Réttur - 01.06.1947, Síða 13

RÉTTUR
85
Þið eruð þeir böðlar, sem beinin mylja smæst
í blóði sveittum líkam smælingjsnna,
þeir vogestir heimsins, sem velcja bölið stærst
og velta bjargi yfir frelsi manna,
I>ið troðið út vasann með fátæklinga fé
og fyllið ykkur þeirra hjartablóðl.
En huggun ykkar þjóna er heiftarorð og spé,
og hungurneyð er þeirra vinnugróði.
Er börn þeirra manna, sem myrti ykkar hönd,
um mat og svölun biðja, — þið ei heyrið,
en færið þau óðar í feðra sinna bönd
og fram í sömu áþjánina keyrið.
Þið ánægðir lifið, þá ykkar leið er slétt
og auðsins fáið svo I kyrrð að njóta. —
En taumlausri kúgun er takmark líka sett,
og tíminn nálgast, — ykkar dagar þrjóta.
Þið efnahag manns getið lagt i kalda kol
og kunnið lög og rétt tii grafar draga. —
En hjartarætur þjóðanna hafa meira þol
en höggormstennur þær, sem á þeim naga.
i
Þið megnið ei að fullu að draga ráð og dáð,
í djúpi eymdar liggur kraftur bnndinn,
við helteygjur þeirra, sem hafið þjáð og smáð,
loks hrökkva böndin — þá er komin stundin!
Sú skelfingarstund, sem þá steypir yklcur frá
þeim stól, sem ykkur nú til skýja hreyktr,
og eldurinn, sem falinn und öskurústum lá,
þá ykkar hallir rauðum logum sleikir.