Réttur - 01.06.1947, Síða 30

102
KÉTTUR
ára til algerra yfirráða, til þess að koma þar upp flug-,
flugflota- og flota-herstöðvum.
Þessi krafa um landsafsal sýndi jafnmikla frekju af
'hálfu stjórnarinnar, er hana gerði, og þekkingarleysi á
þjóðinni, sem hún var gerð til.
íslenzka þjóðin hafði öldum saman barizt fyrir því,
að öðlast aftur full yfirráð yfir landi sínu. Beztu menn
þjóðarinnar höfðu helgað þeirri baráttu líf sitt, sumir
látið lífið í þeirri baráttu. Sjálf var alþýða manna gagn-
tekin af þeirri hugsjón: að öðlast fullt frelsi á ný. —
Nú átti að selja þrjá hluta af landinu í hendur sterkasta
herveldi heims — og það átti sú kynslóð að gera, er svo
að segja baráttulaust hafði endurreist lýðveldið, uppskor-
ið ávextina af fórnfúsri og þrautseigri baráttu þeirra
forfeðra, er eigi kunnu að víkja. — Það var siðferðilegt
sjálfsmorð núverandi kynslóðar Islendinga, sem ameriska
herveldið fór fram á. Þetta gerspillta dollaravald hélt að
það gæti farið með íslenzku þjóðina eins og þær þjóðir,
í Ameríku, sem það áður hafði mútað, spillt og kúgað síð-
an til svipaðra hluta. Það reiknaði skakkt, hvað þetta
snerti.
Islenzka þjóðin hafði á undanförnum öldum þolað ,,ís
og hungur, eld og kulda, áþján, nauðir, svartadauða“.
Hún hafði með naumindum lifað af þessar hörmungar,
sem henni óviðráðanleg öfl höfðu valdið henni. — Og nú
átti hún samkvæmt tilmælum frá Washington að ljá land
sitt sem herstöð, bjóða fram sjálfa sig til tortímingar frí-
viljuglega, eiga á hættu að vera þurrkuð út sem gereyð-
ingartilraunadýr dollaravaldsins í herferð þess til heims-
yfirráða. Einmitt Amerikanar höfðu þá sýnt í verkinu
tortímingarmátt hinna nýju vopna með því að myrða yfir
100 þúsund karlmenn, konur og börn í einu vetfangi með
einni kjarnorkusprengju í Hiroshíma.
íslendingar höfðu öldum saman háð sína hörðu lífsbar-
áttu við ægi og erfiðleika landsins. Einstaklingar þjóðar