Réttur


Réttur - 01.01.1946, Blaðsíða 3

Réttur - 01.01.1946, Blaðsíða 3
RÉTTUR 3 ef til vill hafa talið þennan eiginleika lýðræðisins — þ. e. frelsi lýðsins — fyrst af öllu, á undan valdi hans. En ég hef hér af ásettu ráði talið lýðræðið fyrst og fremst vald lýðsins vegna þess, að á valdi lýðsins er það, sem frelsi hans byggist. Því að glati fjöldinn því valdi, sem lýðræðið fyrst og fremst er, þá hlýtur frelsi hans að fara fljótlega sömu leið. Vald lýðsins — áhrifavald hans, samtakavald hans, ríkisvald lians — er vörður og frumskilyrði frelsis hans. En það Hggur í hlutarins eðli, að oft og tíðum verður það svo í hinni sögu- legu þróun í baráttunni fyrir lýðræðinu, að sjálft fólkið, sjálfur lýðurinn, verður að þrengja að frelsi sínu um stund til þess að geta einbeitt sér að því að afla sér þess valds, sem er undirstaða lýðræðisins, eða að halda því, þegar að honurn er sótt til þess að svipta hann því. Þegar svo stendur á, gildir hið gamla kjörorð frönskú lýðræðisbyltingarinnar: „Föður- landið er í hættu!“ Og vald lýðsins íklæðist þá oft þeim her- klæðum, sem að vísu samrýmast illa hinni endanlegu hug- sjón þess, en geta verið alveg óhjákvæmileg til þess að varð- veita veruleik þess. í þriðja lagi: Lýðrœði er jafnrétti mannanna. Þetta jafn- rétti, sem þúsundir hafa barizt fyrir og dáið fyrir, er meira en jafnrétti fyrir lögunum, svo mikilvægt sem það er og svo ljarlægt sem það er því að vera enn framkvæmt. Ef svo væri, að lýðræðið væri aðeins jafnrétti fyrir lögunum, þá væru hin beisku orð Anatole France þungur dómur um lýðræðið: „Lögin, sem eru jöfn fyrir alla, banna í hátign sinni jafnt fátækunr sem ríkum að sofa undir brúrn, betla á götunum og stela brauði“. — Jafnrétti er meira. Það er jafn réttur hvers einstaklings til jarðarinnar og auðlinda hennar, jafn réttur til menningararfs og lífsgæða þjóðfélagsins, jafnrétti án tillits til efnahags, stéttar, þjóðflokks eða kyns til þess að leita og njóta lífshamingju, til þess „að kornast áfram“ í að' allir menn séu skapaðir jafnir, a'ð þeim séu af skapara þeirra léð ákveðin óafsalanleg réttindi; að þar á meöal sé lífið', frelsið og leilin að hamingj- unni). -..
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.