Réttur


Réttur - 01.06.1943, Blaðsíða 18

Réttur - 01.06.1943, Blaðsíða 18
94 RÉTTUR vík til New York, aðeins 3 tíma ferð til London. Reykjavík er nær New York en Sauðárkrókur var Akureyri fyrir 50 árum. Vér erurn í alfaraleið þjóðanna, máski í einum áfangastað loftferða nútímans. Utanríkispólitík íslands miðast fyrst og fremst við þarfir og hagsmuni Islendinga sjálfra. Og það, sem vér þörfnumst fyrst og fremst, er vinátta allra þjóða, sem vér höfum skipti við, eða geta einhverju um velferð vora ráðið út í frá. Engin þjóð á eins mikið undir erlendum markaði hlutfallslega og vér Íslendingar. Engin þjóð hefur því meiri hag af alþjóðlegri samvinnu um að hindra kreppurnar og tryggja framleiðslu þjóðanna en vér. Það væri því herfilega misráðið af oss að ætla að miða utan- ríkispólitík vora við fjandskap við einhverja vissa þjóð, eða órofa bandalag við aðra. Þótt vér höfum t. d. ástæðu til þess að óttast auðvald Vestur- heims og hve uppivöðlslusamir íslenzkir fasistar gerast nú í áróðri fyrir það, þá væri það í senn fávizka og ógæfa mikil, ef vér þess vegna færum að fjandskapast við Vesturheim og þjóðir þær, sem hann byggja. Er ekki einmitt Ameríka það land, sem vér getum tekið oss til fyrirmyndar um tækni, verkhyggni og vinnuaðferðir? Og þótt vér stöndum föstum fótum í menningu Evrópu, ættum vér þá að gleyma því, hvern þráð vér höfum sjálfir tengt milli Evrópu og Ameríku, þó smáir séum? Og þó oss, eins og þorra Ameríkumanna líka, myndi hrjósa hug- ur við, ef fasistaafturhald yrði þar ofan á, — munum vér samt ekki minnast þess ætíð, að þegar kúgur. svarf að íslendingum á síð- ustu öld, þá var Ameríka með „landrýmið sitt mikla“ athvarf fjölda dáðadrengja? Aldrei skal það firnast með þjóð vorri, að „vest- ræn óhyggð“ veitti einhverjum stórbrotnasta íslending, sem fæðzt hefur, möguleika til æðsta þroska, sem nokkur af voru skáldakyni hefur náð — þegar andans Akrahreppur á íslandi hefði að öllum líkindum stýft vængi Stephans G. svipað og Bólu-Hjálmars. En vér gleymum heldur ekki því, að ef yfirdrottnunarstefna fas- isma drottnar í Ameríku og á íslandi, þá eru fangabúðir og byssu- kúlur slíkum mönnum vísar.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.