Réttur


Réttur - 01.06.1943, Blaðsíða 10

Réttur - 01.06.1943, Blaðsíða 10
86 RÉTTUR ar halda sjálfstæði sínu, þá verði þeir að vera áhrifasvæði ákveð- inna stórvelda og verndað af þeim, — móti hverjum það skuli gert, hefur svo Jónas upplýst. Með öðrum orðum: Áður en ameríska afturhaldið er búið að sigra í heimalandi sínu, þá vaða hér uppi bandamenn þess og sjálfboðnir (?) erindrekar og bjóða því land vort. — Það er eins og Seyss-Inquart hefði farið að tilkynna Hitler, að hann myndi útvega honum Austurríki sem á- hrifasvæði, áður en Hitler komst til valda í Þýzkalandi! Það ber vott um ótrúlega frekju landráðamanna að dyljast svo lítt eða takmarkalausa fyrirlitningu þeirra á íhyglisgáfu landsmanna eða þá þeir þykjast svo vissir í sinni sök, að þeim sé allt óhætt. — En ekki eru þeir síður hættulegir fyrir það. Svo ríkur er andlegi skyldleikinn við nazismann hjá þessum mönn- um, að þeir endurtaka nú hér sömu vígorðin og Hitler lét erind- reka sína japla á í sífellu áður fyrr. Jónas og Vísir boða, að ríkið sé í hættu fyrir kommúnismanum innan frá, að landið þurfi engil- saxneska hervernd gegn hinni dularfullu „hernaðarhættu frá meg- inlandinu“. — Hver minnist ekki þess, er Hitler hrópaði að Austur- ríki væri í hættu fyrir bolsévismanum — hann yrði því að taka það undir vernd sína, — eða að Spánn ætti að verða arinn fyrir komm- únismann, þýzki herinn yrði því að fara inn í landið til þess að kollvarpa löglegri stjórn þess. — Látlaust er alið á því af hálfu þessara fasista, að flokkur, sem fimmti hluti þjóðarinnar fylgir, — flokkur, sem þriðji hver maður í Reykjavík kýs, sé útlendur flokk- ur og reynt með slíkum áróðri, — sem enginn íslendingur lengur trúir, — að fá erlenda valdamenn til þess að fara að blanda sér inn í íslenzk mál út frá því. Það er sem þessir íslenzku fasistar kappkosti að auglýsa sig sem reiðubúin þý hvers þess drottnunargjarns afturhalds, sem ofan á yrði í Bandaríkjunum, til þess að fá forgangsrétt að því að þjóna því. Slík virðist eftirsóknin vera í það hér á Islandi, sem fyrirlitnast er nú af öllu fyrirlitlegu á meginlandi Evrópu, — að vera Quisl- ingur. Og hvað meina þá þessir menn með áróðri sínum hér innanlands?
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.