist Sigurbjörg
Jóni Sigurðssyni, frá Starmýri í
Álftafirði, f. 4.10. 1894. Jón var
kaupfélagsstjóri á Djúpavogi og
bjuggu þau hjón þar alla sína
hjúskapartíð. Börn Sigurbjargar
og Jóns eru Lúðvík, f. 29.10.
1923, Ragnhildur, f. 5.5. 1925,
Erla f. 1.4. 1927, Anna, f. 22.12.
1928, og Margrét, f. 15.4. 1940.
Afkomendur eru
alls 76.
Árið 1945 lést
Jón Sigurðsson og
flutti þá Sigurbjörg
til Reykjavíkur þar
sem hún hélt heim-
ili með móður sinni
og yngstu dóttur.
Árið 1956 giftist
Sigurbjörg Helga
Guðmundssyni,
fyrrverandi bónda
frá Núpi í Fljóts-
hlíð, f. 12.11. 1897,
en hann lést árið
1986. Dætur Helga
frá fyrra hjónabandi eru Hanna
Þyrí, f. 31.12. 1927, og Guðný
Kristín, f. 29.8. 1930. Eftir lát
Helga bjó Sigurbjörg áfram í
íbúð þeirra í Bólstaðarhlíð 41,
en flutti fyrir tæpum tveimur ár-
um á Dvalar- og hjúkrunarheim-
ilið Grund.
Útför Sigurbjargar verður
gerð frá Fossvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Flestum sem lifa finnst lífið eft-
irsóknarvert, a.m.k. óttast margir
dauðann.
Hún amma mín, Sigurbjörg Lúð-
víksdóttir, var gæfukona og naut
lífsins í heila öld. Er hægt að biðja
um meira?
Mikil birta er yfir fyrstu bernsku-
minningu minni. Þannig var að
mamma mín ákvað að fara austur á
Djúpavog á bernskuslóðirnar með
frumburð sinn og sólin skín enn í
huga mínum þótt liðlega fimmtíu ár
séu nú liðin. Berufjörðurinn var
spegilsléttur, amma og langamma
stóðu í hlaðvarpanum við Sólhól og
Gútti hló.
Skömmu síðar flutti amma til
Reykjavíkur og giftist seinni manni
sínum, Helga Guðmundssyni, það
var góður maður sem reyndist
ömmu vel.
Amma var mjög vönd að virðingu
sinni, hún fylgdist með öllum niðja-
hópnum og bar hag okkar fyrir
brjósti.
Nú er brostinn sá strengur sem
hélt saman stórfjölskyldunni sem
upphaflega spratt fram á Djúpavogi.
Eftir standa börnin hennar ömmu
fimm, teinrétt í baki eins og hún.
Við í Reykjakoti þökkum þér sam-
fylgdina, amma mín.
Sigurður Þráinsson.
Það eru ekki margir sem verða
þeirrar ánægju aðnjótandi að vera
samferða langömmu sinni í allt að 30
ár. Á þessum árum höfum við fengið
tækifæri til að kynnast þessari stór-
kostlegu konu í gegnum heimsóknir,
mannamót og með því að bralla ým-
islegt með henni. Þegar við heim-
sóttum hana í Bólstaðarhlíðina þá
fengum við að kynnast ævi hennar
með því að skoða myndaalbúm og
heyra margar sögur. Efst í huga
hennar var ávallt æska hennar á
Djúpavogi og fengum við að kynnast
því hvernig það var að vera barn í
byrjun síðustu aldar. Skrýtnast þótti
okkur þegar hún sagði frá því að hún
sjálf hafði verið jólatréð á einni jóla-
trésskemmtuninni, íklædd grænum
kjól og höfðu verið hengd kerti á
hana.
Ömmu var alltaf í mun að allir
gestir fengju nóg og ávallt lumaði
hún á einum eða tveimur sælgæt-
ismolum í skúffum hér og þar.
Langamma var ansi hrifin af rjóma
og trúði því að smá rjómi gæti bætt
hinar verstu kökur. Eitt sinn hafði
hún fjárfest í rjómasprautu og ætlaði
að vígja hana í heimsókn okkar til
hennar. Ekki gekk betur en svo að
öll fjölskyldan endaði rjómahvít í
framan.
Langamma okkar var mikið fyrir
mannamót. Fyrir þremur árum síð-
an buðum við henni með okkur til
Njarðvíkur. Þrátt fyrir óveður
ákváðum við að fara. Þegar við kom-
um í Bólstaðarhlíðina stökk amma í
bílinn í síðbuxum en við höfðum aldr-
ei séð hana áður í buxum. Spurði hún
hvort við treystum okkur til að fara
en hún sjálf treysti sér alveg en hafði
farið í buxur til vonar og vara ef eitt-
hvað skyldi koma fyrir. Þetta lýsir
henni í hnotskurn en veislugleðin var
það mikil að það hefði þurft eldgos til
að halda henni heima.
Langamma var mjög handlagin
kona og fyrir nokkrum árum keypti
hún sér saumavél. Hún var nú ekki
alveg viss hvort að svona gömul kona
ætti að kaupa saumavél en lét slag
standa. Hana notaði hún til að sauma
á sig föt og ýmislegt annað. Hún var
ansi liðtæk í prjónaskap og prjónaði
ófá teppin handa börnum í Afríku.
Velflest ömmubörn fengu frá henni
prjónaða ketti og einhverju sinni
þegar við heimsóttum hana á Grund
biðu sex slíkir kettir í röð á borðinu
hjá henni.
Á síðustu árum hefur langamma
verið mjög heilsuhraust og höfum
við því getað brallað ýmislegt með
henni. Við höfum farið út að borða, í
búðir að kaupa garn og serrílögg og
margt fleira. Í fyrra, á hundraðasta
ári hennar, skruppum við á hand-
verkssýningu en langamma fór um
alla sýninguna forvitin að vanda og
settist aðeins einu sinni niður til að
hvíla sig.
Með kynnum okkar af ömmu höf-
um við fengið tækifæri til að kynnast
uppruna okkar. Ekki bara með því
að kynnast hvernig líf hennar var
heldur líka eiginleikum hennar sem
við höfum sumpart fengið í vöggu-
gjöf frá henni. Persónueinkenni eins
og sjálfstæði, ákveðni, forvitni, hand-
lagni, eilítil glysgirni, veislugleði og
þörfin að hafa alltaf eitthvað fyrir
stafni eru allt einkenni sem við vilj-
um trúa að búi í okkur og séu komin
frá henni. Við kveðjum í dag lang-
ömmu okkar með söknuði en líka
með gleði en nú er langri og farsælli
ævi lokið. Hvíl í friði, elsku amma.
Systurnar úr Njarðvík.
Ótal minningar koma upp í hug-
ann á þessum tímamótum þegar við
kveðjum ömmu, sem nú hefur kvatt
þennan heim eftir langt og farsælt
æviskeið. Minningar um fallega konu
sem alveg fram á síðasta dag hélt
sinni reisn, var létt í spori og ávallt
vel til höfð. Minningar um konu sem
ávallt var ung í anda og fylgdist vel
með, jafnt heimsmálum sem og því
sem var að gerast hjá allri fjölskyld-
unni. Minningar um konu sem var
glöð og kát og hafði gaman af því að
hitta fólk við alls konar tækifæri.
Minningar um myndarlega konu
sem á tíræðisaldri keypti sér nýja
saumavél og fór að sauma föt handa
börnum í Afríku og föt sem hún
klæddist sjálf með glæsibrag. Minn-
ingar um góða ömmu sem ég hef
verið svo lánsöm að eiga svona lengi.
Ég þakka henni fyrir samfylgdina og
veit að minningarnar um hana eiga
eftir að orna mér í framtíðinni.
Blessuð sé minning hennar.
Guðlaug Björg Björnsdóttir.
SIGURBJÖRG
LÚÐVÍKSDÓTTIR
vegar hátíð í bæ þegar hann kom
heim.Þá var glatt á hjalla og fjöl-
skyldan sat oft fram á kvöld við
söng, sögur og vísnaspjall. Þó tím-
inn sem við höfum átt saman hafi
ekki alltaf verið mikill þá hefur
hann verið vel nýttur, þar hefur ver-
ið örvuð þörf fyrir fróðleik, áhuga á
kveðskap og byggð upp rík réttlæt-
iskennd sem fylgir okkur alla tíð.
Veganesti er gott sem við höfum frá
honum og mömmu, hjálpsemi, gleði
og húmor og jákvætt viðhorf til lífs-
ins.
Fyrir þetta og margt fleira þökk-
um við. Vonum að guð styðji
mömmu, systkini okkar og fjöl-
skyldur,
Jóhann og Vilmundur
Tryggvasynir.
Kæri afi minn, sem gekkst mér að
svo mörgu leyti í föður stað.
Þakka þér fyrir að fylla lífið með
ævintýrum og ljóðum. Hlýja þín,
réttsýni, kímni og ástúð munu ávallt
veita mér leiðsögn og öryggi þótt þú
sért lagður upp í ferðina löngu. Það
vildi ég þó að litli drengurinn minn,
sem þú kallaðir Stórólf, fengi að
njóta þín í uppvextinum eins og ég
gerði. En lífið vill sitt lag hafa, hvað
sem okkur finnst, og það sem þú
gafst mér mun lifa og skila sér
áfram. Ljóðið, Minni Tröllastelp-
unnar (Til afa), sem ég sendi þér um
árið, og þér þótti svo vænt um, segir
flest sem segja þarf um þann arf:
Þegar veröldin var barn
veifuðu álfarnir í hamrinum
Klettarnir úti fyrir urðinni
voru hvalir í felum
Steinninn uppi í hlíðinni
var Willísjeppi.
Skrýtni hóllinn fyrir ofan húsið
var óheppið nátttröll.
Hrafnarnir krunkuðu leyndarmál
í næmt barnseyra.
Og morguninn boðaði ævintýri
sem biðu eftir að gerast.
Rauða stúlknahjólið með skakka stýrið
var tryllitæki, tímavél
farkostur með óendanlega möguleika
Skaust léttilega austur fyrir sól
vestur fyrir mána, útfyrir endamörk
alheimsins
og til baka, fyrir hádegisverð
Í morgun skein sólin í fullorðnum heimi
Samt glottu skórnir og sokkarnir ærsluðust
Rauða peysan frá ömmu var pell og purpuri
Vatnið í sundlauginni hló
Og ég brosti þegar ég veifaði til Esjunnar
Og álfarnir veifuðu til baka
Með þakklæti og söknuði,
Heiða Dögg Liljudóttir.
Það var í desember 2000, sem ég
gekk inn í Veiðarfæragerð Horna-
fjarðar og bað Tryggva um að taka
mig á samning sem nema í neta-
gerð. Eins og við var að búast var
það auðsótt mál, enda lærði ég það
fljótt að Tryggvi sagði ekki nei við
nokkurri bón ef það var í hans valdi
að uppfylla hana. Víst höfðum við
þekkst í gegnum störf okkar en við
það að fara að vinna hjá honum
kynntist ég einstökum persónuleika
hans. Tryggvi var ákveðinn og
fylginn sér en óð ekki yfir nokkurn
mann, og það að læra hjá honum
var auðvelt, hann var kennari af
guðs náð og var stoltur af starfi
sínu. Þeir eru margir sem hófu sinn
starfsferil hjá Tryggva og allir
minnast þeirrar óendanlegu þolin-
mæði sem hann hafði við að kenna
mönnum fjölbreytt handtök, sem og
hugsunina á bak við þau, enda
fannst honum til lítils að kenna
handtökin ef hugsunin fylgdi ekki
með.
Að vinna með Tryggva var lífs-
reynsla sem ég mun búa að alla ævi
og er þakklátur fyrir þau forrétt-
indi.
Elsku Lilja, öll höfum við misst
mikið en þú þó allra mest.
Megi góður guð styrkja þig og
fjölskylduna í sorg ykkar.
Nökkvi Jóhannesson.
 Fleiri minningargreinar
um Tryggva Vilmundarson bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga. Höfundar eru: Guð-
mundur Gunnarsson.
Við þökkum auðsýnda samúð við fráfall ást-
kærrar móður minnar, dóttur, systur og mág-
konu,
KRISTÍNAR MARÍU
HAFSTEINSDÓTTUR
kennara.
Aðalheiður Björg Halldórsdóttir,
Hallbera Ólafsdóttir,
Auður Aðalheiður Hafsteinsdóttir, Þorbjörn V. Gestsson,
Stefanía Ólöf Hafsteinsdóttir.
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
systur, mágkonu og frænku okkar,
SVANHILDAR ÓLAFSDÓTTUR,
Vesturholtum.
Sérstakar þakkir til þeirra, sem önnuðust hana
í veikindum hennar.
Guð blessi ykkur öll.
Sigmar Óskarsson, Ingimunda Þorvaldsdóttir,
Sigrún Ólafsdóttir, Sigurður Óskarsson,
Margrét Ólafsdóttir, Gunnar G. Baldursson,
Óskar Ólafsson, Sigríður Valdimarsdóttir,
Guðjóna Ólafsdóttir, Haraldur Gunnarsson,
Ármann Ólafsson, Bjarnveig Jónsdóttir,
Anna Ólöf Ólafsdóttir, Garðar Óskarsson,
Hulda Katrín Ólafsdóttir
og fjölskyldur.
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur hlýhug við andlát og útför ást-
kærrar móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
RÓSU GUÐRÚNAR STEFÁNSDÓTTUR,
Hrafnistu,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar A-3,
Hrafnistu Reykjavík.
Fyrir hönd vandamanna,
Sóley Benna Guðmundsdóttir,
Fjóla Guðmundsdóttir
og fjölskyldur.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vin-
áttu við andlát móður okkar, tengdamóður,
ömmu, langömmu og langalangömmu,
LOVÍSU BJARGMUNDARDÓTTUR,
Ægisíðu 50,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til heimahjúkrunar fyrir ein-
staka umönnun og hlýju.
Eybjörg Sigurðardóttir, Geir Jóhann Geirsson,
Guðríður Þorvaldsdóttir,
Sigurður E. Þorvaldsson, Jóna Þorleifsdóttir,
Þorvaldur, Geir Helgi, Lovísa og Valgerður Geirsbörn,
Lovísa og Unnur Sigfúsdætur,
Ingibjörg, Þorvaldur og Sturla Þór Sigurðarbörn,
langömmubörn og langalangömmubarn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
HARALDUR HALLDÓRSSON
bifreiðastjóri,
Bleiksárhlíð 14,
Eskifirði,
verður jarðsunginn frá Eskifjarðarkirkju laugar-
daginn 14. maí kl. 14.00.
Sigrún M. Bjarnadóttir,
Ragnheiður B. Haraldsdóttir, Leif Nilson,
Jón Ævar Haraldsson, Vera Haraldsson,
Huldís S. Haraldsdóttir, Jóhann Á. Fannberg,
Heimir Haraldsson, Hróðný Kristjánsdóttir,
Bjarnrún K. Haraldsdóttir, Þorsteinn Gunnarsson,
Júlíana Haraldsdóttir, Einar Már Kristinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.