Réttur


Réttur - 01.06.1943, Blaðsíða 21

Réttur - 01.06.1943, Blaðsíða 21
RÉTTUR 97 íslending neita um framhaldsmenntun, þó þeir svo allir vildu verða stúdentar. Að neita unglingi um aðgang að skóla, er fanta- skapur við hann og svik við þjóðina. Að hundelta og ofsækja beztu skáld og menningarfrömuði þjóðarinnar er tilræði við sjálft líf þjóðar vorrar. Að loka skólunum fyrir æskunni og prentsmiðj- um og útgáfufyrirtækjum fyrir efnilegum skáldum og rithöfundum eru skemmdarverk fasista, sem granda vilja frelsi og menningu þjóðarinnar, til þess að gera hana að viljalausu verkfæri í hendi innlendra harðstjóra og erlendra yfirdrottnara þeirra. A tímum reynslunnar er það manngildi, þroski og menning hvers einasta einstaklings, sem þjóðin verður að treysta á. Hafi hún van- rækt eða sett hjá einhverja einstaklinga, þá hefnir það sín á henni þá — og hafi hún gert slíkt í stórum stíl, þá getur hún liðið undir lok vegna þess. Andlegur og siðferðilegur mótstöðukraftur hverrar þjóðar gegn kúgun vex í sama hlutfalli og hún veitir fleiri einstak- lingum örugga afkomu, frelsi og menningu. A þann hátt var skap- aður með sovétþjóðunum sá máttur, sem Þjóðverjar undruðust mest við vörn Stalingrad, svo þeir sögðu að þar væri eigi við mennska menn að eiga, — slík var hugprýðin, hinn andlegi mót- stöðukraftur, hinn óhilandi vilji til að varðveita frelsi sitt, þjóð- erni og manngildi. Það er slíkur máttur, sem vér Islendingar þurfum að eignast. Það er slík meðvitund, sem þarf að verða sameign þjóðar vorrar allrar. Þá er von um að íslendingar lifi af allt, sem yfir þá kynni að dynja, ef illa fer og friður helzt ekki í heiminum eftir þetta stríð. En undir þetta verðum vér að húa oss nú þegar meðan frelsi og tækifæri er. Það frelsi, sem nú er, og það friðartímabil, sem verð- ur eflir stríðslok í Evrópu, langt eða skannnt, verðum vér að nota til hins ýtrasta. Sá hrosshófur, sem fasisminn hefur rekið frarn í Degi og Vísi, er oss viðvörun um það, að búast má við snarpri sókn þessa afturhalds, til þess að reyna að eitra hug þjóðarinnar, spilla henni og gera liana þýlynda og undirgefna, þægilega íbúa þess lands, sem bara á að vera áhrifasvæði drottnunargjarns auðvalds og stökkbretti þess til nýs stríðs. Það er engin tilviljun, að sömu
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.