Réttur


Réttur - 01.01.1946, Blaðsíða 18

Réttur - 01.01.1946, Blaðsíða 18
18 R É T T U R snöggu áhlaupi: uppreisn, er varð sigursæl og nefndist því bylting og gerði sjálfa sig löglega, eins og ameríska og franska byltingin, — stundum hæg og þrautseig barátta unz yfirstétt- in lét undan síga, eins og t. d. í Englandi á 19. öld eða í Danmörku um síðustu aldamót. Hin pólitísku forrn, sem vald hinnar sigursælu stéttar tók á sig, voru álíka sundurleit: allt frá liinu hervædda borgaralega lýðræði fyrsta franska lýðveldisins, sem drottnaði með harðri hendi gagnvart liinni fornu yfirstétt og með víðtækum stjórnarfarslegum lýðrétt- indum gagnvart fjöldanum, — og yfir til tiltölulega friðsam- legs og rólegs háborgaralegs lýðræðis, sem bar á sér öll merki afsláttar eða samkomulags við aðalinn, en þá oft og tíðum harðneskju gagnvart verkamönnum, svo sem t. d. í Englandi á 19. öld, (því ef látið var undan við verkamenn, þá var það vissulega ekki gert fyrr en í fulla hnefana). Það gat verið um að ræða stéttarþrengstu yfirráð hinnar framsæknustu stéttar þess tíma, t. d. eins konar alræði borgarastéttarinnar, er skammtaði sér einni kosningarétt. En það gátu líka verið yfirráð og forysta hennar í krafti mjög almenns kosninga- réttar, allt eftir því, hvað henni var óhætt eða nauðsynlegt til J^ess að ná því takmarki, sem hún stefndi að, völdum sér til handa. Borgarar, bændur og alþýða Frakklands í lok 18. aldar urðu að einbeita sér að Jjví að tryggja fyrsta skilyrði lýð- ræðisins, vald lýðsins í landinu, sem grundvöll að því frelsi, jafnrétti og bræðralagi, sem þá dreymdi um. í hinu stríðandi lýðræði fiönsku byltingarinnar varð oft allt að víkja fyrir því að varðveita líf sjálfs lýðræðisins, láta ekki uppræta það, afmá lýðræðið úr heiminum, J:>egar allur aðall Evrópu og keppinautarnir, burgeisar Englands, sóttu að hvaðanæva. í augum okkar nútímamanna var lýðræðið, sem þá var barizt fyrir, lýðræði frönsku byltingarinnar, stórlega gallað. Eða livað segja menn nú um lýðræði, sem bannar verkalýðssam- tök og gerir það að glæp fyrir verkamenn að mynda félags- skap?! En fyrir þeirra tíma menn var þetta skipulag þó hin stórfellda hugsjón, frelsi úr ánauð einræðis og aðals. Og
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.