Réttur - 01.06.1947, Qupperneq 52

124
R ÉTTU R
Málið stendur þannig að ljái Island einu ríki slíkan
fangstað á sér, sem Bandaríkin nú hafa, þá líta önn
ur ríki, sem óttast árásir frá slíku ríki á það, sem Island
taki afstöðu og ábyrgð á sig, ef til styrjaldar kemur
og breyta samkvæmt því. Island býður upp á að láta
þurrka Islendinga út, með því að lána sig sem herstöð.
Það er ekki um það að ræða, hvort það yrðu amerískar
eða rússneskar kjarnorkusprengjur, sem útrýmdu oss.
Það er útrýmingin sjálf, sem við verðum að reyna að
forðast. ísland hefur ekkert að vinna við stríðið, ísland
gæti aðeins tapað því, hvor aðilinn sem ynni.
Fyrir Islendinga er aðeins um eitt að ræða í sambandi
við stríðshættu: að gera allt sem í voru valdi stendur,
til þess að reyna að halda landi voru utan við styrjöld.
Og fyrsta skilyrðið til þess að einhver snefill af von sé
um að það takizt, er að liindra algerlega að nokkur
liugsanlegur stríðsaðili Iiafi eða fái fangstað á landinu.
Þess vegna er það verk, sem þeir menn vinna, er vit-
andi um þessa hættu aðstoða ameríska auðvaldið við
að ná tangarhaldi á landinu, slíkt að íslenzka þjóðin fær
það aldrei nógsamlega fordæmt.
Illt var það verk, sem Gissur Þorvaldsson vann 1262
og 1264. Ódæði var það, sem Kristján skrifari og að-
stoðarmenn hans unnu, er þeir myrtu Jón Arason og
brutu þarmeð síðustu mótspyrnu íslensks frelsis á bak
aftur í meir en tvær aldir.
En hvorttveggja myndi blikna hjá þeim glæp, að of-
urselja íslenzku þjóðina vísvitandi undir ægilegustu
drápstæki veraldarsögunnar með því að ljá erlendu ríki
opinbera eða dulbúna herstöð á landinu. Slíkar aðfarir
eru tilraunir til þess að myrða þjóð vora alla eða svo
mikinn hluta 'hennar að engu menningarlífi yrði haldið
uppi á þessari ey af íslenzkum kynstofni, eftir að hún
hefði verið skotspónn stærstu hervelda heims í ægileg-
asta stríði mannkynssögunnar.