Réttur - 01.06.1947, Blaðsíða 93

RÉTTUR
165
hefur gert til þess að þrengja kosti launastéttanna á
þessu ári. En því miður mun ríkisstjórnin ekki aðeins
baka sjálfri sér háðung, ef frv. hennar nær fram að
ganga, heldur þjóðinni mikið tjón. Þess vegna ríður á,
að öll þjóðin sameinist nú þegar til þess að hindra fram-
gang þess, og knýi ríkisstjórnina til undanhalds áður en
meiri skaði er skeður.
Lúalegust er framkoma ríkisstjórnarinnar gegn starfs-
mönnum ríkis og bæja, sem er bannað að gera verk-
fall. En ég er þess fullviss, að starfsmenn hins opinbera
munu 'heldur ekki láta bjóða sér slíkt. Þeir munu líka
finna leiðir til að verja sig og geta verið öruggir um öfl-
ugan stuðning alþýðusamtakanna.
Eiga íslenzkar launastéttir að búa við
hungurkjör um aldur og ævi?
Nú segja ráðherrar hrunstjórnarinnar, að það sé stað-
reynd, sem ekki verði á móti mælt, að eitthvað verði að
gera til að tryggja rekstur bátaútvegsins. Setjum svo að
verðið á erlendum markaði sé ekki nógu hátt til þess að
bera uppi rekstur bátanna, a. m. k. sumra þeirra, sem
eru miður heppnir. Er þá nokkuð vit í því, að stórlækka
launatekjur allra landsmanna af þeim sökum, á sama
tíma, sem annar rekstur er rekinn með miklum gróða,
þ. á. m. aðrar greinar sjávarútvegsins og ýms atvinnu-
rekstur með ofsagróða, eins og raun ber vitni. Ef á að
miða launakjör þjóðarinnar við þann atvinnurekstur,
sem ber sig verst eða hefur lakasta útkomu á hverjum
tíma, þá eru íslenzkar launastéttir dæmdar til að búa
við hungurkjör um aldur og ævi. En þetta er einmitt
grundvallarkenning þeirra yfirstéttaragenta, sem nú
fara með völd í landinu. Þess vegna er það, að hvort sem
Islendingar búa við kreppu eða velmegun, hátt eða lágt
verðlag, þá er kenningin sí og æ hin sama hjá þessum