Réttur - 01.01.1947, Qupperneq 39

RÉTTUR
39
„Blað vort mun því yfir höfuð að tala verða fram-
farablað, og það í þeim skilningi, að vér viljum framfar-
irnar og framkvæmdirnar sem fyrst; vér erum á ann-
arri skoðun en þeir, sem alltaf vilja bíða og bíða, (reyna
og reyna) af því að ekkert liggi á; vér segjum, að á
öllu því liggi, sem vér erum sannfærðir um, að þjóð
vorri megi að gagni koma; látum oss eigi óttast, að vér
förum of hratt; vér verðum aldrei á undan tímanum,
en vér getum hæglega orðið mörgum dagleiðum á eft-
ir. . . . Að öðru leyti mun bezt að lofa litlu, þá er efnd-
anna eigi vant. Það eitt getum vér sagt, að blað vort
mun verða stefnufast, því að stefnulaust blað er að
vorri hyggju eins og stefnulaus maður, hvorttveggja til
lítillar uppbyggingar í lífinu.“ —
Eftir að málið hafði verið reifað nokkru ýtarlegar,
birtist stefnuskráin sundurliðuð í átta greinum. Sumar
fjalla um minni háttar málefni, sem þá voru mjög á
dagskrá, svo sem laun presta, en f jórar greinarnar flytja
kjarna málsins. Þær hljóða svo:
1. Stjórnskipunarmálið. Þessu máli viljum vér halda
fram til þrautar í fullu trausti þess að sigursæll er góð-
ur málstaður. Vér munum því hvorki láta óblíðar undir-
tektir hinnar núverandi stjórnar aftra oss, né gól eða
skræki stjórnarlómanna slá að oss felmtri.
2. Menntun almennings viljum vér efla, með því að
hún er undirstaða fyrir borgaralegum þrifum. Sérstak-
lega munum vér láta oss um það hugað, að alþýðu vaxi
pólitísk menning og þroski.
3. Aðalatvinnuvegi landsins, búnað og sjávarútveg
viljum vér efla með meira fjárframlagi en nú er. Sam-
göngur allar viljum vér gera greiðari.
4. Rétt finnst oss, að karlar og konur séu jafnt sett að
lögum.
Þetta voru höfuðatriðin í stefnuskrá Þjóðviljans. Og
það skal fullyrt, að ekkert íslenzkt blað hafði svo tíma-